" ผมจะไม่ยอมให้มันตายหรอกถึงแม้จะเอาชีวิตแลกชีวิตก็ตาม..."
ระทึกขวัญ,อาชญากรรม,ลึกลับ,เลือดสาด,ลึกลับ,สยองขวัญ,ระทึกขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
I saw you Die เกมล่าลางสังหาร
" ผมจะไม่ยอมให้มันตายหรอกถึงแม้จะเอาชีวิตแลกชีวิตก็ตาม..."
กลุ่มนักเรียนโรงเรียนแห่งหนึ่งซึ่งถูกไล่ล่าจากความตายที่คาดไม่ถึง หลังจากที่ได้การ์ดสีดำจากคุณครูที่ได้ฆ่าตัวตายอย่างปริศนา ในความโชคร้ายนั้นก็ยังมีโชคดีอยู่ เมื่อหนึ่งในนักเรียนกลุ่มนี้มีคนหนึ่งที่สามารถเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าและคอยช่วยเหลือเพื่อนๆ แต่นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความสยองระทึก เกินคาดเดา
ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง มองดูนกบินไปมาอยู่เพลินๆ ในใจก็คิดถึงเรื่องราวต่างๆ รวมทั้งเรื่องที่ไอ้นิลพูดในวันนี้ด้วย
" นักเรียน! ...ทำความเคารพ.."
เสียงหัวหน้าห้องดังขึ้นทำให้ผมหลุดจากภวังค์
"สวัสดีครับ,ค่ะ คุณครู..."
"จ้ะ..นั่งลงได้..."
คุณครูพิมพกาเดินเข้าห้องมาในช่วงคาบแรกของช่วงบ่ายด้วยอาการที่ยังคงเศร้ากับการตายของนักเรียนประจำชั้นของครู ผมไม่แปลกใจหรอกเพราะมิ้นเป็นศิษย์รักของครู แต่กลับกันถ้าเป็นผม ครูแกคงเศร้าไม่นาน
" พรุ่งนี้เราจะไปวางพวงหรีดในนามของห้องเรานะ ครูอยากให้นักเรียนทุกคนแต่งชุดนักเรียนตามปรกติมาที่โรงเรียน แล้วครูจะให้รถนักเรียนขับไปส่ง เราจะไปช่วยงานของนรินดากัน"
" จารย์ครับผมเอามอไซค์ไปเองได้มั้ย...? "
ไอ้นัทยกมือขึ้นพูดห้วนๆตามสไตล์มัน
" ไม่ได้เด็ดขาด ช่วงนี้เกิดอุบัติเหตุบ่อยยิ่งเป็นกิจของห้องเรา ก็ยิ่งอยู่ในความดูแลของครู บ้านนรินดาอยู่ไกล เพื่อความสบายใจของครู ครูจึงอยากให้ขึ้นรถโรงเรียนไปเท่านั้นเข้าใจใช่ไหม ณัฐพงษ์ ครูขอเช็ครายชื่อก่อน..."
ไอ้นัทพยักหน้าด้วยสีหน้าที่ผิดหวัง
นึกขึ้นได้ ผมลืมไอ้นิลไปสนิทเลย
" ครูครับ...ขออนุญาตเข้าห้องน้ำนะครับ พอดีผมปวดมาก"
ผมรีบยกมือขึ้นก่อนพูด แล้วแกล้งทำสีหน้าแบบไม่ไหวแล้วจริงๆ
"อืม...จ้ะ รีบไปรีบกลับ"
ผมรีบวิ่งลงไปที่ห้องน้ำ ที่โถฉี่ไม่มีคนยืนอยู่ แล้วห้องน้ำก็เปิดอยู่เกือบทุกห้อง เห็นมีอยู่ห้องหนึ่งที่ปิดอยู่
"ไอ้นิล! ไอ้นิล!...ครูเช็คชื่อแล้วนะโว้ย"
เงียบกริบไม่มีเสียงตอบกลับ ผมมองซ้ายขวาเห็นปากกาที่สลักชื่อด้วยคัตเตอร์ของมันหล่นที่อ่างล้างมือ แย่แล้วหรือว่ามันจะ... ผมรีบทุบประตูห้องนั้นทันที พร้อมสลับตะโกนเรียกชื่อมัน ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆ ผมจึงรีบวิ่งออกไปยกก้อนหิน ขนาดสองมืออุ้ม ยกเข้ามาแล้ว ง้างขึ้นเหนือบ่า กะว่าจะทุ่มทุบกลอนประตูเข้าไป ทันใดนั้น "เเกร๊ก!" เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น ไอ้นิลเปิดประตูโผล่หน้าออกมาผมกับมันต่างคนต่างตกใจ จังหวะนั้นผมยกหินทุ่มลงพอดี มันจึงรีบยกแขนขึ้นมาบังไว้ ส่วนผมบังคับเปลี่ยนทิศทางหินหลบมัน จนหินร่วงหล่นลงบนหัวแม่เท้าผมอย่างจัง
"โอ๊ย!"
ผมร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดที่หัวแม่เท้า
"เฮ้ย! ไอ้แก็ปเป็นไงบ้างวะ"
"ยังมีน่ามาถามอีก ก็เจ็บสิโว้ย โอ๊ย! แล้วมึงอะ มัวทำไรอยู่กูเรียกแม่งไม่ตอบ ว่าวอยู่หรือไง! "
"ว่าวพ่อมึงซิกูขี้อยู่ กูไม่ได้ยินกูใส่หูฟัง"
มันพูดพลางชี้ไปที่สายหูฟังที่ถอดพาดบ่าอยู่ ผมสังเกตุเห็นตามันแดงๆ ที่แท้มันก็มาแอบร้องไห้นี่เอง แต่ผมจะไม่ถามมันเพราะยังไงมันก็ต้องปฏิเสธอยู่ดี
"เกือบตายห่าขึ้นมาจริงๆ แล้วซิมึง"
ผมลุกขึ้นมาตบหัวมันเบาๆ
" รีบขึ้นห้องด่วนครูพิมพกา เช็ครายชื่อแล้วอย่าลืมปากกามึงล่ะ"
พูดจบมันก็รีบคว้าปากกาแล้ววิ่งออกไปจนลืมผม ที่วิ่งกระเพลกๆ ตามหลังมันไปแบบไม่สนใจเลยสักนิด ผมแอบเคืองหน่อยๆ แต่ก็ดีใจที่มันปลอดภัย หลังเลิกเรียนผมออกมานั่งที่ม้าหินอ่อนหน้าโรงเรียนรอรถรับส่งนักเรียน เห็นไอ้นิลยืนสั่งลูกชิ้นทอดอยู่ ผมก้มลงถอดรองเท้ารูดถุงเท้าออก ดูเล็บหัวแม่เท้าที่ตอนนี้ห้อเลือดเป็นสีดำปื๋ เลยลองเอามือแตะดูเจ็บปวดชะมัด
" ไอ้นิลนะไอ้นิลมึงแท้ๆ ทำให้ตีนกูเจ็บ"
ผมแอบสบถเบาๆ
" กูขอโทษ..."
"ขอโทษแล้วกูหายเจ็บไหม สัตว์! " เสียงไอ้นิลดังใกล้ผม ผมจึงเงยหน้าขึ้นด่า และต้องแปลกใจที่มันไม่ได้ยืนตรงหน้าผมเลย แต่มันยังคงยืนที่รถขายลูกชิ้นทอดอยู่เหมือนเดิม เอาอีกแล้วมันเกิดขึ้นอีกแล้วลางสังหรณ์ของผม ผมไม่อยากได้สัมพัสแบบนี้ที่ใครๆ ต่างบอกกันว่า เป็นสัมผัสพิเศษ ผมกลัวและรู้สึกไม่ดีเลย ไอ้นิลเดินเข้ามาพร้อมยื่นถุงลูกชิ้นทอดให้ผม ผมรู้สึกหดหู่ใจยังไงชอบกล
"เป็นไรของมึงวะ..ทำหน้าเศร้าจัง"
"เปล่ากูเจ็บตีน..."
ผมชี้นิ้วไปที่หัวแม่เท้า
" ฮาๆๆ อยากเป็นพังค์เหรอ ทาสีเล็บตีนดำซะ"
มันหัวเราะลั่นจนผมลืมภาพ คนที่อมทุกข์อมเศร้าก่อนหน้านั้นไปเลย
" พังค์พ่อง... กูจะเอาหินทุบหัวหมาอะ แต่พลาดหล่นใส่ตีนกูเองไง มึงก็อยู่ในเหตุการณ์หนิ.."
ผมพูดกัดมันเบาๆ
"เออพรุ่งนี้กูอาจไม่ได้ไปอยู่เป็นเพื่อนมึงนะ...ก็อย่างที่มึงรู้แหล่ะ พรุ่งนี้ห้องเราต้องไปงานศพมิ้นกัน..."
"ฉิบหาย..มึงนี่โคตรตอแหลเลยไหนบอกจะอยู่เป็นเพื่อนกู..ไอ้เหี้ย..มึงจะโกหกกูทำไม"
" เฮ้ยกูพูดเล่นเว้ย...กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึง ฮ่าๆๆ สาดเอ้ย แค่นี้จะร้องไห้ลูกผู้ชายหรือเปล่าวะ"
ผมพูดแทรกมันขณะที่มันชี้หน้าด่าผมรัวๆ
"ฮื้อๆ ฮ่าๆ มึงอย่ามาหลอกกูอีกนะสัตว์" มันหัวเราะทั้งน้ำตา
" พอๆเลย กูอายเค้า...รีบๆ แดกรถกูจะมาละ"
ผมรีบใส่รองเท้าเมื่อเห็นรถกำลังใกล้เข้ามา
"เออเดี๋ยวกูไปส่งเอง..ให้รถไปก่อนเลยกูมีเรื่องสำคัญจะบอกมึง"
"จะบ้าเหรอบ้านกูกับบ้านมึงไปคนละทางกันแถมไกลกันละฝากฟ้าเลยนะ ไม่เป็นไรหรอกลำบากมึงเปล่าๆ อีกอย่างกูขี้เกียจนั่งมอไซค์ ทางในหมู่บ้านกูไม่ดีเจ็บตูดวะ"
รถมาพอดีผมรอให้คนอื่นขึ้นก่อน แล้วผมก็ขึ้นไปนั่งท้ายรถ
"พรุ่งนี้เจอกัน"
ผมโบกมือให้มัน
"กูว่าจะพามึงไปเลี้ยงซูชิร้านน้องดาว!"
มันตะโกนดังลั่น ได้ยินดังนั้นผมไม่รอช้า รีบกระโดดลงรถวิ่งอ้อมไปหน้ารถแล้วบอกคนขับว่าผมจะไปกับเพื่อน แล้วรีบวิ่งไปหามันอย่างไม่รีรอเสียงหัวเราะเสียงแซวดังจากในรถไล่ตามหลังมาแต่ผมไม่สนใจ
" แหมๆๆ พอได้ยินชื่อน้องดาวเนี้ยเร็วเชียวนะมึง "
"อะมันแน่อยู่แล้ว"
ผมรีบกระโจนขึ้นนั่งซ้อนท้ายมัน ไม่รอช้ามันก็รีบบิดเครื่องออกไปทันที
"เดี๋ยวกูพามึงไปแดกซูชิก่อนแล้วค่อยไปส่งละกัน"
มันหันหน้ามาบอกผม
"เออๆ ดูทางๆ"
ผมชี้นิ้วบอกให้มันดูทางข้างหน้า เพราะในใจยังคงหวิวๆ อย่างบอกไม่ถูก ขณะที่ผมตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าน้องดาว และคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น ไอ้นิลก็ขี่รถเลยร้านซูชิน้องดาวไปเฉยเลย
"อ้าวเฮ้ยๆ! เลยแล้วเว้ย..เชี้ย!"
ผมตบขามันให้จอดแต่มันบิดเร็วกว่าเดิม
"ฮะๆ ฮาฮ่า มึงหลงกลกูแล้ว ไม่ต้องบอกให้กูจอดหรอกนะ ไอ้โง่เอ้ยเวลานี้น้องดาวยังไม่เลิกเรียนหรอก อยากลงก็โดดไปเลยนะ"
ผมกำลังจะอ้าปากพูด ว่าหากไม่จอดผมจะกระโดดลงไป แต่มันพูดแทนไปหมดเลย สรุปผมมายืนอยู่ที่หน้าบ้านมันเรียบร้อย
"อะ! "
มันยื่นโทรศัพท์ให้ผม
"อะไรของมึง?"
ผมพูดแบบมีน้ำโห
"โทรบอกแม่มึงไง..ว่ามึงค้างบ้านกู"
มันอมยิ้มแบบผู้ชนะ
"โทรศัพท์กูมี...โด่บอกดีๆ กูก็มาสัตว์!"
"กระโดดขึ้นรถรับส่งเนี้ยนะจะมากับกู พอกูเอาสาวมาล่อแม่งย้ายก้นทันที รักเพื่อนมากนะมึง"
มันตบหัวผมอย่างแรงจนหัวสั่น ก็คงเป็นอย่างที่มันพูดจริงๆแหละผมก็เลยไม่เอาคืนมัน ผมโทรบอกแม่ว่าค้างบ้านมันอย่างปฏิเสธไม่ได้
แล้วมันก็รีบดึงแขนลากผมเข้าบ้านไปอย่างเร็ว
💀💀