“เธอคิดกับพี่แค่ พี่ชายจริงๆเหรอ”พอลอันพูดขึ้น ก่อนที่จะโน้มตัวลงจูบลูกพีช....
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,วัยว้าวุ่น,ไทย,น่ารัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

บทที่ 7 เรื่องร้ายๆ
หลังจากที่งานงานฌาปนกิจของสิน ลูกพีชก็ได้กลับมาทำงานเช่นเดิม แต่ที่แปลกไปก็คือสายตาทุกสายตาหรือนักแสดงท่านอื่นมองลูกพีชแปลกไป
“พี่แก้มมีอะไรเหรอเปล่าคะ”ลูกพีชเธอหันไปถามผู้จัดการของเธอ
“อย่าไปสนใจเลยค่ะ”ผู้จัดการของเธอพูดขึ้นก่อนที่จะหยิบชานมไข่มุกให้กับลูกพีช ลูกพีชได้แต่พยักหน้าเบาๆแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่ามีเรื่องอะไรกันแน่
ระหว่างจะเข้าฉากเพื่อถ่ายทำละครที่จะเปิดตัว อยู่ๆผู้กำกับเดินเข้ามาหาลูกพีช ด้วยจสีหน้าที่จริงจัง
“พีช....คือพี่มีเรื่องจะคุยด้วย”สีหน้าจริงจังของผู้กำกับทำให้ลูกพีชกังวลอยู่ไม่น้อย
“มีเรื่องอะไรเหรอคะ”
ลูกพีชและผู้กำกับรวมทั้งแก้มผู้จัดการของลูกพีชนั้นได้เดินเข้ามาในห้องแต่งตัวเพื่อที่จะคุยกัน
“ลูกพีช....คือพี่...มีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไรเหรอคะ”ลูกพีชเอ่ยถาม
“คือออ......”
“พี่นุ้ยพูดมาสักทีเถอะ”
“คือ......”
“พี่นุ้ยอย่าให้แก้มต้องโมโห!!!!!”
“มีคำสั่งปลดลูกพีชด่วน!!!!!!”
“หา ปลดยัยพีช?”
“เพราะเรื่องอะไรพี่นุ้ยบอกได้ไหม แก้มอยากรู้”
“ไม่รู้ พี่ก็ ทำตามคำสั่งของผู้ใหญ่เขา พี่ขอโทษพีช....”พี่นุ้ยผู้กำกับพูดขึ้น
“เดียวนะพี่นุ้ย มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ไง!!!! แล้วอีกอย่างนึงเหลืออีกไม่กี่เทคก็ปิดกล้องแล้ว”แก้มผู้จัดการของลูกพีชได้พูดพร้อมกับน้ำเสียงที่ไม่พอใจเท่าไหร่หนัก
“แก้มพี่ขอโทษ แต่พี่ได้คำสั่งมาแบบนั้น พี่ขอโทษจริงๆ”
“แต่พี่นุ้ย!!!......”
“พี่แก้มคะ ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ พี่นุ้ยลูกพีชเข้าใจ”
หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่ลูกพีชถูกถอนตัวจากละครเรื่องนี้ไป งานอื่นๆก็ตามมาเรื่อยๆ จนทำให้แก้มต้องขอเข้าพบกับคุณพัด
ห้องผู้บริหาร
ก๊อกๆ.....เสียงเค๊าะประตู้ดังขึ้น
“เข้ามา”
“สวัสดีค่ะ คุณพัด คือแก้มมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ”
“อืมว่ามาสิ”
“ทำไม ไม่ป้อนงานให้ลูกพีชเลยคะ”
“............”
“คุณพัด!!!! มีอะไรปิดบังเหรอเปล่าคค่ะ”
“ไม่มีครับ ผมป้อนงานให้ตลอดนะครับ”
“แต่ตอนนี้ลูกพีชโดนแคนเซิลเกือบทุกงานเลยนะคะ”
“คือ.....”
“มีเรื่องอะไรก็พูดกันตรงๆสิคะ”
“คือ ผู้ใหญ่ทุกคนรู้เรื่องที่พ่อของลูกพีชได้ทำเอาไว้ พวกเขาเลยไม่พอใจอย่างมากเลยปลดลูกพีชออกรายการ โฆษณา และละคร”พัดพูดขึ้น
“แล้วคุณพัดไม่คิดจะทำอะไรหน่อยหรือคะ”
“ผมพยายามแล้วครับ”
เพร่งงง........เสียงแจกันที่วางอยู่หน้าห้องหล่นลงมา
“ลูกพีช.....”
“สวัสดีค่ะคุณพัดด....”
“พีชช”
“พี่แก้มมม”
“พี่บอกแล้วไงให้แกรออยู่ด้านนอก”
“พี่แก้ม จริงๆ พีชก็รู้ตัวมาสักพักแล้วค่ะว่ามันเป็นยังไง ทุกคนที่พีชรู้จักเปลี่ยนไปเห็นได้ชัด”
“แต่ไม่ต้องกลัวนะเดียวผมจะรีบป้อนงานหะ...”
“ถ้ามันทำให้คุณพัดลำบากใจไม่เป็นไรค่ะ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะคุณพัด”
“พีช!!!! โอเคเหรอออ”แก้มถาม
“โอเคค่ะพี่แก้ม....”
“แต่ลูกพีชไม่ต้องกลัวนะเดียวผมจะรีบป้อนงาน และพยายามหางานให้คุณเอง”
“ขอบคุณมากนะคะ”
ลูกพีชเดินออกจากห้องด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอนั่งอยู่ในรถของเธอสักพักก่อนที่จะร้องไห้โหออกมา
“ฮื่อ....ฮื่อ....”
[ทำไมต้องมาเกิดเรื่องราวแบบนี้กับฉันด้วย ฉันไม่อยากให้เรื่องเป็นแบบนี้เกิด ขึ้นในตอนนี้]
ตระกูลรัตนไพศาล
“จริงเหรอ!!!!!”โสที่ได้ยินเรื่องราวผ่านโทรศัพท์ถึงกับตกใจ
“นั้นเย็นนี้บอกลูกพีชมาที่บ้านของฉันนะ”โสพูดกับปลายสายก่อนที่จะรีบโทรหาพอลอันทันที
19:00น.
ลูกพีชที่เดินเข้ามาในบ้านของตระกูลรัตนไพศาลพร้อมกับนภา เธอเดินเข้ามาและเห็นทุกคนกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร
“สวัสดีค่ะ”ลูกพีชทักทายทุกคนก่อนที่จะหันไปมองพอลอัน แต่พอลอันกลับไม่มองเธอเลยสักนิด
“สวัสดีค่ะพี่ใหญ่”
“............”
“พีชป้ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้วนะ”
“คะ คุณป้ารู้ได้ยังไง”
“แม่บอกเองแหละ”
“คุณเม่....”
“อย่าว่าแม่เราเลย แม่เราทำถูกแล้ว”ลูกพีชได้แต่พยักหน้ารับ
“เข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะ”
“ค่ะ”
“ไหนๆเราก็ว่างแล้ว....มาช่วยงานพี่ใหญ่ที่บริษัทนะ”
