หญิง-หญิง,วัยว้าวุ่น,รัก,ตลก,ไทย,ไม่ดราม่า,ฟิลกู้ด,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ก็เคยรักแล้ว จะทำให้รักอีกไม่ได้หรอ ในเมื่อลืมไปแล้ว ก็จะเข้าไปให้จำใหม่
ผู้แต่ง
เจ้าก้อนแป้งกลม
เรื่องย่อ
"มิ้นต์"และ"พิมพ์" ที่ต้องห่างกันไปนาน 10ปี ด้วยเหตุผลบางอย่าง ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แต่พิมพ์ดันจำมิ้นต์ไม่ได้ พิมพ์ที่เห็นมิ้นต์เหมือนคนในฝัน และมิ้นต์ที่เป็นความจริงจะลงเอยกันอย่างไร...
พิมพ์ : สาวน้อยนักศึกษา ปีหนึ่ง นิสัยนิ่งๆ เงียบๆ ขี้อาย โดยเฉพาะ ตอนอยู่ต่อหน้ามิ้นต์ ไม่ชอบทำตัวเด่น ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร มีเพื่อนคนเดียวคือมาย เป็นคนเก่ง ฉลาด แต่ไม่ชอบโชว์ มีการยึดติดคือการฝันถึงคนคนหนึ่งทุกๆคืน มาตั้งแต่จำความได้ เลยทำให้เจ้าตัว หลงรักคนในฝันนั้นมาตลอด จนได้เจอกับมิ้นต์ คนที่คล้ายกับคนในฝัน
มาย : สาวสวยที่มีใบหน้าละไม้คล้ายพี่สาว นักศึกษาปีหนึ่ง เพื่อนสาวคนเดียวของพิมพ์ และ น้องสาวคนสวยของมิ้นต์ นิสัย ชอบแกล้ง เจ้าแผนการ ชอบเก็นคนอื่นมาความสุข เวลาโกรธจะน่ากลัวมาก เป็นคนเก็บความลับไม่เก่ง มักโป๊ะตลอด แต่ก็ชอบที่จะทำ
มิ้นต์ : สาวหล่อ สุดฮ็อต นักษาปีสี่ (แต่อายุจริงเข้า28ปีแล้ว เข้าเรียนช้า เพราะเหตุผลบางอย่าง) ใกล้จบแต่ไม่ยอมจบ ยื่อเวลาเพื่อพบกับพิมพ์ หญิงสาวที่ตัวเองรัก มาตลอด 10 ปี แต่พอเข้าไปทัก พิมพ์กลับจำมิ้นต์ไม่ได้ ปฏิบัติการจีบสาวจึงเริ่มขึ้น นิสัย ขี้เล่น เฟรนลี่ ใจดีกับทุกคน ยิ่งกับพิมพ์คือโครตพิเศษ ใครๆก็หลงรัก เพราะเป็นคนที่มีทั้งความหล่อ และความสวยอยู่ในตัว ใครๆก็พยายามเข้าหา พิมพ์เล่ยด้วยกับทุกคนที่ผ่านมา แต่ไม่เคยมีใครเข้าไปในใจได้เลย (แอบหาประสบการณ์แหละ)
ฟ้า : สาวฮ๊อตประจำคณะ นักศึกษาปีสี่ เพื่อนของมิ้นต์ และพ่วงฉายา คู่รัก คู่ขากันด้วย นิสัยสวย(?) คือทำอะไรก็ดูสวยไปหมด เป็นคนปากร้าย แต่ใจดี เป็นคนไม่ชอบที่จะอธิบาย จะใช้การกระทำมากกว่าพูด อารมณ์(SEX)ร้อนแรง หุ่นดีมาก เมื่อก่อนมีแค่คนตามจีบ แต่ก็หายไปเพราะมีข่าวคู่ขากับมิ้นต์
------------------------------------------------------------------------------
ภูมิหลังมิ้นต์และมาย เป็นลูกสาวของเจ้าของมหาวิทลัยที่ทั้งคู่เรียนอยู่ หลายๆคนเลยจะเกร็งอำนาจของทั้งคู่อยู่บ้าง โดยเฉพาะกับมาย ที่เป็นลูกรักลูกโอ๋ของพ่อ อยากได้อะไรก็ได้ แต่มายก็ไม่เคยใช้อำนาจไปกดใคร นอกจากว่าจะมีคนล้ำเส้นจริงๆ แต่มิ้นต์คนก็พอรู้ยศของมิ้นต์ แต่ด้วยความเฟรนลี่ เลยแทบไม่มีใครกลัวเลย มีแต่ชอบ และปลื้มซะมากกว่า และมิ้นต์ไม่เคยมี่เรื่องกับใคร มีแค่ทำคนอกหักไปแค่นั้นเอง
---------------------------------------------------------------------------------
นิยายเรื่องนี้แต่งเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น ตัวละคร สถานที่ ไม่มีอยู่จริง
“ฮ่าๆๆ แล้วยังไงคะ พี่มาทำแบบนี้แล้วคิดว่าพี่มิ้นต์จะเลือกพี่หรอ? ...” พิมพ์ที่ท่าทางยังนิ่งเหมือนเดิม แม้ใบหน้าจะมีรอยแดงๆ จากการถูกตบเมื่อกี้
“แค่แกเลิกยุ่งกับพี่มิ้นต์ ฉันก็พอใจละ ทำได้มั้ยหละ?” สาวคนนั้นเหมือนจะโกรธที่ถูกพิมพ์พูดแทงใจดำ เลยทำท่าจะตบพิมพ์อีกครั้ง
พลัก!!! สาวตรงหน้าที่ทำท่าจะตบพิมพ์อีกรอบ ได้กระเด็นออกไปไกลพอสมควร ด้วยแรงถีบของพิมพ์
“โอ๊ยย..แกกล้าถีบชั้นหรอ!!!” คนที่โดนถีบที่ท่าทางยังจุกอยู่ ตะโกนใส่พิมพ์ ที่ตอนนี้ดูนิ่งมากๆ นิ่งจนน่ากลัว
“พาย กูว่าเริ่มไม่ดีละนะ ปล่อยน้องมันไปเถอะ” เสียงจากหนึ่งในคนที่จับแขนพิมพ์ พูดขึ้นมา นั่นทำให้รู้ว่า คนที่โดนถีบนั้น มีชื่อว่า พาย
“มันถีบกูขนาดนี้ ปล่อยได้หรอ เรามี 3 คน จะกลัวอะไรเด็กตัวเล็กๆ คนเดียว!!!” พูดจบก็ลุกมาเพื่อที่จะตบพิมพ์อีกรอบ แต่พิมพ์ ก็ถีบสวนกลับจนกระเด็นออกไปเช่นเคย
“พิมพ์ว่าพี่ปล่อยพิมพ์เถอะ พิมพ์ไม่อยากมีเรื่อง...” พิมพ์ได้เอ่ยกับพายด้วยสีหน้าที่นิ่งๆ และเหมือนจะเบื่อหน่าย
“ปากเก่งจังเลยนะ อย่างแกพี่มิ้นต์ก็แค่เอาเล่นๆ แหละ!!!!” พายได้ลุกขึ้นจากการโดนถีบครั้งที่2
ตอนนี้สภาพไม่เหลือความสวยแล้ว หัวที่ยุ่งเหยิง ที่พยายามเข้ามาหาพิมพ์ เธอสลัด สองคนที่จับตัวเองหลุดภายในไม่กี่วิ และสวนกลับคนตรงหน้าไป 1 หมัด หน้าหงายทันที สองคนที่จับพิมพ์ตอนแรก หน้าเหวอไปเลย พร้อมวิ่งเข้าไปพยุงสาวที่ชื่อพาย
“พิมพ์ว่าพิมพ์บอกสิ่งที่พี่ต้องการหมดแล้ว และขอบคุณนะคะ ที่เอาข่าวสารมาบอก..” พูดจบพิมพ์ก็เดินนิ่งๆ กลับไปทางเดิม
ปล่อยให้คนที่โดนต่อย ร้องโอดครวญ งอแงอยู่กับเพื่อน และดูท่าทาง น่าจะกลัวพิมพ์อยู่ไม่น้อย
พิมพ์เดินกลับมาที่ห้องเรียนที่มายหลับอยู่ แต่กลับมาแล้วไม่เห็นมาย และกำลังเดินออกไปตามหา แต่พอกำลังจะออกนอกห้อง ก็เจอมายเดินมากับพี่มิ้นต์ และ ชายชุดดำอีก 4-5 คน
“พิมพ์ เป็นอะไรมั้ย เราตื่นมาไม่เจอแก เรากังวลมากเลย เจ็บตรงไหนบ้างงง แก้มไปโดนใครทำอะไรมา บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันจะไปจัดการให้ ฉันเรียกคนของพ่อมาแล้ว มีคนบอกว่า แกโดนพี่ปี3 ลากไป มันอยู่ไหนแล้ววว” มายที่เห็นพิมพ์ วิ่งเข้ามาถามรัวๆ แบบไม่มีช่องไฟให้ตอบเลย พิมพ์ที่ปกติก็พูดไม่ทันใครอยู่แล้ว ยิ่งตอบไม่ทันไปใหญ่
“มาย ใจเย็น เราไม่เป็นไร ถ้าเทียบกันพี่เค้าน่าจะเจ็บกว่าเรา...เหอะๆ” พิมพ์หัวเราะแห้ง หลังจากที่นึกถึงสภาพของพี่พายที่โดนพิมพ์ต่อยไป1หมัด ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง
“พิมพ์ พี่ขอโทษ...” เสียงหงอยๆ มาจากด้านหลัง และแน่นอน เสียงนั้นมาจากพี่มิ้นต์ ที่ทำท่าทางเหมือนแมวป่วยแบบที่มายเคยบอก ทำเอาพิมพ์หลุดขำขึ้นมา
“แกขำอะไรพิมพ์ นี่ซีเรียสนะ ต้นเหตุยืนหัวโด่เลยเนี่ย... น่าตีสักที สองที” มายที่ทำท่าจะตีพี่สาวตัวเองจริงๆ ถูกพิมพ์ห้ามไว้ และพิมพ์ก็หันไปยืนฝั่งของมิ้นต์ เป็นเชิงว่า อยู่ข้างใคร
“แรงมากกก พิมพ์ นี่ขนาดยังไม่คบกัน ยังเข้าข้างกันขนาดนี้ ถ้าคบกันแล้ว เราจะไม่หัวเน่าเลยป่ะเนี่ยยย!!!!!” มายพูดด้วยน้ำเสียงงอแง เมื่อเห็นการแสดงออกของพิมพ์ และเหมือนนึกอะไรได้
“เดี๋ยวนะ แล้วนี่แกออกมาได้ยังไง พี่ปี 3 ปล่อยแกกลับมาสภาพดีขนาดนี้เลยหรอ ที่บอกว่าพี่เค้าเป็นหนักกว่านี่แปลว่าอะไร แล้วอะไรที่เปลี่ยนแกมาเข้าข้างพี่เราหลังจากที่พี่ปี3ลากแกไป เล่าด่วนนค่า!!! พี่ๆ กลับไปประจำตำแหน่งได้ละ ส่วนเจ้าคนต้นเรื่อง ก็กลับไปเรียนค่า จบสักทีค่ะ เบื่อหน้าแล้ว” มายมีคำถามที่ถามพิมพ์เต็มไปหมด พร้อมไล่คนชุดดำ และพี่สาวตัวเองให้แยกย้ายไป
“อยู่ด้วยไม่ได้หรอ...” มิ้นต์ที่ยังคงหงอยอยู่ก็ทำท่าทางอ้อนแบบสุดๆ พร้อมมองไปที่พิมพ์ เป็นเชิงบอกว่า ‘ช่วยด้วยย’
“ไม่ค่ะ!!! เพื่อนน้อง น้องดูแลเองได้ ไม่ต้องมายุ่งถ้าตัวเองดูแลไม่ได้อะ!!!!” มายพูดแดกดันพี่สาวที่หน้าหงอย แต่ก็ยังไม่ยอมไปไหน
“อย่าไปว่าพี่มิ้นต์เลย..เราไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าพี่อยากรู้ก็ตามพิมพ์มาเถอะ..” พิมพ์พูดจบก็เดินจูงมายที่ทำหน้าจะกินหัวพี่สาวตัวเองอยู่ เดินไปที่ตึกเก่า ที่เดินออกมาเมื่อกี้
เดินมาพักนึงก็เจอสามสาวที่ยังนั่งกองอยู่ที่เดิม โดยมีพายที่จมูกมีรอยแดงๆ มีเลือดกำเดาไหลออกมา และอีกสองสาวที่กำลังพยายามช่วยปฐมพยาบาลให้อยู่
“เนี่ย..ที่อยากรู้กัน..” เดินมายังไม่ถึงพิมพ์ก็พูด พรางชี้ไปที่สามสาว และเดินเข้าไปใกล้ขึ้น ทำให้พายที่นั่งอยู่ถึงกับตัวสั่น
“กะ...แกกลับมาทำไม....ฉะ..ฉันไม่ได้ทำอะไรนะ...” พายพูดตะกุกตะกัก พร้อมมองไปที่ พี่มิ้นต์และมายที่อยู่ด้านหลัง
“มีคนอยากเจอค่ะ...เลยพามา..” พิมพ์พูดแล้วเดินเลี่ยงไปอีกทาง เพื่อให้คนที่ตามมาเห็นสภาพพายได้ชัดขึ้น...
ภาพตรงหน้าทำเอาสองพี่น้องถึงกลับงง แล้วมองไปที่พิมพ์ ที่ไม่รู้ทำยังไงถึงสู้ 3 ต่อ 1 ได้ และสภาพ 3 คนดูไม่จืดเลยทีเดียว
“พิมพ์....แกยังเป็นคนอยู่ใช่มะ...” มายที่เอ่ยมาคนแรกหลังจากที่ทุกคนเงียบมานาน ทั้งมิ้นต์ที่ดูจะช็อคๆ และ พายกับเพื่อนๆ ที่ดูกลัวๆ
“ก็คนแหละ...เราแค่เรียนมวยมานิดหน่อย..กับอื่นๆ แบบงูๆ ปลาๆ อะ...” คำตอบพิมพ์ก็ทำเอามายที่มองอยู่แสดงสีหน้าที่ว่า ‘ไม่หน่อยละมั้ง..’
“เออ...เดี๋ยวเล่า..เคลียร์ตรงนี้ก่อนมั้ย...เห็นอยากเจอเลยพามา..” พิมพ์ตัดบท เพราะเบื่อที่จะอธิบาย
จากนั้นมายก็เดินไปคุยกับพายที่ดูท่าจะกลัวอยู่หน่อยๆ พิมพ์ไม่ได้สนใจว่าคุยอะไรกัน สนใจแค่ว่า ทำไมพี่มิ้นต์ดูเหมือนจะไม่รู้จักพายเลย...
“พี่ไม่ไปดูสาวพี่หน่อยหรอ...พิมพ์ทำเค้าไปเยอะเลยนะ..”
“พี่ต้องดูหรอ พี่ไม่ได้รู้จักเค้านะ... พี่ต้องงงมากๆ ด้วยเค้ามาหาเรื่องพิมพ์ทำไม...แต่ดูจากสภาพเค้าน่าจะคิดผิดนะ...เหอะๆ” มิ้นต์ตอบกลับแบบงงๆ และ กลัวๆ คนตรงหน้าหน่อยๆ พร้อมมองไปทางพาย ที่มายกำลังคุยด้วย...
“เค้าบอกว่ารู้จักพี่...แถมโชว์รอยอะไรบางอย่างที่อกด้วยนะ...” พิมพ์พูดพลางชี้ไปที่เนินอกของตัวเอง เป็นเชิงบอกว่าตรงไหน แต่ด้วยความไม่รู้ ก็ถามไปแบบหน้าซื่อๆ จนมิ้นต์ถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที
“ตลกละ...พี่ไม่รู้จักเค้า พี่จะไปทำงั้นกับเค้าได้ไง...พี่ไม่ได้อะไรกับใครตั้งนานละ...ตั้งแต่เจอพิมพ์ไง >-<” มิ้นต์ที่ปฏิเสธเสียงแข็ง แต่ยังมีแถมหยอดตอนท้ายไปอีก ทำเอาคนที่เดินกลับมาพอดีอย่างมายถึงกลับมองบนเลย
“สรุปได้ว่า...ก็แค่หึงหวง ตามประสา Fc หน้าโง่ ตามมางอแงเพราะว่าเห็นใครบางคนโพสต์ว่ากำลังจะมีเจ้าของ...” พูดจบก็มองไปทางมิ้นต์แบบจะเอาชีวิต ทำเอาคนถูกมองสะดุ้งไปเลย
“รักเค้าอ่ะค่าบบบบน้อนๆ⚈₃⚈ ” มิ้นต์ที่รู้ตัวว่ากำลังโดนหมายหัวก็แก้ตัวแบบเบาๆ พร้อมไปหลบหลังพิมพ์ที่ตอนแรก ยืนอยู่ข้างๆ
“พิมพ์...นี่คือสรุปยังไง...ไปตกลงปลงใจกับพี่เราต้องแต่เมื่อไหร่...ละไหงพี่ไปโพสต์อะไรแบบนั้น...หาแต่เรื่องง!!!” มายที่ดูจะโมโหทั้งพี่และเพื่อนกำลังไฟลุกได้ที่เลย แต่โดนพิมพ์เบรกดังเอี๊ยด
“ใจเย็นเพื่อน..ไม่ได้ตกลงปลงใจอะไรเลย...ไม่ได้คุยด้วย...ก็แกบอกเองให้ลองเปิดใจ..ก็ลองไง..ประจวบเหมาะกับที่พี่พายนั้นเข้ามาแจ้งข่าวสารพอดี...เลยคิดว่าลองก็ไม่เสียหาย...และอีกอย่าง..เราก็มั่นใจว่าดูแลตัวเองได้ในระดับนึงเลยไม่ได้กังวลเรื่องที่แกกลัวสักเท่าไหร่...” พิมพ์ที่ตอบคำถามยาวๆ ทำเอามายมองหน้าแบบงงๆ แถมตะลึงนิดๆ
“พูดยาวๆ เป็นด้วย แฮะ...” มิ้นต์ที่อยู่ข้างหลังแซวพิมพ์ที่พูดยาว 3 บรรทัดแบบที่ไม่ค่อยได้เห็น
“เงียบไปเลย...ตัวต้นเรื่องอะ!!!” มายหันไปข่วนพี่สาวอีกครั้งพร้อมเดินมาเกี่ยวแขนพิมพ์ แล้วเดินออกจากตรงนี้
ระหว่างที่เดินจากตึกเก่ากลับมาที่ห้องเรียนเดิมมายก็ถามสารพัดความสงสัยที่มีออกมาหมด โดยมีมิ้นต์เดินตามแซวอยู่ไม่ห่าง “แล้วแกเก่งขนาดนี้ทำไมไม่บอก ปล่อยให้เป็นห่วงแทบแย่!!!!” มายงอแงใส่เพื่อนที่ชอบเงียบ ไม่บอกอะไรเลยย
“สวยและเก่ง สมเป็นคนของพี่จริงๆ -w-” มิ้นต์ก็หยอดแบบสุดๆ ไม่พักเลย
“โอ้ยยยย...เค้ายอมรึยังงงงง มโนตลอดดด” มายที่หมั่นไส้ก็เลยแขวะมิ้นต์ที่เดินแซวไม่พักอยู่
“นั่นสิ...สรุปจะยอมเป็นแฟนพี่ได้รึยัง...” มิ้นต์ที่ได้โอกาสก็ได้แทรกตัวมาตรงหน้าพิมพ์ แล้วถามด้วยสีหน้าที่จริงจัง
ท่ามกลางกลุ่มคนที่เดินอยู่แถวนั้น เสียงที่ตอนแรกดังอยู่แล้วของมาย ก็ทำเอาคนสนใจอยู่แล้ว...ยิ่งมิ้นต์ที่เป็นที่สนใจอยู่แล้วพูด ยิ่งมีคนสนใจเข้าไปใหญ่…