โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 48
ความประหลาดใจผุดขึ้นมาบนใบหน้าราบเรียบ เรื่องราวที่เธอรอคอยในที่สุดก็เกิดขึ้นราวกับปาฏิหาริย์ ภายใต้บ่วงความคิดมากมายของราชินีไซเรน สายตาที่สอดส่องออกไปราวกับเธอกำลังพิจารณาถึงภาพซ้อนทับมากมายที่เคยเกิดขึ้นทั้งการยอมรับ การปลิดปลงและการเดินทาง
ราวกับภายในหัวเธอมีข้อมูลมากมายเกินกว่าใคร ๆ จะเข้าใจได้
‘การกระทำที่ยากเกินกว่าจะพบเจอ บ่วงคอน้อย ๆ ที่กอบกุมชะตาเอาไว้ การยอมรับและการก้าวข้ามบางอย่างมันทำให้ข้านึกถึงใครบางคนในความทรงจำของข้าเอง’
กระแสน้ำอันอบอุ่นโอบอุ้มเอาชีวิตน้อย ๆ ที่กำลังจะเติบโตในอนาคต สิ่งมีชีวิตมากมายน้อยใหญ่ที่กำลังกวัดไกวไปมาบนธารสายน้ำยามเมื่อแสงอาทิตย์ที่กำลังสาดส่องลงมา ทั้งหมดถูกฟูมพักจากที่นี่ แหล่งกำเนิดใด ๆ ที่เป็นจุดเริ่มแรก
สิ่งก่อสร้างที่บ้างก็ถูกซัดเซาะหรือถูกตัดแต่งเติมเต็มไปด้วยความงามของพืชพันธุ์นานาชนิด เส้นสายระเบียบแบบแผนที่สะบัดพลิ้วไปมายามที่ปลาใหญ่ว่ายผ่านไป หรือบรรดากุ้งหอยตัวน้อยที่เกาะไหล่ของโขดหินงาม ลวดลายที่วิจิตรศิลป์ถูกสร้างสรรค์โดยธรรมชาติ ความแน่วแน่ที่จะพลิกโฉมความแห้งแล้งสู่ความมีชีวิตชีวา
สถานที่แห่งนี้คือความหมายนั้น...
“ตัวตนของข้าคืออะไรงั้นหรือ ท่านแม่” ห้องบรรทมขนาดใหญ่ที่ถูกประดับไปด้วยคริสตัลที่เปล่งแสงในตัวเองหรือบรรดาปะการังที่ถูกสร้างขึ้นไปตามมุมห้อง สาหร่ายน้อย ๆ ที่พัดสะบัดพลิ้วไปมาคล้ายละเล่นกับธารน้ำ
หวีที่มีรูปหอยประดับรูปงามกำลังสางผมที่ยาวสยายแผ่ขยายไปทั่วห้องของเจ้าหญิงไซเรนตัวน้อย ภายใต้แพขนตาที่กอบกุมดวงดาวกลมโตกำลังเผยอะไรบางอย่างออกมา ความคิดมากมายที่เกิดขึ้นในดวงตากำลังฉายราวกับคำกล่าวที่ไม่สามารถพูดออกได้
ไซเรนผู้เลอโฉมต้นแบบของเจ้าหญิงน้อย...ท่านแม่ของไซเรน “เราล้วนแล้วแต่มีที่ที่ของตน” ...
“เจ้าต้องค้นหาที่ของเจ้าเอง” สายตาสดใสยามเมื่อมองไปที่ลูกวัยเด็กของนาง แม้จะยังไม่เข้าใจนักแต่ประโยคนี้ล้วนแล้วแต่มีพลังงานบางอย่าง...
น้ำที่ล้อมรอบวังนั้นใสสะอาดจนมองเห็นทุกสรรพสิ่งที่อยู่ภายในได้อย่างชัดเจน ปลาเล็กปลาน้อยว่ายวนไปมา ลวดลายสีรุ้งของพวกมันสะท้อนไปกับโคมไฟคริสตัลงามที่ใช้เวลานานนับร้อยปีจึงจะเกิดขึ้นมาได้ ทั้งหมดนั้นมันทำให้บรรยากาศที่นี่ดูเหมือนอยู่ในภวังค์โลกที่สวยงาม มวลสาหร่ายยาวเรียวลอยละลิ่วไปตามกระแสน้ำ บางส่วนที่ถูกถักทอราวเรื่องล้อเล่นและขบขัน
เสาหินที่ถูกแกะสลักเป็นรูปองค์ราชินีที่ครอบครองเทพแห่งท้องทะเล หินทุกก้อนถูกขัดจนเรียบเงาแวววาวทัดเทียมไข่มุกงาม ทรายละเอียดที่พื้นส่องประกายสีทองเมื่อสัมผัสกับแสงจากคริสตัล
บัลลังก์อันสูงส่งที่ทำจากเปลือกหอยมุกขนาดยักษ์ ส่องประกายสีขาวนวล ภายใต้ฉากหลังของบัลลังก์น้ำตาใต้น้ำที่ไหลโรยรินไปยังเบื้องลึกที่สุดจะพรรณนา สร้างเสียงนุ่มนวลผสานไปกับเพลงที่บรรเลงโดยธรรมชาติเพื่อความสงบสุข...
“จงตระเตรียมทุกอย่างให้พร้อม” ปลายนิ้วที่ชี้ออกไปยังคงนิ่งเฉยราวกับคำสั่งสอนและคำบรรพชาจากรุ่นสู่รุ่นของราชินีเป็นเรื่องน่าขบขำ ‘ความยิ่งใหญ่ที่ถูกส่งมอบให้ข้า...ข้าขอรับเอาไว้นะท่านแม่ แต่ว่าคำสัญญาที่ผูกมัดเรางั้นหรือท่านแม่’
ในห้วงความคิดของเจ้าหญิงไซเรน... ‘ข้าไม่เชื่อในตัวมนุษย์ด้วยซ้ำ พวกเขาทั้งอ่อนแอและเลวทราม’
‘มลทินใดๆ ที่พวกเขาก่อ พวกเขาควรชำระล้างด้วยตนเอง’ ภายใต้นิ้วเรียวงามยามที่โตขึ้นและขึ้นสู่ราชินีแห่งท้องทะเล ยังคงสางผมงามของตนเอง สายตาที่มองไปยังกระจกพลางเหม่อมองออกไปยังเสาหินหรือรูปแกะสลักเหมือนท่านแม่ของตน คำพูดที่เอ่ยออกไปไกล...
“แต่ที่ของตนเองงั้นหรือ...”
ความคิดมากมายเกิดขึ้นในหัวของข้า...และวันหนึ่งเขาก็มา ปรากฏตัวต่อหน้าข้าราวกับคำที่บรรพชากล่าวเอาไว้
ห้วงหนึ่งข้านึกถึงทุกถ้อยคำที่ท่านแม่ของข้ากล่าวทิ้งไว้ ...เธอพูดถึงคำสัญญาที่ผูกมัดเราเอาไว้ภายใต้ความงามที่ถูกสาปแช่ง ให้เรานางไซเรนไม่อาจเผชิญหน้าหรือปรองดองภายใต้ดวงอาทิตย์ได้
ข้าก็ไม่เข้าใจมัน...แม้เราจะมีอายุยาวนานนับร้อยปี
ข้าทวงถามสัญญาที่เราเคยผูกพันธะกันกับเขาผู้ที่หัวใจน้ำแข็งที่ถูกสาป ทว่าเหมือนการเล่นตลกของชะตากรรม เขาผู้นั้นหายตัวไป...ทำให้ทุก ๆ อย่างต้องหยุดลง ราวกับเวลาและโชคชะตาถูกผนึกไปพร้อม ๆ กับเขา
เพียงน้ำหนึ่งหยดที่ร่วงโรยออกมาจากหัวใจเยือกแข็งที่เย็นเยียบข้างหน้า ข้ายังคงเก็บรักษามันเอาไว้ราวพันธสัญญาที่ข้าไม่เคยเปิดอ่าน ในขวดแก้วมรกตที่อยู่ภายใต้ความคุ้มครองของข้า
ท่ามกลางกระแสน้ำวนที่กอบกุมเอาชีวิตที่อ่อนแอเอาไว้ภายใน หากแต่ความรู้สึกข้างในของข้ากลับรู้สึกว่างเปล่า ร่างกายของหนุ่มน้อยที่กำลังหลับตาพริม
แต่เหตุการณ์อะไรบางอย่างทำให้ข้ารับรู้ถึงนิมิตที่กำลังจะมา...ฟันเฟืองเล็ก ๆ กำลังขับเคลื่อนเดินอีกครั้งด้วยเหตุผลบางอย่างที่ข้าไม่อาจเข้าใจได้
ข้าจึงแค่นึกสนุกท้าทายและเยาะเย้ยกับคำสาปส่งของผู้ค้ำจุนท้องฟ้า ขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นบนฝากฝัง บ้านเมืองที่พัฒนาไปไกลแต่กลับทับถมหน้าด้วยประวัติศาสตร์อันเลวทรามและฝังกลบความชั่วด้วยการปฏิเสธพลังงานของโลก
‘ข้าอยากรู้ว่ามนุษย์นั้นคิดอะไร และเรายังคงมีมนุษย์ที่บริสุทธิ์หรือไม่’ ภายในนิมิตของข้า ข้าพบกับชายคนหนึ่งผมที่ยาวมัดรวบรัดด้วยความทระนงตน สายตาที่นิ่งเฉย การโจมตีที่ชาญฉลาดทำให้ข้ารู้สึกแปลกใจ
และรู้สึกประหลาดจากทรวงอกของข้าเอง เหมือนข้าจะพบพานกับคำสัญญาที่เคยผูกพันเอาไว้
คำสัญญาที่ผูกพันกับโลกแห่งนี้ รวมถึงไซเรนเช่นข้า...
บทหนึ่งในหน้าบทบันทึกของเผ่าถูกบันทึกและเล่าขาน
ไว้ว่า... “จงตระเตรียมหัวใจเสมือนผู้หิวโหย ถูกเติมเต็มดั่งมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ภายใต้รอยยิ้มที่ไร้เดียงสาจะเย็นชาดั่งความมืดมิดในห้วงลึก จงปกป้องดั่งคำพิพากษาโดยสวรรค์ มือที่เปื้อนดินจะพลิกโฉมและทำลายฟ้า สายน้ำน้อยที่มากมายจะซัดเสาะทำลายชายฝั่งที่มั่นคง พันธะที่ผูกพันจะยังคงผูกไว้ด้วยโซ่ตรวนแห่งกฎบัญชา” ...
“มีเพียงผู้ที่เขียนกฎเท่านั้น ที่จะทำลายมันได้”
“เพียงแต่ความผูกพันและคำสัญญา ไม่อาจทำลายนั้นคือความจริงที่เที่ยงธรรม”
ในขณะเดียวกันที่ภายนอกภวังค์ความคิดของราชินีไซเรน ในขณะที่ชอว์กำลังถูกบีบรัดด้วยน้ำ...เลือดสายหนึ่งกระอักออกมาจนน่ากลัว ปอดที่ขยายใหญ่เกินขีดจำกัดของมนุษย์กำลังเดินทางมาถึงขีดจำกัดแล้ว
สายตาที่จับจ้องไปยังราชินีไซเรนและความสับสนถึงตัวตนของมีฟฟ์
ราชินีไม่ได้ให้ความสำคัญถึงการโจมตีของเขาเลย ราวกับเธอกำลังค้นหาบางอย่าง ‘มือน้อย ๆ ที่กำลังต่อต้านของเจ้าเด็กหรือ... ใบหน้าที่ขยับเล็กน้อย เธอกำลังจะทำอะไร นางไซเรน’
ความพลีพล่ามราวเจอสมบัติล้ำค่าที่เคยหล่นหาย ราชินีไซเรนใช้สัญญาณจิตแห่งน้ำส่งพลังงานสายหนึ่งราวความอบอุ่นอ่อนโยนที่แทรกซึมไปถึงห้วงจิตใต้สำนึกของมีฟฟ์ ดูดซับเรื่องราวและดำเนินเรื่องภายใต้ความฝันที่เกิดขึ้นของมีฟฟ์
ห้วงของนกน้อยที่บินเกาะขอบหน้าต่างบานเสื่อมโทรม สดับรับฟังบทสนทนาราวกับสัญชาตญาณกำลังสั่นไหวอย่างไร้สาเหตุ
“ขอบคุณครับตา ขอขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ...” ขอบคุณ? ขอบคุณอะไร
“แต่ผมว่าผมจำเป็นต้องไปแล้ว...” ไปไหน? ความสับสนมากมายเกาะกุมก้อนความคิดของนางไซเรน
“ผมมีเพื่อน...ที่ผมต้องไปพบ” ...?
“ผมสัญญากับพวกเขาไว้ ว่าผม...” คำกล่าวราบเรียบราวกับความเคยชิน ทว่าพลังงานที่ส่งออกมา...กลับแปลกประหลาดราวกับสัญญาณจิตธรรมชาติกำลังจับจ้องไปที่เจ้าหนูนี้อยู่
ทั้งหมดคืออะไร?
‘เขาไม่ควรควบคุมความฝันหรือความทรงจำที่เลวร้ายได้ขนาดนี้ ม่านหมอกของข้าไม่มีผลกับเขาหรือ’
…’หรือนี่อาจเป็นฟันเฟืองหนึ่งที่ขับเคลื่อนไปช้า ๆ เขาคือคนที่ข้าตามหางั้นหรือ?’
ท่าทีที่ไม่ยอมแพ้ของชอว์สร้างความไม่พอใจอย่างรุนแรง สายตาที่เย็นชาและไร้อารมณ์ราวกับเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับนางไซเรน ความไม่เข้าใจถาโถมใส่ราวกับเรื่องโง่งม ทำให้เธอกำลังชั่งน้ำหนักถึงคุณค่ากับเรื่องราวตรงหน้า
‘มนุษย์ผู้โง่งม พยายามพิสูจน์ตัวเอง’ สายเลือดที่หลั่งรินออกมา เขากำลังจะตาย
“เจ้าพยายามจะพิสูจน์ในสิ่งที่เจ้าไม่มีวันพิสูจน์ได้” เสียงกึกก้องในความเงียบ...ดังตัดผ่านชอว์เข้าไปยังโสตประสาทโดยตรง ในห้วงความไม่พึงพอใจ..นางจำเป็นต้องจัดการชอว์แล้ว ธารน้ำสายหนึ่งที่กำลังลูบไล้ไปยังเศษซากปรักหักพัง
ชอว์เงยหน้าขึ้นมองชะตากรรมสุดท้ายของตัวเอง...เลือดที่ไหลรินที่มุมปาก ดวงตาที่พร่ามัวเห็นเพียงประกายแสงเล็กน้อย เต็มไปด้วยปณิธานบางอย่าง
‘คำวิงวอนและคำภาวนาที่เคยร้องขอ จะส่งถึงท่านหรือไม่...ท่านผู้ที่ข้าเชื่อ’
ในตอนนั้นที่ความเปลี่ยนแปลงมาถึงแล้ว...ท่าทางของราชินีไซเรนที่เปลี่ยนไปกะทันหัน ความฉับพลันของการชะงักเล็กน้อยทำให้เธอรู้สึกแรงสัมผัสบางอย่างที่ปลายแขน ในห้วงความคิดที่ซ้อนทับมากมาย ราชินีไซเรนกำลังจะออกจากบ้านหลังโทรมของมีฟฟ์ไป
ออกจากห้วงความทรงจำของเขา
ทว่ามือน้อยหนึ่งที่จับนางไซเรนเอาไว้ สร้างความฉงนใจ
การกระทำที่อุกอาจภายใต้เปลือกตา มีฟฟ์ยังคงไม่ได้สติแต่ร่างกายกลับสั่งให้ทำ
“เจ้า...” สายตาความไม่เข้าใจเกิดขึ้น
มนุษย์ในสายตาของเธอเป็นเพียงฝุ่นละอองที่เบาบาง ช่วงชีวิตที่สั้นและเลวทรามกลับสร้างอะไรได้มากมาย มนุษย์ที่เธอไม่เข้าใจกำลังสร้างความรู้สึกบางอย่าง...
“เจ้ามนุษย์ที่กำลังจะตายมันมีค่าอะไร ทำไมเราถึงฆ่าไม่ได้”
ประกายเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นในกระแสน้ำวนนี้ การกระทำที่ไม่คาดคิดของมีฟฟ์สร้างปาฏิหาริย์ ราวกับการต่อชีวิตให้ชอว์
เสียงเล็กแหลมและเย้ายวนที่กล่าวขึ้นมาอย่างไม่ถ่อมตน ชอว์ได้รับรู้ถึงบางสิ่ง...สายตาที่กำลังมืดมิดลงมองไปยังความเปลี่ยนแปลงตรงหน้าและสลบไป ท่ามกลางกองเลือดที่สะบัดไปตามอาคารหรือแอ่งน้ำสีแดงฉานที่กำลังไหลออกจากตัวของชอว์ เขาหมดสติจากการขาดเลือด...
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา