โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 52
สายลมที่พัดผ่านเบา ๆ เสมือนศึกสงครามที่จบลงไปแล้ว ภายใต้การเดินทางที่มักจะมาไวมากกว่ากลับไป หนึ่งร่างใหญ่โตสภาพสะบักสะบอมถูกประคองโดยหัวหน้าโซลเจอร์ และหนึ่งร่างเล็กที่ถูกโอบอุ้มโดยชารอน แม้จะหนักอยู่บ้างแต่เธอยังพออุ้มมีฟฟ์ไหว
“น้องตัวเบาจังเลยนะ” ชารอนก้มลงมองแก้มที่แดงระเรื่อของมีฟฟ์
“เรายังหาคุณเดอเลียไม่เจอเลย” ...” เกิดอะไรขึ้นกับเธอ” เสียงหัวหน้าโซลเจอร์พลางกล่าวถามคนที่ยังพอมีสติอยู่ในตอนนี้
มันเป็นดั่งเรื่องที่จะสั่นเครือความรู้สึก แสดงออกถึงความกังวลในเบื้องลึกของจิตใจของชารอน
เส้นทางเดิมที่ถูกเคลียร์ไว้แล้ว ทำให้ขากลับพวกเขาทั้งสามคนสามารถกลับได้อย่างไม่ยากนัก
ทว่า...วินาทีที่สำคัญกำลังยืดยาวออกไป
ย่างก้าวที่ไม่เร็วไม่ช้า เร่งรีบเพื่อจะส่งให้พวกเขาเข้าถึงอุปกรณ์ช่วยเหลือที่มากกว่านี้ เส้นผมสีแดงที่พลิ้วไหวไปมาตามแรงที่ขับเคลื่อน ใบหน้าหล่อเหลาที่หลับพริมกางเกงสีทมิฬที่ถูกย้อมไปด้วยเลือดสีแดงส่องประกายขึ้นมาอย่างน่าหวาดกลัว
ปลายสายตาที่กำลังจะลาลับไปทำให้หญิงสาวผู้แห้งแล้งหันกลับไปเพื่อสำรวจอะไรบางอย่าง... อุปกรณ์ที่ไม่ใช่ของพวกเขาแล้วมันเป็นของใคร สองร่างกายที่ผ่านสมรภูมิมาอย่างดุเดือดทว่ามีเพียงชายหนุ่มที่โตกว่าบาดเจ็บเท่านั้น ร่องรอยของหยาดเลือดสีแดงที่เกาะขอบแท่งหลอดแก้วนั่นคืออะไร
อุปกรณ์และกลไกที่ไม่ใช่ของเรา... ทั้งหมดคืออะไร
เส้นผมสีดำสยายสะบัดทิ้งเอาความสงสัยกลับไป ‘ทั้งหมดของเธอคือต้องสนใจชีวิตข้างหน้า’
‘สนใจ? สนใจอะไร?’ ความคิดมากมายที่ตีกันอย่างน่าเวทนาภายในห้วงความคิดหญิงสาวจิตแห่งความแหบแห้ง
เสียงตะโกนโห่ร้องที่ถูกส่งจากฐานที่ตั้ง บรรดาโซลเจอร์น้อยใหญ่ที่ถูกตระเตรียมการไว้สำหรับเรื่องฉุกเฉิน ฉุกละหุกวนเวียนไปมาท่ามกลางร่างกายของมีฟฟ์และชอว์
หรือเสียงลมหายใจและเสียงกลไกกำลังทำงานบีบอัดลูกสูบผ่านหน้ากากเล็ก ๆ ที่กรองเอาอากาศบริสุทธิ์ส่งไปยังชายหนุ่มสัญญาณจิตแห่งไฟ?
หรืออาจจะเป็นความเงียบงันที่ดังก้องไกล ภายใต้ภวังค์มากมายของหญิงสาวสัญญาณจิตแห่งน้ำ?
หรืออาจจะเป็นเสียงกลไกและเครื่องจักรของผู้เร่งรีบอย่างโซลเจอร์ที่มีหน้าที่ควบคุม พยายามติดต่อสื่อสารขอความช่วยเหลือ เสียงฟู่ฟองของเครื่องจักรที่ส่งเสียงผสานได้อย่างลงตัว ส่งมันไปไกลยังท้องฟ้ากว้างใหญ่
หรืออาจจะเป็นเสียงกระซิบกระซาบของคำภาวนาเล็ก ๆ ในที่ห่างไกลมาก ๆ
ภายใต้ “ขอให้เจ้าปลอดภัยนะ เด็กน้อย”
เสี้ยววินาทีที่ทุก ๆ อย่างเดินหน้าพร้อม ๆ กัน เสมือนกลไกชิ้นเล็กและฟันเฟืองขบกันไปมาอย่างน่าเกลียด ทว่ามันกลับส่งแรงต้านและมุ่งไปเพียงข้างหน้า พฤติกรรมและคำภาวนาที่ได้รับการตอบรับ หรืออุปกรณ์ระโยงระยางที่ถูกทิ้งไว้อย่างมีนัยสำคัญ
หนึ่งใบหน้าเล็กและหนึ่งใบหน้าหล่อเหลาส่งเข้าไปยังห้องฟื้นชีพ... สถานที่ที่เป็นดั่งจุดก้ำกึ่งของความเป็นความตาย
ร่างกายที่อ่อนแรงถูกทิ้งไว้เพียงด้านหน้าของห้อง น้ำตาที่เอ่อล้นไม่อาจสกัดกั้นเอาความเจ็บปวดความทรมานหรือความโกรธเกรี้ยวเก็บไว้ได้เลย อ้อมกอดและแรงกำลังใจที่ถูกส่งมาทั้งหมดมันอาจจะยังไม่ถูกตอบรับโดยพระเจ้าที่พวกเขาเชื่อถือ
“ปลอดภัยนะ น้องมีฟฟ์” สายตาที่พร่ามัว ผมบลอนซ์ที่เกลือกกลั้วไปกับพื้นโลหะเย็นชืดพลางภาวนาอย่างออดอ้อนต่อใครสักคน
ใครสักคนที่จะรับฟังความปรารถนาของเธอ...
ในอีกด้านหนึ่ง...หลังแยกจากกัน แม้เธอจะไร้หัวใจทว่าก็รับรู้ถึงเจตนาที่ชารอนจะสื่อ เชอรีส่งร่างกายที่บาดเจ็บถึงหน้าห้อง และเดินออกมาเงียบเชียบ...
แผ่นหลังเล็กที่กอดตัวเองเอาไว้ภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ กิ่งก้านที่แผ่ขยายออกไปอย่างกว้างใหญ่เสมือนความคิดที่แตกซ่าน ความกังวลมากมายที่ผุดขึ้นราวกับใบไม้หนาทึบที่ปิดทับและซ่อนตัวของหัวใจ แสงแดดที่ร่ำไรพัดผ่านลำแสงอ่อนโยนส่องลงมาเบา ๆ รองเท้าบูตที่เคยประดับบนฝ่าเท้าสวย ถูกทอดทิ้งไว้ราวสิ่งไร้ค่าข้างก้อนหินใหญ่
เสียงลมหายใจที่ถูกปล่อยทิ้ง ร่างกายน้อยที่อยู่บนโขดหินพลางคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิต การกระทำที่แปลกประหลาดหรือกล่องที่ทำให้เธอชะงัก ดั่งความหวานขมของห้วงความทรงจำและความไม่แน่นอนของอนาคตในข้างหน้า
ลมพัดเบา ๆ ทำให้เส้นผมสีดำพลิ้วไหวไปมาเล็กน้อย เสียงกระซิบของใบไม้หรือเสียงน้ำเอื่อย ๆ จากลำธารใกล้ ๆ สร้างบรรยากาศที่สงบ ทว่าเป็นตัวเธอเองที่ยังคงไม่สามารถนิ่งได้ เรื่องราวมากมายที่ทำให้เธอทบทวนทุกสิ่งทุกอย่าง
ความคิดและสิ่งแวดล้อมที่สงสัย ปราการใด ๆ ที่เธอก่อกำลังจะพังทลายลง...
ผู้คนกวัดไกวไปมาและรีบร้อนกับเรื่องราวของตนเอง มีเพียงเธอที่ไม่มีอะไรให้ทำ
‘หรืออาจเป็นเพราะตัวเธอไม่รู้จัก...’
‘เราไม่รู้จักอะไรนะ’ ...
‘ความรักเหรอ’
สายตาที่จับจ้องไปมาอย่างเหม่อลอย กระทั่งรับเข้ากับย่างก้าวที่เร่งรีบของชารอน เธอกำลังเดินไปหาหัวหน้าโซลเจอร์...
เสียงกระซิบกระซาบระหว่างหัวหน้าโซลเจอร์และลูกน้องของเขา แม้ตัวเธออาจจะไม่ได้ยินชัดเจน แต่ถ้าให้อ่านจากปาก เขาคงได้รับข่าวสารอะไรบางอย่างมาสินะ...
ความกระวนกระวายใจที่แสดงออกของเธอ มันช่างดูออกง่ายเหลือเกินนะชารอน ให้ฉันทาย...เธอคงกำลังกังวลใจทั้งเรื่องของน้องและหญิงสาวที่เอ่อ...
สัญญาณจิตแห่งน้ำสินะ ครั้งสุดท้ายคือพวกโซลเจอร์ยังค้นหาไม่เจอ
มันทำให้เธอกังวลใจใช่ไหมชารอน
ความกังวลใจและสิ่งกระตือรือร้นนั้นคืออะไร ฉันก็อยากเข้าใจ
แต่ ฉันก็เหมือนไม่อยากเข้าใจ...
ภายใต้ความยิ่งใหญ่ของมวลมนุษยชาติ แต่เราก็ยังเหมือนมดปลวกที่บีบมันลงไปเล็กน้อย เราก็จะแตกสลายและดับดิ้นได้ง่ายเหลือเกิน...
ใบหน้าเรียวและสายตาที่ราบเรียบก้มลงทาบหัวเข่าน้อยดั่งการปกป้องตัวเอง เส้นผมเส้นน้อยที่สยายปรกใบหน้าดั่งความมืดครึ้มที่ปิดบังท้องฟ้าของเชอรี ภายใต้เครื่องจักรขนาดใหญ่ที่กำลังทำงาน ส่งเสียงฟู่ฟองหรือคันโยกที่ถูกชักดึงโดยผู้ที่กำลังควบคุมเครื่อง เศษซากที่ถูกกวาดล้างสร้างพื้นที่ราบเรียบในการจัดตั้งเต็นท์ กลไกและฟันเฟืองที่กำลังหมุนมีแรงมหาศาลด้วยระบบขับเคลื่อนพลังงานไอน้ำ ส่งเสียงฟูและครวญครางอย่างน่าเอ็นดูขณะที่เครื่องทำงาน
ใบพัดเล็ก ๆ ที่พัดเอาควันสีขาวที่เป็นสิ่งตกค้างพัดขึ้นไปบนฟ้าเป็นระยะ
แผงควบคุมและมาตรวัดที่ซับซ้อนเกินกว่าคนนอกจะเข้าใจได้ ชุดหนังสีเข้มในเครื่องแบบของโซลเจอร์ทำให้ทุกอย่างมันดูวุ่นวายทว่าก็เป็นระเบียบ พวกเขาหมุนวาล์วและปรับเกียร์ ดึงคันโยก
ส่งสัญญาณมือให้เครื่องจักรนี้เคลื่อนที่ไปทางข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ผู้คนที่กำลังเดินมาไปก็พยายามช่วยหยิบจับอะไรกันอย่างเล็กน้อย ผู้บาดเจ็บก็กำลังหายใจหอบเอาอากาศที่เป็นโอกาสครั้งใหม่เข้าไป
ไม่นานลูกน้องโซลเจอร์ก็เข้ามารายงานถึงสถานการณ์ภายนอก ‘โดมน้ำที่ราชินีไซเรนทำไว้มันแตกแล้ว...ทำให้นายทหารโซลเจอร์ที่เป็นวาร์เชอน์อีก 20 คนและนายโซลเจอร์อื่น ๆ เข้ามาถึงเมืองโอเดลล์แล้ว’
เรือลำใหญ่และลำเล็กอีก 2 ลำ ถูกจอดไว้ที่ลานกว้างท่ามกลางเศษซากมากมาย เหล่าโซลเจอร์ที่เดินลงมาพลางพูดคุยแลกเปลี่ยนหัวหน้าโซลเจอร์ เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในโดมน้ำแห่งนี้
‘เพราะเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นมันนานมาก ๆ เกือบทั้งสัปดาห์เลย อีกทั้งพวกเขายังพบวาร์เชอร์อีก 2-3 คน ภายหลังที่โดมน้ำแตกออก ในส่วนของค่ายที่ตั้งไว้ภายนอกจะถูกจัดการและนำเข้ามาช่วยเหลือในทันที’
รายงานข่าวสารมากมายที่เขาควรรู้ ทว่าความหนักใจของหัวหน้าโซลเจอร์ที่กำลังมองไปที่เต็นท์ของมีฟฟ์และชอว์
กล่าวขัดกับโซลเจอร์หัวหน้าทีมฝั่งนู้นถึงการรายงานข่าวสารที่เป็นไป “หยุดก่อน...ทางเราต้องการความช่วยเหลือด่วน”
“หัวหน้าสังกัดแอพเพรนน์บาดเจ็บปางตาย”
ท่ามกลางความเร่งด่วนในชั่วโมงชีวิต ความวุ่นวายทั้งหมดถูกลงให้ความสำคัญกับชอว์ ขบวนรถเข็นที่ถูกสับเปลี่ยนส่งออกจากเต็นท์ที่ถูกสร้างอย่างง่ายและรวดเร็ว ทั้งหมดเคลื่อนง่ายสองร่างที่กำลังรอคอยความช่วยเหลือด่วน ไปยังห้องฉุกเฉินที่ดีกว่า ภายในเรือลำใหญ่ที่ลงจอดไว้
ภายในนั้นมีห้องที่จะเป็นดั่งสถานที่จะสนองคำภาวนาที่จะเป็นจริงของใครหลายคน...
ความแปลกประหลาดใจของกลุ่มผู้รักษาชีพ หรืออุปกรณ์บางอย่างที่เป็นร่องรอยที่อก ทั้งหมดมันเหมือนเป็นปริศนาที่รอคอยการค้นหา
ข้อมูลที่ถูกรายงานในเวลาเดียวกันให้หัวหน้าโซลเจอร์ทราบและสงสัยเกี่ยวกับข้อเท็จจริงตรงนี้ พลางนึกถึงเหตุการณ์ที่พวกเขาไปเจอชอว์ครั้งแรก ทั้งหมดมันมีอุปกรณ์เกะกะเต็มไปหมด
แต่พวกเขาไม่ได้เอะใจเลย
ทั้งหมดมันมีอะไรกันนะ?
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา