โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 46
ความมืดมิดที่เงียบสงัด...ความดำมืดราวกับผ้าผืนบางเบาที่ผลัดผ่านพลิ้วไหวเสมือนย้อมท้องฟ้าภายใต้ความงามให้ดำสนิท ดวงดาวนับร้อยที่หายไปราวกับปริศนาบางอย่าง ภูมิทัศน์รอบข้างที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกหนา ราวกับม่านกั้นความแตกต่างของบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สามารถทะลุผ่านไปได้ เพียงแสงเดียวที่สาดส่องผ่านไปได้อาจจะเป็นความมั่นคงและความแกร่งกล้าที่ส่องประกายออกมาจากชายหนุ่ม ขอบเขตที่แบ่งแยกราวกับความสว่างไสวของหิ่งห้อยที่กระวนกระวายหลบหลีกบรรดาเม็ดห่าฝนที่กระหน่ำโหมทำลายทุกสรรพสิ่ง
กระนั้นแล้ว...โลกความฝันของมัน ยังคงส่องประกายราวความหวังอันแกร่งกล้าภายใต้แสงอาทิตย์จะนำพาซึ่งความสงบและความอบอุ่นให้มัน...
เสียงหอบเหนื่อยที่กลัดกลืนผสมปะปนกับกลิ่นอายความหวั่นเกรงบางอย่างได้อย่างน่าเกลียด เสียงร่ำร้องที่คำครวญในห้วงลึกคะนึงหากลับเงียบสงัด ความเหนื่อยล้าที่ต้องสู้ฝ่าฟันเกลือกกลั้วไปด้วยบรรดาฝุ่นผงและฝืนทนกับความหนาวเย็นราวจะกอบกุมไปทั้งหัวใจ
ในค่ำคืนที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้ เสียงหวีดหวิวน่ากลัวที่ดังขึ้นเป็นระยะ กระแสลมที่รุนแรงตัดผ่านตอบโต้กับบางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนเร้นภายใต้เงามืด ความมืดมิดราวกับกำลังล่อลวงความเลวทรามสู่ความฝันของเด็กน้อย เสียงก้องกังวานที่สลายไปราวกับความแปลกประหลาดใจจากในช่องท้องของเขาเอง ความเหน็ดเหนื่อยถูกสะท้อนออกมาจากแววตาที่หม่นแสงลง
ย่างก้าวที่ว่างเปล่าท่ามกลางก้าวย่างถูกตระเตรียมไปด้วยเศษผงและเศษซากปลักพักพังเรียงรายล้อมรอบข้างกาย เสียงหายใจหอบเหนื่อยที่ยังคงดังอยู่ร่ำไร หรือกระแสลมอ่อน ๆ ที่พัดหมุนรอบไปทั่วร่างกาย
ภายใต้ความคิดของชายหนุ่ม
‘เดินมาเท่านานขนาดนี้แล้ว...ก็ยังไม่เจออะไรเลย กระแสลมอ่อน ๆ ที่ผมควบคุมอยู่มันสามารถวางแผนเรื่องอากาศหายใจได้ อีกทั้งด้วยระดับเท่านี้ทำให้การสื่อสารกับจิตธรรมชาติทำได้ง่ายและมีความลื่นไหลมากขึ้น ละอองโมเลกุลที่จับต้องได้ทำให้ผมยังคงความสม่ำเสมอได้ แต่ย่างก้าวที่เดินออกไปมันชั่งว่างเปล่าไร้ซึ่งศัตรูหรืออะไรเลย...’
‘จนกระทั่ง...เจอราชินีไซเรน’
สายตาคมคายที่เสมือนจะเชือดเฉือนได้ทุกสรรพสิ่ง ความเฉยชายามเมื่อสายตาแรกของราชินีไซเรนทอดมองไปยังพื้นน้ำเบื้องล่างคือความเคยชินที่แสนเยือกเย็น ราวกับดวงตาคู่นั้นได้เห็นภาพเช่นนี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ความเบื่อหน่ายที่ก้องกังวานสลับกับอารมณ์หรือความรู้สึกใด ๆ ที่น้อยลง เผยออกมาเบื้องหลังใบหน้าที่งดงามหยดย้อยจนเหมือนหลุดจากนิทานปรัมปราเรื่องหนึ่งของชนพื้นเมือง ความเงียบงันที่เธอสร้างขึ้นมันทั้งชวนให้รู้สึกถึงความลึกลับและอำนาจที่ยากจะย่างก้าวเข้าไปได้
เบื้องหน้าที่เชิดขึ้นทว่าสายตาที่กดลงมายังเบื้องล่าง ขับเน้นไปถึงวงกลมดวงใหญ่ที่ปรากฏขึ้น แสงสว่างยามที่พระจันทร์งามสะท้อนวับแวมไปมาอย่างน่าหลงใหล กระแสน้ำที่หมุนวนอย่างเกรี้ยวกราดกวาดล้างกลืนกินทุกอย่างให้สิ้น กลางกระแสน้ำนั้น...มีร่างหนึ่งอยู่
ภายใต้การตอบสนองใด ๆ ที่เกิดขึ้นของชายหนุ่มนามว่าชอว์ต่อหน้านางไซเรนผู้สูงศักดิ์ ร่างไร้สติที่ถูกดึงดูดเข้าสู่ความมืดมิดของกระแสน้ำ ร่างกายที่ล่องลอยอย่างไร้น้ำหนักไม่มีการตอบสนองใดที่ส่งมาให้รับรู้ว่าเป็นเช่นไร
แม้กระทั่งยามที่ชอว์กำลังรวบรวมลมหายใจเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี สายตาคมที่เธอมองมาที่เขามันยังคงมองมาด้วยสายตาที่นิ่งสงบ ราวกับมันเป็นเพียงภาพที่เธอคุ้นชิน เสมือนการเล่นหมากรุกบนกระดานของความเป็นความตาย แผ่นหลังที่ถูกเยินย่ออย่างน่าเกลียด สัญญาณจิตบริสุทธิ์ที่รับรู้ได้ผ่านอากาศและกระแสบริสุทธิ์ที่ถูกส่งกระจายไปทั่วท้องฟ้า
หมากรุกกระดานนี้ถูกคำนวณไว้หมดแล้ว ไม่มีอะไรที่เหนือแผนการของเธอได้ ราวดวงตานับร้อยจับจ้องและจรดนิ้วประกาศิตหมายหัวเอาไว้ทุกคน
‘ทั้งหมดมันสร้างความรู้สึกราวกับเป็นเพียงปลาตัวเล็ก ๆ ที่กำลังร้องขอพื้นที่แค่นิดเดียวกับเจ้าของท้องทะเล ชั่วอึดใจที่ผมหายใจกอบโกยเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไป แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกหวั่นเกรง...’
‘ทุกอย่างเป็นเพียงหน้าที่...หน้าที่ที่ต้องทำโดยความชินชา
ความรู้สึกของผู้คนที่ตกตายหายไประหว่างทาง ไม่เคยมีความหมายสำหรับผมเลย’
‘ผม...ผู้จะยืนอยู่เหนือทุกสิ่ง ปลายเท้าที่จะเหยียบย่ำกดหัวพวกชั่วให้จมดิน’ ความสาบส่งที่จะสนองตัณหากลับตาลปัตรด้วยความสูงส่งและอำนาจที่ยิ่งใหญ่
ราชินีไซเรนที่ไม่สามารถคาดเดาได้และไม่มีใครจะหลบหนีจากชะตากรรมที่เธอสรรค์สร้างไว้ได้ ภายใต้ความว่างเปล่าที่ปรากฏขึ้นภายในธารดวงตาสีมืด ถูกกระแสลมเร็วตัดผ่านไรผมของเธอไป
กระแสลมพัดแรงก่อรูปร่างเสมือนแผ่นบาง ๆ กระแทกอาคารแห่งเมืองโอเดลล์ สถาปัตยกรรมที่งดงามปรากฏรอยเฉือนยาว การสั่นไหวที่โอนเอนเป็นเหมือนคำบอกใบ้ถึงความไม่มั่นคงของอาคารแห่งนี้
ไรผมสีขาวที่นุ่มชื้นสะบัดพลิ้วร่วงโรยลงสัมผัสผิวดิน ความสงบยังคงอยู่เหนือความคาดหมายของราชินีไซเรน ปรายตาที่กลับกลอกแล้วความเย่อหยิ่ง สะบัดมือเล็กน้อยไม่สนใจชายหนุ่มคู่ต่อสู้ของตน
สร้างความไม่พอใจให้กับชายหนุ่มเป็นอย่างมาก
‘สนใจผมดิ คู่ต่อสู้ของแกอยู่ตรงนี้นะ’ คลื่นสายลมที่แปรปรวนถูกสูบหายเข้าไปในปอดชายหนุ่ม ความเปลี่ยนแปลงที่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า ฝุ่นผงที่ถูกกระพือขึ้นเหนือบรรยากาศ แสงสว่างที่เล็ดลอดร่ำไรเมื่อกระแสลมคมและบางแหวกว่ายฉีกกระชากม่านหมอกราวกับเป็นเพียงกระดาษแผ่นหนึ่ง
กระแสลมที่ถูกควบคุมโหมกระหน่ำมุ่งไปที่ราชินีไซเรน บ้างก็พัดกระแทกอาคารหรือเศษซากรอบด้าน ราวกับจะบอกล่วงหน้าถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
กระแสลมมันทั้งคมและบาง...ถูกสอดแทรกไปตามอากาศส่งเสียงหวีดร้องอย่างน่าหวั่นเกรง ราวกับเคียวมรณาที่กวัดไกวช่วงชิงชีวิตไป
ทว่า... ตึง!
หนวดปลาหมึกลวดลายเป็นที่ประจักษ์แก่ความยิ่งใหญ่ โออ่าและอวดโฉมอย่างน่าเกลียด ศักดินาถึงขุมพลังที่ไม่อาจต้าน กระแสลมแผ่นบาง ๆ มากมายที่เชือดเฉือนบนผิวหนังอ่อนยวบ...ทั้งหมดสลายไป ราวกับเป็นพวกลมเย็น ๆ ที่สะบัดผ่านมาเท่านั้น
ชอว์ที่เห็นถึงสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่โตโออ่า ขุมพลังและแรงมหาศาลยามที่มันสะบัดหนวดกระแทกลงมาที่พื้นดิน ทั้งหมดมันคือเรื่องจริง
สถาปัตยกรรมที่ไม่แข็งแรงมากพอถูกแรงสั่นสะเทือนพังทลายลงอย่างง่ายดาย
ภายใต้ความสวยงามแห่งความเลวทรามเมืองโอเดลล์ถูกท้าทายด้วยขุมพลังที่มาจากธรรมชาติ บรรดาเศษกระจกที่พลิ้วไสวไปบนอากาศ ย้อมท้องฟ้าให้เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับราวกับเลียนแบบดวงดาวนับล้าน เสียงน่ารำคาญที่ยังคงดังต่อเนื่องในโสตประสาทเป็นข้อบ่งบอกว่าอาคารทุกหลังกำลังสั่นสะเทือนไปยังขั้วหัวใจของชอว์เอง พื้นดินที่เคยมั่นคงแตกแยกเริ่มโยกไปมาอย่างน่ากลัว
ข้าวของในบ้านเริ่มตกลงมาจากชั้นวางประตูที่ซีดที่เคยปิดแน่นอ้าออกถูกแรงสั่นสะเทือนกระแทกไปมา ส่งเสียงดังปัง! ต้นไม้ที่สูงสง่าหรือฟันเฟืองที่ยังคงเห็นร่ำไรเริ่มโยกไหวราวกับถูกลมพายุโหมกระหน่ำ อาคารสูงที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองเริ่มส่งเสียงโอดครวญราวกับกำลังครวญครางสิ่งเลวทรามที่กัดกลืนคืบคลานสอดแทรกไปตามบรรดาผิวหนังของอาคาร กระจกบานเล็ก ๆ กำแพงหรือรูปสลักที่เป็นสิ่งส่วนงาม ทั้งหมดกำลังบิดเบี้ยวไปมาอย่างน่ากลัว
ปึกแผ่นดินที่แยกออก ทำให้ร่างกายของชายหนุ่มไม่มั่นคง ลมบาง ๆ ที่ถูกส่งออกจากปลายเท้า มันส่งแรงมากเพียงพอที่ชายหนุ่มจะหลบเลี่ยงจากความเสียหายของการสะบัดหนวดเพียงครั้งเดียวของสัตว์ร้ายตรงหน้าได้!
มือซ้ายที่ถูกยกขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน ปลายนิ้วชี้ไปยังศัตรูที่กำลังพุ่งเข้ามา สัญญาณจิตแห่งลมก่อตัวเกิดขึ้นรวดเร็วฉับพลันเหนือความเข้าใจ สายลมหนาแน่นก่อพลังมหาศาลรวมตัวกันในอากาศ สะบัดเหวี่ยงวงแหวนลมที่หมุนอย่างรวดเร็วและรุนแรง ไปยังปลายหนวดที่กระแทกมา! แรงสะบัดที่รุนแรงจนดินฟุ้งกระจาย เสียงดังที่ดังสนั่นเป็นสัญญาณเตือนภัยครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้น
ทว่าอาคารที่เริ่มถล่มลงมา ราวกับจะทับถมความบอบช้ำถึงความต่ำต้อย เพียงเม็ดทรายและเม็ดดินที่คิดจะขัดขืนชะตากรรมราวกับถูกหมากรุกกระดานนี้ล้อมไว้ทั้งด้านหน้าและหลัง ฝุ่นควันที่พวยพุ่งปกคลุมท้องฟ้าที่มืดมิดอยู่แล้วกับสร้างความมืดหม่นไปยังจิตใจของชายหนุ่ม
เศษหินและเศษอิฐที่ต้องหลบเลี่ยง เบี่ยงตัวและกระโดดกระแทกแผ่นดินไปมากระจายไปทั่วทุกทิศทาง บางส่วนก็กระเด็นกระดอนไปไกล หรือบางชิ้นส่วนที่เปรอะเปื้อนบนร่างกาย
กลับประกาศกร้าวถึงความไม่มั่นคงและความโง่งมในความหยิ่งทระนง
กระแสลมคมมีดที่ถูกประดิดประดอยขึ้นเข้าล้อมรอบตัวราชินี ปลายคมที่ชี้ลงสะบัดรุนแรงจนเศษผ้าบางที่ล่องลอยพลิ้วไปมา กระนั้นแล้วทั้งหมดถูกปลายหนวดมากมายตวัดเกี้ยวรัด ตวัดลงมาอย่างทรงพลังสร้างการกระเทือนครั้งใหญ่ในพื้นที่
ร่องรอยที่ปรากฏเป็นเพียงเหมือนผิวที่ถูกสะกิดเล็ก ๆ ร่างกายของชอว์เริ่มสั่นสะเทือนเบา ๆ จากพลังที่คอยคุกคามราวกับมันจะระเบิดออกมาจากตัวเขาเอง เสียงกอบโกยอย่างเห็นแก่ตัว...อากาศรอบบริเวณถูกสูบดูดหายไปอย่างหวาดผวา
เพียงสัญญาณจิตเท่านี้ กลับคิดเหยียบย่ำและกดหัวแทบเท้างั้นหรือ
ปลายมีดที่สะบัดไปมาข้างหน้าส่งแรงที่ทัดเทียมกับใบดาบคมมากมายไปยังยังด้านหน้า พยายามจะตัดผ่านเนื้อเยื่อที่กำลังขยับเขยื้อนเหนือร่างกายที่งดงามนั้น!
ลมที่หมุนรอบร่างกายที่หล่อเหลาถูกปลดปล่อยพลังราวการระเบิดออกมาอย่างรุนแรง ลมกรรโชกที่สะบัดเอาสิ่งก่อสร้างที่กำลังถล่มทลายขยับหลีกหนีแรงลมออกไป
ความงี่เง่าและขลาดเขลา...ทั้งหมดเขามันก็เป็นเพียงสิ่งอะไรก็ไม่รู้ที่กระจ้อยร่อยเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้มีพลังที่แท้จริง
แรงสะบัดของหนวดยักษ์พลิ้วไหวอย่างน่าเกลียดสิ่งตรงกันข้ามกับรูปร่างและน้ำหนักมหาศาลที่ถูกสอดแทรกไปตามอาคารที่กำลังถล่มทลายหรือแผ่นพื้นดินที่สะบัดลอยขึ้นเหนือพื้นดิน ต่อต้านแรงกระทำของโลกที่เป็นกฎประกาศิตเสมอมา
ทั้งหมดถูกท้าทายเพียง 1 ตน ... นางราชินีไซเรน
สายตางามที่จรดจดจ้องมองออกมาหรือปลายนิ้วงามและเรียวแขนที่ควักไขว้ไว้เหนือหน้าอกหน้าใจ เส้นผมที่สยายสวยงามถูกกระแสลมและความรวดเร็วของหนวดยักษ์ เยินย่อสยายไปมาบนอากาศเป็นความงามที่ยากจะต่อกร หรือการควบคุมกระแสน้ำวนที่ลิดรอนสิทธิ์อิสระของร่างกายน้อย ๆ ที่คุ้นตาของชายหนุ่ม
กึก...ปลายเท้ารองเท้าหนังคู่แพงที่กระโดดแตะและส่งแรงส่งไปแผ่นอาคารหนาที่ถล่มลงมา ส่งผลให้ชายหนุ่มเสมือนล่องลอยบนอากาศได้ชั่วคราว...ฝ่ามือที่กำลังควบคุมแผ่นลมบาง ๆ และความคุ้นเคยที่ไม่คุ้นชินสร้างความฉงนมากมายให้กับชายหนุ่ม
‘หือ?’
‘เจ้าเด็ก??’
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา