โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
แฟนตาซี,ผจญภัย,ลึกลับ,ชาย-ชาย,สงคราม,สงคราม,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,นิยายวาย,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพรากหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างไปจากเขา น้ำตาที่ไหลรินผลักดันให้เขาต้องเติบโต ออกค้นหาอดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง สู่บทสรุปการต่อสู้เพื่อกุมโชคชะตานี้ไว้เอง
ผู้แต่ง
D.seyouinz
เรื่องย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย ชาย x ชาย
แนว : Fantasy, Adventrue, Action, Survival, Romance, Steam-punk, Sci-fi
การหลับตาลงและตื่นขึ้นจากภวังค์ความฝันอันยาวนาน ไม่สามารถลบล้างความจริงยามตื่นที่ว่าคุณตาของเด็กหนุ่มคนนี้จากเขาไปแล้ว การยอมรับชะตากรรมของเขาไม่ได้หมายถึงการตกลงยินดีรับบทชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ตรงหน้า
'แต่เป็นเขาที่จะกุมอำนาจฟันเฟืองแห่งโชคชะตานี้ไว้เอง'
การจากไปของคนสำคัญจะนำพาเขาไปสู่เรื่องราวที่เขาค้นหา อดีตที่ไม่เคยนึกถึง อดีตที่เคยทิ้งไว้ข้างหลัง เหตุใดเขาจึงถูกรับเลี้ยงโดยคุณตา
ท่ามกลางโลกของผู้มีสัญญาณจิตนามว่าวาร์เชอน์ และผู้มีสติปัญญานามว่าชาว์โรล โลกของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยสิ่งประดิษฐ์ของพวกชาว์โรล เทคโนโลยีเครื่องจักรไอน้ำเครื่องยนต์กลไกอันซับซ้อนที่หยิบยืมจากพลังอำนาจของอัญมณีสีดำ
เขาเดินทางอย่างโดดเดี่ยว ระหว่างทางพบกับพวกพ้องที่จริงใจร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเขา เผชิญหน้ากับบทพิสูจน์อันท้าทาย สงครามอันยาวนาน ความปรารถนาในตัวตนของตนเอง บทบันทึกที่ขาดหาย
จะนำพาเขาและพวกพ้องไปสู่บทสรุปสุดท้าย
ที่ว่าจริง ๆ แล้วเขาคือใคร
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน
*คำเตือน* *โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Trigger warning, Abuse, Anxiety, Blood, BDSM, Brainwashing, Classism, Coercion, Corpse, Domestic violence, Decapitation, Gaslighting, Hostages, Murder, Mutilation, PTSD, Paranormal, Submission, Starvation, Terrorism, Torture, Violence, War
เนื้อหาที่มีความละเอียดอ่อน, การทำร้ายใช้ความรุนแรง, ความวิตกกังวล, เลือด, รสนิยมตกลงปลงใจทั้งสองฝ่าย, ล้างสมอง, การเหยียดชนชั้น ,การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับ*, ศพ, ความรุนแรงในครอบครัว, การตัดหัวประหารชีวิต, การบิดเบือนสร้างความคิดทับ, การจับเป็นตัวประกัน, ฆาตกรรม, ทำให้พิการ, ความหวาดกลัวจากเหตุสะเทือนขวัญ, ตำนาน, อำนาจเป็นฝ่ายรอง, ความหิวโหย,การก่อการร้าย, การทารุณ, การใช้ความรุนแรง, สงคราม
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
บทที่ 62
แพขนตางามที่กำลังกะพริบปกป้องดวงตาสีทมิฬและชุดฟูฟ่องเต็มไปด้วยริบบิ้นสีงาขาวและไข่มุกที่ราคาแพง ลวดลายที่ปักดิ้นด้วยทองขับกล่อมไปด้วยความละเมียดละไมของผืนผ้า ทว่ากลับความน้อยนิดแต่กลับยังดูโอ้อวดอยู่
พลางกล่าวคำขานและชนดื่มกับเหล่าผู้มียศบรรดาศักดิ์ในห้องฉลอง สายตาที่เฉยชาภายใต้ความคิดมากมายและความเบื่อหน่ายที่แสดงออกบนใบหน้า “ค่ะ ยินดีด้วยค่ะ”
ทั้งแชมเปญสีงามหรือขนมเค้กชิ้นเล็ก ๆ ที่ถูกจัดวางไว้บนโต๊ะอาหารหรูของเรือเหาะลำโตทั้งหมดมันดูน่าเกลียดและน่าอดสูสำหรับเธอ
“ค่ะ ลูกน่ารักมากเลยค่ะ” ...” ยังเลยค่ะ”
ปลายรองเท้าส้นสูงที่มักถูกแต่งแต้มด้วยลูกไม้สีดำกำลังเหยียบย่ำบนพื้นพรมขนสัตว์สีขาวผืนงามและราคาแพง ทว่าการก้าวเดินที่กำลังมุ่งหน้าออกจากงานเริงรมย์ที่น่าอดทน เสียงหนึ่งที่ดังออกมาจนเชอรีได้ยินเบา ๆ
‘นั้นคือลูกขุนนางตระกูลเดอโรซ์ใช่ไหม’ เสียงคำขานที่เสมือนมีดเล่มคม กรีดลงบนแผลที่กำลังสดใหม่
‘สงสารตระกูลนั้นเลยนะ มีลูกหลานที่ส่งเข้าเป็นขุนนางไม่ได้’ ภายใต้เสียงนินทาที่เชอรีกำลังหลบหนี
“เธอกำลังไปไหน” ความสงสัยมากเท่า ๆ กับย่างก้าวที่ฉับไวของเชอรี รองเท้าส้นงามที่สูงและเย่อหยิ่งมากพอที่จะกดจมพวกปากพล่อย ผมที่สยายไปตามแรงหันของใบหน้างามพลางมองคู่สนทนา
“ไม่มีไร” ความไม่พึงใจของเชอรี ทำให้บทสนทนามันดูเงียบฉงนและกำลังจะเดินกลับไปที่ห้องพักของตนเอง
“องค์เหนือหัวเรียกเราเข้าพบ” ...หลังจากที่ชอว์สงบสติอารมณ์ กลับมาเข้ามาในงานเพื่อทำหน้าสร้างหน้าสร้างตาในงานสังคม ก็เจอเข้ากับเชอรีที่อารมณ์เสียแทนเขา
“เธอบอกว่าให้พาพวกเขามาด้วย ความแปรปรวนที่มีนัยในศึกไซเรนที่ผ่านมา”
ใบหน้าที่หันกลับมาอีกครั้ง พลางจ้องสำรวจหาข้อมูลและการล้อเล่น
“? พวกเจ้าเด็กน้อยนั้นนะเหรอ” ... “ถ้าพวกเขาอยากไปนะ” ชายกระโปรงที่สะบัดเหวี่ยงไปตามแรงหันของหญิงสาว ไข่มุกและลูกปัดงามที่สะบัดพลิ้วไปบนอากาศ หรือริบบิ้นสีงามที่ระโยงระยางทำให้ชุดที่เธอสวมใส่งดงามมากกว่าใคร ๆ เสียงรองเท้าคู่งามสีแดงสดที่จะส่งเสียงสั่นกลัวในยามค่ำคืน
ภายใต้งานรื่นเริงที่เงียบเหงา
“ฉันไม่สนใจหรอก แล้วแต่จะทำ” ความเฉยชาที่เอ่ยคำกล่าวออกมาโดยไม่ได้มองคู่สนทนา ทั้งหมดทำให้ดูทระนงมากขึ้น
เสียงคลี่ตัวออกของพัดสีดำลวดลายวิจิตรศิลป์ทำให้เกิดเสียงเบาบาง ตอกย้ำถึงความไม่พอใจที่ใหญ่หลวง
“ทำอะไร...ก็ทำเถอะ”
.
.
อีกทางด้านหนึ่ง
“เป็นอะไรไหมคะ” เดอเลียกล่าวปลอบพลางเอามือลูบบนหัวของเด็กน้อยที่ถูกแกล้ง
“ไอเจ้านั้น หยาบคายจริง ๆ” ชารอนกล่าวเสริมถึงความไม่พอใจของตนเอง “น้องมีฟฟ์ออกจะน่ารักขนาดนี้ กล้าทำน้องได้ยังไง” ความขุ่นเคืองที่แสดงออกผ่านใบหน้าถูกลบหายไปทันที และวิ่งเข้ามาอุ้มน้องมีฟฟ์ขึ้นไปกอดปลอบ
“ฮะ ฮะ~ ผมไม่เป็นอะไรครับ” ... “ขอบคุณพวกพี่นะครับ” ท่าทางที่น่ารักเรียกคะแนนความน่าเอ็นดูได้อย่างมาก
ใบหน้าของเด็กน้อยที่ถึงแม้จะโดนปลอบโดยพี่สาวของตน แต่ทว่าสายตาที่มองผ่านออกไป จรดจดจ้องไปยังแผ่นหลังที่เดินออกไปแล้ว
มีฟฟ์ปัดความสนใจและกลับมาสนทนากับชารอน “ว่าแต่พี่ชารอนสนใจสิ่งประดิษฐ์ใหม่ของผมไหมครับ”
ชารอนที่ได้ยินก็เกิดความสนใจเป็นอย่างมาก “พูดต่อสิ” ปากสีสวยก็กำลังรินน้ำที่เต็มไปด้วยฟองอากาศล่องลอยประดับแก้วทรงสูงที่มีรสชาติซู่ซ่าเล็กน้อย
“อะไรเหรอคะ” ในขณะเดียวกันก็เรียกความสนใจของเดอเลียได้ด้วยเช่นกัน
“ผมแอบสนใจเส้นใยของสาหร่ายของที่นี่” ...ใบหน้าเล็กที่กำลังอธิบายอย่างออกรสชาติ
“ผมสังเกตว่าเวลาที่พี่ต่อสู้หรือใช้สัญญาณจิต พี่ชารอนมักจะใช้ฝ่ามือสัมผัสกับพื้นใช่ไหมครับ” ข้อเท็จจริงและความช่างสังเกตทำให้ชารอนที่กำลังสาละวันกับรสชาติอาหารและน้ำดื่มประตัวของตนเอง ต้องหยุดชะงัก
และต้องหยุดฟังเป็นพิเศษ “? น้องมีฟฟ์เห็นพี่ต่อสู้ตอนไหนเหรอ”
“อะ...เอ่อ~” ...” พี่ถูกพี่โซลเจอร์สัญญาณจิตแห่งดินมาท้าแข่งใช่ไหมครับ”
“แม้อาจจะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่มือพี่ก็ต้องเปื้อนดินตลอด” การอธิบายสลายความน่าสงสัยออกเป็นปลิดทิ้งไป
“อืม~ ก็จริงนะ ตอนแรกพี่คิดว่า...น้องจะทำที่ล้างมือให้พกพาให้พี่ซะอีก” ปลายซ้อมที่ถูกกดจมไปยังเนื้อชิ้นสวย ร่องรอยไหม้เบาบางที่เป็นรอยเส้นยาว ทำให้รู้ว่าชารอนกำลังดื่มน้ำสีสวยและเนื้อสัตว์ที่ถูกตัดแต่งและจัดแจงอย่างพิถีพิถัน
ในขณะเดียวกันที่มีผู้มาใหม่อย่างวินตัน หย่อนก้นลงนั่งตรงข้ามกับชารอนด้วยแก้วแชมเปญหรูที่ใส่นมอีกเช่นเคย
“แล้วนายจะกินแต่นมหรือไง” ...” นี้ดู! น้ำซูซ่าอร่อยที่สุด”
“มากกว่าน้ำทุกชนิดบนโลก อื้ม~” ท่าทีที่สบายใจในการรับประทานเนื้อสเต๊กทำให้บรรยากาศในงานรื่นเริงมากขึ้น
“ไม่นะคะ น้ำชาดีที่สุด ดีต่อสุขภาพด้วยนะ” เดอเลียไม่ยอมแพ้ แก้ไขความเข้าใจผิดและเสนอถึงน้ำชาร้อน ๆ ที่เป็นเครื่องดื่มที่โปรดปรานที่สุดของตน
“แต่ผมว่าน้ำส้มนะ ฮะ ฮะ~” บทสนทนาแสดงความกลมเกลียวและน่าอภิรมย์อย่างน่าชื่นมื่นดำเนินไปตลอดคืน
“ใช่จ้ะ ของน้องมีฟฟ์ดีที่สุดเลย~” ท่าทีที่เอิกเกริกทำให้เกิดเสียงหัวเราะลาไปทั่วงานเฉลิมฉลองนี้
‘ดูนั่นสิ เธอหัวเราะจนเกินงามเลยนะ’... ‘ชู่วว์ เธอคือวาร์เชอร์ที่เป็นตัวแปรสำคัญในศึกเมืองโอเดลล์เลยนะ สัญญาณจิตของเธอนายโซลเจอร์เขาว่ากันว่า โจมตีมอนสเตอร์ที่โจมตีเมืองได้ด้วย’
ท่าทีป้องปากพลางกระซิบกระซาบนินทาชารอนของพวกปลาสิวปลาสร้อยที่อยู่ในสายตาของเดอเลีย
‘ส่วนไอหนุ่มตรงนั้น ตอนโดนท้าสู้นะ โคตรเก่งโคตรเวอร์เลย...นายลองไปท้าสู้ดิ’
เดอเลียที่รู้สึกไม่พอใจกับบทสนทนาที่ค่อนข้างก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวและล่วงเกินเหล่าเพื่อนของตนเอง พัดลวดลายเรียบง่ายสีฟ้าที่เธอพึ่งได้รับมาจากชาวบ้าน
พรึบ...
เมื่อพัดในมือของเธอถูกคลี่ตัวออก ส่งเสียงดังอย่างน่าฉงน เสียงนั้นแผ่ซ่านและดังก้องไปทั่วบริเวณ ทำให้เหล่าชายหนุ่มและหญิงสาวที่กล่าววาจาน่าเกลียด และสายตาทุกคนในห้องต่างกำลังมองมาในทิศทางนี้
พัดที่ทำจากผ้าไหมเนื้อดีประกอบด้วยซี่โลหะทองเหลืองที่ประณีตแม้ไม่มีความแหลมคม แต่ทว่าเมื่อคลี่ออกกลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายความสูงศักดิ์
ดวงตาที่ถูกกดลงทำให้แต่เดิมใบหน้าของเดอเลียที่มีความสง่างามอยู่แล้ว กลับประดับไปด้วยความน่ากลัว สายตาที่เหมือนจะเชือดเฉือนได้ทุกสรรพสิ่ง กวาดไล่ไปตามร่างกายของนายโซลเจอร์ที่ปากมาก
ทำให้เสียงกระซิบกระซาบทั้งหมดเงียบลง เปิดโอกาสให้เสียงเพลงที่กำลังบรรเลงได้ดังขึ้นสดับเอาความน่าอึดอัดในชั้นบรรยากาศหอบออกไปตามควันสีขาวที่กำลังล่องลอยออกไปไกล
“พี่เดอเลียเป็นอะไรไหมครับ” มือเล็ก ๆ ที่กำลังแตะแขนเรียวของหญิงสาว ทำให้เดอเลียสงบอารมณ์ได้เล็กน้อย
พลางตอบกลับเด็กน้อย “ไม่เป็นอะไรนะจ๊ะ พวกนั้นกำลังว่าร้ายพี่ชารอนของหนูอยู่”
ท่ามกลางสายตาที่เหม่อมองออกไปไกล...ถูกเก็บไว้จนทุก ๆ คนไม่ทันสังเกต
ภายใต้ความไร้เดียงสาของเจ้าเด็ก ความลับที่จะเกิดขึ้นอาจเป็นเพียงเรื่องล้อเล่นที่ไม่มีอยู่จริง ทว่าตอนนี้ที่ทุกคนยังไม่รู้ก็คือ ‘ศึกไซเรนทำให้เด็กน้อยเปลี่ยนไปแล้ว’
เสี้ยวตัวตนที่ถูกผสมเข้ากับหยดบทบันทึกจะเปลี่ยนแปลงอนาคตและเด็กน้อยไปตลอดกาล
สายตาคมที่หรี่ลงเล็กน้อยพยายามเก็บเกี่ยวเรื่องราวของปัจจุบัน ปัดป่ายความคิดมากมายออกไปและร่วมยินดีของวินตัน
แก้วแชมเปญใส่นมหรือถ้วยชาสีสวย ไม่วายมีแก้วเล็ก ๆ ที่บรรจุน้ำส้มหรือน้ำฟองอากาศมากมาย เสียง แกร๊ง เบา ๆ คือการชนกันของเครื่องแก้วในงาน
“เราชนะสงครามแล้ว!!” …” ยินดีด้วยนะ~เมืองโอเดลล์” ชารอนที่เริ่มมีความมึนเมาในบรรยากาศกล่าวเปิดตะโกนอย่างเสียงดัง ท่ามกลางขุนนางชั้นสูงหรือชาวบ้านธรรมดาที่กำลังจัดเสิร์ฟอาหารอย่างหรูหรา
“เฮ้!!!~” “ยินดีด้วยน้า~ เมืองโอเดลล์”
“เมืองโอเดลล์กำลังจะเกิดขึ้นใหม่” แกร๊ง~
อย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เป็นกำลังใจ
คอมเม้นท์แสดงความคิดเห็น กดแชร์ได้เลยน๊า~
ช่องทางติดต่อ / ติดตาม
Twitter > https://twitter.com/DSeyouinz
สามารถพูดคุยได้ผ่าน #ชะตาของน้องมีฟฟ์ #สงครามผู้พิชิตโชคชะตา