โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 55
แสงสลัวเบาบางที่เคลื่อนไหวไปมาเล็ดลอดผ่านกรอบกระจก ส่องประกายเลือนรางรอบ ๆ ห้อง สร้างบรรยากาศที่เงียบสงบทว่ากลับแฝงไปด้วยความไม่แน่นอนที่ยากจะอธิบาย แรงสั่นสะเทือนเบา ๆ ที่ทำเอาร่างกายเล็กขุ่นเคืองด้วยความไม่สบายตัว ซึ่งอาจเกิดจากการเคลื่อนตัวของเรือเหาะที่กำลังเดินทางไปไหนสักแห่ง บรรยากาศอันเย็นชื้นจากไอน้ำและโลหะที่เย็นเฉียบมันส่งผ่านความหนาวจากผิวสัมผัสซึ่งทำให้เด็กน้อยรู้สึกหนาวเล็กน้อย ความรู้สึกสับสนผ่านร่างกายและความเจ็บปวดเหนื่อยล้า ลามไปทั่วร่างกายน้อย
เสียงเปิดประตู คลิก! ชืบ! กลไกบาง ๆ ที่เผยประตูออก ร่างกายที่ยังอ่อนแอและสะบักสะบอมเล็กน้อยแม้ร่องรอยสกปรกจะหายไปแล้ว แต่อาการบาดเจ็บและบาดแผลที่ถูกเย็บด้วยโลหะ บางส่วนก็ยังมีสายท่อที่เชื่อมต่อกัน ส่งเสียงกึกก้องในหูเป็นจังหวะ
ร่างกายที่ไถลไปกับกำแพงเย็นชืด ผ้าห่มบาง ๆ ที่ห่อหุ้มร่างกาย พยุงตัวเองออกไปดูสถานการณ์ในตอนนี้
ความทรงจำเลือนรางที่พยายามจะนึกถึง ทว่ามันเหมือนกับการทุบบานประตูที่ไม่มีวันเปิดออก ราวกับม่านหมอกบาง ๆ ปกคลุมหนาแน่นปิดบังมันเอาไว้ ความเบาบางและความเจ็บปวดที่เจ็บแปล่บ ๆ ภายในหัว ทำให้มีฟฟ์เลิกคิดถึงมันไปก่อน
พลางสังเกตและหาสถานที่ที่ตนอยู่ สายตาเล็กที่มองลอดออกไปจากบานกระจกภายในเรือที่กำลังขยับเขยื้อน
ท่ามกลางเรือเหาะที่กำลังใช้ปลายขาโลหะขนาดยักษ์ด้วยล้อหมุนและฟันเฟืองขนาดใหญ่ เลียนแบบมาจากขาแมงมุม เสียงคลิก คลัก ที่มาจากการส่วนใดส่วนหนึ่งของระบบสัมผัสกันไปมา หรือจะเป็นควันสีขาวจาง ๆ ที่กำลังร่องรอยออกไป ภายใต้ร่องรอยทางด้านที่เรือเหาะกำลังเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า ทำให้มีฟฟ์เห็นอะไรมากมายมากขึ้น
ข้างล่างคือเศษซากความสวยงาม เหลือเพียงเศษซากจริง ๆ ...
ภายในความคิดของเด็กน้อยที่หลับใหลไปนาน สายตาที่สอดส่องออกไปทำให้เกิดความคิดมากมาย...
ครั้งสุดท้ายที่เราจำได้คือ...เรากำลังอยู่กับคุณเชอรีบนหอคอยห้องเมืองโอเดลล์ อาคารเรือนกระจกสีเขียวซีด...
‘อืม...ตอนนี้มันอยู่ไหนแล้วนะ ไม่ใช่ว่าพังแล้วใช่ไหม’ ในขณะที่เจ้าเด็กพลางคิดหาคำตอบปลายนิ้วเล็ก ๆ ก็มักจะขบเกาบริเวณหัวหรือคางเล็กสำหรับอาการมึนงงที่เขาเจอ
ถ้าตัวเมืองยังขนาดนี้แล้วหอคอยจะขนาดไหน
ความเจ็บแปลบสายหนึ่งที่ถาโถมเข้ามาใส่เจ้าเด็กน้อยทำให้เขาต้องกุมขมับ โอดโอยกับความเจ็บปวดนี้
‘โอ๊ย...’
สายตาที่กำลังเพ็งเล็งออกไปเบี่ยงเบนความเจ็บปวดฉับพลัน พยายามจดจ้องคาดเดาสถานการณ์ในปัจจุบัน
‘อืม เจ็บ...’
ภายในสายตาของเด็กน้อยทำให้เห็นถึงคนมากมาย โดยพวกเขากำลังแบ่งจัดการหน้าที่ต่าง ๆ ภายใต้ความช่วยเหลือของหัวหน้าทีมโซลเจอร์และนายโซลเจอร์ทั้งหลาย เหล่าวาร์เชอน์น้อยใหญ่ที่กำลังขะมักเขม้น,เขม้นขะมักใช้สัญญาณจิตของตนในการทำงานซ่อมแซมอาคารในเมืองโอเดลล์อย่างเรียบง่าย
ทั้งหมดมันสร้างความผ่อนคลายให้กับตัวเขา ...มากขึ้น
ท่ามกลางความวุ่นวายและครึกครื้นมากมายรอบข้าง ทว่ากับมีสิ่งขัดแย้งอย่างใหญ่หลวง...กลับมีหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ใบหน้าเหม่อลอย เส้นผมสีบลอนซ์ที่สยายไปตามสายลมไม่ได้ถูกจัดแจงอย่างเช่นที่เคยเป็น ภายใต้เรียวฝ่ามือที่ไม่ได้ใส่ถุงมืออย่างที่เคยชิน รอยแผลเป็นเบาบางที่ยากจะสังเกตถูกเผยออกมาเล็กน้อย ในสายตาของหญิงสาวคนนั้น กระโปรงยาวที่มักจะถูกพาดไว้มากกว่าใส่กลับพลิ้วไหวสะบัดไปมา
บ่งบอกถึงความโดดเดี่ยวในใจมากแค่ไหน...
“พี่ครับ~” เสียงเรียกตะโกนดังขึ้น มันยังไม่สามารถปลุกหญิงสาวจากภวังค์ความคิดได้
เสียงเรียกเล็ก ๆ ของเด็กน้อย ส่งเสียงที่จะส่งไปถึงหญิงสาว
“พี่ชารอนครับ...” ปลายนิ้วเล็กและใบหน้าคุ้นชิน ความน่าเอ็นดูที่ส่งผ่านสายตาและรอยยิ้มน้อย ๆ ทั้งหมดอยู่เพียงด้านหลังของหญิงสาวแล้ว
ภายใต้ดวงตาสีเขียวซีดเศร้าหมองที่ยังคงเหม่อลอย หันหน้ามาช้า ๆ
ความเชื่องช้าของดวงตาสีเขียวที่กำลังขยายกว้าง เสมือนดวงดาวที่พบเจอกับประกายความหวังมากกว่าครั้งไหน ๆ
ความเชื่องช้าที่ร่างกายอันหุนหันพลันแล่น การกระทำใด ๆ ที่เคยทำไว้กลับสะบัดทิ้งลงอย่างไม่สนใจไยดี
ทรงผมสยายสีบลอนซ์ที่เสมือนจะซีดเซียว ราวกับพบสีสันเป็นของตนเองอีกครั้ง
พบเจอกับ...พระอาทิตย์ของเธอเอง
โอบกอดอบอุ่นที่ดึงเอาเด็กน้อยที่เธอรอคอยเข้ามากอดให้จมในวงแขนเรียว ทั้งหมดเกือบอาทิตย์ที่เธอกระวนกระวายกินไม่ได้นอนไม่หลับ
ทั้งหมดมันคุ้มค่า!
เมื่อความขุ่นมัวในความคิดหายไป สิ่งที่ถูกแทนที่คือสติและโอบกอดที่ตามหา...ก็ถูกเติมเต็มราวกับคำวิงวอนได้รับการตอบรับ
โลกที่เสียงคนที่วิ่งวุ่นรอบตัวกลับชัดเจนมากยิ่งขึ้น ดวงตาคู่เดิมที่เคยคับแคบกับเบิกกว้าง พบกับความสดใสที่เคยสูญหายไป เสียงพูดคุยตะโกนหรือความร้อนจากร่างกายของผู้มาใหม่อย่างวินตัน
“ไงตัวดี” รอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ประดับไว้บนใบหน้าคมเข้ม
ในตอนแรกหลังจากที่เขาฟื้นตัว พลางทำการบำบัดและการช่วยเหลือโดยโซลเจอร์เล็กน้อย ไม่นานก็ปลีกตัวไปตามหาใครคนหนึ่ง ทว่าเขาก็พบเพียงแต่ความว่างเปล่า มีเพียงข่าวสารที่บอกไว้ว่ายังไม่พบคนดังกล่าวเลย...ความเศร้าสร้อยที่ไม่ได้ตะโกนออกมาจากตัวเขาเพียงคนเดียว ไม่กี่วันก่อนที่เขาสังเกตชารอนหญิงสาวจิตแห่งดิน เขาก็จำได้ในทันทีว่าเธอคือคนที่ช่วยเขาตอนที่กำลังจะตาย
ความดีที่หลงเหลือ หรืออาจจะเป็นมนุษยสัมพันธ์ที่ดีถูกขุดขึ้นมาทำงาน พยายามทำความรู้จักกับเธอ
เพราะเธอเอง...ก็กำลังตามหาหญิงสาวคนนั้นเหมือนกัน
ในตอนนี้มันถึงเวลาที่ต้องทานอาหารเที่ยงและนมอุ่น ๆ สักแก้ว เขาจึงอาสาไปหยิบมันมาให้และทิ้งให้เธอนั่งรออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ของเมืองโอเดลล์ ทว่าขากลับเขาถือถาดอาหารมาให้ชารอน สายตาของเขาก็สบเข้ากับเด็กน้อยที่เขาจำได้ดี
‘เจ้าเด็กแสบ’ ...แต่หมายถึงเขาทำเจ้าเด็กไว้แสบเลย สอดส่องไปยังผู้มาใหม่ที่มาก่อนตน
วินตันยกถาดอาหารของตนให้เด็กน้อย ทว่าความเจ็บปวดของเจ้าตัวเด็กน้อยเองยังคงพอทานได้แค่ข้าวต้มอ่อน ๆ และสาหร่ายที่ปะปนไปทั่วเท่านั้น อาหารในถาดเล็กถูกจัดตกแต่งราวกับความใส่ใจในอาหารส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ ประการตาที่ยินดีที่เกิดขึ้น...
ทำให้ความอยากอาหารของชารอนกลับมาเล็กน้อย ท่าทีที่ดื่มด่ำกับอาหารราวกับไม่มีปัญหาและเรื่องทุกข์ร้อนอะไร ทำให้เธอแอบรู้สึกผิดเล็กน้อย...
ท่ามกลางการขะมักเขม้นกับการกิน สายตาที่มองไปยังเด็กน้อย...ยังคงมีความหมายมากมาย
“น้องมีฟฟ์คะ” เสียงเล็ก ๆ ที่อ่อนแอของชารอนเรียกความรู้สึกและใบหน้าเด็กน้อยขึ้นมาสบตา
“นี้ก็ผ่านมาเกือบครึ่งเดือนแล้ว” ธารกระแสความรู้สึกมากมายที่รู้สึกผิด จุกขึ้นมาที่อก มันเป็นความรู้สึกที่ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยออกไป
“บอกไปเถอะ” ...” ตัวดี พี่สาวแกเรายังหาไม่พบ ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง” เสียงงั่มของขนมปังและการดื่มนมสด ทำให้โลกเหมือนจะสงบลง
...ทว่าท้องฟ้าที่สดใส เสียงเครื่องจักรที่ดังก้องหรือคลื่นลมเบา ๆ ที่พัดเอากลิ่นหญ้ากลิ่นดินและดอกไม้ปลิวไสว ทั้งหมดมันเหมือนกำลังดำเนินไปอย่างช้า ๆ
ช้าลงจนสติที่เริ่มคืนกลับมาของเด็กน้อย...
ทั้งหมดมันกลับชัดเจนมากขึ้น ความรู้สึกที่กระจัดกระจายราวกับถูกกลืนไปกับวังวนฉุดรั้งให้จมดิ่งลง
“พี่เดอเลีย? ...ครับ อะไรนะ? ...” สายตาที่เบิกตากว้าง ความเป็นจริงที่รุนแรงทำให้มีฟฟ์อาจจะยังรับความจริงไม่ทัน
ชารอนเห็นน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นออกมาจากตาของเด็กน้อยของเธอ “มานี่มา...กอดพี่มา”
น้ำตาที่ไหลรินของทั้งคู่ทำให้ ขนมปังและนมสดที่อร่อยกลับจืดชืดลงไปเลยภายในความคิดของวินตัน เจ้าหนุ่มตัวดีในสถานการณ์แห่งนี้
“เหมือนฉันจะทำอะไรผิดไปนะ ขอโทษที...”
“แต่ฉันต้องขอบคุณนายเลยนะ” นิ้วหยาบ ๆ จิ้มลงที่อกของมีฟฟ์ “สิ่งที่นายพูดเจาะแจะกับพี่สาวนาย”
“มันทำให้ฉันรอด”
... “เก่งนะ ตัวแค่นี้มีความรู้เยอะจริง สาหร่ายที่แกพูดมันทำให้ชารอนใช้มันเพื่อ...ช่วยฉัน” สายตาและปากที่ยังขมุบขมิบอย่างเสียมารยาท
“ฉันรอดได้เพราะนายเลย และก็ขอโทษด้วยนะสำหรับเรื่องเมื่อเดือนก่อน ๆ ฉันไม่ได้คิดจะฆ่านายจริงๆ” ท่าทีที่ไม่แยแส แต่การขอบคุณก็มาจากใจ สายตาที่มองไปที่มีฟฟ์ดีขึ้นมาอีกระดับ
“ฉันไม่รู้ว่าควรจะบอกสิ่งนี้กับพวกเธอในเวลานี้ไหม” แก้วนมสดที่ถูกยกดื่ม ปริมาณที่พร่องลงเล็กน้อยบ่งบอกถึงความชอบส่วนตัว
ภายใต้โอบกอดที่เนิ่นนาน สองพี่น้องยังคงรู้สึกเศร้าสร้อยกับเรื่องของพี่เดอเลีย...
“แต่กริชของฉัน...สัญญาณเหมือนขาดหายไป มันเหมือนกับการจมน้ำอะไรสักอย่าง” ... สิ่งนี้ทำให้ชารอนอึ้งชั่วขณะ
‘อะไรนะ? แล้วเรื่องแบบนี้พึ่งมาบอก’ ท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างทันที มือคู่หนึ่งที่เขย่าวินตันอย่างรุนแรง “แล้วยังไงต่อ!” สายตาที่เบิกโพลง
“เอ่อ... เอามือลงหน่อยนะ เธอกำลังถือซ่อมขึ้นมาด้วย” ปลายนิ้วที่กดเอาทิศทางของซ่อมออกไปจากตน
“กริชของฉันเชื่อมกับฉัน ครึ่งหนึ่งของมันคือสัญญาณจิตของฉัน”
“ถ้าจำไม่ผิด...เจ้าตัวดียืมกริชฉันไปให้เดอเลียใช่ไหม” สายตาและความเงียบของมีฟฟ์บ่งบอกอะไรหลาย ๆ อย่าง ความหวังในดวงตาของชารอนทำให้เกิดประกายขึ้นอีกครั้ง
“ทั้งหมดมันหายไป”
”ฉันคิดว่า มันอาจจะจมน้ำ...”
“จมน้ำ สักแห่งในเมืองโอเดลล์”
----------------------------------------------------------------------------------
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา