โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 43
เสียงเท้าเต๊าะแตะเบา ๆ ย่างกรายเข้าไปในหมอก ลับสายตายามเมื่อมองผ่านม่านความเบาบางราวกับสายตาที่ถูกทำให้สับสน...
“เชอรี...” เสียงเปิดบทสนทนาของชารอนทำให้ความมึนงงของหญิงสาวที่กำลังก้าวตามเธอ หายสับสนเล็กน้อย
“มีฟฟ์ไปไหน?” สายตายามเมื่อหันมามองเชอรี ความจริงจังยามเมื่อนึกถึงใบหน้าของเด็กที่เธอตามหา สายตาที่จะมองทะลุเข้าไป สำรวจลึกถึงจิตใจ ทั้งหมดมันทำให้เชอรีรู้สึกอ่อนไหวกับความแปลกประหลาดของตัวเอง
“ฉันไม่รู้...” สายตายามที่ชารอนมองมาที่ฉัน ฉันกลับ...รู้สึกกลัว
เหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดแม้ตัวเธอเองจะยังไม่ได้เล่า แต่เศษซากรอบด้าน เศษฝุ่นที่ยังคงปลิดปลิวบนอากาศคงบอกเป็นนัยสำคัญได้ว่า ที่นี่เคยเกิดอะไรขึ้น... ซึ่งฉันอาจจะยังไม่อยากพูดหรือเล่าให้ใครฟัง
หรือฉันอาจจะกำลังรู้สึกผิด? แต่ทำไมฉันต้องรู้สึก?
ความรู้สึกนี้คืออะไร?
เท่าที่ฉันจำได้...มันถูกย้อนไปตอนที่หอคอยแห่งเมืองโอเดลล์กำลังถล่ม สายตาและความหวังยามเมื่อฉันเหวี่ยงตัวออกไป การกระโดดที่สูงที่สุดในชีวิต ทักษะที่ถูกสั่งสมหรือถูกบังคับก็ไม่อาจรับรองได้ว่าฉันจะรอดจากการกระโดดครั้งนี้
สายตาที่ชารอนมองมาคลับคล้ายคลับคลาว่าเธอพยายามค้นหาบางสิ่งบนใบหน้าและนัยน์ตาของฉัน แต่เส้นร่องรอยบนหน้าผากหรือความผ่อนคลายที่ปลิดปลงอาจบอกกับฉันได้ว่า ชารอนไม่เจออะไรเลย...
“เศษซากพวกนี้คืออะไร มันน่ากลัวจริง ๆ ” ราวกับทั้งหมดนี้ถูกทำลายลงโดยการฟาดฟันลงครั้งเดียว รอยผ่ากลางที่แบ่งแยกอาคารหลังงามที่เคยตั้งตระหง่านตรงนี้ ทุกสัดส่วนที่เคยปกปิดถูกเปิดเผยอย่างน่าเกลียด...ราวกับการถูกบังคับ
“แผลที่ท้องเป็นยังไงบ้าง นางไซเรนทำเธอเหรอ?” ชารอนพลางสำรวจข้างหน้าผ่านสายตาที่เสมือนคนตาบอด ปลายเท้าประสาทยามเมื่อสัมผัสกับพื้นยังคงค้นหาผู้คนเป็นวงกว้าง
ทว่าในห้วงความคิดของเชอรี... สิ่งสวยงามตนนั้นคือนางไซเรนเหรอ แต่สายตาที่เย็นเยือกนั้นมันก็ทำให้เธอรู้สึกหวั่นกลัว หวาดหวั่นไปยังกระดูกหรือผิวหนังที่กระตุกสั่นเตือนอะไรบางอย่าง แม้คู่ต่อสู้ของตัวเธอจะไม่ใช่นางไซเรน แต่อาจจะเป็นสัตว์เลี้ยงของเธอ ปลายหนวดเส้นยาวและลวดลายที่อันตราย...ทั้งหมดนี้มันไม่เคยพบเห็นในปัจจุบัน ข้อมูลตรงนี้อาจมีบทบันทึกเอาไว้สักที่ในห้องหอสมุด ฉันต้องกลับไปค้นหาเพื่อหาคำตอบเสียแล้ว
ทั้งหมดนี้มันแปลกประหลาดเกินไป...
“ไม่ ฉันโดนกระจกบาดตอนหอคอยระเบิด” ...” เครื่องจักรหยุดทำงานและก็ส่งเสียงร้องเตือนไม่หยุด จนกระทั่งมันระเบิด”
“ดะ..ดะ.. เดี๋ยว” เสียงตะกุกตะกักที่เชอรีส่งออกมาทำให้ชารอนหยุดเดิน ความสงสัยปรากฏผ่านรอยหยักบนหน้าผากเล็กน้อย ปลายนิ้วงามที่เคยจับริ้วกระโปรงปล่อยให้มันร่วงหล่นไปตามทางอย่างช้า ๆ ก้าวเล็ก ๆ ที่เดินห่างออกไปสร้างความฉงนใจเล็กน้อยให้ชารอน
ฉันเห็นอะไรบางอย่าง... ปลายเท้าของฉันที่กำลังเดินไปหามัน การกระทำที่ขัดกับคำสั่งของฉัน ทั้งหมดนี้คืออะไร? ...
กล่องที่บุบเล็กน้อย ฝุ่นผงที่ปกปิดยังไม่สามารถฝังกลบความงามของลวดลายที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นอย่างใส่ใจ
สายตาที่มากมายความรู้สึกของเชอรี ยามเมื่อเธอทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเอง สายตาที่จรดจดจ้องไปยังกล่องโง่งมของเจ้าเด็กหนุ่ม ปลายนิ้วงามสัมผัสมันผ่านถุงมือราวการปิดกั้น การปัดเป่าที่เบาบางลูบไล้ไปตามลวดลายที่เคยเห็น
‘ขอให้เจ้าเด็กโง่งมนั้น ดีใจที่ได้เห็นมันแล้วกัน’
เรียวแขนยามหยิบยกมันขึ้นมา พลางปัดฝุ่นเล็กน้อยและสอดเก็บมันไว้ในกระเป๋างามข้างเอว การกระทำที่ไม่เข้าใจของตัวเองยังคงก้องตะโกนราวกับคำถามที่ยังไม่มีคำตอบให้ในตอนนี้
คำถามที่ต้องหาคำตอบ...ด้วยตัวเองเท่านั้น
เชอรีย่างก้าวกลับไปหาชารอน เรียวนิ้วที่หยิบยกเอาปลายกระโปรงมอมแมมกลับมาสัมผัสและเชื่อมต่อกันอีกครั้ง ทว่า...
“ไม่ต้องแล้ว” ...” ฉันรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนของกลุ่มสิ่งมีชีวิตตรงมาทางนี้”
“เตรียมตัว...เชอรี”
“เธอยังสู้ไหวใช่ไหม...” ข้อมูลการตั้งรับขบวนบางอย่างที่ชารอนกำลังบอก ทำให้เชอรีรู้สึกตื่นตัว หัวใจที่กำลังโหมกระหน่ำภายใน มันทำให้รู้สึกถึงความตื่นเกรงกับสิ่งที่กำลังจะพบ
ท่ามกลางความมืดสลัว ม่านหมอกเบาบางที่ยังคงแต่งเติมบรรยากาศความวังเวงและความลุ่มหลงของมายามนต์ที่ยากจะหลุดพ้น สายตาที่จรดจดจ้องกวาดสายตาไปทั่วประหนึ่งแผ่นหลังที่เย็นเยียบกับหนึ่งแผ่นหลังสัตว์หนังเกือบจะแนบชิดกัน ท่าทีป้องกันภัยกลับทำให้รู้สึกฮึกเหิม ความตื่นตัวที่รู้สึกได้จากหัวใจที่กำลังโหมกระหน่ำ เลือดมากมายที่สูบฉีดผ่านเส้นเลือดร่างกายนี้...ทั้งคู่ต่างรู้สึกได้
เสียงหวีดหวิวเล็ดลอดผ่านหน้าต่างที่เป็นเศษประหลักหักพัง ความเงียบงันนั้นกลับทำให้รู้สึกน่ากลัวขึ้นราวกับเงาฉงนทุกมุมเมืองกำลังจ้องมองพวกเธออยู่
ท่ามกลางหญิงสาวหนึ่งผู้เปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นละอองและคราบเลือดบาง ๆ ที่ท้อง ห้วงความคิดมากมายที่กำลังสับสนวุ่นวายถูกหัวใจที่สงบเสงี่ยมขับกล่อมลง สายตาที่กวาดออกไปราวกับกำลังจ้องมองศัตรูไม่ใช่ถูกต้อนเสียเอง
มือที่สั่นเล็กน้อยยามเมื่อเกร็งเอาความแข็งแรงมากมายที่สะสมเอาไว้ ถูกบีบรัดด้วยแผลที่กวาดยาวเอาไว้ที่ท้อง เรียวนิ้วที่ลูบไปตามปลายขาเรียว เอื้อมไปแตะกระโปรงวิคตอเรียนที่หรูหรา รอยขาดและรอยสกปรกจากการต่อสู้ที่ผ่านมา สายหนังรัดรูปที่บีบเอาความอวบอิ่มขึ้นรูปแดงไม่น้อย ปลายลูกไม้งามที่รวบรัดไปตามกระบอกปืนสั้นที่ซ่อนเอาไว้ภายใต้กระโปรง ราวความอันตรายและเสน่ห์เย้ายวนที่มีลูกเล่นมากมาย
รูปทรงสะท้อนแสงอ่อน ๆ โลหะส่งความรู้สึกยามที่สัมผัสเย็นเฉียบในมือ
มือเล็กที่เปื้อนดินพลางสอดส่องสายตากวาดไปทั่ว ภายในหัววางแผนอะไรบางอย่างอีกทั้งสายตาที่ยังคงเชิดหน้าแต่สายตาที่กดก้มลงตัว ทำให้ทราบถึงก้อนเห็นเล็ก ๆ ที่ผุดขึ้นจากดินขึ้นมากองรวมกัน มันถูกสร้างขึ้นเพื่อการนี้โดยเฉพาะ การเผชิญหน้ากับศัตรูที่มองไม่เห็นแต่กลับรู้สึกได้
ชารอนสูดหายใจลึก...สายตาที่หลับลงภายใต้แพขนตาหนา ตั้งสมาธิจดจ่อกับการทำความสงบจากภายใน ห้วงภาพที่ฉายไว้ในหัวกลับใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ มือเล็กมอมแมมที่กำหินเอาไว้แน่นกับหนึ่งหญิงสาวที่มั่นคงราวปืนที่ปลิดปลงศัตรู
เสียงก้าวเดินเบา ๆ ที่กำลังดังขึ้นจากที่ไกล ๆ หัวใจของพวกเธอหยุดเต้นไปชั่วขณะ
ตึก...ตั่ก!
เสียงคลิกหรือคลื่นน้ำเบาบางที่กำลังส่งเสียงไปทั่วบริเวณหรือเสียงหวีดหวิวและ การสะบัดของผ้าสีแดงผืนหนึ่งที่สะบัดพลิ้วไปตามลมสร้างเสียงและบรรยากาศที่มั่นคงแต่กลับรู้สึกหวั่นเกรง!
ตุบ! ตั่ก! เสียงหัวใจที่กำลังเต้นสั่นระรัวราวจะกระโดดออกจากอกของพวกเธอทั้งสองได้
กึก! ตุบ! คลืดดดด~
เสียงที่ใกล้เข้ามา...ย่างก้าวที่แม้แต่เชอรีก็ได้ยิน บีบคั้นเอาอารมณ์และการวิงวอนทั้งหมดถูกกระทำอย่างวุ่นวายและสับสน แต่ทว่าร่างกายกลับตระเตรียมไว้พร้อม ราวกับจะไม่ใช่พวกเธอที่จะแพ้ในศึกนี้!
ปลายรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาดปรากฏกาย สายตางามและมั่นคงแต่ทว่าสั่นไหวไปกับแรงปรารถนาหรือความกลัวบางอย่าง สั่นไหวไปกับการเปิดเผยตัวตนบางอย่าง..
บางอย่างที่กำลังเข้ามาใกล้สุด ๆ
รูปลักษณ์ของสิ่งแปลกประหลาด รูปลักษณ์ไม่คล้ายความเข้าใจที่เคยพบเจอ ฟันเฟืองเล็ก ๆ ที่สัมผัสกันอย่างแข่งขันหรือเสียงคลิกเบา ๆ ยามเมื่อกลไกบางอย่างส่งแรงกันไปมา ละอองควันที่ล่องลอยออกจากตัวเครื่องอันใหญ่โตหรือปลายเท้าที่แหวกว่ายเอาความน่าชังจากม่านหมอกออกไป มือที่สั่นระริกหรือบรรดากล้ามเนื้อที่มุ่งหน้ามาทางนี้
ประกายแสงไฟริบหรี่ที่ถูกประดับไว้หรือบาดแผลบนใบหน้าที่พวกเธอจำได้ ความสง่างามและความมุ่งมั่น...สายตาที่มั่นคงไม่สั่นคลอนกำลังเดินกวัดไกวมาทางพวกเธอแล้ว
ทั้งชารอนหรือเชอรีหมดไร้เรี่ยวแรงกับข้อเท็จจริงตรงหน้า ปลายกระโปรงหรือก้อนหินเล็กที่กระทบกับผิวดิน...มันทั้งทำให้พวกเธอขบขันและเจ็บใจถึงความไม่มั่นคงของตัวเอง
“ฮะ...ฮะ” เสียงหัวเราะเบา ๆ ของชารอนถูกแสดงออกไปอย่างไม่เคอะเขิน
‘เรื่องน่าขันของเรื่องราวนี้จะเป็นบทผจญภัยที่น่าขบขันในภายภาคหน้าอย่างแน่นอน...’
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา