"เรามาหย่ากันเถอะ"ทำไมผมได้ยินคำนี้เเล้วผมรู้สึกเสียใจ ทั้งๆที่ผมอยากหย่ามาโดยตลอดดด

สิ้นสุดคำว่ารัก - บทที่ 9 คิดถึง โดย lasice @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,รัก,รักวัยรุ่น,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

สิ้นสุดคำว่ารัก

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,รัก

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รักวัยรุ่น,ดราม่า

รายละเอียด

"เรามาหย่ากันเถอะ"ทำไมผมได้ยินคำนี้เเล้วผมรู้สึกเสียใจ ทั้งๆที่ผมอยากหย่ามาโดยตลอดดด

ผู้แต่ง

lasice

เรื่องย่อ

เมื่อเขาโดนบังคับให้เเต่งงานทั้งที่เขาไม่ได้รักเธอเเละที่สำคัญเขามีคนรักอยู่ เขาจึงทำทุกวิธีทางเพื่อจะหย่ากับเธอ ทั้งทำร้ายร่างกานเเละจิตใจ เเต่พอเวลาผ่านไปเขาหับหลงรักเธอมากขึ้น เเต่เธอกับเฉยชาเเละเป็นฝ่ายขอหย่ากับเขาเรื่องราววุ่นจะเป็นยังไงต่อ มาติดตามชมกันน

สารบัญ

สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 1 แต่งงาน,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 2 นอนกับฉันสิ,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 3 ทำอะไรก็ผิด,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 4 เพราะเธอ,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 5 เข้าโรงพยาบาล,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 6 เมา,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 7 บ้านสวน,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 8 เป็นห่วง,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 9 คิดถึง,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 10 ตัวจริงกลับมาเเล้ว,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 11 โมโห,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 12 อยากให้กลับบ้าน,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 13 เรามาหย่ากันเถอะ,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 14 อิสระ,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 15 พ่อคนดี,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 16 กลับมาเป็นลูกสะไภ้,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 17 รู้ความจริง,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 18 ขอโอกาส,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 19 คนโกง,สิ้นสุดคำว่ารัก-บทที่ 20 มีความสุข

เนื้อหา

บทที่ 9 คิดถึง

ตอนนี้ความสัมพันธ์ของลัทกับเเทนคุณกำลังไปด้วยดีเเทนคุณเริ่มจะใจอ่อนกำลัทมากขึ้น
"จะไปไหน"แทนคุณเอ่ยปากถามลัท
"ลัทจะไปซื้อของหน่อยค่ะ"
"ไปกับใคร"
"คนเดียวค่ะ"อยู่ๆแทนคุณหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกจากห้องทันที
"พี่แทนจะไปไหนค่ะ"
"ก็ไปเป็นเพื่อนลัทไง ไหนเร็วสิจะไปไหม"ลัททำหน้างงๆ
''ค่ะๆ"ลัทรีบเดินตามเเทนคุณออกมา
ห้างสรรพสินค้า
"พี่เเทนว่าอันนี้สวยไหมค่ะ"ลัทยื่นเนกไทให้แทนดู
"อืม สวยจะซื้อให้ใครหรอ"
"ให้พี่รันค่ะ พรุ่งนี้วันเกิดพี่รัน"
"อ่อ อืม"ระหว่างลัทเลือกเนกไทให้รันอยู่แทนคุณหันไปเห็นผู้หญิงคนนึงที่เขาคุ้นหน้าคุ้นตา เขารีบวิ่งตามหาผู้หญิงคนนั้นทันที
"เจน เจน"เขาเรียกชื่อคนนั้นออกมา
"ไปไหนแล้ววว"เขาหันซ้ายหันขวาก็ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นแล้ว
[ผมมันใจว่าต้องเป็นเจนเเน่ๆผมจำเธอได้ คนที่ผมรักแม้เธอจะหันหลังผมก็จำเธอได้]แทนคุณเดินกลับมาหาลัท 
"พี่เเทนไปไหนมาค่ะ"
"ป่าว เสร็จยัง"
"เสร็จเเล้วค่ะ"
"กลับกันเถอะ"
[เป็นอะไรของเขาอีกเนี่ยยย เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย]
กลับมาถึงบ้านเเทนคุณก็ไม่พูดไม่จา เอาแต่นั่งคิดถึงเรื่องที่เขาเจอวันนนี้
"ฮัลโหลครับ"อยู่ๆเสียงโทรศัพท์เขาดังขึ้นมาเป็นเบอร์ที่เขาไม่คุ้น
"แทน"
"..........."แทนคุณกำลังอึ่งกับเสียงปลายสายอยู่
"เจนคิดถึงแทนมากนะ"
"มาเจอกันหน่อยได้ไหม เจนยังพักอยู่ที่เดิมนะ"เจนพูดจบเเทนคุณว่างสายทันที 
[เธอจะกลับมาทำไมตอนนี้ ตอนที่ผมกำลังจะก้าวไปข้างหน้า]แทนคุณคิดหนักว่าจะออกไปดีไหม แต่สุดท้ายเขาก็ออกไปเจอเจน เขาจอดรถรอหน้าคอนโดเจน [ผมจะเข้าไปดีไหมม เห้อออ....จะทำไงดีเนี่ยยยยย]อยู่ๆมีคนมาเคาะกระจกที่รถเขา นั้นก็คือเจน
"ขึ้นไปคุยบนห้องเถอะ"ทั้งคู่ขึ้นมาบนห้อง 
"เจนคิดถึงเเทนมากนะ"เจนเข้ามากอดเเทนทันทีแต่เเทนไม่กอดตอบ
"มีอะไรจะพูดก็พูดมา"เจนมองหน้าเเทนคุณแต่เเทนคุณกลับไม่มองเธอเเม้เเต่น้อย
"เเทน....เจนขอโทษที่ทิ้งแทนไปแต่เจนมีเหตุผล"เจนน้ำตาไหลออกมาทำให้แทนคุณหันกลับมามองหน้าเธออีกครั้ง
"เจนของโทษจริงๆ ฮืออออๆๆ แทนให้โอกาสเจนอีกครั้งได้ไหมม"
"..........."เขาเงียบไม่พูดอะไร
"นะเเทนนะ หรือแทนจะให้เจนทำอะไรเจนก็ยอมม ขอแค่เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะเเทน"
"หรือว่าแทนไม่รักเจนแล้ววว ถ้าเป็นเเบบนั้นที่เจนกลับมาก็เสียปล่าวสินะ"เธอปาดน้ำตาแล้วเลิกกอดเเทน
"โอเค ถ้าเป็นเเบบนี้เจนคงต้องกลับไปอเมริกา"เธอหันหลังให้กับเเทน เเทนคว้ามือเธอไว้
"ให้เวลาเเทนหน่อยได้ไหม"เจนพยักหน้าตอบรับเเละทั้ง2ก็กอดกัน
ลัท
[ทำไมป่านี้พี่เเทนยังไม่กลับมาอีก โทรไปพี่เเทนก็ไม่รับบ จะเกิดอะไรกับพี่เเทนป่าวนะ]เเคทเดินไปเดินมาทั่วห้องรอว่าเเทนจะกลับมาตอนไหน จนเธอเผลอหลับไปในที่สุด
[ผมกลับมาจากห้องเจนเห็นลัทนอนหลับอยู่ สงสัยจะรอผม ผมจะทำยังไงดี ถ้าเกิดเจนกลับมาหาผมก่อนหน้านี้ผมจะไม่ลังเลสักนิด แต่ไม่รู้ครั้งนี้ทำไมผมถึงเป็นห่วงความรู้สึกลัทก็ไม่รู้]เเทนคุณเดินเอาผ้าห่มมาห่มให้ลัทที่กำลังนอนอยู่ และเขาเอามือลูบหัวลัทอย่าเอ็นดู
ตื่นเช้ามาลัทเจอเเทนคุณกำลังเเต่งตัวกำลังจะไปทำงาน
"อ่าววว พี่เเทนกลับมาตอนไหนเเล้วค่ะ"
"ดึกแล้วอ่ะ"
"อ่ออออค่ะ"ลัททำหน้าเศร้าๆ
"พี่เห็นเราหลับอยู่เลยไม่อยากปลุกดีกว่า"
"อ่อค่ะ แล้ววันนี้พี่เเทนไปงานวันเกิดพี่รันไหมค่ะ"
"อืม ไปสิ เเต่พี่ขอไปเครียงานก่อนนะ"
"ค่ะ อย่างงั้นพี่เเทนค่อยตามเเคทไปนะคะ"
"อืมม...ได้สิ" ลัทกับเสือตกลงกนว่าจะไปงานวันเกิดพี่ชายของลัทนั้นคือรัน และลัทก็เเต่งตัวเเล้วไปที่บ้านของตัวเองทันทีส่วนเเทนคุณก็ขอขับรถไปเครียงานที่บริษัทก่อนเเล้วค่อยเข้าไป
เสียงโทรศัพท์ของเเทนคุณดังขึ้น
"แทนเราไปกินข้าวกันไหมค่ะ"
"อืมไปสิ"
เเทนคุณรีบออกไปรับเจนทันที เขา2คนมุ้งหน้าไปร้านอาหารโปรดของเขา ซึ่งระหว่างที่เขานั่งทานข้าวกัน2คนกรก็เดินผ่านมาเห็นพอดี
"นั้นไอ่แทนกับเจนนิ"
"2คนนั้นมาทำอะไรที่นี้นะ เเล้วลัทจะรู้ไหม"เขาได้เเต่สงสัย
หลังจากนั้นกรก็ไปบ้านของรัน เพื่อไปร่วมงานวันเกิดของรัน 
"HBD น่ะเว้ยยยยย"กรยื่นของขวัญให้รัน
"ขอบใจมากว่ะมึงงงง"
"ลัทมาป่าวว"กรมองหาลัท
"มาสิ อยู่ในครัวอ่ะ"รันพูดจบกรเดินไปหาลัททันที
"ทำอะไรอยู่จ้าาาา คนสวยยย"
"พี่กร มานานยังค่ะ"
"พึ่งมาครับบบ มาเร็วเดียวพี่ช่วย"กรเดินเข้าไปช่วยลัทที่กำลังจัดอาหารอยู่
"แล้วแทนไม่มาเหรออ"
"ตอนเเรกว่าจะมาค่ะ เห็นบอกติดประชุมเลยมาไม่ได้"
"อ่อ"[ประชุมตอนนี้เนี่ยนะ เเล้วลัทจะรู้ไหมเนี่ยว่าเเทนอยู่เจน]
"มีอะไรหรือป่าวค่ะพี่กร"ลัทเห็นกรทำหน้าสงสัย
"ไม่มีจ้ะๆ"ทั้ง2เลยช่วยกันยกอาหารไปจัดที่ริมสระน้ำหลังบ้านกัน 
"ไอ่รันมึงดูนั้นสิ ไอ่กรยังไม่เลิกชอบน้องมึงอีกเหรอว่ะ"รันเเละเพื่อนของรันเเอบดูกรกับลัทจัดอาหารกัน2คนลัทดูมีความสุขมากเวลาอยู่กับกรเธอทั้งยิ้มเเละหัวเราะอย่างเต็มที่
"อืมมมม...."[ผมรู้ว่ากรรู้สึกยังไง ใช่ไอ่กรมันยังชอบลัท มันชอบมาตลอดและไม่เคยเปลี่ยนใจ ตอนลัทเเต่งงานต่อหน้าลัทมันยิ้มเเย้มเเต่พอหลับหลังมานั่งร้องไห้กับผม แต่เอาจริงๆนะครับผมก็อยากให้มันสมหวังกับลัทเหมือนกัน เพราะผมเชื่อว่ามันจะไม่ทำให้น้องผมเสียใจเเน่นอน]หลังจากลัทกับกรจัดอาหารเสร็จก็เรียกรันกับเพื่อนๆไปนั่งทานอาหารกัน 
"พี่รันของขวัญค่ะ"ลัทยื่นของขวัญให้
"น้องสาวพี่จะซื้ออะไรให้น่าาาาาา"รันเปิดกล่องของขวัญออกมาเป็นเนกไท
"โห้ สวยมากกก น้องสาวพี่เลือกเก่งเหมือนกันนะเนี่ยยยยย"
"พี่เเทนช่วยลัทเลือกเหมือนกันค่ะ"ลัทยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทในขณะที่กรพอได้ยินสีหน้าเขาเปลี่ยนทันที หลังจากนั้นไม่นานลัทก็ขอตัวกลับก่อนเขากลัวจะดึกไปมากกว่านี้
"ทำไมพี่เเทนไม่รับโทรศัพท์นะ"ลัทโทรหาเเทนคุณเพื่อจะให้เเทนคุณมารับ
"ลัทให้พี่ไปส่งไหม"กรเดินออกมาหาลัท
"ไม่เป็นไรค่ะ เดียวพี่เเทนคงจะมา"
"พี่ว่าไอ่เเทนไม่มาหรอก"
"ทำไมหรือค่ะ"
"เออออ....ก็มันอาจจะประชุมอยู่ไงงง"
"เออ...ก็ได้ค่ะ"ลัทขึ้นรถกลับกับกร ระหว่างทางกลับเขาเห็นเหมือนเเทนคุณกำลังขับรถเข้าคอนโด
"นั้นรถพี่เเทนนิ"
"เอออ..ลัทจำผิดหรือป่าวว"[จริงๆมันคือรถไอ่เเทนนั้นเเหละครับเเต่ผมไม่อยากให้ลัทรู้ว่าไอ่เเทนอยู่กับใคร ผมไม่อยากให้ลัทคิดมาก]
"เออ...จริงด้วยลัทคงจำผิด"
"ขอบคุณมากนะคะพี่กรที่มาส่ง"
"จ้า พี่กลับก่อนนะ"
"ค่ะ พี่กรขับรถดีๆนะคะ"
"จ้า"หลังจากนั้นลัทก็เดินเข้าบ้านทันที [ฉันเดินเข้ามาในห้องเเต่กลับไม่เจอพี่เเทน หรือพี่เเทนยังประชุมไม่เสร็จ แต่นี้มันจะเที่ยงคืนเเล้วนะหรือพี่เเทนจะเป็นอะไรไป รีบโทรหาพี่เเทนหน่อยดีกว่า]ลัทโทรหาเเทนคุณทันที
"ฮัลโหล่"ครั้งนี้เธอโทรไปแล้วมีคนรับสาย เเต่ปลายสายไม่ใช่เเทนคุณ