"บุญรักษำ เหตุใด หลำนถึงชื่อบุญรักษำ...รู้ไหม? เทียดของหลำน ก ำชับพวกเรำหนักหนำ จำกรุ่นสู่รุ่น หำกมีหลำน...หลำน จะต้องตั้งชื่อว่ำบุญรักษำ เป็นเช่นนี้แล้วก็ตื่นเถิด บุญรักษำ หลำนย่ำ"
ผู้แต่ง
เมขลินเรื่องย่อ
"บุญรักษำ เหตุใด หลำนถึงชื่อบุญรักษำ...รู้ไหม? เทียดของหลำน ก ำชับพวกเรำหนักหนำ จำกรุ่นสู่รุ่น หำกมีหลำน...หลำน จะต้องตั้งชื่อว่ำบุญรักษำ เป็นเช่นนี้แล้วก็ตื่นเถิด บุญรักษำ หลำนย่ำ"
ดราม่า,ชาย-ชาย,ย้อนยุค,ไทย,ลึกลับ,รัก,รักข้ามภพ,วายพีเรียด,พีเรียดไทย,ดราม่า,นิยายวาย,BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สัจจาธิษฐาน
"บุญรักษำ เหตุใด หลำนถึงชื่อบุญรักษำ...รู้ไหม? เทียดของหลำน ก ำชับพวกเรำหนักหนำ จำกรุ่นสู่รุ่น หำกมีหลำน...หลำน จะต้องตั้งชื่อว่ำบุญรักษำ เป็นเช่นนี้แล้วก็ตื่นเถิด บุญรักษำ หลำนย่ำ"
ห้วงนิทรากลางค่ำยามหลับใหล ฝันถึงชายผู้ใดปริศนา
เขามาด้วยรอยยิ้มแรกพบหน้า ยามสุดท้ายแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าหมอง
...
ยามราตรีหลับใหล เด็กหนุ่มเฝ้าฝันถึงชายผู้หนึ่ง ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นใคร มาจากไหน ไม่เคยแม้จะได้พบหน้าสบตา ชายผิวแทนร่างกายสูงโปร่ง บริเวณต้นคอถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวน ถึงอย่างนั้น ชายผู้นั้นก็ยังคงมีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
รอยยิ้มสดใสอำไพ ยิ่งเชยชมยิ่งอยากสบตา อยากสัมผัส เหมือนต้องมนตร์สะกดไม่อาจละสายตา แม้จะเห็นเพียงแค่ใบหน้าส่วนล่าง รอยยิ้มนั้นกลับเต็มไปด้วยความรัก ความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมอยู่ภายในใจ ราวทั้งสองเชื่อมโยงถึงกัน เมื่อยามโศกเศร้ากลับเจ็บปวดทุกข์ใจราวแตกร้าวสิ้นสลาย
โหยหา ความรู้สึกที่ดังกังวานอยู่ภายในใจ ชายผู้นั้น คุ้นเคยเหมือนเคยพบที่ไหน เหตุใดจึงนึกไม่ออก เหมือนใจต้องการทุกครา แรกสุข ท้ายเศร้าหมอง ไม่อาจลืมเลือน ยิ่งนึกถึง คะนึงหา สุดอาวรณ์
แม้จะมีกองเอกสารมากมายวางเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะ ถึงอย่างนั้น ต้นรัก ก็ยังไม่มีสมาธิที่จะทำมันอยู่ดี เขามัวแต่นึกถึงเรื่องเมื่อคืน เขาทบทวนนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาฝันเกี่ยวกับชายผู้หนึ่ง ชายที่เขาไม่รู้จัก แม้จะไม่ได้เห็นใบหน้าที่ชัดเจนแต่ชายผู้นั้นมักมีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขสกาวมอบให้เขา หากเขารับรอยยิ้มเช่นนี้จากคนในชีวิตจริง ไม่ใช่แค่ในความฝัน คงจะสุขใจไม่ใช่น้อย
รอยยิ้มของชายผู้นั้น ตราตรึงอยู่ในใจของต้นรักอยู่เสมอ คนที่มีรอยยิ้มสดใสอำไพขนาดนี้ แล้วทำไมถึงคอยยิ้มให้เขาแค่เพียงในฝัน ถ้าเราได้เจอกันในชีวิตจริง ถ้าได้เห็นใบหน้าของเขาเต็ม ๆ สักครั้ง ถ้าคุณมีตัวตนอยู่จริง คุณจะยิ้มให้ผมเหมือนในฝันหรือเปล่า
“มัวแต่เหม่อลอยอะไรอยู่ งานเสร็จแล้วเหรอครับ?”
“เฮือก!”
เสียงทุ้มทักเอ่ยหนักแน่น ทำให้คนที่นั่งเหม่อใจลอยถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ก่อนจะกล่าวขอโทษกับผู้เป็นนาย
“ขอโทษครับ คุณเกื้อ”
“หวังว่าคุณคงไม่มัวแต่เอาเวลางานไปคิดเรื่องส่วนตัวอีกนะครับ”
“ครับ คุณเกื้อ” เขาตอบกลับ ก่อนที่ผู้เป็นนายจะเดินจากออกไป
“ขอโทษนะเว้ย ต้นรัก กูสะกิดมึงแล้วนะ แต่มึงเหม่อไม่หยุดเลย”
“อือ ไม่เป็นไร เราเหม่อจริง ๆ แหละ” ต้นรัก ตอบกลับ เบียร์ เพื่อนร่วมงานในทีมที่เขาสนิทที่สุด ต้นรักเป็นหนึ่งในพนักงานที่ทำงานบริษัทโปรดักชันแห่งหนึ่งที่ทำงานเกี่ยวกับการผลิตสื่อโทรทัศน์ ละคร และซีรีส์ เขาอยู่ในทีมของผู้ที่จัดหน้าสถานที่ในการถ่ายทำ
“ไม่รู้ว่าบอสไปกินรังแตนมาจากไหน วัน ๆ หาเรื่องบ่นแต่มึง” เบียร์เอ่ยเปิดประเด็น จริงอยู่ที่คุณเกื้อ ประธานบริษัทสุดเนี้ยบ ชอบบ่นเขาอยู่เป็นประจำ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรมากสำหรับต้นรัก
คุณเกื้อในสายตาของต้นรักรวมถึงพนักงานคนอื่น ๆ เขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับการทำงานมากกว่าสิ่งอื่นใด หากใครทำงานผิดพลาดจะต้องถูกเขาตำหนิโดยตรง เป็นเรื่องที่รู้กันดีอยู่แล้วในบริษัท ทุกอย่างจะต้องออกมาสมบูรณ์แบบในแบบฉบับของ เกื้อกูล ไตรวิชญ์สกุล
“ไม่หรอก เราก็เหม่อจริง ๆ จะโดนบ่นก็ไม่แปลก” ต้นรักตอบอย่างไม่คิดอะไรมาก ถึงเขาเองจะรู้สึกอยู่เล็ก ๆ ว่าคุณเกื้อไม่ชอบเขาเสียเท่าไร แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่คิดที่จะโมโหหรือโกรธเจ้านายของตัวเอง ในบางครั้งเขาก็รู้สึกว่าที่เจ้านายไม่ชอบเขา ค่อยดุเขา สาเหตุมันมาจากตัวเขา เป็นความผิดของเขาจริง ๆ
“เอาเถอะ” เบียร์พูดอย่างเบื่อหน่าย หมดคำจะพูดแล้ว เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง ไม่อยากจะพูดหรอก แต่คนอื่น ๆ ทั้งเล่นโทรศัพท์ แอบทำอย่างอื่น คุณเกื้อไม่เห็นจะจิกกัดเท่านี้เลย “แล้วเหม่อไร คิดอะไรอยู่”
“นิดหน่อย ไม่มีอะไรหรอก” ต้นรักตอบปฏิเสธ ก่อนที่เขาจะจับเอกสารกองเล็ก ๆ มาจัดเรียงให้เรียบร้อย “เดี๋ยวเอารายงานไปส่งก่อนนะ”
“โอเค ขอให้ปลอดภัย” เบียร์เอ่ยอวยพรอย่างประชดประชัน ไม่รู้เขาว่าอคติเกินไปหรือต้นรักไม่คิดอะไรเลยกันแน่
“ฮ่า ๆ เวอร์มาก” ต้นรักตอบกลับด้วยเสียงหัวเราะ ก่อนที่เขาจะเดินออกไป เพื่อส่งเอกสารรายงานการขอสำรวจสถานที่ถ่ายทำละครเพิ่มเติม ใช่แล้วละ ต้นรักและเบียร์ได้รับหน้าที่ในการหาโลเคชั่นที่เหมาะสมเพื่อถ่ายทำละครในครั้งนี้
พวกเขาต้องจัดเตรียมหาสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการถ่ายทำ ครั้งนี้ต้นรักตั้งใจจะไปสำรวจโลเคชั่นที่จังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลมาก อีกทั้งยังเป็นจังหวัดที่ติดกับอำเภอบ้านเกิดของต้นรัก ซึ่งอยู่ในจังหวัดราชบุรี เบียร์เป็นคนเสนอว่าแถวบ้านของเขามีสถานที่ที่เหมะสมกับการถ่ายทำละครพีเรียดอยู่ ดูแล้วน่าจะเป็นบ้านที่มีมานานแล้ว ไม่รู้เลยว่าอยู่ในช่วงสมัยรัชกาลใด จึงต้องพากันไปดูให้เห็นกับตาอย่างชัด ๆ
“อ่าว คุณต้นรัก มาทำอะไรเหรอครับ” ไม่ทันได้เดินคิดอะไรเพลินใจตัวเองมากนัก ต้นรักถูกใครบางคนเอ่ยทักทาย ก่อนจะพบว่าบุคคลนั้นคือ คุณเก้า พี่ชายของคุณเกื้อ
“สวัสดีครับ คุณเก้า ผมเอาเอกสารมาส่งนะครับ” ต้นรักตอบ
แม้ว่าคุณเก้าจะเป็นลูกคนโตของ ไตรวิชญ์สกุล แต่ถึงอย่างงั้น เขาก็ไม่ได้รับช่วงต่อตำแหน่งประธานบริษัทต่อจากพ่อของเขา แต่ดันเป็นน้องชายอย่างคุณเกื้อ คุณเก้าจึงมีตำแหน่งในงานเป็นเพียงแค่ผู้อำนวยการผลิต
แต่เห็นอย่างนี้ เกียรติก้อง ไตรวิชญ์สกุล ก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าน้องชายของเขา คุณเก้าเป็นนักลงทุนที่มีชื่อเสียงแวดวงธุรกิจเป็นอย่างมาก เขาประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย และเหตุผลของการเป็นนักลงทุนนั้นง่ายมาก เพียงเพราะเขาอยากจะสนับสนุนบริษัทและน้องชายของตัวเองเท่านั้น
“ครั้งนี้จะไปดูสถานที่ที่ไหนเหรอครับ”
“กาญจนบุรีครับ คุณเก้า”
“อืม...งั้นเหรอครับ ขอให้เจอสถานที่ที่เหมาะสำหรับถ่ายทำนะครับ” เก้าเอ่ยอวยพร ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของน้องชาย
...
“เฮ้ออออ” เสียงถอนหายใจลากยาว มาจากความเหนื่อยล้าของต้นรัก ก่อนเดินทางครั้งนี้ เขาตั้งใจจะมาไหว้พระขอพรให้งานของเขาราบรื่น แต่ไหงดันมาโดนหมอดูทักเรื่องความรักของเขาเสียได้ นึกแล้วก็หดหู่ใจ
ตั้งแต่เขาเริ่มรู้จักกับคำว่าดูดวง ชีวิตในเรื่องความรักของเขาก็ไม่ดีอะไรมาตั้งแต่นั้น ไม่ว่าจะหมอดูคนไหน เจ้าไหนที่ว่าดี สำนักไหนที่ว่าดัง ต่างก็ทักเขาเรื่องความรักกันหมด ว่าดวงความรักของเขาไม่ดี นี่หรือดวงคนจะครองโสดตลอดชีวิต
นึกแล้ว...เขาก็อยากมีใครสักคนที่คอยยิ้มให้ ส่งยิ้มน่ารัก ๆ ให้กับเขา เหมือนกับผู้ชายในฝัน ‘อยากมีแบบนี้ในชีวิตจริงจังโว้ย! แล้วจะเป็นไปได้ยังไง มันก็แค่ฝันเอง’