โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 58
ร่างกายอันเปลือยเปล่างดงามราวกับงานศิลปะที่ถูกสรรค์สร้างด้วยความบรรจง สัดส่วนโค้งเว้าที่เย้ายวนเกินกว่าจะห้ามใจ กอปรกับเนินอกอิ่มสวย นิ้วงามที่ค่อย ๆ เลือนลาดต่ำสู่หน้าท้องเรียบเนียน ผิวเนื้อขาวกระจ่างนวลที่สะท้อนแสงสลัวอ่อน ๆ จากหน้าต่างบานงามสูงจรดพื้น สะโพกอวบอิ่มได้รูปหรือเส้นส่วนโค้งเว้าบนเรือนร่างของเธอราวกับถูกออกแบบมาเพื่อปลุกเร้าและกระเส่าความปรารถนาบางอย่าง
ทว่านิ้วงามที่ชะงักกับร่องรอยบางอย่างราวกับลมหายใจที่สะดุด ถึงความงามที่ถูกทำให้แปดเปื้อน แม้ทุกสัดส่วนและอณูร่างกายจะเปล่งประกายเสน่ห์อันร้อนแรง รอยนูนที่ถูกสะบัดลูบไล้ไปตามร่างกาย ความเลวทรามที่ติดตามบนร่างกายที่สลดสดสวย
สายตาถวิลหากระจก มันยังคงซึ่งความหลากหลาย...ของความรู้สึก
ระบายของกางเกงในอันสวยสดนั้นละเอียดอ่อนและประณีต ราวปราการสุดท้ายของร่างกาย การตัดเย็บอย่างพิถีพิถันด้วยเส้นใยที่อ่อนนุ่ม ถูกแต่งแต้มด้วยความละเอียดละไมตัดกับผิวขาว ทว่ามันกลับไม่ได้ทำให้ร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยนูนความเลวทรามของบาดแผลในอดีต...
ทั้งหมดไม่ได้ดีขึ้นเลย...
ปลายเท้าที่เขย่งเล็กน้อยย่างก้าวเล็ก ๆ เชื่องช้า ไปที่ห้องน้ำสวย ปลายนิ้วที่กรีดกรายไปทั่ว ทั้งรูปปั้นรูปลักษณ์สวยงามแต่กับเสื่อมโทรมเสมือนสนองและตอบรับกับความไร้ชีวิตชีวาของเจ้าของห้อง
บานหน้าต่างที่สูงจรดพื้นรูปกลมที่สะท้อนออกไป เป็นเมืองโอเดลล์ที่เคยสง่างาม เผยโฉมเศษซากความรุ่งเรืองวิวทิวทัศน์อันกว้างไกล หรือสิ่งก่อสร้างชั่วคราวที่ตอกย้ำถึงสิ่งที่จากไปแล้วอยู่ด้านล่าง ทั้งหมดมันน่าชินชา
ทั้งสงครามและการเข่นฆ่า หรือคุณค่าของชีวิตเล็ก ๆ ทั้งหมด...
ทั้งหมดล้วนน่ารำคาญ...
รอยสลักเล็ก ๆ ปลายอ่างน้ำสีขาวที่สวยงามเกินกว่าจะถูกติดตั้งไว้ในเรือเหาะซอมซอของพวกนายโซลเจอร์ ลวดลายซับซ้อนเต็มไปด้วยเครื่องประดับทองเหลือง ขอบกระจกเงาใหญ่ที่ถูกตกแต่งด้วยลายกุหลาบหนามราวกับศิลปะที่สูญหายไป อ่างอาบน้ำที่ลึกล้ำตั้งเด่นอยู่กลางห้อง ห้อมรอบด้วยผ้าม่านกำมะหยี่สีขาวประดับพู่ฟู่ฟองระย้าไปด้วยประกายแสง
ความโออ่าที่ซ่อนเร้น เสียงคลิกเล็ก ๆ และไอน้ำที่กำลังพวยพุ่งออกไปยังบริเวณด้านหน้า หน้าต่างที่ขึ้นฝาเล็กน้อยจากบริเวณไอน้ำที่สัมผัสบานกระจก กลายเป็นสิ่งที่ทำให้รู้สึกถึงความแปลกแยก ท่ามกลางความงามที่ประดับประดาอย่างประณีต กลับมีบางสิ่งบางอย่างหล่นหายไปอย่างน่าฉงน...
หยดเม็ดเล็กน้อย ๆ ที่กำลังโรยริน เติมเต็มความว่างเปล่าของอ่างสลักสีสวย น้ำนมสีขาวมากมายไหลรินใส่อ่างเติมเต็มความเหี่ยวแห้งและโอบกอดร่างกายงามของสตรีได้
ทว่าเชอรีกลับไม่ได้ทำเพื่ออย่างนั้น...
เรียวนิ้วที่ปลดปราการสุดท้ายของร่างกาย ชิ้นผ้าสีสวยที่บางและน้อยชิ้นสลัดหลุดออกจากห้วงเรียวขาขาว ริบบิ้นสีแดงที่สัมผัสกับร่างกาย ลูบไล้ไปตามร่องรอยความน่าเกลียดและความงามที่เฉยชา
ทั้งหมดคือเธอ...เชอรี
สายตาที่ว่างเปล่าภายใต้ความขุ่นเคืองของหัวใจ ปลายเท้าที่สละสลวยจรดสัมผัสที่ผิวน้ำนม ความเย็นชาและความเบื่อหน่ายที่ถูกสลักลึกไว้ในใจ ตอกย้ำราวความเฉยชายามเมื่อน้ำนมบริสุทธิ์สีขาวถูกแผ่ดขยายด้วยสิ่งเลวทราม
สิ่งดำมืดที่กัดกลืนน้ำนมที่อุดมไปด้วยชีวิต ความเยาว์วัยหรือความสดชื่น ถูกประหารด้วยเรียวขาที่เปรอะเปื้อนไปด้วยความแห้งแล้ง
มันทั้งโลภมากและกระชากฉีกทึ้งช่วงชิงซึ่งสิ่งใด ๆ ที่มันสัมผัสผ่าน สิ่งดำมืดที่อุดมไปด้วยความปรารถนาที่ไม่มีวันเติมเต็ม เปรียบดั่งเงามืดที่คืบคลานกลืนกินอย่างเงียบเชียบและค่อย ๆ พรากทุก ๆ สิ่งไป
น้ำนมบริสุทธิ์ถูกลิดรอนและปฏิเสธซึ่งความผิดแปลกของโลกใบนี้
น้ำนมที่ควรจะเติมเต็มความงาม หรือน้ำนมที่ควรจะเต็มไปด้วยชีวิต
ทั้งหมดมันไม่ใช่...
ของเหลวสีดำสงบที่แทรกซึมเข้าสู่สิ่งที่เคยหวานหยดย้อยดั่งความชีวิตชีวา ทิ้งไว้เพียงความเงียบงันและแสลงไปด้วยความหนาวเหน็บในหัวใจของผู้คน ดอกไม้ที่ไม่เคยผลิบานให้ชมโฉมอาจเพราะไม่เคยเติบโต หรืออาจไม่เคยมีเลยต่างหาก ดวงดาวในยามราตรีปูพรมเหยียบย่ำออกจากปลายเรียวขางาม ร่องรอยรอยนูนที่จะสลักเอาไว้ซึ่งบาดแผลที่จะไม่มีวันหาย กล้ำกลืนกดจมไว้ใต้สิ่งเลวทราม ดั่งสัญลักษณ์สิ่งความใด ๆ ที่ถูกฉีกทิ้งไว้ บัดนี้หมองมัวไปด้วยความแห้งกร้านและรอยเปื้อนแห่งความเสียหาย
พันธนาการร่างกายความโศกเศร้าและการทรยศเหนือหัวที่เคยถวายไว้ สิ่งใดที่เคยรักและคาดหวังทั้งหมดล้วนถูกประหารสิ้น
ดูดกลืนเอาร่างกายที่สละสลวยดำดิ่งใต้ความเลวทราม ซึมซับเอาความทระนงตนที่ยึดถือ กลืนกินไปถึงขั้วหัวใจ ริมฝีปากที่กดจมหรือดวงตาและแพสวยที่ถล้ำลึกมลายสิ้นไร้ความเมตตา
ร่างกายที่กำลังดำดิ่งกดจมลง ส่งเสียงซูม... จมลงไปอย่างช้า ๆ
ทั้งหมดคือความชินชาที่เคยชิน แผ่ดขยายครอบครองไปทั่วอ่างสวยในห้องแห่งนี้
ทั้งหมดคือ เชอรี .... เชอรี เดอโรซ์
ร่างกายที่สละสลวย ความงามไร้ซึ่งยศถาบรรดาศักดิ์ ไร้ซึ่งสิ่งปรุงแต่งใด ๆ ราวกับว่านี้คือตัวตนที่แท้จริง ราวกับนี้คือเชอรีที่ไร้ซึ่งการป้องกันใด ๆ
พรูด... น้ำไหลที่เอ่อล้นออกจากอ่างสวย กวาดเอาดอกไม้ที่แห้งเหี่ยวทั้งหมดล้วนทิ้งไป แผ่ดขยายลูบไล้ไปตามพื้นกระเบื้องงาม
เสียงซูซ่าของผิวน้ำที่สัมผัสกัน เกิดเป็นเสียงกระเพื่อมอันสงบเงียบ เปิดเผยเอาความเร้นลับที่ซ่อนไว้ออกมา...
ปรายตาที่มองไปยังความสวยงามที่เย็นชาของห้อง กล่องเล็ก ๆ ที่เปรอะไปด้วยฝุ่นและรอยบุบเล็ก ๆ ทั้งหมดมันกลับแปลกประหลาดกว่าสิ่งใด ๆ ที่อยู่ในห้อง
เรียวนิ้วสวยที่เอื้อมไปหยิบมันมาจ้องมอง พลางพิจารณาถึงความเป็นไปได้ภายในใจ
“ทำไมฉันถึงเก็บมันมาด้วยนะ...”
‘ทำไมกันนะ...’
...ในอีกด้านหนึ่งที่ความโหดร้ายของความเหือดแห้งถล้ำลึกกับธารดวงดาวความเลวทราม อีกหนึ่งคือโชคชะตาที่ถวิลหา ความเงียบเหงาของความอ้างว้างไร้ก้นบึ้งของหัวใจ
“เฮือก ฮึก...” เสียงของการดึงอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็วและแรง เสียงหอบที่เต็มไปด้วยความโล่งใจแต่ยังคงสะท้อนถึงความทรมานที่เพิ่งผ่านพ้นไป
ร่างกายอันเปียกโชกและเส้นผมงามที่ละลอยไปตามคลื่นกระแสน้ำเบาบาง... หน้าตางดงามทว่ากับเย็นชาอย่างแปลกประหลาด...เดอเลียสะดุ้งเฮือกกอบโกยเอาอากาศเข้าไปอย่างเห็นแก่ตัว ด้วยสติที่เลือนรางถวิลหาสิ่งใด ๆ ก็อาจหลงลืม ปรารถนาที่ถูกกระตุ้น ทว่ากลับไม่มากพอ... ปรายตาสวยสีอ่อนที่กำลังปิดลง
ทำให้ทราบว่าเธอกำลังหลับใหลทว่ากลางความเหนื่อยล้ามากมายในหัวใจ...
...ในอีกด้านหนึ่งที่ความปรารถนามิอาจถูกเติมเต็มเพียงแค่การรอ ก้าวขาน้อย ๆ และมือที่เปื้อนดินจำเป็นต้องตรากตรำสิ่งใดด้วยตัวเอง
ร่างกายกำยำกล้ามเนื้อลอนสวย ประกบข้างด้วยเด็กชายน่ารักที่มักมีอุปกรณ์ข้างกายอันซับซ้อน หรือหญิงสาวสัญญาณจิตแห่งดินที่จะเป็นแผ่นดินอันแข็งแกร่งให้ใครสักคนได้...
...หรืออีกด้านหนึ่งที่ความเป็นจริงอันโหดร้าย ตอกย้ำถึงความต่ำชั้นของสิ่งที่ปรารถนา และสิ่งที่เป็นความจริงถาวร
ลมหายใจที่ขาดวิ่นไม่อาจถูกเติมเต็มด้วยพลังที่แข็งแกร่ง มีพลังมากมายทว่าหัวใจกลับอ่อนแอ
ทั้งหมดคืออะไร มีเพียงเขาที่รู้ดี...ร่างกายที่สั่นไหวจากการหอบเหนื่อยเอาลมหายใจที่ไม่ใช่ของเขาเข้าไปอย่างรุนแรง การฝึกฝนที่ทรมานกำลังไล่ตามหลังเขา ปอดที่เหมือนถูกบีบคั้นด้วยความสิ้นหวัง ถุงลมที่ฟองและยุบอย่างไม่เป็นจังหวะรีดเค้นถึงสิ่งที่เขาเสียไป
ทุก ๆ ครั้งที่สูดหายใจเข้าไป มันกลับยิ่งหนักอึ้งในอกเหมือนทุกครั้งที่กอบโกยเอาอากาศเข้าไป มันจะไม่มีวันเติมเต็ม
ทั้งความหวังและความทระนงที่แผ่ดออกเป็นเพียงเรื่องเดียวที่กำลังส่งเสียง หวีดหวิวอยู่ในความเงียบงัน
ไร้ซึ่งชีวิต...
มือที่ว่างเปล่ากลับกลายเป็นเพียงแค่เรื่องราวที่กำลังกระซิบกระซาบกับเขาว่า
ทั้งหมดมันยังไม่ไปไหน... ความโดดเดี่ยวและพลังที่อ่อนแอ
ทั้งหมดมันยังอยู่ที่เดิม... อยู่กับนายทุก ๆ ที่!
----------------------------------------------------------------------------------
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา