ผู้ใหญ่,ชาย-หญิง,ดาร์ค,เรื่องสั้น,ลึกลับ,คลั่งรัก,ตำนาน,ปีศาจ,ญี่ปุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เวลานี้ฟ้าเกือบจะมืดสนิท เพราะฉันต้องการมั่นใจว่าพวกของคุโนะได้ไปจากที่นี่แล้ว เบื้องหน้าของฉันคือทางเข้าไปยังศาลเจ้าร้างที่ล้อมรอบไปด้วยแมกไม้รกทึบเนื่องจากที่ตรงนี้อยู่กลางป่าลึก เมื่อได้ทำความเคารพเสาโทริอิตามธรรมเนียมแล้วก็เดินไปตักน้ำจากบ่อมาล้างมือและบ้วนปากเพื่อเป็นการชำระร่างกาย ตามด้วยการสั่นระฆังอีกสามครั้งเพื่อเป็นการบอกเทพเจ้า
แต่หลังจากนั้นจะแตกต่างไปจากพิธีขอพรทั่วไป ที่แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องหยอดเหรียญเพื่อบริจาค แต่ให้นำขนมคางามิโมจิวางเอาไว้ที่แท่นตรงหน้า จานใส่ขนมที่ถูกวางเอาไว้ซึ่งยังคงมีเศษขนมหลงเหลือบ่งบอกว่าเหล่านักเรียนหญิงเพิ่งจะมาขอพรที่นี่และมีใครบางคนกินขนมเหล่านี้ ฉันเองก็มีความรู้สึกเคลือบแคลงอยู่ภายในใจว่าอาจเป็นเรื่องที่อำกันเล่นของเหล่าเด็กนักเรียนและคนที่กินขนมก็เป็นเด็กพวกนั้นเอง แต่ถึงอย่างไรฉันก็อยากจะลองทำจนกว่าจะจบพิธี และถ้าหากไม่มีใครออกมากินขนมอย่างที่คาดเอาไว้ ฉันก็จะนำกลับโดยทันที
หลังจากนำขนมใส่จานวางเอาไว้บนแท่นถวายแล้วก็คำนับสองครั้ง ตามด้วยการปรบมืออีกสองครั้งก่อนจะอธิษฐานออกมาเป็นคำพูด
“ขอให้ฉันได้มีคู่ชีวิตที่รักฉันเพียงแค่คนเดียว เป็นผู้ชายรูปหล่อไร้ที่ติ ตัวสูง ฐานะดี ฉลาดหลักแหลม ซื่อสัตย์ เป็นคนที่สุภาพแต่สามารถมอบความสุขทางเพศให้กับฉันได้อย่างถึงใจ เป็นคนเก่งที่มีความสามารถและสมบูรณ์แบบอย่างรอบด้าน คนที่ไม่มีความสนใจต่อผู้หญิงคนไหนนอกจากฉันแค่คนเดียว มีความต้องการทางเพศกับฉันแค่เพียงคนเดียว และขอให้เป็นคนที่สามารถมอบความรักความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นและมั่นคงให้แก่ฉัน ขอให้เป็นความรักความสัมพันธ์ที่ยากจะตัดขาดและไม่มีวันห่างไกลกันด้วยเทอญ”
ทันใดนั้นเมื่อสิ้นคำอธิษฐาน สิ่งที่ได้ยินกลับไม่ใช่ความเงียบ เสียงที่คล้ายกับเป็นการย่ำฝีเท้ารัว ๆ ดังมาจากด้านในศาลเจ้าและใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ
ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ!
‘เหมือนมีเท้ามากกว่าหนึ่งคู่ ต้องมีคนอาศัยอยู่ที่นี่แน่นอน’ หลังจากสิ้นความคิดก็ได้เผชิญกับสิ่งที่ชวนให้ตกใจจนแทบจะกรีดร้องแต่ก็ประคองสติได้ด้วยการยกมือขึ้นปิดปากตัวเองเอาไว้
สิ่งที่วิ่งออกมาจากศาลเจ้านั้นไม่ได้มีมากกว่าหนึ่ง แต่เป็นร่างเพียงร่างเดียวที่ดูเหมือนชายหนุ่มในชุดยูกาตะสีขาวที่เคลื่อนตัวออกมาอย่างรวดเร็วในท่าสะพานโค้ง ผิวของชายผู้นั้นดูขาวซีดราวกับไม่มีเลือดไหลเวียนอยู่ในร่างกาย แม้จะดูน่ากลัวแต่ผิวของเขากลับมีความละเอียดราวกระเบื้องเคลือบ เส้นผมสีขาวโพลนราวกับนุ่นยาวสยายเหยียดตรงลากไปตามพื้น
เขาผู้นั้นค่อย ๆ ยกลำตัวให้ยืนขึ้นตรง ข้อต่อและกระดูกที่เคลื่อนเข้าที่ส่งเสียงดังกรอบแกรบ ใบหน้าซีดเผือดนั้นหันมองไปยังขนมในจานที่ฉันได้วางเอาไว้ มือขาวโพลนคว้าขนมชิ้นนั้นมากินอย่างเชื่องช้า
‘ต้องรอจนกว่าเขาจะกินหมดถึงจะกลับได้สินะ’ นึกในใจพลางมองบุคคลลึกลับตรงหน้าด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น เขาผู้นั้นกำลังใส่ขนมคำสุดท้ายเข้าปาก ในมุมนี้ฉันสังเกตเห็นความหล่อเหลาที่ดูแปลกตาซึ่งยังคงความน่ากลัวเอาไว้ ‘ใกล้แล้วสินะ เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้ว’
ราวกับกำลังจับตาคอยลุ้นในทุกเสี้ยววินาที ท้องฟ้าเริ่มมืดลงทุกที บรรยากาศก็เริ่มหนาวเย็น รู้สึกไม่ปลอดภัยเมื่อต้องมาอยู่ในป่าเวลานี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือยามที่มีคนประหลาดยืนอยู่ตรงหน้าใกล้ ๆ
ปากหยักขยับเคี้ยวขนมอย่างเงียบเชียบอยู่เพียงครู่ก็กลืนลงคอไป จังหวะนั้นฉันรู้สึกเหมือนถูกปลดคลายเชือกให้ได้เป็นอิสระจากที่แห่งนี้
‘เอาล่ะ กลับไปได้แล้วสินะ’ ฉันโค้งคำนับให้ท่านผู้นั้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพบกับดวงตาสีแดงที่กำลังจ้องเขม็งมาที่ฉัน ทำเอาผงะเพราะเสียขวัญเล็กน้อยจนถอยหลังหนี แต่หลังจากวินาทีที่ฉันก้าวถอย เขาก็ก้าวเข้าหาฉันในทันที
‘มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ’ ฉันรู้สึกถึงสิ่งที่ไม่ชอบมาพากล จากคำพูดของชิโอริ ชายผู้นี้ควรจะกลับไปทันทีหลังจากที่ได้กินขนมแล้ว เมื่อไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ฉันจึงโค้งคำนับให้เขาอีกครั้ง “ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งที่ช่วยรับคำอธิษฐานของดิฉันนะคะ”
จากนั้นจึงรีบกลับหลังหันแล้วออกวิ่งอย่างรวดเร็ว ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาวิ่งตามมาติด ๆ นั่นทำให้ฉันเริ่มสติแตกแล้วรีบเร่งฝีเท้าวิ่งผ่านแมกไม้อย่างไม่คิดชีวิตเพื่อออกจากป่านี้ไป
ราวกับเป็นเพียงความฝันเมื่อสามารถพ้นออกมาจากป่าหลังโรงเรียนแล้ววิ่งเข้ามาในหมู่บ้านได้สำเร็จ ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าเขาเลิกตามฉันไปตั้งแต่ตอนไหนเพราะเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งหนีอย่างสุดกำลัง
ภาพของชายประหลาดยังคงติดตา ความรู้สึกตื่นตระหนกได้ตามกลับมาถึงบ้านทำให้คืนนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไรจึงเตรียมตัวเข้านอนทันทีหลังจากอาบน้ำเสร็จ
ฉันหลับตาลงหลังจากทิ้งตัวนอนลงบนฟูกนอน แต่ฉับพลันนั้นดวงตาสีแดงก่ำและใบหน้าขาวซีดก็ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนในห้วงภวังค์ที่กำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น ภาพอันน่ากลัวทำให้ฉันสะดุ้งตื่นและรีบลืมตาเพื่อหลีกหนีจากสิ่งที่เห็น
แต่ฉันก็ไม่สามารถหนีมันได้พ้น เพราะทันทีที่สายตาได้สำรวจกับความมืดมิดภายในห้องนอน ดวงตาสีแดงที่ฉันไม่อาจลบเลือนกลับกำลังจ้องมองมาในระยะประชิด
“กรี๊ดดดดดด!” ฉันสติแตกไปแล้วอย่างสมบูรณ์แบบเมื่อเห็นชายหนุ่มในชุดยูกาตะสีขาวคนนั้นกำลังคร่อมร่างของฉันอยู่ในท่าสะพานโค้ง เส้นผมยาวสยายที่ห้อยลงมานั้นกำลังปกคลุมอยู่บนหน้าอกของฉัน
“เจ้า…” เสียงที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักนั้นช่างแผ่วเบาแต่นุ่มละมุน ขับกล่อมความประสาทเสียของฉันให้สงบลงได้เพียงเล็กน้อยเพื่อตั้งใจฟังเขา “ไม่มีทางหาผัวแบบนั้นได้”
