โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 41
สิ้นเสียงกัมปนาทที่ราวกับออกมาจากห้วงลึกจิตใจแผดออกมา ยามเย็นของฤดูใบไม้ผลิที่กำลังย่างกรายเข้ามา สวนดอกไม้ที่บานสะพรั่งแสนสวยงามต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงที่น่าสะพรึงกลัว เสียงสาปแช่งอารัมภบทแห่งความโกรธชังแผ่กระจายออกมาอย่างเงียบงันคล้ายคลื่นเงามืดที่ค่อย ๆ คืบแคลงเข้ามาครอบคลุมทุกตารางบริเวณ
ท้องฟ้าที่เคยสดใสกลับมืดครึ้มราวเรื่องโกหก เสียงลมเบาบางที่เคยพัดพาอย่างเย็นสบายกลับกรรโชกเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องทรมานแห่งความโศกเศร้า คลื่นที่กระจายออกไปราวความเย็นชาและความโกรธเกรี้ยวไหลผ่านทุกสรรพสิ่งอย่างยุติธรรม คล้ายกับกระแสน้ำมืดมิดที่ล่องลอยเข้ามาโดยไม่มีคำเตือนใด ๆ
ดอกไม้ที่เคยสง่างามอวดโฉมยามเมื่อพลิ้วไหวไปตามสายลม และแสงแดดอ่อน ๆ ใต้ต้นไม้ใหญ่ ทั้งหมดแห้งเหี่ยวเลวทรามลง กลีบดอกที่เคยเป็นสีสันกลับกลายเป็นสีซีดจืดจาง ร่วงโรยไร้คำอำลาใด ๆ แต่งเติมพื้นดินที่ไร้ชีวิตชีวา ใบไม้ที่เคยเขียวขจีส่งผ่านความอบอุ่นในชั้นบรรยากาศ ถูกกลืนกินพลันกลับกลายเป็นต้นที่แห้งกรังและค่อย ๆ หลุดร่วงจากกิ่งก้าน
คลื่นพลังมืดมิดสิ่งที่ต่อต้านกับความเป็นชีวิต ทุกสิ่งที่ย่างผ่านคือการขโมยไป ทุกสรรพสิ่งราวถูกกรรโชกตกตายต่อหน้า ความเย็นชา เยือกเย็นถูกที่ความอบอุ่นที่น้อยนิดของเด็กหญิงตัวน้อย
สายตาที่เคยเปล่งประกายสีแดงพลันมืดมิดตามหัวใจที่เปลี่ยนไป หัวใจที่เคยเชื่อในพระเจ้า
หัวใจที่เคยศรัทธาในความรัก ทั้งหมดถูกช่วงชิงไปหมดแล้ว...
เส้นสายแห่งชีวิตภายใต้มือหนาของคนที่ใจร้ายถูกปฏิเสธสิ้น ชีวิตที่ถูกช่วงชิงไปทำให้สัญญาณจิตของเขาเสื่อมสลายและไร้การติดต่อในทันที น้ำที่สลายหายไปอย่างไร้ร่องรอยสร้างความตกตะลึงแก่คุณพ่อของเด็กหญิงเป็นอย่างมาก
แม้แต่พลังที่ถูกแผ่ดออกมาครั้งแรกยังทรงพลังขนาดนี้...
ทั้งหมดสร้างอารมณ์มากมายแก่หัวหน้าตระกูลเดอโรซ์รุ่นปัจจุบันเป็นอย่างมาก
ทว่ามุมหนึ่งหญิงท่านหนึ่งที่ยังคงความงามไว้ได้บนใบหน้า กลับถูกพลังที่โกรธเกรี้ยวพรากบางสิ่งบางอย่างไป สิ่งใดที่เคยแข็งแรง สิ่งใดที่เคยปรารถนา ถูกปฏิเสธและมอบสิ่งที่เท่าเทียมอย่างยุติธรรมให้
ร่างกายที่ถึงแม้จะเริ่มมีอายุตามวัยที่หญิงท่านนี้พ้นผ่านกาลเวลามา การรักษาตนเป็นอย่างดีก็ทำให้เธอยังคงรอดพ้นเอื้อมมือของบรรดาทุกข์โศกใด ๆ
กลับรับเอาพลังงานนี้เข้าไปกลางทรวงอกงาม ร่างกายที่ทรุดโทรมไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านท้องฟ้า เธอล้มลงพื้นทันที...
หญิงสาวผู้สูงศักดิ์ ชาว์โรลผู้ที่อ่อนแอถูกพลังงานแห่งความแหบแห้งช่วงชิงและจากไปอย่างไม่ยุติธรรม
สัญญาณจิตแห่งความแหบแห้งเกิดขึ้นในตระกูลขุนนางที่ผลิตผู้มีสัญญาณจิตแห่งน้ำที่แข็งแกร่งขึ้นมารุ่นต่อรุ่น เห็นทีจะถึงคราวล่มสลายของตระกูลแล้ว
เสียงแห่งความหวาดกลัวและความทุกข์ทรมานถูกส่งต่อผ่านสัญญาณจิตที่พึ่งเกิดใหม่เหมือนกับการกระซิบที่เบาบางแต่กลับทรงพลัง พลังแห่งความแห้งแล้งทำให้ดอกไม้ทุกดอกในสวนต้องเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่โหดร้าย รากที่แห้งเหี่ยวการเจริญเติบโตที่ถูกช่วงชิงไป อนาคตสวนที่งดงามกลับกลายเป็นเพียงความเลวทรามที่มีสถาปัตยกรรมที่เย็นชาอยู่ด้านหลัง ศาลางามสีขาวที่สดใสกลับหม่นหมองและแปดเปื้อนไปด้วยรอยฟาดของแส้ หลังคาที่ถูกตัดขาดสร้างช่องโหว่ใหญ่หลวงให้กับอาคาร
และให้เด็กน้อย
น้ำหล่อเลี้ยงที่เคยเป็นแหล่งพลังงานที่ส่งผ่านไปทั่วบริเวณกลับกลายเป็นพิษกัดกลืนราวทำลายจากภายใน
ทั้งหมดมีเด็กหญิงคนนี้เป็นผู้กระทำ... เด็กหญิงสัญญาณจิตแห่งความแห้งแล้ง...
แม้หัวใจที่เปลี่ยนไปแล้ว แต่ทุก ๆ วันยังคงเหมือนเดิมและอาจจะหนักขึ้นด้วยซ้ำ พ่อที่ไม่อาจถูกเติมเต็มด้วยอำนาจจอมปลอมของยศถาบรรดาศักดิ์ ถูกเพลิงอิจฉาริษยาและความโกรธเกรี้ยวเผาทำลายทั้งภายในและภายนอก หญิงสูงศักดิ์ที่เป็นดั่งภรรยาคู่บัลลังก์กลับพบพานกับเรื่องราวที่ไม่ยุติธรรม
เธออาจไม่ใช่คนที่ผิดที่สุด แต่เธออาจจะโชคร้ายที่สุดก็ได้...
เธอล้มป่วยปางตาย...เรี่ยวแรงที่เคยมีกลับหดหายมลายสิ้น ริมฝีปากที่เคยอมชมพูบัดนี้เหลือเพียงสายตาที่เหม่อลอยและริมฝีปากซีดเซียว
ปัง!
เสียงแส้ที่ฟาดลงพื้นไม้งามดังสะท้อนออกมาจากห้องที่เงียบงัน เสียงที่ยังคงทรงพลังและเต็มไปด้วยความโมโหร้ายราวโทษทุกสิ่งแก่คนที่เหวี่ยงตัวไปมาบนฝ่ามือตน
ปึก! เสียงที่ดังก้องกังวานอย่างชัดเจนยามเมื่อแส้ฟาดไปยังสถาปัตยกรรมที่เย็นชืด เสียงพลิ้วยามเมื่อเส้นสายหนังชั้นดีแหวกผ่านมันเป็นเหมือนเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดของสายลม เสียงไม้ที่แตกร้าวเบา ๆ ราวกับทุกอย่างกำลังพังทลาย
หรืออาจพังไปแล้วก็ตาม...
“ข้าบอกให้เจ้าเต้น!” ...” เต้นต่อไปเชอรี แกมันเป็นลูกที่แย่...ฉันไม่น่ามีแกเป็นลูก” ความผิดหวังมากมายที่แสดงขึ้นให้เห็นในดวงตาของพ่อ จิตใจที่แห้งเฉากับมีความเยือกเย็นปกคลุมเข้าไปอีก...
สร้างจิตใจที่แห้งแล้งดวงนี้ให้เย็นชาราวความจืดชืดของทรายขึ้นไปอีก
จนกระทั่ง...พลันทั้งโลกเปลี่ยนแปลงไป สายตาที่มึนงงถูกสะบัดปัดเป่าบางสิ่งที่เคยเกิดขึ้นให้หายไป...
เชอรีถูกตบหน้าอย่างแรง รอยแดงที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอแสดงถึงความเจ็บปวดที่ถูกส่งผ่านฝ่ามือนี้สร้างความรู้สึกตกตะลึงบางอย่างให้เชอรี
เส้นผมที่ตกคลุมใบหน้ายามเมื่อมันสะบัดไปพร้อมกับแรงที่ถูกส่งต่อจากมือของชารอนทำให้เชอรี พื้นคืนสติจากภวังค์ เรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมามลายหายสิ้น ห้วงอดีตที่เก็บซ่อนไว้ยังคงถูกปกปิดราวความลับที่ไม่อาจถูกขุดขึ้นมาจากห้วงหลุมลึก
ความฉงนและความแปลกใจในสายตาที่ยากจะเห็น ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเรียวเล็กของเชอรี แต่ทว่าเสี้ยวหนึ่งกลับกลายเป็นความโล่งอกที่เกิดขึ้นให้เห็น ในห้วงความคิดเชอรีกลับรู้สึกทุกข์ยามเมื่อหันหลังกลับไปมองอดีต แต่ทว่าความเป็นจริงก็ไม่ได้มีความสุขเหมือนกัน
ความทรมานจากการช่วงชิงผู้อื่นไป อาจเป็นการที่เธอเองก็กลับขาดแคลนด้วยเช่นกัน...
หัวใจที่หนักอึ้งราวกับถูกก้อนหินกดทับ ความเศร้าสลด...กัดกร่อนและกลืนกินจิตใจของเธอไปเรื่อย ๆ ลมหายใจทุกวินาทีราวกับยังอยู่ภายใต้ความทรมานที่ยังคงหลอกหลอนและกระชากเธอจมดิ่งได้อีกครั้ง...
อารมณ์มากมายและการกระทำที่ไม่น่าเข้าใจได้ในตอนนี้ ถูกปัดปลงลงโดยชารอน เพราะบางสิ่งที่สำคัญกว่าการใส่ใจเรื่องนี้ มือที่อาจเปื้อนดินเล็กน้อยกลับกระชากเชอรีจากห้วงภวังค์และเขย่าตัวเธออย่างรุนแรง ไร้ซึ่งความกลัวและการไตร่ตรอง
สายตาที่กำลังจะร้องไห้ของหญิงสาวผู้มากอารมณ์ในดวงตาเอ่อล้นออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุ
“มีฟฟ์อยู่ไหน เชอรี!” เสียงตะโกนที่ดังขึ้นเรียกสติหญิงสาวอีกครั้ง
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่! เชอรี ตื่น!” ... เป๊าะ เสียงดีดนิ้วเบาบางทำให้เชอรีฉุกคิดอะไรขึ้นบางอย่าง สายตาที่มองผ่านชารอนตรงหน้าของเธอออกไป สังเกตสถานที่ที่เปลี่ยนไปหอคอยงามที่พังทลายกำลังบอกบางสิ่งบางอย่างกับเธอ
ทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันคือความคิดห้วงภวังค์ที่ถูกดึงออกไปโดยชารอน
ทั้งหมดมันเกิดขึ้นจริง...!
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่เชอรี”
ท่ามกลางหมอกหนาที่เริ่มคลี่ตัวเบาบางสลายหายไปบางส่วนแล้ว ปรากฏเรื่องราวบางสิ่งอันตรธานเสมือนฝันร้ายที่กำลังดำเนินต่อเนื่อง
“เกิดอะไรขึ้นกับหอคอย ทำไมมันถึงกลายเป็นซากแบบนี้!”
บรรยากาศหมอกจาง ๆ เผยให้เห็นภาพบ้านเมืองที่ถูกทำลายจนหมดสิ้น ร่องรอยการเหยียบย่ำและดำดิ่งปรากฏชัดเจนบนพื้นดินที่แตกแยกและแหลกเหลวนี้ บ้านเรือนที่เคยตั้งเรียงรายอย่างเป็นระเบียบกลับกลายเป็นซากปรักหักพังมากมาย หลังคาทรงงามที่เป็นที่น่าคุ้นตาถูกแหวกออกราวบางสิ่งตัดผ่านมันไป สวนและราวไม้ที่เคยแขวนสาหร่ายไว้...ล้มระเนระนาดบิดเบี้ยวจนแทบไม่เหลือเค้าโครงเดิม
ท่ามกลางซากปรักหักพังนี้...ไม่มีสิ่งใดชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่!
เสียงลมพัดพาที่เบาหวิวลูบไล้ไปตามแนวเศษซากยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา อาคารบ้านเรือนที่พังทลายล้มคลอน กระจกแตกละเอียดที่แต่งแต้มพื้นดินไปด้วยความวับวาวนี้คอยย้ำเตือนถึงบางสิ่งที่อันตราย บางสิ่งที่ใหญ่โตมาก ๆ ราวกับสัตว์ร้ายที่พึ่งเคลื่อนผ่านไป ฝุ่นที่ยังคงลอยฟุ้งจากการทำลายล้าง
ภาพของเมืองที่เคยรุ่งเรืองกลับกลายเป็นสถานที่ที่น่าเวทนาราวกับชีวิตและเรื่องราวพลัดหลงหายไป หลงเหลือไว้เพียงความเสียหายที่ไม่มีวันจางหาย...
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา