"ไค ตกหลุมรักเนมมาตั้งแต่สมัยเด็กและเขาก็อยากครอบครองเนมไว้คนเดียว"
ชาย-ชาย,รัก,ซาดิส & มาโซฯ,ผู้ใหญ่,ไทย,ซาดิสม์,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วิธีฝึกนายให้เป็นสัตว์เลี้ยง
"ไค ตกหลุมรักเนมมาตั้งแต่สมัยเด็กและเขาก็อยากครอบครองเนมไว้คนเดียว"
ไค ตกหลุมรักเนมตั้งแต่สมัยเด็ก พวกเขาอยู่ข้างกันตลอดเวลา แต่ไคมีนิสัยที่โรคจิต ชอบใช้ความรุนแรง เขาชอบที่จะเห็นเนมเจ็บปวดและร้องไห้เพราะเขา ไค พยายามที่จะควบคุมนิสัยด้านนี้มาโดยตลอดแต่จนถึงวันหนึ่งเขาก็เลิกอดทนแล้วเปิดเผยนิสัยทั้งหมดให้เนมได้เห็น
ตอนที่ 7
ทำไมถึงน่ารักได้ขนาดนี้
ไคและเนม อายุ 22
กลิ่นธูปลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ เสียงร้องไห้และเสียงพูดคุยของญาติๆคอยย้ำเตือนว่าเรื่องน่าเศร้าที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นได้เกิดขึ้นแล้ว
เนมยืนอยู่ข้างผม เขาอยู่ในชุดสูทสีดำสนิทสีหน้าของเขาเศร้าโศกกว่าครั้งไหนๆที่ผมเคยเห็น ผมเอื้อมมือไปลูบหลังเล็กๆ ของเขานั่นเป็นปลอบใจที่ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำให้เขาได้ในตอนนี้
พ่อแม่ของเนมได้ติดอยู่ในกองเพลิงในบ้านตัวเองเห็นว่าเกิดถังแก๊สระเบิดโดย 'ไม่ทราบสาเหตุ' ตอนกลางคืน โชคดีที่วันนั้นเนมอยู่บ้านผมพอดี ฉลองที่เรียนจบด้วยกัน ทำไมอุบัติเหตุและเรื่องแย่ๆ มักจะเกิดกับเนมอยู่ตลอดเวลาในช่วงที่เขาควรจะมีความสุขที่สุดด้วย
ตอนนี้เนมเหลือแค่ผมคนเดียวที่เขาพอจะพึ่งพิงได้
หลังจากงานศพจบลง เนมก็ได้พบว่าเขาไม่มีบ้านให้กลับอีกต่อไปแล้ว บ้านที่ยังผ่อนไม่หมดได้กลายเป็นเถ้าถ่านส่วนประกันที่ทำไว้ก็จ่ายเงินคืนเพียงน้อยนิดและยังไหนจะยังมีหนี้บ้านที่กู้มาอีก ผมจึงแนะนำเนมให้ทำเรื่องทิ้งมรดกไป เก็บเงินส่วนที่เหลือไว้แล้วมาอยู่กับผมก่อนจนกว่าจะตั้งหลักได้
เนมทำตามที่ผมบอกอย่างว่าง่ายเพราะตอนนี้เขาไม่เหลืออะไรแล้ว แม้แต่รูปถ่ายครอบครัวสักใบก็ไม่มี ช่วงนี้เขาได้แต่นอนเศร้าอยู่บนเตียงอย่างเดียวโดยมีผมคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ ถ้าเวลาผ่านไปเดี๋ยวเขาก็คงจะดีขึ้นตอนนี้ผมควรปล่อยให้เขาได้เศร้าอย่างเต็มที่
ไคและเนม ปัจจุบัน
ผมนั่งลงข้างๆ เนมบนโซฟาตัวใหญ่ มือเอื้อมหยิบรีโมตทีวี ผมเปิดช่องเปลี่ยนไปเรื่อยด้วยความที่ไม่มีอะไรดู ส่วนเนมเกาะแขนโซฟาอีกด้านที่ห่างจากผมไว้แล้วเอาหน้าฟุบลงไปกับแขนโซฟา
"มานั่งข้างๆ กันสิ" ผมดึงแขนเนมให้เขาขยับตัวมานั่งใกล้ๆ ผมแต่เนมปัดมือผมออกอีกครั้ง
"ดื้อ จริงๆ เลย" ผมแกะแขนเนมออกจากโซฟาอุ้มเขาขึ้นมาอีกรอบในท่าเดิม พอจับตัวเขาขึ้นมาได้ผมก็หันหลังให้โซฟาและหย่อนก้นตัวเองลงไปบนโซฟา
เนมนั่งอยู่บนตัวผม ผมเอาแขนกอดเอวของเนมไว้แน่นไม่ให้เขาขยับตัวได้ แขนที่เคยกอดคอผมไว้เมื่อกี้ตอนนี้เอาแต่ทุบอกผมดังปึกๆ
"หยุดน่า เดี๋ยวก็เจ็บตัวเพิ่มอีกหรอก" เนมสะดุ้งหยุดทุบอกผมแล้วหลับตาปี๋ทันทีที่เห็นผมง้างมือข้างหนึ่งขึ้นทำท่าเหมือนจะตบเขา
ผมวางมือลงบนหน้าเนียนเล็ก ใช้นิ้วมือลูบไล้ตามขอบตากลมโตที่ยังมีคราบน้ำตาอยู่ จมูกเล็กๆ นั่นก็แดงนิดหน่อย ผมเลื่อนมือเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ที่ริมฝีปากเขา
"แมวน้อย อ้าปากหน่อยเร็ว" ผมใช้นิ้วแม่มือลูบปากเขาไปมา เนมอ้าปากออก ผมจึงใช้มือข้างหนึ่งกดหัวเขาลงมาที่ใบหน้าผมเล็กน้อย ผมจูบเขาอย่างดูดดื่ม สอดใส่ลิ้นของตัวเองเข้าไปในปากเนม แต่เนมดึงลิ้นของตัวเองหนีหลบลิ้นของผมอยู่เรื่อย ผมบีบกรามเขาส่งสายตาข่มขู่เนมพร้อมกับเกี่ยวลิ้นเนมเข้ามาในปากผมและใช้ฟันกัดลิ้นเขาไปเบาๆ
"เอ็บๆ" เนมดึงหน้าออกทันทีที่ผมกัด เอามือขึ้นปิดปากทันที
"กัดเบาๆ เอง ไม่อยู่นิ่งๆ เลยเราอ่ะ" ผมหัวเราะชอบใจกับท่าทางน่าตลกของเนม
"ไหนบอกจะปล่อยให้ดูทีวีเล่นเกมไง แกล้งกันอีกแล้ว"
"ไม่ได้แกล้ง แสดงความรักต่างหาก" ผมหยิบมือเนมทั้งสองข้างขึ้นมาจูบหลังมือเขาแล้วมองเขาด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้ม
"นายไม่ปกติแล้วนะไค รู้ตัวใช่ไหม"
"อืม รู้สิ" ผมซบหน้าลงบนอกเนม
"ไปหาหมอไหม เราไปด้วยกันก็ได้นี่"
"หมอช่วยอะไรไม่ได้หรอก จิตใจฉันมันไม่ปกติเอง และฉันกลัวว่านายจะหนีฉันไปไกลจนฉันหาไม่เจอ"
"แต่เราจะอยู่กันแบบนี้ตลอดไม่ได้หรอกนะ"
"ได้สิ นายจะอยู่กับฉันตลอดไปไง" ผมถูหน้าบนอกเขาไปมา
"ไม่ได้หรอก ฉันไม่ได้รักนายไค สุดท้ายเราก็ต้องแยกกัน"
"อืม แต่ถ้านายหายไปจากฉันนายคงไม่ได้ออกไปแบบเป็นๆ หรอก"
"นายจะฆ่าฉันเหรอ?" เนมจับหน้าผมให้มองในตาเขา
"อืม พอนายตาย ฉันก็ตามนายไป" ผมตอบเขาไปตามความจริง เพราะถ้าเนมไม่อยู่แล้วผมก็ไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปทำไม
สีหน้าของเนมตอนนี้ดูมั่วซั่วไปหมด ผมมองไม่ออกว่าเขาคิดอะไร เศร้า โกรธ เกลียด หรือกลัวกันแน่
"เราหยุดพูดเรื่องเครียดๆ กันเถอะ เนมก็ไม่ชอบเรื่องเครียดใช่ไหมล่ะ" ผมยิ้ม
เนมถอนหายใจใส่ผมเฮือกใหญ่ ผมจับหน้าเนมมาใกล้ๆ แล้วหอมแก้มเขาไปฟอดใหญ่
"แล้วเนมละรู้ใช่ไหมว่าสุดท้ายนายจะโดนฉันเอาอย่างหนักหน่วงเลย" ผมจับเอวเนมบดเข้ากับท่อนล่างของผมที่มันตุงอยู่ในกางเกง
"อ๊ะ ไอ้หื่นเอ้ย แมร่ง พูดจริงจังได้ไม่ถึงสามวิ"
"เนม นายรู้ไหมว่าหางแมวอันนี้มันสั่นแล้วก็ควงได้ด้วยนะ"
"อย่าๆ หยุดเลยอย่าเปิดนะ แค่นี้ก็จุกแล้ว"
ผมจับท่อนลำอันน้อยด้านหน้าของเนมที่ยังแข็งไม่เต็มที่รูดขึ้นลงอยู่สักพักจนมันแข็งได้ที่ผมก็หยุดมือปล่อยท่อนลำเขาให้แข็งค้างไว้แต่ไม่ให้เสร็จ
"งั้นขย่มสิ ขย่มไปจนกว่านายจะเสร็จ"
"ฮะ?"
"แบบนี้ไง" ผมจับเอวเนมขึ้นและดันลงดุ้นปลอมที่อยู่ด้านในลงกับเป้าที่ตุงอยู่ในกางเกงของผม
"อุก เจ็บจะตายใครจะไปทำไหว"
"นั่นสิ ใครจะไปทำได้" ผมกดเปิดสวิตช์ให้ดุ้นด้านในมันสั่นแต่ยังไม่เปิดระบบควง หางแมวสั่นไปซ้ายทีขวาที น่ารักมากเลยล่ะ
"ปะ ปิดเถอะ ไม่ไหวหรอก"
เพี๊ยะ! ผมตบลงบนก้นเนม
"โอ๊ย"
"ขยับสิ แบบที่ฉันทำให้ดูเมื่อกี้"
เนมจนใจต้องยอมทำตามที่ผมบอก เนมใช้แขนเล็กเกาะไหล่ผมไว้ดันตัวเองขึ้นช้าๆ และค่อยๆ ผ่อนลงจนสุดบนเป้ากางเกงผม พอทำไปสักพักเสียงหวานๆ ก็เริ่มดังออกมา
"ยังเจ็บอยู่ไหม?"
"ไม่รู้"
"แน่ใจนะ" ผมจับเอวเนมแล้วขย่มเร็วขึ้นเป็นจังหวะเหมือนคนตอนกำลังมีเซ็กซ์กัน ท่อนลำของเนมที่ถูอยู่กับผมเริ่มปล่อยน้ำสีขาวใสออกมานิดหน่อย
"อร๊าง อืมส์ อือออ" เสียงครางหลุดออกมาดังขึ้นกว่าเดิมทุกครั้งที่ผมกระแทกก้นเขาลงแรงขึ้น
"ตอนนี้เสียวหรือเจ็บ"
"สะ เสียว พอนายทำแรงขึ้นมันเสียวมากกว่า อือส์"
เนมขย่มผมไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายเนมก็แตกลงบนตัวผม ท่อนลำของเขาพ่นน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนหมดแล้วก็หดกลับเล็กลงตามเดิม ผมปล่อยเนมเอนตัวลงกับร่างผมก้นของเขายังคงสั่นอยู่และบีบตัวเข้าออกเป็นจังหวะของการขย่มเมื่อกี้พร้อมกับเสียงหอบหายใจเหนื่อยดังอยู่ข้างหูผมอย่างชัดเจน