"เรามาหย่ากันเถอะ"ทำไมผมได้ยินคำนี้เเล้วผมรู้สึกเสียใจ ทั้งๆที่ผมอยากหย่ามาโดยตลอดดด
ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากพ่อของลัทเรียกเเทนคุณกับแม่เเทนคุณไปคุยเป็นเวลาเกือบ1ชั่วโมง ทั้ง3ได้เดินเข้ามาในห้องของลัท
"พ่อผมว่าให้น้องเลิกกับไอ่เเทนคุณเถอะ"ขุนเดินเข้ามาบอกพ่อของตัวเอง
"จะไม่มีใครเลิกกันทั้งนั้น"
"พ่อ!!!!"
"แกหยุดได้เเล้วรัน"
"ลัทเป็นไงบ้าง"พ่อของลัทเดินเข้ามาลูบหัวลัท
"ไม่เป็นไรค่ะพ่อ"ลัทส่งยิ้มให้พ่อ หลังจากนั้นไม่นั้นต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้านเหลือเเค่ลัทกับแทนคุณ[จริงไแม่ของฉันจะอยู่เฝ้าเเต่อยู่ๆพ่อก็ห้ามบอกให้สามีเขาดูแลเองใช่พ่อหมายถึงให้พี่เเทนดูแลฉันเอง พอทุกคนกลับไปกันหมดเหลือเเค่ฉันกับพี่เเทน ]
"ขอโทษเรื่องเมื่อคืน"แทนคุณพูดขึ้นมา
"ไม่เป็นไรค่ะ "ลัทดีใจมากที่เเทนคุณขอโทษเธอ
"ยิ้มอะไร"
"ป่าวค่ะ"แทนคุณนอนเฝ้าลัทจนถึงรุ่งเช้าก็ขอตัวกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด
"ก๊อกๆๆ"เสียงเคาะประตูห้องของลัทดังขึ้น
"พี่กร"กรคือเพื่อนสนิทของรันที่แอบชอบลัทมาหลายปี
"ว่าไงไอ่ตัวเล็ก หายหรือยังงงง"กรเดินมาลูบหัวลัท
"หายเเล้วค่ะ นี่พี่กรมาคนเดียวหรือค่ะพี่รันไม่มาเหรอ"
"ไม่จ้ะ เห็นบอกมีประชุม"
"มาดูนี่ดีกว่า พี่ทำของโปรดเรามาให้"กรหยิบกล่องข้าวที่เตรียมออกมา พร้อมผลไม้ที่เเกะมาเเล้วเรียบร้อย
"หุวววววว น่ากินจังงงง พี่กรน่ารักที่สุดเลยยย"ลัทเปิดกล่องข้าวดูมันคือข้าวหน้าเนื้อพร้อมน้ำซุปสาหร่าย
"ลัทจะกินให้หมดเลยนะคะ"
"จ้า"ระหว่างลัทนั่งกินกรก็มองดูลัทไปแล้วยิ้มไป [ถ้าผมบอกชอบน้องมันคงไม่เป็นเเบบนี้หรอก น้องอาจจะไม่ต้องเเต่งงานกับไอ่แทนจะได้ไม่ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ เห้อแต่สายไปเเล้วเนอะจะให้ทำไง]
"เเล้ววันนี้พี่กรไม่ทำงานเหรอค่ะ"
"ทำจ้ะ เเต่พี่เเวะมาหาลัทก่อน "
"ยังงี้ก็แอบอู้มาหาสาวสิค่ะ"
"ใช่จ้ะ ถ้าสาวคนนี้ไม่มีเจ้าของนะพี่ว่าจะจีบเเล้ว"
"ใช่มีเจ้าของแล้ว"แทนคุณเดินเข้ามาพร้อมกับพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"พี่เเทน"
"ไอ่แทน"
"เยี่ยมเสร็จแล้วก็กลับไปได้เเล้ว"
"พี่กรลัทว่าพี่กรกลับก่อนเถอะค่ะ"
"โอเคนั้นไว้พี่โทรหานะ"
"ค่ะ"หลังจากกรออกจากห้องเเทนคุณมีสีหน้าไม่พอใจอย่างชัดเจน
"เออออ....พี่เเทนค่ะ"
"ฉันบอกเเล้วไงเธอจะทำอะไรก็เรื่องของเธอ เธอจะขอหย่ากับฉันตอนนี้ก็ได้นะ"
"พี่กรกับลัทไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย"[เขาหาข้ออ้างจะเลิกกับฉันละสิไม่ว่า]
"เรื่องของเธอฉันไม่สนใจอยู่เเล้ว อ่อรู้ไว้ด้วยที่ฉันมาเฝ้าเธอเพราะเเม่ฉันสั่งไว้อย่าคิดเข้าข้างตัวเองล่ะ"เเทนคุณพูดจบก็เดินไปนั่งเล่นโทรศัพท์ที่โซฟา
"ก๊อกๆ"มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น คนที่เดินเข้ามาคือคุณหมอกับพยาบาล คุณหมอเขาเข้ามาตรวจอาการของลัท
"พรุ่งนี้คนไข้สามารถกลับบ้านได้เเล้วนะครับ"
"ค่ะ"หลังจากนั้นคุณหมอก็เดินออกจากห้องไป
"พี่เเทนค่ะ พี่เเทน"ลัทพยายามเรียกเเทนคุณว่าให้ช่วยพยุงเธอไปเข้าห้องน้ำแต่เเทนคุณหลับอยู่เธอเลยพยายามจะพยุงตัวเองขึ้นมา
"โอ้ยยย"ลัทเสียหลักในการพยุงตัวขึ้นมา เเต่โชคดีที่แทนคุณมารับเธอได้ทัน ทำให้ลัทหันหน้าไปมองคนที่ช่วยเธอเเละทำให้หน้าลัทกับเเทนคุณใกล้กันมากจนทั้ง2จ้องตากัน
"อย่าอวดเก่งนักได้ไหม"
"เอออ....ลัทขอโทษค่ะ"
"หึ รีบไปเข้าห้องน้ำสิ"ลัทพยักหน้าตอบ เเทนคุณก็ช่วยพยุงลัทจนเข้าห้องน้ำเสร็จ
เช้าวันรุ่งขึ้นลัทก็ได้ออกจากโรงพยาบาล
"หนูลัทหายเเล้วใช่ไหมลูก"
"หายเเล้วค่ะ คุณแม่"
"ผมไปก่อนนะ"
"จะไปไหน"
"แม่ผมอยู่โรงพยาบาลหลายวันให้ผมออกไปเที่ยวบ้างสิ"
"แล้วใครจะดูแลหนูลัทล่ะ เธอยังไม่หายดีหรอกนะ"
"คุณแม่ค่ะ ให้พี่เเทนไปเถอะค่ะเขาอยู่กับหนูมาหลายวันเเล้ว อีกอย่างหนูก็หายเเล้วด้วย"
"อืมม ก็ได้อย่ากลับดึกล่ะ"แทนคุณออกจากบ้านทันที
ผับAA
"ทำไหมวันนี้ออกมาได้ว่ะ"
"พวกมึงอย่าถามมากได้ป่ะ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่"เเทนคุณพูดพลางกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก
"เห้ยพอได้เเล้วไอ่เเทนมึงดื่มมากไปแล้ววว"เพื่อนของเขาพยายามห้ามเขาเอาไว้
"พวกมึงให้แม่กูบังคับกูคนเดียวก็พอเเล้วพวกมึงอย่าบังคับกูเลย"
"เห้ยมันเป็นอะไรว่ะ"
"เออจริงว่ะ สงสัยจะเครียดมั้งโดนบังคับให้เเต่งงานขนาดนั้นอ่ะ"
"เออปล่อยมันไปเถอะ"เเทนคุณกระดกเหล้ามากขึ้นเรื่อยๆจนทำให้เขาเมาจนเพพื่อนๆต้องขับรถมาส่งถึงหน้าบ้าน พอมาถึงหน้าบ้านลัทก็ยืนรออยู่
"พี่พาเเทนคุณมาส่ง"
"ขอบคุณค่ะ"
"นั้นพวกพี่กลับก่อนนะ ฝากไอ่เเทนด้วย"
"ค่ะๆ"ลัทประคองร่างเมาไม่ได้สติของเเทนคุณเอาไว้
"ปล่อยฉัน ฉันเดินเองได้"
"พี่เเทนอย่าดื้อได้ไหมค่ะ"ลัทพยายามพาเเทนมาถึงห้องนอน จากนั้นเธอก็วางเเทนคุณไว้บนเตียง
"หนักชะมัด"
"ฟึ่บบบ"เเทนคุณคว้ามือของลัทเเล้วดึงเข้ามากอด
"เจนอย่าทิ้งพี่ไป อยู่กับพี่ก่อนน"เข้ากอดลัทมากขึ้น
"พี่คิดถึงเจนที่สุดดด"เขาเริ่มจับลัทมาจูบลัทก็ไม่ขัดขืน จากนั้นเขาค่อยๆปลดกระดุมลัทที่ละเม็ดๆจากนั้นเขาก็.....
