ระทึกขวัญ,อาชญากรรม,ลึกลับ,เลือดสาด,ลึกลับ,สยองขวัญ,ระทึกขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ผมกับมันมาถึงหน้าบ้านอย่างปลอดภัย และรู้สึกโล่งอกโล่งใจ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยังคงทำให้เราทั้งคู่หวาดผวา
" มึงก็ไม่ต้องบอกพี่แววนะเดี๋ยวแกเป็นห่วงเอา"
ไอ้นิลบอกกับผมแล้วเดินเข้าบ้านอย่างกุลีกุจอก่อนวิ่งขึ้นไปชั้นบนด้วยความเร่งรีบ โดยที่ไม่สนใจผมเลย
"อะไรของมึงวะรอกูก่อนสิ จะรีบไปไหน"
ผมรีบวิ่งตามมันขึ้นไป
"มึงรีบอาบน้ำเลยนะเดี๋ยวออกมาเล่นเกมกับกู หรือว่าจะรออาบพร้อมกัน"
มันพูดทำสายตามองลงต่ำลง
" มึงนี่ตลอดเวลาเลยนะ มึงแหละอาบก่อนกูเลย "
เสียงน้ำฝักบัวที่ดังออกมาจากห้องน้ำ รบกวนความคิดของผม พี่กำลังคิดถึงเรื่อง ที่เกิดขึ้น ก่อนหน้านี้ ชายร่างสูงสวมเสื้อมีฮู้ด มันต้องการอะไรกันแน่นะ
" ไอ้นิลมึงช่วยปิดประตูห้องน้ำหน่อยได้ไหมเสียงมันดังรบกวนกู กูกำลังใช้ความคิดอยู่ มึงกลัวถึงขั้นต้องเปิดประตูอาบน้ำเลยหรอวะ "
ผมตะโกนบอกมันโดยที่ไม่หันไปมอง
" จะให้กูปิดก็ได้แต่มึงต้องมานั่งเฝ้ากูข้างในนี้นะ"
มันตะโกนตอบกลับมา โดยมีเสียงที่อมแปรงสีฟันอยู่
" ให้พ่อมึงไปเฝ้าซิ"
ผมตะโกนกลับไป ปกติแล้วผมเป็นคนอาบน้ำดึก แต่ตอนนี้เพิ่งจะทุ่มครึ่งเอง แต่ก็ทำไงได้ต้องรีบอาบน้ำแล้วมาอยู่เป็นเพื่อนเล่นเกมกับมัน
" เสร็จแล้วหรอกูจะอาบแล้วนะแล้วมึงไม่ต้องมานั่งเฝ้ากูนะ " ผมชิงพูดก่อนมัน
" เออ...เสือกรู้ทันกูอีก มึงก็เปิดแง้มนิดนึงได้ไหมกูกลัว..."
มันทำเสียงกระซิบกระซาบ
“ เปิดกูก็กลัวมึงดิ ปกติมึงไม่ได้เป็นแบบนี้นะไอ้นิล อย่าทำเป็นเด็กน้อยไปเลย สัตว์! "
ผมตวาดมันด้วยความรำคาญ
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ผมกับมันก็มานั่งอยู่ที่ปลายเตียงจัดเตรียมเกม Playstation เพื่อจะเล่นกัน "
" เดี๋ยวเล่นเกมเสร็จเราก็ดูหนังกันต่อนะไอ้แก๊ปโต้รุ่งไปเลย "
มันพูดพร้อมยักคิ้ว
"จะบ้าหรือไง จะให้กูอดหลับอดนอนจนเช้าเนี่ยนะ มึงอะควรรีบนอน เพราะพรุ่งนี้ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างเก็บแรงไว้เหอะ"
" จริงด้วยพรุ่งนี้ กูจะต้องเจออะไรกันแน่นะ ตั้งแต่ตอนนี้ไปมึงสัญญานะว่าจะอยู่กับกูจนถึงสิบโมงเช้า "
มันทำสายตาอ้อนวอน
"เออกูรู้แล้วหน่า เล่นเกมดีกว่าจะได้ไม่เครียด"
ผมกับมันเล่นเกมกันจนเพลินโดยไม่รู้เวลาว่าปาเข้าไปสี่ทุ่มแล้ว
" ไอ้นิลสี่ทุ่มแล้วนะเว้ย พอก่อนป่ะ ดูหนังอีกสักเรื่องแล้วก็หลับเอาแรง "
พูดจบผมก็ปิดเกมทันที โดยที่มันยังไม่ทันตั้งตัว
" อ้าวไอ้นี่ แพ้แล้วปิดเกมหนีเลยเหรอวะ"
มันตบหัวผมไปทีหนึ่ง
" กูไม่ดูแล้วล่ะ รีบนอนกันดีกว่า พรุ่งนี้กูจะต้องเตรียมตัวรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้น... "
มันพูด โดยที่เหม่อลอย มองไปข้างหน้า ตาเริ่มแดงกล่ำ ไม่นานน้ำตาก็ไหลออกมา
" เอาอีกแล้วนะมึงจะร้องไห้ทั้งวันเลยเหรอเดี๋ยวก็หัวเราะเดี๋ยวก็ร้องไห้เดี๋ยวก็หัวเราะเดี๋ยวก็ร้องไห้อยู่อย่างนี้นะกูตามอารมณ์มึงไม่ทันแล้ว แล้วเป็นเหี้ยอะไรของมึงอีก"
ผมพูดบ่นใส่มัน ด้วยความไม่สบอารมณ์กับสิ่งที่มันเป็น
" มึงว่าพรุ่งนี้กูจะตายยังไงวะ...อึก"
มันหันมาถามผมโดยที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น
" มึงตั้งสติแล้วฟังกูไอ้นิล พรุ่งนี้กูจะไม่ยอมให้มึงเป็นอะไรทั้งนั้น กูจะอยู่กับมึงจนถึงเส้นตายของมึงนั่นแหละ มันต้องผ่านไปได้ กูไม่อยากให้มึงต้องมาระแวงในสิ่งที่ยังไม่เกิด กูยอมทำตามที่มึงบอกมึงสั่ง แต่มึงต้องยอมฟังกูบ้าง กูอยากให้มึงผ่อนคลายแล้วไม่ต้องคิดถึงเรื่องนั้นจนกว่าจะถึงเวลานั้น ถ้ามึงยังเป็นแบบนี้อยู่ก็แสดงว่ามึงไม่เชื่อใจกู ตอนนี้มึงหยุดร้องไห้ได้แล้ว เข้าใจไหม"
ผมจับไหล่มันเขย่าตลอดเวลาที่พูดเตือนสติ และเมื่อผมพูดจบ มันก็สูดหายใจเข้าจนสุดแล้วถอนหายใจออกมา
" โอเคกูไม่ร้องแล้ว กูเชื่อใจมึงนะเว้ยแต่ตอนนี้กูเริ่มคิดได้แล้วว่ากูจะตายยังไง "
มันทำหน้านิ่งเรียบ
" เอาอีกแล้วไอ้นิล กูก็บอกเลิกพูดเรื่องนี้ก่อน อุ๊บ! "
ผมพูดยังไม่ทันจบมันก็เอามือมาปิดปากผมแล้ว
" มึงฟังกูก่อนกูซีเรียสนะ กูแค่อยากบอกให้มึงรู้มึงจะได้เตรียมตัวช่วยกูไง "
มันทำหน้าจริงจัง
" นอกจากกูแล้วอะไรล่ะที่จะทำให้มึงตาย ตอนนี้กูเริ่มละ กูนี่แหละจะเป็นคนฆ่ามึงถ้ายังไม่หยุด อ่ะมึงรีบบอกมา อะไรวะ"
ผมพูดแดกดันมัน
" สิ่งที่จะทำให้กูตายนั้นมันก็คือ...คือ...ความหล่อของกูเองยังไงละ"
พูดจบมันก็ยิ้มมุมปากทำตาขวางใส่ผม
"ไอ้เชี้ย กูก็ตั้งใจฟังอยู่ตั้งนาน หล่อตายแหล่ะมึง"
ผมพูดพร้อมทำท่าจะอ้วก
" เห็นมะมึงยังพูดเลยว่ากูหล่อตาย ฮ่าๆๆๆ"
มันตบขาตัวเองอย่างชอบใจที่ผมตกหลุมมุกของมันเข้าอย่างจัง
" เออกูยอมไอ้ไบโพลาร์เอ๊ย! แล้วพรุ่งนี้ตอนสิบโมงมึงก็ไม่ต้องกินน้ำนะเดี๋ยวกูกลัวมึงจะสำลักน้ำตาย แล้วก็ไม่ต้องขี้ด้วย... เดี๋ยวมึงจะตกชักโครกตาย อีกอย่างหนึ่งมึงไม่ต้องจิ้มฟันนะเดี๋ยวไม้จิ้มฟันแทงเหงือกตาย ฮ่าๆๆ"
ผมก็ไม่น้อยหน้าปล่อยมุกกัดมันไปหลายดอก
เราสองคนต่างพากันเล่นมุกไปมาหัวเราะจนลืมกลัว อย่างน้อยมันก็ช่วยกลบความเครียดได้ดีเลยทีเดียว
เวลาเที่ยงคืนกว่าแล้วมันยังคงไม่หลับสักที
" กูนอนไม่หลับวะไอ้แก๊ป กูอยากให้มึงเอาขาก่ายกูไว้หน่อยได้ไหม อย่างน้อยกูจะได้อุ่นใจ"
มันเปิดไฟที่หัวเตียงแล้วยื่นหน้ามาบอกผม
"เออๆ ครับไอ้นายท่าน ข้าน้อยพร้อมทำตามคำสั่งขอรับ"
ผมทำตามที่มันบอกอย่างขัดไม่ได้
" จะให้กูเล่านิทานให้ฟังเลยด้วยไหมล่ะสัตว์ มึง ไม่ต้องไปคิดอะไรมากนะไอ้นิลเดี๋ยวก็จะนอนไม่หลับ เมื่อก่อนกูก็เป็นคนที่นอนไม่หลับ กูพยายามจะนับแกะตลอดเวลา แต่แกะแม่งสะดุดรั้วล้มทุกตัว ยิ่งทำให้กูนอนไม่หลับ กว่าเดิมอีกฮ่าๆๆ....อ้าวไอ้สัตว์ "
ผมพูดยังไม่ทันจบมันก็หลับไปซะละ เสียงกรนดัง มาเป็นระยะ ๆ คนที่นอนไม่หลับก็กลับกลายเป็นผมซะเอง แต่อย่างน้อยผมก็สบายใจแล้วที่มันนอนหลับได้สักที ผมจึงขยับตัวไปกดปิดโคมไฟที่บนหัวเตียง โดยที่ขาของผมก็ยังคงทับขาของมันไว้อยู่ ด้วยความอ่อนเพลียของวันนี้ทั้งวัน ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน คงต้องนอนได้แล้ว...
zzzzzzzzzzzzz
"เสือกเข้ามายุ่งเอง ก็ต้องตายแบบนี้แหละ!"
เสียงตะโกนดังลั่นเต็มห้อง ทำให้ผมตกใจดีดตัวลุกขึ้น แล้วรีบกดเปิดไฟ ทำให้เห็นผู้ชายร่างสูงคนนั้น ยืนคร่อมร่างผมอยู่
"เฮ้ย!!!"
💀💀💀💀💀💀
