โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 57
ตึก กึก ... โถงทางเดินยาวเหยียดของเหรือเหาะอันหรูหรา พื้นไม้เงางามแวววาวสะท้อนแสงสีจากโคมไฟระย้าที่ประดับอยู่ตลอดทางเดิน ปลายส้นสูงคู่สวยดังขึ้นสดับเอาความเงียบงันของโถงนี้ออกไป เสียงคลิกที่มั่นคงและเชื่องช้าย่างกายราวกับกรีดกรายร่างกายล้อเลียนความงามที่เป็นไปได้
เสียงของรองเท้าคู่สวยดึงดูดและเย้ายวนมากกว่าใคร ริมฝีปากที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องประทินโฉมสูงศักดิ์สีแดงเจิดจ้าคลี่เป็นรอยยิ้มเบาบาง แฝงด้วยเสน่ห์ที่ไม่อาจปฏิเสธได้
ปลายเท้าที่สวมรองเท้าส้นสูงลายลูกไม้สีดำเดินอย่างมั่นใจ ส้นแหลมที่จะส่งเสียงกึกก้องทุกครั้งที่สัมผัสกับพื้นไม้สลัก ท่วงท่าที่ทิ้งไว้หรือลมหายใจที่นุ่มนวลผสมผสานกับใบหน้าอันซับซ้อน ทำให้บรรยากาศรอบตัวเธอยิ่งทวีความเหลือร้ายและน่าหลงใหล
ภายใต้ปรายตาคมที่สั่นไหวไปกับแสงเล็ดลอดจากบานหน้าต่างหรูของเรือเหาะ ร่างกายที่เคลื่อนไหวอย่างพลิ้วไหวเหมือนการเต้นรำกับเสียงดนตรีในจินตนาการ ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมอ่อน ๆ ประดับไว้บนอากาศที่พัดผ่าน
ธารดวงตาที่งดงามและส่องสว่างราวกับการถูกฝึกมาเพื่อเป็นที่หนึ่ง ทุกสิ่งล้วนสะท้อนถึงความเย้ายวนและอำนาจเหลือล้นที่เธอถือครองไว้บนบ่าระหง
ความไม่ประสีประสาที่ถูกเพ็งเล็งโดยสายตาคม ใบหน้าที่เชิดขึ้นจนเสมือนการกดหัวลงต่ำของผู้ที่อยู่ต่อหน้าเธอ ใฝ่ทรงเสน่ห์ใต้ตาสีสวย สะท้อนภาพออกไปจากเรือเหาะลำนี้
สะท้อนถึงพวกกลุ่มเจ้าเด็กที่น่ารำคาญ ที่เกาะกลุ่มกันวิ่งไปที่ไหนสักที่
‘...’
สายตาที่กำกวมมากล้นไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะพินิจพิจารณาถึงความลับที่ปกคลุมไปทั่วหัวใจ
ความไม่เข้าใจและคลื่นน้ำเบาบางในหัวใจที่แห้งแล้งมันทำให้เธอไม่เข้าใจตัวเอง หากย้อนกลับไปในเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านมา ...การถล่มของหอโอเดลล์ มันเป็นอะไรที่เธอยากจะอธิบายกับตัวเองถึงความรู้สึกโง่งมที่เกิดขึ้น
‘สิ่งที่ฉันรู้สึก มันเหมือนกับเรื่องที่ยังไม่ใช่...ในเวลานี้’ สายตาที่สั่นเครือของเชอรีหรือธารแห่งวงวันที่สะท้อนความวับแววของบานกระจกหรู
‘อะไรบางอย่างที่ทำให้ตัวเธอรู้สึกอย่างกับ...ไม่เคยรู้จักตัวเองเลย’ ... ทั้งหมดมันเหมือนกับอะไรสักอย่างที่เธออยากจะดึงมันออกมา ทั้งไม่เข้าใจและยังสร้างความโง่งมให้กับเธอเป็นอย่างมาก
ปลายส้นสูงสีเข้มที่กำลังย่างก้าวอย่างมั่นคงส่งผลให้หน้าอกหน้าใจสะเทือนอย่างเกินพอดี ทว่าก็มีพัดสีดำรูปลักษณ์สวยงามที่กำลังโบกสะบัดไปมาเบี่ยงเบนความเสน่ห์หาที่ไม่ได้โปรยทิ้งไว้อย่างเรี่ยราด เส้นผมถูกลมเบา ๆ ที่ถูกจัดแต่งอย่างดีพลิ้วไหวไปตามแรงก้าวเดินหรือลมที่พัดผ่านเบา ๆ
ห้วงความคิดมากมายภายในหัวเล็ก ๆ เกิดความไม่พึงใจที่ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับเธอ สิ่งที่เธอไม่ชอบคือความไม่มั่นคงและความอ่อนแอที่แสดงผ่านอารมณ์ การก้าวเดินที่โดดเดี่ยวและอ้างว้างไล่หลังเธออยู่ร่ำไร...
คลิก...เธอใช้ปลายพัดงามกดลงที่ปุ่มด้านหนึ่งของประตู บานประตูบานเก่าที่น่าคุ้นเคยเปิดออกทำให้พบกับห้องพักผ่อนสถานที่สงบจิตใจ? หรือสถานที่ปลีกวิเวก
เธอล้วนไม่สนใจทั้งนั้น
ผนังห้องที่ถูกบุด้วยผ้ากำมะหยี่สีเลือดหมูราวความหนักแน่นและเน้นย้ำถึงตัวตน ผ้าม่านเบาบางที่ปิดแน่นบดบังแสงอาทิตย์ที่สอดแสงเข้ามา ความมืดสลัวทำให้เห็นพื้นหินอ่อนลวดลายสีเทาหรือเส้นสายของกริชทองที่ถูกแต่งเติมเอาไว้ ลวดลายอ่อนช้อยที่เคยสะท้อนความงามการสลักและความประณีต แต่บัดนี้กลับรู้สึกเย็นเฉียบไปถึงกระดูกยามเมื่อผิวเท้าน้อย ๆ สัมผัส ทั้งหมดมันปราศจากความอบอุ่นของการใช้ชีวิต...
เฟอร์นิเจอร์ที่ถูกประดับและแกะสลักด้วยไม้ลวดลายซับซ้อน เก้าอี้บุนวมสีเข้มที่ไปด้วยกันกับผนังสีเลือดหมู โต๊ะเขียนหนังสือที่ไม่เคยเขียนจดหมายส่งถึงใคร เอกสารและปากกาหมึกซึมที่มักจะขีดฆ่าชีวิตผ่านตัวอักษรราวกับเป็นเรื่องเคยชิน
ความสวยงามและน่ารังเกียจของโคมไฟระย้าที่แขวนไว้ราวการล้อเลียนของสิ่งเอกเทศในห้องแห่งนี้ แสงไฟที่ออกมากลับไม่ได้ทดแทนแสงอันแรงกล้าของพระอาทิตย์ แต่กลับอ่อนแรงและด้อยค่าราวกับแสงสว่างที่กำลังจะดับดิ้นลง ความมืดที่ถูกคืบคลานไปทุก ๆ ส่วนทำให้ใบหน้างามที่ไร้จุดด่างพร้อยต้องมืดครึ้มลงไปด้วยเฉกเช่นเดียวกัน
เสื้อผ้าโออ่าที่ถูกพาดไว้บนโซฟาหรูหรา ความงดงามและรายละเอียดที่เกินพอดี ทั้งหมดมันไร้ไออุ่นราวกับความจืดชืดของสิ่งที่ทำเดิม ๆ ซ้ำ ๆ
แจกันที่ตั้งอยู่บนโต๊ะมุมหนึ่งราวกับคำวิงวอนต่อเจ้าของห้องให้มีที่พักพิงอันน้อยนิดให้กับนิด ดอกไม้ที่เคยสดใสที่มักจะมีแม่บ้านหรือสาวรับใช้ผลัดเปลี่ยน บัดนี้แห้งเหี่ยวและปราศจากความรัก ความสามารถเพียงอย่างเดียวที่หลงเหลือไว้คือความเลวทรามของความแห้งแล้งที่จะกดย้ำถึงตัวตนของหญิงสาวเจ้าของห้อง
ภาพวาดที่ประดับไว้ มันทั้งงดงามแต่ก็หม่นหมอง ภาพลักษณ์ดังคำสาปที่ร่ายเอาไว้ให้ภาพที่วาดภายใต้ความต้องการที่จะส่งต่อความรัก ทว่าสิ่งที่ออกมามีเพียงความทุกข์และความทรมาน
มุมห้องและถ้วยน้ำชาแก้วโปรดที่มักวางไว้ กลับกลายเป็นเพียงกรงทองคำที่สง่างงาม ทว่าทั้งหมดมันเย็นชา...
เสียงปิดประตูเบา ๆ ที่ดังขึ้น ราวกับโลกของเชอรี เดอโรซ์...ถูกกั้นไว้ด้วยประตูโลหะที่ถูกบุทับด้วยผ้ากำมะหยี่หนาแน่นและแข็งแรงดุจเหล็กกล้า
ปลายเท้าที่เขย่งขึ้นเล็กน้อยและรองเท้าคู่สวยส้นสูงที่ถูกถอดทิ้งไว้ เรียวแขนและมือที่ปัดป่ายไปมาบนอากาศราวกับการเต้น ท่าการเตรียมการที่ถูกทำจนเกลียดชังมันเข้าไส้ ทว่าก็มีเพียงเสียงนี้ที่ทำให้เธอยังคงมีชีวิตต่อไปได้...
ท่าทีแข็งกระด้างที่ถูกแสดงออกไป ทว่าการต่อสู้ประชิดตัวก็มีเพียงมันและความยืดหยุ่นของร่างกายทำให้เธอรอดมาได้ในทุกครั้ง
สายตาที่จรดจ้องมองตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่... มันทั้งเฉยชาและอ้างว้าง
เรียวนิ้วงามเลื่อนสายคล้องริบบิ้นสีเขียวที่รัดแน่นไว้บนบ่า เลื่อนมันลงอย่างเชื่องช้า เนื้อผ้าที่เคยโอบกอดผิวเนียนถูกละทิ้งไว้อย่างนุ่มนวล สายคล้ายเสื้อด้านในที่เปล่าเปลี่ยวถูกปลายเล็บปัดออกเล็กน้อย สายเสื้อที่เบาบางคลี่ตัวลูบไล้ไปตามเรียววงแขนเล็ก เกลียวผมที่ถูกจัดแต่งและประดับไว้ด้วยเครื่องประดับผมถูกปลดระวางไร้การปรุงแต่งใด ๆ อีก
เธอหยิ่งนิ่งเล็กน้อย พลางจ้องมองสัดส่วนและความเว้านู้นอย่างที่ควรจะเป็น ทั้งหมดมันดูเหมือนจะส่งเสริมความงามและความภาคภูมิ
ทว่า...รอยแผลเป็นเบาบางที่ไม่เคยถูกลบไปตามกาลเวลา
มันยังคงตอกย้ำถึงความไม่สมบูรณ์แบบของเธอ
ตุ้มหูที่เคยห้อยอยู่บนนั้นถูกถอดออกอย่างเบามือ เสียงโลหะกระทบกันเบา ๆ แทรกซ้อนในความเงียบเชียบ วางทั้งหมดไว้อย่างไม่ไยดีบนโต๊ะเครื่องแป้งและเครื่องประทินโฉม ราวกับการปลดระวางซึ่งอำนาจใด ๆ
ปลดระวางจากความแข็งแกร่งที่ว่างเปล่า
“ฉันมันอ่อนแอจริง ๆ อ่อนแอมาตลอด...”
สายเสื้อในลายกุหลาบที่รัดกุมส่วนที่อันตรายถูกปลดออกอย่างช้า ๆ โดยมือเรียวสวยของหญิงสาว ผ้าลูกไม้ที่เคยโอบอุ้มความงามค่อย ๆ ละทิ้งหน้าที่ที่เคยทำ ปล่อยให้ความงามที่เคยปกปิดมานานเผยโฉมถึงความงอนสวยและเว้าวอนถึงความงามที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะมีได้ รูปทรงโค้งเว้าที่ซ่อนเร้นภายใต้ผ้าชิ้นบางเบามีจุดไฝเสน่ห์ที่เสริมสร้างความเย้ายวนอย่างหาที่สุดไม่ได้
ปลายกระโปรงที่ถูกดึงรั้งเอาริบบิ้นที่เคยรัดแน่น คลายตัวเบาบางลูบไล้ไปตามกรีบผ้ากำมะหยี่ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ นิ้วงามที่เกรี้ยวไล้ไปกับการคลี่ริบบิ้นสีงานช้าง กระโปรงยาวที่ถูกปลดออกจากตะขอด้านหลัง ถูกชโลมร่วงโรยสัมผัสผิวพื้นหินอ่อนเย็นเฉียบด้านล่าง
แม้จะดูงดงามและเย้ายวนทว่าในอิริยาบถ เธอชั่งดูเฉยชา...
สายรัดหนังสีงามที่ถูกซุกซ่อนไว้ใต้กระโปรงทรงงาม มันถูกซ่อนเร้นราวกับปราการสุดท้าย เสียงคลิกของการปลดระวางสายเข็มขัดที่รัดแน่น ความอวบของเรียวขาทำให้เกิดร่องรอยที่เด่นชัดขึ้นของสิ่งที่พึ่งจากไป กระบอกปืนมอร์เดร็ดที่ถูกวางไว้บนโซฟา หรือกระบอกปืนพกที่วางไว้ที่เครื่องแป้ง
ทั้งหมดมันอันตราย...อันตรายราวกับเธอป้องกันตัวจากบางอย่าง...
อาวุธมากมายที่ซ่อนเอาไว้ ทั้งหมดถูกปลดระวางทิ้งไว้อย่างเฉยชา
ทิ้งไว้เพียงเชอรี เดอโรซ์
กายงามที่เป็นเพียงแค่หญิงสาวน้อยคนหนึ่งที่ไร้การปรุงแต่ง ความงามภายใต้ความเฉยชาและเย็นชืด
ทั้งหมดโหยหาหรือการสลัดออกซึ่งความอ้างว้างและโดดเดี่ยว
ปรารถนาเป็นเพียงแค่ เชอรี...
-----------------------------------------------------------------------------------
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา