รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,แฟนตาซี,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากที่ผมอาบน้ำอีกรอบเพื่อล้างเหงื่อที่ทำให้ผมเหนียวไปทั้งตัวและไม่ลืมว่าหลังจากออกมาจากห้องน้ำใสสภาพชุดนอนตัวเดิมก็ต้องไปทำความสะอาดไอ้นัทด้วยโดยที่ใช้ทิชชูเช็ดคราบน้ำที่ไหลออกมาเป็นส่วนเกินด้านนอกเท่านั้น
ส่วนน้ำที่ยังอยู่ข้างในก็เก็บให้มันทำปฏิกิริยากับไข่ของไอ้นัทซะมันจะได้มีลูกอย่างที่มันเคยบ่นว่าอยากมี
จากนั้นผมก็ไปสตีมเกมส์โดยที่ไม่ต้องกังวลกับอะไรจนกระทั่งถึงเวลานอน..แต่อยู่ๆ ท้องของผมก็ร้องขึ้นมาซะอย่างนั้นจนผมต้องหาอะไรกินก่อนที่จะนอนไม่งั้นกรดในกระเพาะของผมต้องกัดกระเพาะของผมจนเป็นแผลแน่
เดินออกไปจากห้องให้เบาที่สุดเพราะกลัวว่าไอ้นัทจะตื่นทั้งที่ความจริงมันหลับเป็นตายขนาดนั้นมันไม่ตื่นขึ้นมาง่ายๆ หรอก..แม้แต่ผมไปลักหลับมันไอ้นัทยังไม่ตื่นเลย
ไม่ใช่แค่กลัวจะตื่นแล้วล่ะแต่ผมเกรงใจมันต่างหากทั้งๆ ที่คอนโดนี้ก็เป็นของผมเองนะ
"อ้าวน้องแฝด?" เพราะไม่ได้สนิทเท่ากับไอ้นัทผมจึงไม่สามารถที่จะแยกออกได้ว่าคนไหนคือมิทและคนไหนคือพุท "ยังไม่นอนอีกหรอ?" แล้วพวกมันคือฝาแฝดกันก็ต้องอายุเท่ากับผมสิไม่รู้ทำไมผมต้องเรียกพวกมันว่าน้องด้วยก็ไม่รู้..งงกับตัวเองจริงๆ
"หาอะไรกินอยู่ครับ..พอดีพวกผมหิว..พี่พอจะมีอะไรให้ผมกินบ้างมั้ยครับ?" และก็ดูเหมือนสองแฝดตรงหน้าจะตามน้ำผมจนเรียกผมว่าพี่ซะอย่างนั้น
"ก็มีบะหมี่กึ่งสำเร้จรูปอยู่ในตู้อยู่นะ..แต่พี่ก็จำไม่ได้หรอกว่ามีอยู่กี่ซอง..น้องแฝดลองดูให้พี่หน่อยสิครับ?" น้องแฝดทำตามที่ผมขอและเมื่อเปิดตู้...สิ่งที่ได้มาคือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสองซองในขณะที่คนหิวมีถึงสามคน
"ไม่พอต่อคนนะ..ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเพิ่มไข่เพิ่มเนื้อสัตว์เข้าไปเวลากินจะได้อิ่มพร้อมกัน" ผมว่าก่อนที่จะลงมือทำตัวตนเองโดยที่น้องแฝดซึ่งเป็นแขกยืนทำหน้างุนงงกันสองคนก่อนที่น้องแฝดอีกคนจะถามผม
"ให้ผมช่วยมั้ยครับ?"
"ไม่ต้องๆ เดี๋ยวพี่จัดการเอง..พวกน้องไปนั่งรอที่โต๊ะนั่นแหละ" พอผมว่าอย่างนั้นน้องแฝดก็เกรงใจผมและไม่กล้าพูดอะไรอีกก่อนที่จะมานั่งที่เก้าอี้กันสองคนเงียบๆ
ผมใช้เวลาในการทำไม่นานนักเพราะผมเชี่ยวชาญแล้วและสาเหตุที่ผมเชี่ยวชาญเพราะผมทำกินบ่อยเพราะมันต้องฝึกเอาไว้ใช้ในตอนที่ผมยังครองโสดอยู่ไม่มีเมียมาทำกับข้าวให้
"เสร็จแล้วครับ..น่ากินป่ะ!" ผมถามน้องแฝดก่อนที่จะวางชามทนความร้อนบนโต๊ะสามถ้วยแล้วเทบะหมีทรงเครื่องแบ่งใส่ชามให้เท่าๆ กัน "เอิ่ม..พี่ลืมช้อนกับส้อมน้องแฝดไปเอาให้พี่หน่อย"
น้องแฝดคนนึงก็ทำตามอย่างที่ผมขอทันทีก่อนที่จะยื่นข้อนส้อมคู่หนึ่งให้กับผมและผมก็รับด้วยความเต็มใจแล้วยิ้มอ่อนจนน้องแฝดถึงกับก้มลงหลบสายตาของผม
หรือว่าผมจะน่ากลัวจนน้องแฝดไม่กล้าสบตากันนะ?
ผิดกับอีกคนที่ไม่ได้หลบตาผมแต่อย่างใดแถมยังชมผมว่าทำบะหมี่ทรงเครื่องอร่อยด้วยและเป็นความอร่อยที่เค้าไม่เคยกินที่ไหนมาก่อน
"เวอร์แล้วน้องแฝด...ก็แค่รสชาติธรรมดาๆ ก็เท่านั้นเอง"
"แต่ก็สุดยอดอยู่ดีจนผมอยากเรียนเลยนะครับพี่" พร้อมกับสายตาที่เปล่งประกายอย่างมีความหวังจนอีกคนต้องห้ามเอาไว้
"พุท! นี่ไม่ใช่ที่บ้านนะ! เกรงใจพี่เค้าบ้าง" คนนี้ชื่อพุทหรอ? แต่ถึงยังไงพรุ่งนี้ผมก็ลืมแล้วเพราะไม่ได้สนิทกันไงอย่างที่บอกมาก่อนหน้านี้
"มาเป็นเมียพี่สิ! เดี๋ยวพี่สอน..พี่ก็เบื่อแล้วเหมือนกันที่ต้องทำอาหารกินเองในขณะที่เวลาว่างยังไม่มีเลยนอกจากนอนแล้วทำงานวนลูปไปเรื่อยๆ" ผมก็พูดไปเรื่อยนั่นแหละหรือก็คือผมแกล้งพูดให้น้องแฝดฟังลอยๆ แต่น้องแฝดหลับคิดจริงจังจนถึงขั้นหน้าแดงเถือกจนลามไปถึงหูทั้งสองข้าง
"เป็นพวกผมจะดีหรอครับ..ผะ..ผมไม่เคยทำในเรื่องอย่างว่าเลยนะครับมะ..แม้แต่ขูวู้วผมยังไม่กล้าทำเลย" จริงหรือเนี่ย! ถ้างั้นอย่างไอ้นัทก็ไม่เคยเหมือนกันนะสิการใช้มือสาวน่ะ
ผมถึงกับอึ้งเล็กน้อยที่น้องแฝดคิดจริงจังขึ้นมาแต่ถ้าได้น้องแฝดมาเป้นเมียผมก็ไม่ได้อยากปฏิเสธหรอกนะ..คนน่ารักแบบนี้ผมจะยอกปล่อยไปได้ยังไงล่ะ?
"เดี๋ยวพี่สอน" ก่อนที่จะยิ้มอย่างเป็นมิตรโดยที่ซ่อนรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์เอาไว้ภายในใจ
หลังจากที่จบบทสนทนาจนกระทั่งกินบะหมี่หมดคราวนี้เป็นน้องแฝดทั้งสองคนที่จะอาสาช่วยล้างชามให้กับผมแทนโดยที่ผมเลือกที่จะไปนอน
จนกระทั่งรุ่งเช้าที่แสงมันแยงตาจนตาผมเกือบบอดจนต้องฝืนสังขารตื่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนที่จะตื่นมาอาบน้ำเพื่อให้หายหัวร้อน
แต่พอคิดว่าเดี๋ยวต้องซักเสื้อผ้าอีกผมก็ถึงกับถอนหายใจจนคิดภายในใจว่า..คิดถูกรึเปล่าที่ครองโสด..อยากมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วสิ
