"เรามาหย่ากันเถอะ"ทำไมผมได้ยินคำนี้เเล้วผมรู้สึกเสียใจ ทั้งๆที่ผมอยากหย่ามาโดยตลอดดด
ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แทนคุณปล่อยให้ลัทนั่งอยู่ในห้องคนเดียวโดยไม่สนใจเธอสักนิด และเขายังเก็บของของเขาเพื่อไปอยู่คอนโด
"นี่เเกจะไปไหน!!!!"แม่ของเเทนคุณรีบเข้ามารั้งเขาไว้
"ผมจะไปอยู่คอนโด"
"ถ้าเเกก้าวออกจากบ้านไปฉันจะยกบริษัทให้กับเจ้าขุน"ขุนคือลูกของน้าสาวของแทนคุณ
"แม่!!!"
"ถ้าเเกไม่รักษาสัญญาที่เคยให้ไว้กับพ่อเเก เเกก็ไปเลย"แทนคุณถึงกับโยนกระเป๋าทันที
[ผมต้องบอกไว้ก่อนว่า ก่อนพ่อเสียเขาได้ขอผมไว้อย่างนึงคือ อย่ายกบริษัทที่เขาสร้างมากลับมือให้ใครเป็นอันขาด โดยเฉพาะครอบครัวของไอ่ขุน]
แทนคุณพอได้ยินเเม่พูดอย่างนั้นก็เก็บของกลับขึ้นบนห้องทันที เขาเดินเข้าห้องมาเห็นลัทกำลังปัดกวาดพร้อมกับมีรอยน้ำตาบนใบหน้า
"เธอจะร้องทำไม!!!!"เขาเข้ามาก็หันมาถามเธอทันที เธอปาดน้ำตาแล้วพูดว่า
"ปะป่าวค่ะ"
"ก็เห็นอยู่ว่าเธอร้อง"เขาตะโคกใส่เธออีกครั้ง
"เธอหยุดร้องได้เเล้วนะ มันน่ารำคาญ!!!"
"แล้วอีกเรื่องนึงนะ หยุดฟ้องเเม่ผมได้เเล้ว"ลัททำหน้างงเหมือนกับว่าเธอไม่รู้เรื่อง ฟ้องเรื่องอะไรกัน
"ลัทไม่ได้ฟ้องนะคะ"
"ถ้าเธอไม่ได้ฟ้องเเล้วเเม่จะรู้ได้ไงว่าผมไม่ได้นอนที่บ้าน"
"ลัทไม่ได้บอกคุณเเม่เลยนะคะ"
"เธอหยุดตอเเหลซ่ะทีเถอะ หยุดทำเป็นใสสื่อต่อหน้าทุกคนได้เเล้ววว!!!!"
"ปัง"พูดจบแทนคุณปิดประใส่หน้าเธอทันที
"เห้ออออ ฉันทำอะไรก็ผิดสินะ"
แทนคุณลงมานั่งที่สวนหลังบ้านสักพักป้าอรเอาของว่างมาเสิร์ฟ
"ขอบคุณครับป้าอร"
"เป็นอะไรเหรอค่ะคุณแทน ป้าเห็นนั่งหน้ามุ้ยตั้งนานเเล้ว"
"อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับ"
"เพราะคุณหญิงเหรอค่ะ"
"ครับ"
"คุณหญิงคงจะดุเรื่องที่คุณเเทนปล่อยเจ้าสาวให้นแนคนเดียวสินะคะ"
"ป้ารู้ได้ไงครับ หึยัยนั้นคงบอกสินะ"
"หนูลัทไม่ได้บอกค่ะ แต่คุณขุนบอก"
"คุณแทนมองหนูลัทในเเง่ดีบ้างสิค่ะ ป้าว่าเธอนิสัยดีนะคะ"
"หึ แอ๊บส่ะมากกว่าสิ"
"คุณแทน!"ป้าอรตบไหล่แทนคุณไปทีนึง
"ป้าไปก่อนนะคะ"
[เธอไม่รู้เรื่องจริงๆด้วยไอ่ขุนต่างหากที่ฟ้องเเม่ผม]
ระหว่างนั่งทานข้าว
"หนูลัทกินเยอะๆนะลูก"
"ค่ะคุณแม่"
"เเทนตักอาหารให้น้องสิลูก"
"😒"เขาตักอาหารด้วยสีหน้าไม่เต็มใจให้ลัท
"ลัทเเขนไปโดนอะไรมาเป็นรอยช้ำเต็มเลย"
"เหรออว่าพี่เเทนทำอะไรลัทเหรอ"ขุนถามลัทเเต่สายตามองไปที่เเทนคุณ
"เออออ ลัทเดินชนประตูเองค่ะไม่มีอะไร"แต่จริงๆแล้วรอยช้ำได้มาจากการที่เเทนคุณผลักดัน
"ไอ่ขุน!!!"
"หยุด!!!! พอกันทั้งคู่เลย ฉันไม่ได้มาฟังพวกเเกนั่งทะเลาะกันนะ"ถึงแม่ของเเทนคุณจะพูดยังไงเเต่ทั้งสองก็นั่งจ้องหน้ากันอย่างดุเดือด
หลังจากทานข้าวเสร็จลัทก็ไปนั่งคุยกับคุณแม่ที่ห้อง
"หนูลัทแม่ขอโทษแทนเจ้าเเทนด้วยนะที่ปล่อยให้หนูลัทอยู่คนเดียว"
"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ พี่เเทนเขาอาจจะยังไม่ชินที่ต้องมาร่วมห้องกับลัท"
"คุณแม่อย่าดุพี่เเทนเลยนะคะ"แม่ของเเทนลูบหัวลัทด้วยความเอ็นดู
"หนูเเคทน่ารักจริงๆ😊"
หลังจากลับคุยกับเเม่เเทนคุณเรียบร้อยก็กลับมาที่ห้องตัวเองเธอเห็นเเทนคุณนั่งนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง เธอเดินไปหยิบหมอนเพื่อที่จะมานอนบนโซฟา
"มานอนกับฉันสิ"
