ชาย-ชาย,รัก,ซาดิส & มาโซฯ,ผู้ใหญ่,ไทย,ซาดิสม์,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 3
ทั้งหมดมันเป็นความผิดของผมเอง
ไคและเนม อายุ 15
กริ๊งงงงงงงง
ผมกดอ๊อดหน้าประตูบ้านเนม เนมเดินมาเปิดประตูให้ผมทั้งที่จมูกและขอบตาแดงก่ำพร้อมทั้งมีน้ำตาคลอเบ้า
"เฮ้ย! เป็นไร ร้องไห้มาเหรอ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?" ผมดึงเนมมาเข้าหาตัวทำทีท่าเหมือนสำรวจตัวเขาว่าบาดเจ็บตรงไหน
"ไม่ตอบอีก ทะเลาะกับแฟนมาไง? ทะเลาะกันหนักขนาดไหนวะ ตาแดงขนาดนี้" พอผมพูดถึงแฟนเขา เขาดูจะกลั้นน้ำตายากขึ้นกว่าเดิม เห็นแบบนั้นผมจึงบรรจงเช็ดน้ำตาที่หน้าสวยๆ ของเขาออก
"ฮึก ไม่ใช่ ฟิว ฟิวมันตายแล้ว ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันฉันเห็นอีกที มันก็นอนนิ่งไม่ขยับแล้ว"
"ตลกละ ล้อเล่นอะไรเนี่ยเนม!" ผมรีบวิ่งขึ้นไปดูแมวบนห้องเนมและเห็นว่าเจ้าแมวนั่นนอนนิ่งไม่ขยับแล้ว ผมจับมันอุ้มขึ้นมาในอ้อมแขนเขย่าตัวมันสองสามที ตอนแรกผมคิดว่าถ้ามันตาย ผมคงเสียใจบ้างสักนิดเพราะอยู่กับมันมาหลายปี แต่ความรู้สึกนั้นไม่เกิดขึ้นเลย สงสัยหัวใจและสมองผมมันคงต่างจากคนปกติจริงๆ
"เนม มันเกิดไรขึ้น ถึงมันจะป่วยอยู่แล้วก็เถอะแต่อาการไม่น่าแย่ลงขนาดนี้นะ" ผมพูดแล้วก็ควานหาขวดยาที่ใส่ไว้ในกรง
"นายไม่ได้ให้มันกินยาเหรอ? ไม่สิ ไม่ใช่ นายอยู่ไหนวะตอนนั้น ก่อนมันจะตายมันต้องมีอาการบ้างล่ะ นี่ไม่ได้ใส่ใจดูแลมันเลย!"
"ตะ ตอนนั้น" เนมตกใจที่ผมตวาดใส่เขา เขาพูดตะกุกตะกักไม่เป็นคำ
"ถ้านายไม่ลืมป้อนยามัน นายอาจจะเห็นก็ได้ว่ามันมีอาการแปลกๆ เราคงพามันไปส่งโรงพยาบาลทันมันอาจจะรอด นี่ไรวะ" ผมค่อยๆ เอาร่างแมวกลับใส่กรงพร้อมกับขวดยาแล้วลุกขึ้น
"นายจะพามันไปไหน" เนมถามผม
"พามันไปเผาไง! เข้าใจยัง! ฉันผิดเองแหละที่ไว้ใจให้นายดูแลมัน ถ้าทำไม่ได้ ไม่สะดวกก็บอกสิ ฉันจะได้ไปฝากมันไว้ที่อื่นมันคงไม่ตาย ปกตินายก็ไม่เป็นอย่างนี้นี่ ความรับผิดชอบมันหายไปไหนหมด"
"ไค เดี๋ยวก่อนสิ อย่าพึ่งเอามันไป ขอฉันลามันก่อน" เนมวิ่งมาจับแขนผม ผมหยุดเดินแล้วมองหน้าเขา
"ปล่อย! ลา? นายมีสิทธิ์อะไร? นายทำมันตายแท้ๆ เพราะนายคนเดียวเลยเนม ต่อไปนี้อย่าได้อยากดูแลตัวอะไรหรือใครอีกเลย นายจะทำมันเจ็บซะเปล่าๆ" ผมสลัดมือเขาแล้วเดินออกจากบ้านเนม
ในความคิดผมเนมน่าจะเสียใจและโทษตัวเองไปหลายเดือนหรืออาจจะหลายปี การที่ผมเลือกใช้วิธีนี้เป็นเพราะนิสัยของเนม เขาเป็นคนที่ใจดี เวลาเขาโมโหคนอื่นแป๊บๆ เขาก็ให้อภัยคนนั้นแล้ว วิธีที่จะทำให้เขาทะเลาะกับแฟนจึงดูไม่ได้ผลสักเท่าไหร่ แต่ถ้าผมกรอกคำพูดฝังหัวเขาไปเรื่อยๆ ว่าเขาไม่สามารถดูแลใครได้เลยแม้แต่ตัวเอง และบวกกับความรู้สึกติดค้างที่เขาทำแมวผมตายอีก เรามารอดูกันดีกว่าว่าเนมจะเลิกกับแฟนเมื่อไหร่
ไคและเนม ปัจจุบัน
เนมสะบัดหัวออกจากมือของผม เขาจ้องหน้าผมเขม็ง
"ฉันไม่มีทางเลือกเลยสินะนอกจากปล่อยให้นายทำบ้าๆ กับฉันต่อ"
"ถูกต้อง ถ้าเข้าใจแล้ว เราไปอาบน้ำกันดีกว่า เพราะเรื่องเมื่อคืนตัวนายคงเหนียวเหนอะหนะไปหมด แถมต้องล้างแผลที่ฉันกัดด้วย เดี๋ยวเชื้อโรคเข้า"
ผมอุ้มเนมขึ้นพาดบ่าพร้อมกับตบก้นเขาเล่นเบาๆ ไปสองที ก้นกลมนูนอวบอิ่มของเขามันน่าตีเล่นจริงๆ แต่ทันใดนั้นเนมก็ใช้มือที่โดนมัดทุบหลังผมอย่างแรงอีกสองทีเพื่อเอาคืนผมเหมือนกันดูท่าเขาคงจะโกรธผมอยู่
"ฉันอาบให้ไหม อาบเองน่าจะลำบาก"
"แก้มัดก็จบแล้วป่ะ ไอ้โรคจิต"
"อืม โอเค งั้นฉันช่วยอาบละกันเนาะ"
"แล้วจะถามทำซากไรเนี่ยถ้าไม่ฟังกัน"
ผมถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เนมมองร่างกายผมแล้วหันหน้าหนีเข้ากำแพง ผมเปิดฝักบัวและดึงร่างเนมเข้ามาทางผม ร่างกายเราสองคนจะได้โดนน้ำจากฝักบัวได้
ผมบีบครีมอาบน้ำออกจากขวด ถูมันให้เกิดฟองแล้วบรรจงละเลงบนร่างขาวๆ ของเขา ตัวของเนมสะดุ้งเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่ยอมมองผมเหมือนเอาแต่หันไปทางอื่น
"อะไรกัน นายเขินเหรอเนม" ผมจุ๊บที่ซอกคอเขา
"ไม่ได้เขิน แต่ฉันไม่ใช่โรคจิตแบบนายที่จะอยากมองดูร่างกายคนอื่น"
"อ้อ นายหมายถึงท่อนล่างฉันสินะ จริงๆ แค่ฉันสัมผัสนายมันก็ตั้งแข็งมาสักพักแล้วทรมานมากเลยล่ะ"
ผมดึงเอวของร่างเล็กมาประชิดตัวผม แท่งของผมอยู่ตรงระหว่างขาหนีบของเนมพอดี ผมจับก้นของเขาไว้แน่นแนบตัวแล้วเอาแท่งของผมถูไถร่องแก้มก้นของเขาเข้าออกช้าๆ
"นายคงไม่ได้จะใส่มันเข้ามาหรอกนะ หยุดสิ" เนมดูกังวลแล้วดิ้นหนักกว่าเดิม จะดันตัวผมออก
"ฉันยังไม่ใส่มันเข้าไปตอนนี้หรอก จริงด้วย ฉันต้องทำให้นายคุ้นชินกับมันมากขึ้นสินะในเมื่อตอนนี้นายยังไม่กล้ามองมันเลย" ผมยิ้ม
ผมเปิดฝักบัวอีกรอบเพื่อล้างฟองสบู่ เสร็จแล้วผมจึงพาเนมไปนั่งบนชักโครก
"เอ้า อ้าปากสิฉันจะแปรงฟันให้"
"ไม่ต้อง แปรงเองก็ได้ แค่โดนมัดมือไม่ใช้นิ้วขาด"
"ฉันจะแปรงให้ อ้าปากซะ" ผมเลิกยิ้มและผมเริ่มใช้เสียงแข็ง แต่เขาก็ยังไม่ยอมอ้าปาก คราวนี้ผมบีบแก้มเขาแรงๆ แล้วบอกเขาว่า
"จะอ้าปากดีๆ หรืออยากโดนตบอีก"
ตอนนี้เนมยอมอ้าปากให้แต่โดยดี เมื่อเห็นเขาทำตามผมมาจึงอารมณ์ดีขึ้นมาก
ผมบีบยาสีฟันใส่แปรง และแปรงฟันให้เขาเสร็จแล้วก็ให้เขาบ้วนยาสีฟันออก ทุกครั้งที่หน้าเขาตรงกับท่อนลำผมเขาจะหลับตาหรือไม่มองขึ้นไปข้างบนตลอดการแปรงฟัน
"ไหนอ้าปากอีกรอบสิ เผื่อตรงไหนไม่สะอาด"
เนมอ้าปากให้ผมดูข้างในแต่คราวนี้ผมยัดท่อนลำผมเข้าไปในปากเนม เขาตกใจพยายามฝืนหัวออก ผมปล่อยให้เขาดึงออกครึ่งท่อนแล้วผมก็กระแทกมันจนสุดโคนเข้าไปในปากเขา พอทำแบบนี้ต่อกันสักสองสามรอบเขาก็หยุดฝืนหัวตัวเอง แล้วนั่งนิ่งๆ น้ำตาเขาเริ่มไหลนิดๆ
"เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ไม่ต้องเกร็งคอละ"
ผมแทงเข้าและออกในปากเขา มันนิ่มมากปากเขาเล็กและแน่นจนท่อนลำของผมรู้สึกถึงรอยหยักบนเพดานเหงือกเลย ผมแทงเข้าออกสักพักก็เหมือนเริ่มจะเสร็จ
พอใกล้จะเสร็จผมแทงเร็วขึ้นและบีบจมูกเนมไว้ไม่ให้หายใจ เข้าดิ้นหนักกว่าเดิมเพราะขาดอากาศหน้าของเขาแดงขึ้นจากความทรมาน พอผมเห็นเนมทำท่าจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วผมก็แทงท่อนลำของผมเข้าไปสุดโคนอีกรอบค้างท่านั้นไว้ น้ำเชื้อสีขาวไหลผ่านคอเนมโดยตรง ผมเลิกบีบจมูกเนม ตอนนี้เขาสามารถหายใจได้แล้วพร้อมกับต้องกลืนน้ำเชื้อเข้าไปด้วยแบบไม่มีทางเลือก เพราะถ้าเขาหยุดกลืนผมก็จะบีบจมูกเขาอีก
เนมกลืนน้ำเชื้อเข้าไปจนหมดผมจึงถอนท่อนลำออก เขาดูหมดแรงและไม่มีสติครบถ้วน คงเบลอๆ เพราะขาดอากาศ ผมให้เขาโน้มตัวมาพิงที่เอวผม หน้าของเขาตรงกับท่อนลำที่พึ่งชักออกจากปากพอดี ผมถูท่อนลำที่เลอะไปด้วยน้ำเชื้อและน้ำลายลงบนหน้าเขา
"เห็นไหม ง่ายนิดเอง ไม่เห็นต้องอายเลย" ผมชมและลูบหัวเขาเบาๆ
