ชาย-ชาย,เลือดสาด,ระทึกขวัญ,ดราม่า,แอคชั่น,แอ็คชั่น ,ระทึกขวัญ,เลือดสาด,สยองขวัญ,นิยายวาย,#BL,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากไปถึงห้องโถงใหญ่ แมคเริ่มแนะนําญาติ ๆ ของเขาทุกคนให้คิวคนรักของเขาได้รู้จัก โดยเริ่มจากฝั่งของแมคเลย คือ มารีแม่ของแมคและมุกกับมาตินพี่ ๆ ของแมค ส่วนมาวินพ่อของแมคไม่ได้มาร่วมเกมในครั้งนี้ด้วยเพราะต้องรีบกลับไปดูงานธุรกิจของตระกูลเสียก่อน ส่วนฝั่งของลุงชาลีกับป้าเมย์ทั้งคู่มีลูกสามคน คือ เมสันลูกสาวคนโต เจสันแฝดชายและเจด้าแฝดหญิง ในระหว่างที่แนะนำตัวคิวเองก็ยังมึนเบลออยู่นิดหน่อย แต่ก็ยังพอที่จะฟังสิ่งที่พวกเขากำลังจะคุยกันได้ ก่อนที่คุณลุงของแมคจะเริ่มพูดเข้าเรื่อง เขาเริ่มอธิบายถึงเกมไพ่ MARA เป็นเกมไพ่ที่มีธีมลึกลับและน่ากลัว ผู้เล่นจะต้องเผชิญหน้ากับผู้ล่าที่โหดเหี้ยมและพยายามเอาชีวิตรอดจนถึงรุ่งเช้า เป็นเกมที่ท้าทายทักษะการเอาตัวรอดโดยชื่อของเกมจะมีชื่อว่า (prey or hunter) วิธีการเล่น ผู้เล่นทั้งหมดจะต้องนั่งล้อมกล่องไพ่ที่วางไว้ตรงกลางวง จากนั้นผู้เล่นแต่ละคนจะสุ่มหยิบไพ่จากกล่อง ไพ่แต่ละใบจะมีอาวุธที่แตกต่างกันออกไป และผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบที่มีอาวุธที่อันตรายที่สุดจะต้องถูกผู้ล่าไล่ล่าและสังหาร จากนั้นผู้ล่าจะเดินวนรอบวงและพยายามจับผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบที่มีอาวุธที่อันตรายที่สุด ท้ายที่สุดหากผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบที่มีอาวุธที่อันตรายที่สุดสามารถหลบหนีผู้ล่าได้หรือรอดชีวิตจนกว่าจะถึงรุ่งเช้า ผู้เล่นคนนั้นจะชนะเกมและกลายเป็นสมาชิกของครอบครัว MARA อย่างสมบูรณ์ โดยอาวุธในเกมจะมีทั้งหมดสิบสามใบ แต่ละใบจะมีความสามารถที่แตกต่างกันออกไป
ไพ่ The Fool ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้จะต้องวิ่งหนีผู้ล่าไปรอบๆ วง ผู้เล่นคนแรกที่วิ่งครบรอบวงจะปลอดภัยจากการเล่นในครั้งนี้
ไพ่ The Magician ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้สามารถเลือกที่จะเปลี่ยนตําแหน่งของตัวเองกับผู้เล่นคนใดก็ได้ในวง
ไพ่ The High Priestess ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้จะต้องซ่อนตัวจากผู้เล่นคนอื่น ผู้เล่นคนแรกที่ถูกผู้เล่นคนอื่นพบเจอจะเป็นผู้ล่าในรอบถัดไป
ไพ่ The Emperor ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้จะสามารถสั่งให้ผู้เล่นคนอื่นทําตามคําสั่งของตนได้
ไพ่ The Empress ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้จะได้รับพลังพิเศษในการหลบหนีผู้ล่า
ไพ่ The Hierophant ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้จะสามารถขอความช่วยเหลือจากผู้เล่นอื่นได้
ไพ่ The Lovers ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้จะต้องเลือกที่จะอยู่กับผู้เล่นคนใดคนหนึ่งในวง ผู้เล่นคนนั้นจะเป็นพันธมิตรของผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้
ไพ่ The Chariot ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้จะสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว
ไพ่ Justice ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้จะต้องตัดสินว่าผู้เล่นคนใดในวงจะถูกผู้ล่าสังหาร
ไพ่ The Hermit ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้จะต้องแยกตัวออกจากวงและซ่อนตัวจากผู้เล่นคนอื่น
ไพ่ The Wheel of Fortune โชคชะตาจะตัดสินว่าผู้เล่นคนใดในวงจะถูกผู้ล่าสังหาร
ไพ่ The Hanged Man ผู้เล่นที่หยิบไพ่ใบนี้จะต้องถูกมัดและถูกผู้ล่าสังหาร
เคล็ดลับในการเอาชนะ ผู้เล่นควรเลือกที่จะหยิบไพ่ที่อันตรายน้อยกว่า หากผู้เล่นสามารถหลบหนีผู้ล่าได้หรือรอดชีวิตจนกว่าจะถึงรุ่งเช้าผู้เล่นคนนั้นจะชนะเกม ผู้เล่นควรร่วมมือกันหากผู้เล่นต้องเผชิญหน้ากับผู้เล่นที่ หยิบไพ่ใบที่มีอาวุธที่อันตรายที่สุด ผู้เล่นควรใช้ความสามารถของไพ่ให้เป็นประโยชน์ในการหลบหนีผู้ล่าหรือเอาชนะผู้เล่นคนอื่น ใช้ทักษะการเอาตัวรอดของผู้เล่นเป็นอย่างมาก หากผู้เล่นสามารถเอาชนะเกมนี้ได้ ผู้เล่นจะแสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญ และความสามารถของตัวเอง ทว่าคิวหยิบไพ่ได้ใบที่ระบุว่า (The Hermit)
“แฟนแก่นี่มือดีจริง ๆ นะแมค” ลุงของแมคเอ่ยขึ้น พร้อมกับยิ้มที่มุมปาก
“พี่สะใภ้พร้อมหรือยัง” เจด้าฉีกยิ้มให้เหมือนพร้อมที่จะขย้ำพี่สะใภ้ได้ทุกเมื่อ
“จะเริ่มกันเลยไหม ถึงจะจับได้ใบไหนสุดท้ายก็ต้องโดนฆ่าอยู่ดี” เมสันจากที่เป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรมากก็ได้พูดขึ้นมาในครั้งนี้
พอเมสันพูดจบสมาชิกในตระกูลMARA แต่ละคนก็มีท่าทีที่แตกต่างกันออกไปอย่างชัดเจน บ้างก็ยิ้ม บ้างก็ขำขันกับโชคชะตาของสมาชิกใหม่ บ้างก็นั่งเงียบกับสิ่งที่รู้อยู่แล้ว ส่วนคิวที่กำลังงงกับคำพูดที่ดูมีนัยยะของพวกเขาอยู่จึงได้เอ่ยถามขึ้นมา
“นี่ผมต้องเล่นเกมพวกนี้จริง ๆ เหรอ” คิวเอ่ยถามด้วยความใสซื่อบวกกับความที่สติเขายังไม่ค่อยคงที่นัก
เมื่อสิ้นเสียงของคิว ทุกคนเมื่อได้ยินคำถามนั้นจึงเริ่มเปลี่ยนสีหน้ามาในทิศเดียวกัน จากที่ขำก็หยุดขำ จากที่ยิ้มก็หยุดยิ้ม ทุกคนทำหน้าจริงจังกันหมดในทันทีที่ถูกถามถึงเกมนี้ว่าควรเล่นหรือไม่ควรเล่น จนกระทั่งมีเสียงของชายที่อธิบายการเล่นเกมก่อนหน้านี้ได้เอ่ยขึ้น
“เธอต้องเล่นนะคิว มันคือกฎของตระกูลเรา และพวกเราทำจริง” หลังจากที่ลุงของแมคพูดจบเขาได้เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมาให้เห็น
หัวใจของคิวเริ่มเต้นรัวด้วยความกลัวในทันทีที่คำพูดของลุงชาลีนั้นมีความจริงจังหนักแน่นและไม่ได้พูดล้อเล่นแม้แต่น้อย เขารู้ว่าเขาจะต้องหาทางเอาชีวิตรอดจากเหล่าผู้ล่าที่ล้วนแล้วแต่เป็นสมาชิกในครอบครัวของแมค เขากวาดตามองไปรอบ ๆ ห้องและเห็นมีดดาบที่วางอยู่บนโต๊ะ เขารีบคว้ามีดดาบขึ้นมาแล้ววิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนออกมาจากห้องเกมไพ่มรณะนั่น เพื่อบอกให้เขารู้ถึงกติกาก่อนจะเริ่มล่า
“เราจะให้เวลาเธอหนีจนกว่าเสียงนาฬิกาดังขึ้น ขอให้หนีได้ไปจนถึงเช้าล่ะ ฮ่า ๆ”
เสียงคำเตือนที่ตามหลังมามันทำให้คิวรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นไปอีกเท่าตัว เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนความตื่นตระหนกมันกำลังแผ่ขยายไปทั่วร่างกายและจิตใจของคิว เขาเองก็ไม่คิดเลยว่าความฝันที่อยากจะแต่งงานกับคนรัก จะต้องมาเจอเหตุการณ์นรกบ้าบอคอแตกอะไรแบบนี้ คิววิ่งจนสุดชีวิตเพื่อหาทางออกจากคฤหาสน์นรกแห่งนี้ แต่วิ่งไปที่ไหนประตูหน้าต่างแต่ละส่วนได้ถูกล็อกไว้เรียบร้อยอย่างดีเหมือนถูกเตรียมพร้อมมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ ระหว่างที่กำลังหาทางออกคิวเหมือนจะได้ยินฝีเท้าของผู้ล่าตามมาติด ๆ เขารู้ว่าเขาจะต้องหาที่หลบซ่อน คิวเห็นประตูห้องหนึ่งที่เปิดอยู่จึงรีบเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูล็อกให้แน่น เขาซ่อนตัวอยู่ในห้องนั้นเป็นเวลานาน เขาได้ยินเสียงผู้ล่าเดินวนเวียนอยู่ข้างนอกทําให้คิวรู้ว่าพวกเขา กําลังมองหาเขาอยู่อย่างแน่นอน
ในที่สุดครู่หนึ่งเสียงผู้ล่าก็เงียบลง คิวคิดว่าพวกเขาอาจจะไปแล้ว เขาค่อย ๆ ออกมาจากห้องแลัวมองออกไปข้างนอก เขาเห็นสมาชิกในครอบครัวของแมคยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าของคฤหาสน์และกําลังจับตามองอยู่ไม่วางตา เขาออกวิ่งอย่างสุดชีวิตจนมาถึงห้องห้องหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นคลังแสงที่ใช้เก็บอาวุธย่อย ๆ แล้วซ่อนตัวอยู่ห้องนั้นเป็นเวลานาน เขาเงี่ยหูได้ยินเสียงฝีเท้นของผู้ล่าเดินวนเวียนอยู่รอบ ๆ เขาทิ้งดาบที่ถือมาลงและคว้าเอาปืนยาวมากอดไว้แน่น ใบหน้าของเขามุ่งมั่นในทันทีเมื่อได้เห็นปืน จนทำให้เขาย้อนนึกถึงสมัยที่เขาเคยไปเรียนยิงปืนกับพ่อของเขาในช่วงวัยมัธยมปลาย ดวงตาของเขาจ้องมองไปยังความมืดซึ่งบ่งบอกถึงภัยคุกคามที่กําลังจะมาถึง เขาสะพายเครื่องกระสุนเต็มไหล่ ในมือของเขาถือปืนลูกซองที่สามารถยิงได้หลายนัดโดยไม่ต้องใส่กระสุนให้บ่อยนัก ซึ่งเขาคิดว่าเป็นอาวุธที่ทรงพลังและถนัดมือ เขาสวมหมวกกันน็อกและแว่นตากันกระสุน เพื่อป้องกันตัวเองจากอันตราย พร้อมกับบรรจุกระสุนลงไปจนเต็มแม็กซ์ ก่อนที่จะเริ่มเดินเวียนวนอยู่แบบนั้น คิวคิดแต่เพียงว่าหากเขาแอบอยู่เงียบๆ จนถึงเช้าเขาก็รอดและไม่ต้องฆ่าใครให้รู้สึกผิดกับตัวเอง แต่แล้วสิ่งที่เขาคิดกับไม่เป็นดั่งใจหวัง
“แหมๆ ให้ทุกคนหาตั้งนานนะ พี่สะใภ้” เสียงหญิงสาวหนึ่งในฝาแฝดได้เอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามาเปิดประตูเจอคิวที่กำลังซ่อนตัวอยในห้องคลังอาวุธ
“ขอร้องล่ะเจด้า ฉันไม่อยากทำร้ายใครทั้งนั้น” คิวกำลังขอความเห็นใจจากหญิงสาวที่ถือขวานอยู่ตรงหน้าของเขา
“ก็อยากจะช่วยนะแต่กฎก็คือกฎ เดี๋ยวหนูจะช่วยพี่สะใภ้ให้ไปสบายแทนและกันนะ ฮ่า ๆ” แฝดสาวปฏิเสธที่จะช่วยเหลือพี่สะใภ้แต่กลับยื่นความตายให้แก่พี่สะใภ้แทน
คิวได้พูดวิงวอนร้องขอจนไม่รู้ว่าเขาจะต้องพูดอย่างไรเพื่อให้น้องสาวของแฟนหนุ่มหยุดความคิดเหล่านี้ลง ระหว่างที่คิวเอาแต่คร่ำครวญขอความเมตาจากมัจจุราชที่อยู่ตรงหน้า แฝดสาวได้ยกขวานคู่ใจสูงขึ้นเหนือหัวของเธอ หวังจะจามไปที่หัวเพื่อปลิดชีพพี่สะใภ้ด้วยเงื้อมมือคู่นี้ ในจังหวะที่ขวานกำลังพุ่งทะยานมาที่หัวของคิวอย่างกับดาวที่กำลังพุ่งมาชนยังโลก คิวได้ใช้สัญชาตญาณการเอาตัวรอดที่มีมานานนับหลายล้านปีตั้งแต่มนุษย์ถือกำเนิดขึ้น เขาคว้าหอกแหลมด้ามยาวที่อยู่ในห้องคลังอาวุธเสยพุ่งทะยานไปที่ปากของแฝดสาวจนหอกแหลมได้ทะลุผ่านออกไปที่ท้ายทอย ร่างของปีศาจหยุดนิ่งไปชั่วขณะเมื่อถูกแท่งเหล็กเสียบเข้ามาที่ปาก เลือดสีแดงสดของเธอหลั่งออกมาทันทีจนไหลชโลมมาที่หน้าของคิวจนเขาต้องเบนหน้าหนี
“อะ…อา…อี…พะ…พี่สะ…ใภ้…ฮะ…เหี้ย”
แฝดสาวสบถออกมาทันทีถึงจะไม่ชัดนักแต่ก็พอจะฟังรู้เรื่องว่าเธอได้พูดอะไร พอคิวได้สติกลับมาอีกครั้งเขาถึงกับละมือออกจากแท่งเหล็กแหลมนั่นอย่างไว ด้วยความตกใจกลัวเขาถึงกับคร่าชีวิตคนหนึ่งคนไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ด้วยสัญชาตญาณของมนุษย์มันสั่งให้เขาต้องทำ หัวใจของคิวเต้นแรงหนักขึ้นเรื่อย ๆ อะดรีนาลีนของเขาพลุ่งพล่านเสียจนร่างกายของเขาแทบจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยง ๆ ให้ได้ แต่เมื่อนั่งพักอยู่ครู่หนึ่งใจของเขาก็เริ่มกับมาเต้นปกติอีกครั้งและโยนหมวกกันน็อกกับแว่นกันกระสุนออกเพราะรู้สึกว่าการกระทำในเมื่อครู่มันไม่ใช่ตัวตนของเขาเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังถือปืนติดมือมาเพื่อไว้ใช้ฟาดคนที่จะเข้ามาทำร้ายเขาก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องนี้ไป
หลังจากปลิดชีพเด็กนรกไปหนึ่งคน คิวค่อย ๆ เดินอย่างระมัดระวังไปตามทางเดินเพื่อหาทางออกจากคฤหาสน์โสมมนี้ไปให้ได้ ระหว่างที่คิวกำลังเดินไปตามทางเดินเขาได้ยินเสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินเข้ามาทางที่เขาอยู่ดังกึกก้องไปทั่วคฤหาสน์เก่าและเริ่มดังเข้าใกล้มาเรื่อย ๆ เขาจึงรีบเข้าไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าหลังเก่าภายในห้องที่ใกล้ที่สุด คิวใช้มือปิดปากตนไว้เพื่อไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไปจนเปิดเผยที่ซ่อนให้แก่ใครบางคนที่กำลังเดินมาใกล้เรื่อย ๆ ไม่ช้าเสียงเท้าที่ดังกึกก้องอยู่เมื่อครู่ก็หยุดลงบริเวณทางเดินแถว ๆ ห้องที่คิวกำลังซ่อนตัวอยู่ บรรยาอากาศที่เงียบสงัดเริ่มเย็นยะเยือกลง กลิ่นคาวเลือดจากแฝดสาวที่เขาพึ่งเป็นคนสังหารไปก่อนหน้านี้เริ่มแผลงฤทธิ์ออกมาจนคิวอยากจะอ้วกออกมาให้ได้เสียตรงนั้น
“ออกมาได้แล้วพี่สะใภ้” เสียงชายวัยใกล้เคียงกับคิวเอ่ยขึ้นขณะที่กำลังเดินหาเหยื่อของเขา
คิวที่ได้ยินเสียงอันแข็งกร้าวเอ่ยขึ้นมานั้น ทำให้เขาต้องหายใจช้าลงเพื่อไม่ให้เสียงหายใจของเขาดังจนเกินไป เสียงชายปริศนาเมื่อครู่ได้เงียบไปสักพักก่อนจะมีเสียงเท้าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องที่คิวได้ซ่อนอยู่
“มึงออกมาได้แล้ว ไอ้พี่สะใภ้เชี่ย มึงฆ่าแฝดน้องกู กูจะฆ่ามึงแน่” เสียงปริศนาของใครบางเอยขึ้นมาด้วยความแค้นที่มีต่อคิว
เมื่อคิวฟังเสียงชายปริศนาชัดขึ้นเขารู้ในทันทีเลยว่าเสียงชายคนนี้คือใคร เขาคือเจสันแฝดชายคนพี่ของเจด้า คิวนึกอยู่ในใจว่าเจสันคงจะโกรธเขามากที่เขาสังหารน้องสาวเจสันไป แต่คิวเองก็ไม่มีทางเลือกเลยในช่วงเวลานั้นจึงพลั้งมือใช้สัญชาตญาณโดยไม่รู้ตัวระหว่างกำลังครุ่นคิดอยู่ในใจเสียงเท้าก็เริ่มเดินออกไปจากบริเวณห้องนอนที่คิวซ่อนอยู่จนเสียงนั้นค่อยเบาลงเรื่อย ๆ คิวรู้สึกโล่งใจในทันทีที่เจสันเดินไปทางอื่นแล้ว เขาจึงค่อย ๆ เปิดประตูเสื้อผ้าช้า ๆ และมองซ้ายขวาไปตามทางเดิมเมื่อไม่เห็นว่ามีใครอยู่จึงค่อย ๆ เดินออกจากห้องไป ทันใดนั้นเองจู่ ๆ ก็มีแรงลมวืบเข้ามาไหล่ของคิว เขาเกือบหลุดร้องออกมาแต่โชคดีที่เขาใช้มือปิดปากไว้ก่อน เขารู้สึกถึงความแสบและเจ็บปวดที่แขนซ้ายของเขา เมื่อหันไปดูความรู้สึกที่แสนเจ็บปวดกับพบว่าเลือดสีแดงฉานกำลังไหลออกมาจากบาดแผลที่ถูกของมีคมฟันเข้าไปถึงเนื้อหนังมังสา
“โทษทีพี่สะใภ้ ดันฟันพลาดไปหน่อย” เสียงคนที่ฟันแขนของคิวเอ่ยขึ้นและแสยะยิ้มให้พี่สะใภ้ของเขา
คิวนึกอยู่ในใจหากเคียวที่มือของแฝดชายไม่ได้ฟันพลาด เขาไม่อยากจะนึกเลยถ้าถูกเคียวมัจจุราชตนนี้ฟันเข้าที่คอหรือท้องเขาจะต้องรู้สึกอย่างไร
“เจสัน ฉันขอร้องล่ะปล่อยฉันไปเถอะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเจด้าเลย มันเป็นอุบัติเหตุ” คิวกำลังอธิบายให้กับปีศาจร้ายที่อยู่ตรงหน้าด้วยความกลัว
“หึ ๆ อุบัติเหตุเหรอ นี่พี่ยังสติดีอยู่ไหม อุบัติเหตุเชี่ยอะไร ทะลุกระบาลขนาดนั้น” เจสันขำในคำพูดของพี่สะใภ้ก่อนจะเริ่มตะคอกเสียงดังสนั่น
“ได้โปรดเชื่อฉันเถอะเจสัน เราจะจบเรื่องนี้ให้มันง่ายขึ้น ฉันจะยอมให้ตำรวจับที่ฆ่าน้องของเธอ ฉันจะไม่หนีไปไหน ช่วยจบเกมบ้า ๆ พวกนี้ทีเถอะ” คิวอ้อนวอนกับเจสันด้วยความเสียใจในการกระทำอันผิดมหันต์ของเขาที่ได้พลั้งมือฆ่าคนไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ได้สิ เดี๋ยวจะจบเกมเชี่ยนี่ให้พี่สะใภ้” เจสันยิ้มที่มุมปากพร้อมกับพูดอย่างมีนัยยะแอบแฝง
คิวรู้สึกโล่งใจขึ้นมาในทันทีที่เจสันพูดออกมาแบบนั้น แต่ทว่าความโล่งใจนั้นกับต้องถูกกดทับด้วยความหวาดกลัวอีกครั้ง เพราะเจสันใช้เคียวในมือฟันมาทางเขา โชคดีที่คิวหลบทันด้วยสัญชาตญาณของมนุษย์อีกครั้งจนรอดเงื้อมมือของอสูรร้ายมาได้ แต่ความตายที่กำลังจะกลืนกินเขามันไม่ยอมจบเพียงเท่านี้ เจสันเริ่มกวัดแกว่งเคียวไปทั่วทิศทางจนคิวต้องหันหลังและสาวเท้าวิ่งไปตามทางเดินทันที มัจจุราชไม่ยอมหยุดง่าย ๆ มันตามหลังคิวมาติด ๆ จนคิวเหลือบมองเห็นห้องที่ใช้เล่นเกมไพ่บ้า ๆ ก่อนหน้านี้ไม่มีคนอยู่ เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปหลบในนั้นทันที พร้อมกับเข้าไปซ่อนตามซอกมุมมืดในห้องนั้น ไม่ช้าเจสันก็เดินตามเข้ามายังห้องนี้ด้วยเช่นกันและกวาดตามองหาลูกหนูตัวน้อย ๆ ที่เขาจะจับเชือดให้ได้เสียตอนนี้
“ออกมาเถอะน่าพี่สะใภ้ หนีไปยังไงก็หลบไม่พ้นอยู่ดี นี่มันบ้านของพวกเรา เรารู้หมุดทุกซอกทุกมุมนั่นแหละ” เจสันสาธยายถึงความอวดดีของตัวเอง เขารู้ถึงจุดซ่อนตัวในห้องนี้ดีอยู่แล้ว
คิวที่นั่งซ่อนอยู่ใต้โต๊ะเล่นไพ่ได้แต่นิ่งเงียบและฟังปีศาจตนนี้คร่ำครวญไปมาอยู่นานเกินความอดทนของเจสัน เจสันเริ่มใช้เคียวฟาดฟันไปทั่วห้องอย่างบ้าคลั่ง ส่วนคิวที่ตอนนี้สติสตังของเขาได้หลุดลอยเคว้งคว้างไปไกลเพราะความรู้สึกหลาย ๆ อย่างในตอนนี้มันดาหน้าเข้ามาตีกันอยู่ในหัวของเขาเต็มไปหมด ทั้งความโศกเศร้า ความเสียใจ ควาามหวาดกลัว ผสมปนเปกันไปหมด ทว่าสติของคิวกับถูกดึงกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้งเมื่อเคียวแหลมถูกฟาดเข้าที่โต๊ะที่เขาได้ซ่อนตัวอยู่ เขาหยุดนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนแววตาที่ดูโศกเศร้า เสียใจ และหวาดกลัว จะแปรเปลี่ยนกลายมาเป็นสายตาที่เย็นชาไร้ซึ่งความรู้สึก…
ปั้ง…!!
เสียงปืนลูกซองดังสนั่นขึ้นมา ไม่ช้าร่างปีศาจร้ายก็ล้มลงเพราะถูกยิงที่ขาจนเป็นรูใหญ่ เจสันร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส จากนั้นคิวจึงคลานออกมาจากโต๊ะในทันทีที่เห็นปีศาจร้ายล้มลง ก่อนที่คิวจะลุกขึ้นยืนและเดินออกห่างเจสันจนมายืนชิดที่ผนังห้องที่มีรูปของใครบางคนติดอยู่ คิวจ้องมองไปที่เจสันด้วยสายตาที่ภายในนั้นมีแต่ความว่างเปล่าไร้ซึ่งความรู้สึก จากนั้นคิวจึงยกปืนลูกซองขึ้นพร้อมกับเล็งไปที่ปีศาจร้ายที่ดูหมดสภาพเมื่อสิ้นฤทธิ์ลงเพราะลูกปืนเมื่อครู่ ก่อนเผยรอยยิ้มอันไร้ความเยื่อใยให้กับเจสันน้องเขยของเขา
“อย่านะพี่สะใภ้ ขอล่ะ อย่า ๆ ไม่ ๆ” เสียงความหวาดกลัวในความตายที่กำลังมาเยือนของเจสันมันกึกก้องไปทั้งห้อง
ปัง…!!!
เสียงปืนดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนว่าคำอ้อนวอนอันน่าสมเพชของปีศาจร้ายที่มีความหวาดกลัวเมื่อต้องมาอยู่ต่อหน้าความตายที่กำลังจะมาเยือนมันไร้ผลกับคิวในตอนนี้ไปเสียแล้ว เขาในตอนนี้ไม่รู้สึกเสียใจอีกต่อไปที่จะฆ่าตระกูลห่านรกพวกนี้ แววตาที่ดุดันและแข็งกร้าวได้เผยให้เห็นความแค้นที่แผ่ซ่านออกมาอย่างแรงกล้าผ่านดวงตาทั้งสองคู่ของคิว
…
