โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 42
ความนิ่งเงียบยาวนาน เมื่อชารอนสงบจิตหลับตาเพื่อทำความเข้าใจอะไรบางอย่าง เสียงหอบหายใจที่ไม่เป็นภาษาและสายตาที่เศร้าหมอง ความไม่สม่ำเสมอของอารมณ์ที่ถูกฉายออกมา
ราวกับว่าเธอตรงหน้ากำลังพบเจออะไรที่น่ากลัวมา...
ไม่แน่อาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้เจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ก็ได้ บ้านเมืองที่ถูกทำลายจนราบเป็นหน้ากลองแบบนี้คงหาตัวได้ไม่ยาก
ปลายนิ้วเรียวงามที่กำลังหยิบยกขึ้นมา แขนเล็ก ๆ ที่ยื่นออกไป...มันกำลังจะถึง เพียงต้องการเอื้อมแตะแผ่นหลังที่กำลังสั่นคลอนราวกำลังซับซึมความผิดหวังตรงหน้า บนความสิ้นหวังที่ถูกประดับไว้เหนือไหล่ระหง เส้นผมงามที่สะบัดพลิ้วไหวไปมายามที่เธอปัดป่ายฝุ่นผงบนร่างกาย ราวกับหญิงสาวคนนี้เป็นเพียงแค่เด็กสาวตัวเล็กคนหนึ่งเพียงเท่านั้น
ทว่า...โอบกอดที่อบอุ่นและการปลอบโยนที่เธอต้องการกลับไปไม่ถึงเธอ อีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น...
มือที่ชะงักไปกลางอากาศกลับลดระดับลง สายตาคาดหวังที่มองออกไปคล้ายจะปลิดปลงมากขึ้นและเข้าใจอะไรบางอย่าง โดยที่เจ้าของแผ่นหลังไม่อาจรับรู้ได้...
ในสายตาของฉัน เชอรีเป็นเหมือนบุคคลที่ตรงกันข้ามกับคุณเดอเลีย แม้ทั้งสองจะต่างงดงามเหมือนกันทว่าความรู้สึกที่ถูกส่งผ่านบรรยากาศรอบตัว...มันกลับไม่ใช่ ยามเมื่อมองไปยังเดอเลียแม้เธอจะนิ่งเฉยและคงมาดหญิงสาวผู้สูงศักดิ์เท่าใด แต่ต้องยอมรับว่าเธอกำลังเปลี่ยนแปลงไป แม้จะเล็กน้อยในระยะเวลาสั้น ๆ
คุณเดอเลียแม้จะเย็นชาและนิ่งเงียบแต่เธอเป็นดั่งฤดูหนาวที่นำมาซึ่งความหนาวเย็นและความเงียบเหงา แต่ก็เป็นดั่งช่วงเวลาที่ธรรมชาติจะได้รับการพักผ่อนและเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเติบโตในฤดูใบไม้ผลิ
ทว่าเชอรีคือความเย่อหยิ่งและทระนงราวกับพายุทะเลทรายที่พลัดพรากและกลืนกินชีวิตให้ดับสิ้นไป ความแห้งแล้งที่เย็นชาแต่กลับร้อนราวแผดเผาแถบทุกสิ่ง ความแร้นแค้นที่โกรธเกรี้ยวที่ถูกส่งออกมา...มันช่วงชิงทุกสิ่งทุกอย่างไป
อีกทั้งเธอยัง...ปิดกั้นอะไรบางอย่างที่ไม่มีใครรู้อีกหลายอย่าง
สายตาราวกับคลื่นเล็ก ๆ เมื่อมองมายังพวกเธอมันแปลกประหลาด ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงที่ทุกคนอาจไม่เห็น แต่เธอกลับสัมผัสได้...
ช่วงเวลาหนึ่งก่อนที่จะเกิดความวุ่นวายมากมายนี่...เชอรีอยู่ในช่วงเวลาที่ไม่สบอารมณ์...สายตาที่นิ่งเฉยกำลังจดจ้องไปยังบรรดาวาร์เชอร์มากมายที่กำลังวางแผนการ เตรียมงานสำหรับกับดักหรือเคลื่อนไหวเครื่องยนต์ที่จะสนับสนุนพวกเราได้ ถ้วยชาสีขาวลายกุหลาบซีด ราวกับมันเคยมีสีสันที่สวยงามมาก่อน บางสิ่งบางอย่างที่แปลกออกไป
ฉันไม่ได้คิดไปเอง สิ่งที่ทำให้เด่นชัดมากที่สุดคือโซลเจอร์คนหนึ่งทำให้เธออารมณ์เสีย และเธอก็ไม่สามารถควบคุมสติได้ ราวกับเธอกำลังจะเป็นบ้ายามเมื่อเขาคนนั้นบังเอิญสะดุดล้มและปลายมือสกปรกสัมผัสร่างกายของเชอรี ท่ามกลางความวุ่นวายที่โซลเจอร์คนนั้นทำเสียมารยาทกับบุคคลผู้ทรงอำนาจของห้อง
ทว่าสายตาของฉันกลับเห็นถ้วยน้ำชาสีซีดที่เธอถือ น้ำชาที่ปะทุราวกำลังแห้งเหือด รอยร้าวเล็ก ๆ ที่ปรากฏมุมถ้วย ทำให้ฉันลอบสังเกตเธอมากขึ้น...ราวกับสัญชาตญาณสั่นเตือนอะไรบางอย่าง
มันคงเป็นภาพที่ไม่น่าคิดเท่าไหร่ หากเวลานี้ถ้วยชาใบนั้นจะเป็นเธอเอง
บางทีอาจจะเป็นที่สัญชาตญาณของฉันเองที่ไม่ถูกต้อง...
มือคู่เดิมที่เคยเอื้อมออกไปกลับเปลี่ยนอากัปกิริยาเล็กน้อย ปลายนิ้วมอมแมมที่ดึงสายหนังออกจากไหล่ ร่างกายเปลือยเปล่ากว่าครึ่งเมื่อเสื้อหนังถูกถอดออก กายละเอียดที่ถูกฉายออกมาของชารอน สายสร้อยที่เย็นเฉียบสัมผัสกับเนื้อหนังเป็นครั้งแรก ขณะที่เธอปัดมันเบา ๆ ค่อย ๆ เพื่อทำความสะอาดเล็กน้อย ความหนักของเสื้อหนังและความสวยงามของมันอาจไม่ได้เทียบเท่ากับชุดกระโปรงสุดหรูที่เชอรีใส่
แต่ทว่าเสื้อหนังที่มอมแมมนี้คงให้อะไรได้มากกว่าเสื้อผ้าที่ไม่อาจปกปิดได้เฉกเช่นเดิมของเชอรี ครั้งหนึ่งเคยงดงามในความหรูหรายุควิคตอเรียน บัดนี้เผยให้เห็นถึงการถูกขยี้และผ่านเรื่องราวการผจญภัยอันดุเดือด ผ้าซาตินสีดำที่เคยแนบแน่นไปกับร่างกายบัดนี้ถูกฉีกขาดเป็นร่องรอยปลายชายกระโปรงที่เคยประดับไปด้วยลูกไม้ละเอียดยิบ ตอนนี้พลิ้วปลิวอย่างไร้ระเบียบ ขาดหลุดลุ่ยจากการถูกฉีกขาด
คอเซตที่รวบแน่นบัดนี้หลุดลุ่ยและทิ้งเส้นด้ายห้อยเป็นเส้นอย่างไร้ความประณีต ร่องรอยขีดขาดจากด้านหลังฟันเฟืองเล็ก ๆ ยามเมื่อจรดจ้องเข้าไป ความไม่สมบูรณ์แบบลวดลายทองที่ฉีกและขาดอย่างน่าเสียดาย รอยจาง ๆ สีเข้มที่ท้องอาจทำให้รู้ว่า เธอกำลังบาดเจ็บ
ชารอนยกเสื้อหนังของเธอให้เชอรี เสื้อผ้าที่ฉีกขาดนับว่าเป็นเรื่องเสียหายสำหรับหญิงสาว อีกทั้งบาดแผลที่ท้องของเชอรีก็ต้องได้รับการรักษาอย่างเร่งด่วน
รอยมือจาง ๆ ที่ยังคงประทับไว้บนใบหน้าของเชอรีอ่อน ๆ ทำให้ชารอนรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เธอก็รู้สึกงุนงงด้วยเช่นกัน การเขย่าตัวอย่างเสียมารยาทก่อนหน้านี้ทำให้เชอรีหลุดจากภวังค์และตั้งสติใหม่ได้
การที่เชอรีไม่ชอบให้แตะเนื้อต้องตัวอาจเป็นเพียงนิสัยเท่านั้น เธอจึงไม่คิดเก็บมาใส่ใจ พลางค้นหาอะไรบางอย่างในพื้นที่และปล่อยให้หญิงสาวคนหนึ่งยังคงก้มมอง เหม่อลอยไปกับความคิดมากมายที่ยังคงวนเวียนภายในหัวอย่างไม่เข้าใจ
เชือกที่ไม่สั้นไม่ยาวถูกค้นมาจากเศษซากสิ่งก่อสร้างที่เป็นฉากความว่างเปล่าด้านหลัง มือเล็กที่ปัดฝุ่นเบา ๆ อยู่ภายใต้สายตาของเชอรี
และชารอนด้วยเช่นกัน ‘เธอเป็นอะไร?’ …
“จับมันไว้ หากเราหลุดจากกัน..เธอจะหลงในหมอกนี้ได้ ฉันสัมผัสผู้คนผ่านสัญญาณจิตของฉันได้” สายตานั้นคืออะไร? เธอกำลังเป็นอะไร ...ความสับสนเข้าโจมตีชารอนอีกครั้ง
ทว่าอีกฝั่งหนึ่งอย่างเชอรี ความสดใหม่ของแผลที่พึ่งถูกกรีดสด ๆ ยังคงไม่สามารถมองเชือกธรรมดาได้เหมือนอย่างเคย ความกลัวราวเบื้องหลังจากหน้าผาแห่งความกลัดกลุ้มที่ถูกกวนให้ขุ่น ตะกอนที่ตกผนึกแห่งความโกลาหลถูกจุดปะทุขึ้นอีกครั้ง เชือกที่คล้ายแส้ราวจะยังคงส่งผลต่อจิตใจของเชอรีเป็นอย่างมาก...
“ฉะ...ฉัน...ฉะ” เสียงที่ตะกุกตะกักไม่คล้ายเชอรีผู้ทระนงตนคนเก่าในความทรงจำของชารอน ทำให้เธอโง่งมราวกับการรับมือสิ่งที่คาดไม่ถึงเอาไว้
‘หยดน้ำใส ๆ ที่กำลังจะเอ่อล้นนั้นคืออะไร...?’ ชารอนลดระดับและโค้งก้มลงเพื่อมองเชอรีอย่างชัด ๆ
“ไม่เป็นไร” ...” ไม่มีอะไรแล้วเชอรี มากับฉันนะ” ชารอนกล่าวกับเชอรีอย่างแผ่วเบาราวการกระซิบที่จะส่งความรู้สึกผ่านคำพูดออกไป มือที่ค่อย ๆ วางเชือกลงกับพื้นและเขี่ยมันออกไปให้ไกล
เชอรีน้ำตาหยดหนึ่งที่ร่วงโรยออกจากใบหน้า หยดลงบนฝ่าเท้าเล็ก ๆ ที่เปื้อนดินของชารอน สายตาที่เปลี่ยนไปราวเข้าใจอะไรบางอย่าง เข้าใจว่าไม่ใช่แค่เธอที่กำลังเผชิญหน้ากับความลำบากแต่เป็นทุก ๆ คน รวมถึงหญิงสาวผมบลอนซ์ข้างหน้าด้วย
เชอรีแม้จะเข้าใจแต่ก็เหมือนจะไม่เข้าใจ แม้มือที่ยื่นออกไปอยากจะจับเพียงใด แต่กลับเป็นฝ่ายที่ชะงักหดย่นเรียวแขนกลับไปเอง ความสับสนที่แสดงผ่านร่างกายเป็นเรื่องจริงผ่านข้อสันนิษฐานของชารอน
“คุณเชอรีไม่ชอบให้ใครสัมผัสร่างกายเหรอคะ” ใบหน้าที่เงยขึ้นเล็กน้อย พลางไม่เข้าใจอะไรบางอย่างของชารอนแต่ก็ไม่ได้พูดเอ่ยปรับความเข้าใจผิดนี้เลย
ชารอนลุกขึ้นช้า ๆ พลางหันหลังให้กับเชอรี แต่ก็ยังคงมีความห่วงใยภายใต้เงาที่สะท้อนให้เห็น ปลายกระโปรงที่ถูกจับจีบยกขึ้นเล็กน้อยราวกำลังจะบอกว่า ‘จับปลายกระโปรงของฉันแทนนะคะ’
มือเล็ก ๆ และรอยยิ้มที่ชารอนไม่เห็น ทำให้บางอย่างกำลังขับเคลื่อนไปช้า ๆ ความเปลี่ยนแปลงกำลังเดินทางมาถึง
ไม่ใช่ทั้งฤดูกาลหรือเวลา แต่อาจจะเป็นโชคชะตาที่ถูกฟันเฟืองชิ้นเล็ก ๆ มากมาย สัมผัสและขยับเขยื้อนไปข้างล่าง มันไม่เคยถอยหลัง และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป...เป็นไปดั่งกฎที่เคยถูกประกาศิตเอาไว้
การผจญภัยที่ได้หลอมรวมหญิงสาวให้แกร่งแข็งเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด ทั้งหมดถูกปัดฝุ่นและพร้อมต่อสู้กับเศษซากความทรงจำที่เลวร้ายแล้ว!
ท่ามกลางม่านหมอกที่บางตาลง เสียงจอแจรอบข้างที่เงียบงัน ทุกย่างก้าวแม้จะเชื่องช้าและยากลำบาก แต่มือเรียวเล็กที่จับชายกระโปรงของหญิงสาวสัญญาณจิตแห่งดิน ผ้าสีอ่อนที่เคยพลิ้วไหวตามสายลม ตอนนี้ถูกกอบกุมไว้ในมือของเชอรี สิ่งยึดเหนี่ยวสะบัดไปตามจังหวะการเดินของผู้บาดเจ็บทางจิตใจ...
เสียงเดินเต๊าะแตะที่ดังเป็นครั้งคราว การย่างก้าวที่จะมั่นคงในที่สุดกำลังตามหาใครสักคนที่หล่นหาย พวกเธอต่างเข้าไปในหมอกที่เคยทดสอบพวกเธอ ราวกับเป็นเครื่องยืนยันว่าเป็นพวกเธอที่ชนะ...
ชนะ ในศึกที่มีเพียงเธอในสนามแข่ง...
เป็นพวกเธอที่ชนะ! ไม่ใช่โชคชะตา
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา