ชาย-ชาย,เลือดสาด,ระทึกขวัญ,ดราม่า,แอคชั่น,แอ็คชั่น ,ระทึกขวัญ,เลือดสาด,สยองขวัญ,นิยายวาย,#BL,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“เชิญเจ้าบ่าวและเจ้าสาวขึ้นบนเวทีด้วยครับ” หลังจากที่เสียงโฆษกงานแต่งกล่าวเรียนเชิญเจ้าบ่าวและเจ้าสาว บ่าวสาวต่างก็พากันเดินจูงมือกันมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสุข เจ้าสาวมองใบหน้าเจ้าบ่าวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักและความประทับใจ พาให้แขกที่คอยจับจ้องมองตั้งแต่ก้าวแรกที่คู่บ่าวสาวเดินเข้ามาในโรงแรมรู้สึกอินเลิฟไปกับความรักของทั้งคู่ท่ามกลางบรรยากาศอันหรูหรา เมื่อทั้งสองเดินเข้าไปยังหน้าเวที ก็ยกมือขึ้นโบกไปมาราวกับซูเปอร์สตาร์ที่กําลังเหยียบย่างขึ้นบนเวที เสียงโห่ร้องจากแขกเหรื่อภายในห้องจัดเลี้ยงที่ตกแต่งอย่างสวยงามก็ดังขึ้นจนดอกไม้นานาชนิดที่ประดับประดาเอาไว้ในบริเวณต่างๆ ก็สั่นไหวไปตามแรงสะเทือนของเสียง แสงไฟสลัว และเสียงเพลงไพเราะสร้างความโรแมนติกและอบอุ่นให้กับคู่บ่าวสาวทันทีที่ขึ้นไปยืนเคียงข้างกันบนเวที
“ขอบพระคุณท่านผู้มีเกียรติทุกท่านนะครับ ที่มาร่วมงานมงคลสมรสของเราทั้งสองคน”
พิธีแต่งงานดําเนินไปอย่างราบรื่น คู่บ่าวสาวต่างก็ดูมีความสุข และตื่นเต้นที่ได้เริ่มต้นชีวิตคู่ร่วมกัน แขกที่มาร่วมงานต่างก็ร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ บรรยากาศในงานแต่งงานเต็มไปด้วยความอบอุ่น ความสุข และเสียงหัวเราะ แขกทุกคนต่างก็สนุกสนานไปกับงานเลี้ยงและร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว ช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง เจ้าสาวเดินเข้ามากลางฟลอร์พร้อมช่อดอกไม้ในมือ พาให้สาว เกย์ และแม่ม่ายทุกคนต่างก็วิ่งปรี่เข้าหาช่อดอกไม้อย่างตื่นเต้นหลังจากที่เจ้าสาวหันหลังโยนช่อดอกไม้ขึ้นไปในอากาศ
“กรี๊ด...” เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างดีใจราวกับได้แก้วสารพัดนึกท่ามกลางผู้คนที่แน่นขนัด พาให้คนที่เคยยืนจับกลุ่มกันแน่น อย่างไม่ได้นัดหมายเมื่อครู่ แผ่กระจายวงออกราวกับโยนก่อนหินใส่ลงในน้ำ เจ้าของเสียงกรี๊ดที่กรีดร้องออกมาเมื่อครู่สัมผัสได้ถึงความว่างเปล่าจึงได้กลอกตามองไปรอบกายจึงได้สัมผัสถึงแววตาริษยาที่ทอดมองมายังเขาซึ่งถูกปล่อยให้ยืนโดดเดี่ยวอยู่กลางฟลอร์
แต่นั่นก็เมื่อ 3 ปีที่แล้ว ที่คิวได้รับช่อดอกไม้เสี่ยงทายจากงานมงคลสมรสของพี่มุก พี่สาวของแมค พ่อยอดขมองอิ่มของเขานั่นเอง หลังจากวันนั้น ตราบจนป่านนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขาได้เข้าพิธีวิวาห์ตามความเชื่อโบราณอะไรนั่นเลยแม้แต่น้อย คิวปรายตาลงต่ำอย่างเซ็งในอารมณ์ นึกถึงบรรยากาศครั้งก่อนในทันทีที่ช่อดอกไม้ถูกโยนขึ้นสู่ห้วงอากาศ ดวงตาของเขาจับจ้องมองไปยังช่อดอกไม้ด้วยความตื่นเต้น นึกถึงทุกกระบวนท่าท่ีจะใช้ช่วงชิง ทั้งกระโดดถีบคู่แข่ง ตะกายอากาศใช้มือไขว้คว้า รวมถึงใช้ศีรษะโหม่งเหมือนกับมุกตลกในหนังที่เขาเคยเห็น แต่...ดีนะที่วันนั้นเขาไม่ได้ทําอะไรแย่ ๆ ลงไปและไม่มีใครได้รับบาดเจ็บจากการกระทําสิ้นคิดของเขา เพราะถึงแม้ว่าเขาจะทําอย่างที่คิดไว้ ทุกอย่างในวันนี้ก็คงไม่อาจทําให้โชคชะตาของเขาเปลี่ยนไปได้
ชายหนุ่มรูปร่างดีแต่หุ่นกับไม่ได้ใหญ่หรือผอมจนเกินไป กำลังนั่งอยู่อย่างโดดเดี่ยวบนม้านั่งในสวนสาธารณะของมหาวิทยาลัย บรรยากาศรอบข้างร่มรื่นไปด้วยต้นไม้และดอกไม้ แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องลงมา ช่างเป็นวันที่สดใส แต่คิวกลับรู้สึกเศร้าสร้อย เขานั่งดูภาพงานแต่งงานของพี่มุกพี่สาวของแมคในโทรศัพท์มือถือของเขาซ้ำไปซ้ำมา ด้วยความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในวาสนาของตนเองที่ไม่สมหวังในความรัก ก่อนหน้าที่คิวจะตกลงเป็นแฟนกับแมค เขาเคยมีแฟนมาแล้วสองคน แต่ทั้งสองคนก็เลิกรากันไป แฟนคนแรกเลิกกับเขาเพราะไปมีคนอื่น ส่วนแฟนคนที่สองก็เลิกกับเขาเพราะเขาดีเกินไป คิวจึงรู้สึกผิดหวังกับความรักเป็นอย่างมาก เขาจึงมักคิดว่าตัวเองคงไม่มีวันได้ประสบความสําเร็จในความรักเหมือนคนอื่น ๆ ที่ได้มีโอกาสเข้าพิธีวิวาห์
“คิว!” คิวเหลือบตาขึ้นมองไปทางเสียงคุ้นเคยที่กําลังเดินตรงมาทางเขา
“มีอะไร!?” คิวเงยหน้าขึ้นมองแมคก่อนที่จะสะบัดน้ำเสียงถามทันทีที่แมคเดินเข้ามาใกล้
“นี่!!” แมควางถุงกระดาษหูหิ้วใบเล็กลงตรงหน้าคิว
คิวเงยหน้ามองแมคแววตาใคร่รู้ก่อนที่จะยื่นมือรับถุงใบเล็กมาถือไว้ในมือกรอนที่จะเปิดออกดู ก็พบว่าข้างในมีกล่องสี่เหลี่ยมขนาดเล็กกล่องหนึ่ง
“นี่กล่องอะไรเนี่ย” คิวเอ่ยถามเขาไม่อยากจะทึกทักไปเองเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ภายในนั้นเขาไม่อยากผิดหวังอีก
“เปิดดูสิ!” แมคคะยั้นคะยอ
คิวจึงไม่รอช้าเปิดกล่องเลอค่านั้นออกดูแล้วเหลือบตามองแมคนิดหนึ่งก่อนที่จะวางมันลงบนโต๊ะอย่างไม่พอใจ แล้วจึงลุกขึ้นจากม้านั่งแล้วเดินไปที่ริมบึงโดยทิ้งแมคให้ยืนส่งสายตามองตามอย่างงุนงงก่อนที่แมคจะรีบสาวเท้าเดินตามไป
“คิวเป็นอะไร?” แมคก้าวเข้าไปยืนใกล้คิวยอดรักของตนเองที่ยืนทอดสายตามองไปยังสายน้ำที่ไหลเอื่อยไปมา
แววตาของคิวที่เศร้าสร้อยก็ยิ่งทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น แมคถอนหายใจ ทําใจดีสู้เสือเข้าไปโอบไหล่แฟนหนุ่มตอนแรกคิวก็ฝืนตัวแสร่งทําตัวเกร็งแต่พอสักพักร่างกายของคิวก็ส่งสัญญาณให้แมคปลอบประโลม
“คืนนี้ไปดินเนอร์กันนะ” แมคได้เอ่ยบอกยอดรักของตนด้วยน้ำเสียงหวาน
คิวที่แสร้งทําเป็นหันไปทางอื่น ได้ยินนํ้าเสียงหวาน ๆ ของแมคที่คะยั้นคะยอคําว่า นะ อยู่เป็นสิบครั้งเขาจึงได้ใจอ่อนพยักหน้ารับอย่างเนือย ๆ เพราะความใจอ่อนตอนนี้คิวจึงนั่งอยู่ท่ามกลางแสงเทียนของภัตตาคารสุดหรูที่แสนจะโรแมนติก เขายังคงมองดูเค้กก้อนเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะอาหารตรงหน้าอย่างชิงชัง แมคเดินเข้ามายังโต๊ะ ใบหน้าของเขาไม่ได้สลดที่ทํา ให้คนรักของเขาหงุดหงิดเสียบ้างเลย
“คิว แมคขอโทษนะ แมคไม่ได้ตั้งใจจะล้อเล่นกับความรู้สึกของคิวเลย” แมคนั่งลงตรงข้ามคิว ก่อนที่จะเอ่ยปากพูดพร้อมกับยื่นมือของเขาวางลงบนหลังมือของคิว
“นี่มันหมายความว่ายังไง...” คิวเอ่ยถามก่อนที่จะหันไปมองหน้าแมคด้วยความสงสัย
“แมคไม่ได้ตั้งใจจะหลอกคิว แมคแค่พยายามที่จะทําเซอร์ไพรส์” แมคอธิบาย ก่อนที่จะเอื้อมมือใช้ช้อนผ่าลงตรงกลางก้อนเค้ก
“แมคไปที่ร้าน สั่งเขาทําเค้กรสที่คิวชอบแล้วให้เขาซ้อนแหวนเอาไว้ในเค้กก้อนเล็กนั่น”
คิวเบิกตากว้างเมื่อได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมด แมคจึงหยิบแหวนขึ้นมาจากก้อนเค้กส่งใส่ปากของตนเองเพื่อทําความสะอาดแล้วประกบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของคิวพาแหวนไปวางบนลิ้นของคิวจึงได้ถอนริมฝีปากออก
“ขอแต่งงานเหรอเนี่ย” คิวพึมพําด้วยน้ำเสียงเขินอาย
“ใช่ แมครักคิวมากนะ แมคอยากใช้ชีวิตที่เหลือกับคิวนะ” แมคได้บอกความรู้สึกอันบริสุทธิ์ให้กับยอดรักของตน
คิวรู้สึกตื่นเต้นและสับสนถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เขาอยากจะแต่งงานเป็นเหลือเกิน แต่ตอนนี้เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ถึงแม้ว่าใจหนึ่งยังโกรธแมคอยู่ แต่เขาก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ในที่สุด...เขาก็ได้แต่งงาน
“คิว...” คิวเริ่มพูด แต่เขาไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
“แมคเข้าใจ คิวยังโกรธแมคอยู่” แมคยิ้ม
“แต่แมคก็โกรธคิวเหมือนกันนะ โกรธที่คิวคิดว่าแมคจะล้อเล่นกับความรู้สึกของคิว” แมคพูดด้วยน้ำเสียงน้อยเนื้อต่ำใจ
คิวรู้สึกผิด เขารู้ว่าเขาทําผิด เขาไม่ควรตัดสินอะไรแบบนั้นโดยไม่ฟังที่แมคพยายามจะอธิบายตั้งแต่แรกเลย
“งั้นคิวขอโทษละกัน...” คนพูดส่งสายตาอ้อน เขารู้ตัวเองว่าเขาขี้งอนเอาแต่ใจ แต่บางทีเขาก็รู้ว่า เขาต้องการให้แมคทําทุกอย่างอย่างที่เขาต้องการมากเกินไป แต่หลังจากนี้เขาได้แต่งงานกับแมคแล้ว เขาคงไม่ต้องเอาแต่ใจเพราะไม่ว่าอย่างไร แมคจะต้องเอาใจเขามากกว่าเดิมราวกับเป็นองค์ชายในพระราชวังทีเดียว
คิวยังคงติดอยู่กับห้วงอารมณ์แห่งความสุขหลังจากที่เขาได้รับคําขอแต่งงานจากแมค หัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก เขาดีใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา เขาจ้องมองแหวนเพชรที่แมคสวมให้อย่างหลงใหล ความรู้สึกของเขาในตอนนั้นมันเหมือนกับว่าเขากําลังลอยอยู่บนก้อนเมฆ มีความสุขจน แทบจะลืมหายใจไปชั่วขณะ
หลังจากที่กลับจากดินเนอร์ครั้งสําคัญ คิวก็รีบกลับบ้านไปพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์การ์ดไปเชิญเพื่อน ๆ และญาติพี่น้องมาร่วมเป็นสักขีพยานในงานแต่งงานของเขา เขาเขียนข้อความเชิญอย่างตื่นเต้นและเต็มไปด้วยความรัก เขาได้บอกเล่าถึงความดีของแมคที่ทําให้เขาประทับใจมาตลอด เขาได้บอกเล่าถึงความรักที่พวกเขามีต่อกัน ทั้งยังบอกเล่าถึงอนาคตที่พวกเขาจะร่วมกันสร้าง
“แมค...จะเชิญใครมาร่วมงานบ้างบอกมาเลยนะ คิวกําลังไล่ส่งอีเมลส่งการ์ดให้น่ะ” คิวส่งเสียงถาม
แมคจึงเดินเข้ามาหาพร้อมกับวางถ้วยนมร้อน ๆ ลงบนโต๊ะให้คิว ก่อนที่แมคจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดสมุดอีเมลแล้วค่อย ๆ บอกอีเมลทีละรายการให้คิวส่งการ์ดไป
เมื่อพิมพ์ข้อความเสร็จแล้ว คิวก็กดส่งทันที เขารู้สึกดีใจและตื่นเต้นมาก เขาจินตนาการถึงงานแต่งงานที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอันแสนสุขกับแมค
สักครู่หนึ่ง อีเมลตอบกลับฉบับแรกก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ คิวจึงรีบยื่นหน้าเข้าไปอ่านใกล้ ๆ พบว่าเป็น
ของอีเมลของพ่อและแม่จึงรีบเปิดอ่านทันที
“สวัสดีคิวลูกรัก
พ่อกับแม่ได้รับอีเมลแจ้งข่าวการแต่งงานของลูกแล้ว เราดีใจและยินดีกับคิวมาก ๆ หวังว่าลูกจะมีความสุขกับแมคตลอดไป แต่น่าเสียดายที่พ่อกับแม่คงไม่สามารถไปร่วมงานแต่งงานของลูกได้ เนื่องจากเราติดภารกิจที่จะต้องเดินทางไปท่องเที่ยวตามแผนที่วางไว้ล่วงหน้าเป็นเวลาหนึ่งเดือน เราเริ่มเดินทางแล้วเมื่อวานนี้ และกว่าจะกลับถึงบ้านก็คงจะใกล้ถึงวันแต่งงานของลูกแล้ว
เราขอแสดงความยินดีกับคิวและแมคอีกครั้ง ขอให้ทั้งสองคนรักกัน ดูแลกัน และมีความสุข ตลอดไป
รักลูกมาก พ่อกับแม่”
คิวอ่านอีเมลจนจบเขาก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ เขาเข้าใจว่าพ่อกับแม่ของเขาต้องติดภารกิจสําคัญ แต่เขาก็อดรู้สึกเสียดายไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่ได้มาร่วมแสดงความยินดีในงานแต่งงานของเขา แมคเห็นสีหน้าของคิวไม่สู้ดีนัก เขาจึงรีบเดินเข้ามาหาคิวด้วยความห่วงใย
“ไม่เป็นไรนะคิว เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกตั้งเยอะ เดี๋ยวเราค่อยจัดงานฉลองแต่งงานกันใหม่อีกที
ตอนพ่อกับแม่กลับมาแล้วก็ได้” แมคพูด
“ขอบคุณนะ” คิวยิ้มให้กับแมค
คิวยังคงนั่งมองหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นและเดินไปที่หน้าต่าง เขามองออกไปนอกหน้าต่าง มองเห็นท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาว เขานึกถึงพ่อและแม่ของเขา คิวรู้ว่าพ่อและแม่ของเขาจะมีความสุขเพราะรู้ว่าแมคจะอยู่กับเขาเสมอ ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์เขาทั้งสองก็จะไม่ทิ้งกัน ในขณะที่คิวกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีมือสอดแทรกเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง ก่อนที่คนสวมกอดจะเอ่ยขึ้นมา
“คิว…วันนี้แมคอยากสัมผัสผิวของคิวจัง” แมคเข้ามากอดคิวพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูคิวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาที่ซ่อนความต้องการบางอย่าง
คิวเมื่อได้ยินสิ่งที่แมคแฟนหนุ่มของเขากระซิบที่ข้างหู คิวรู้สึกใจเต้นแรงและเผยให้เห็นใบหน้าที่ค่อย ๆ แดงก่ำออกมาเพราะความเขินอายในคำพูดของแฟนหนุ่ม จากนั้นแมคได้จูงมือคิวออกจากหน้าต่างไปนั่งที่เตียงนอน ก่อนจะค่อย ๆ เริ่มใช้ริมฝีปากสัมผัสเข้าหากันแล้วโน้มตัวลงไปที่เตียงนุ่มอย่างช้า ๆ และเริ่มถอดทุกอย่างออกจนหมดเหลือไว้เพียงเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของทั้งคู่
“แมคจะใส่เข้าไปแล้วนะคิว” แมคกระซิบข้างหูคิวที่กำลังนอนทิ้งกายไร้ผ้าอยู่บนเตียงนอน
คิวไม่ได้พูดอะไร ได้เพียงแต่พยักหน้ารับ จากนั้นแมคจึงค่อย ๆ ดันเอ็นอุ่นเข้าไปที่ช่องแคบของคิวอย่างช้า ๆ และเมื่อลึกเข้าไปจนสุดโคน ทำให้คิวที่ถูกก้านแกร่งสอดใส่เข้าไปด้านในเผลอหลุดหน้าเคลิ้มออกมาไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อแมคเห็นว่าแฟนหนุ่มของเขาทำหน้าพึงพอใจ แมคจึงเริ่มโหย่งตัวเพื่อดันแท่งเอ็นเข้าและออกไปมาอย่างประณีตเพราะกลัวว่าคิวจะเจ็บหากเขาทำแรงจนเกินไป ทั้งคู่เสพสมกันอย่างเร่าร้อนในค่ำคืนอันแสนหวานจนในที่สุดก็ถึงจุดสุดยอด ไม่ช้าน้ำกามก็หลั่งไหลออกมา หลังจากเสร็จกิจกรรมเมื่อครู่นี้ทั้งคู่ได้ไปอาบน้ำด้วยกันก่อนจะเข้านอนจนถึงเช้า
...
