ระทึกขวัญ,อาชญากรรม,ลึกลับ,เลือดสาด,ลึกลับ,สยองขวัญ,ระทึกขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของไอ้นิลดังลั่นห้อง ชายสวมหน้ากากกำด้ามมีดที่เสียบอยู่ที่ท้องของมันดันและผลักเข้ามาในห้องจนร่างหลุดออกจากมีด ไอ้นิลหงายหลังกำลังจะล้ม ผมรีบวิ่งเข้าไปรับร่างมัน แล้วหิ้วปีกลากไปให้ไกลจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ชายร่างสูงคนนั้นก็เดินตามผมกับมันเข้ามาอย่างช้าๆ ผมพยุงร่างมันที่เต็มไปด้วยเลือด ไปหลบไว้อีกฝั่งหนึ่งของเตียง
"ไอ้นิลๆ...มึงทำใจดีๆไว้นะ... มึงอย่าเป็นอะไรไปนะ!"
ไอ้นิลพยายามลืมตามองหน้าผม มันใกล้หมดสติแล้ว ท้องของมันก็มีลำไส้ไหลโผล่ออกมากองเต็มไปหมด ผมเห็นแล้วรู้สึกกระอักกระอ่วนและสงสารมันมาก
" ตายหรือยัง... ถ้ายังจะได้ซ้ำ"
เสียงชายสวมหน้ากากเอ่ยขึ้น ก่อนวิ่งมาที่ผมกับไอ้นิล มันง้างมีดขึ้นเหนือหัว หมายจะแทงไอ้นิลซ้ำ
จังหวะนั้นผมรีบคว้าโคมไฟที่หัวเตียงฟาดเข้าไปที่ข้อมือมัน จนมีดกระเด็นไปตกที่หน้าประตูห้องน้ำ ไม่รอช้าผมรีบวิ่งเพื่อจะไปเอามีด มันก็วิ่งตามมาติดๆ แต่ผมเร็วกว่า คว้าได้ก่อน ผมจับด้ามมีดด้วยสองมือ หันปลายมีดชี้ไปที่มัน
"มึงอย่าเข้ามานะ ถอยออกไปฮื้อ!!"
ผมตะคอกขู่มัน สายตาก็เหลือบไปเห็นไอ้นิล ที่นอนแน่นิ่งอยู่ เลยเผลอปล่อยโฮออกมาโดยไม่รู้ตัว
ชายสวมหน้ากากแบมือทั้งสองข้างแล้วยกขึ้นไว้ที่ข้างหู ก่อนค่อยๆเดินถอยหลังไป
ผมเดินไปข้างหน้าทีละก้าว ถือมีดไว้แน่น พยายามกดดันให้มันถอยออกไปจากประตูห้องให้ได้
"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมึง อย่าได้มายุ่ง กูขอเช็คให้แน่ใจก่อนว่ามันตายหรือยัง ถ้ามันตายแล้วกูจะได้รีบไป ก็แค่นั้น..."
ชายสวมหน้ากากพูดน้ำเสียงนิ่งเรียบ
"จะไม่ให้กูยุ่งได้ยังไง คนที่มึงทำร้ายก็คือเพื่อนกู ถ้าเพื่อนกูเป็นอะไรไปมึงต้องชดใช้...อย่าเข้ามานะ!!! "
ผมตะโกนลั่น เมื่อมันทำท่าจะเดินเข้ามาอีกครั้ง ตอนนี้ความรู้สึกผมมีทั้งความกลัวและเป็นห่วงไอ้นิล ผมพยายามตั้งสติและกวาดสายตารอบห้อง ว่าควรทำยังไงต่อไปดี ในเมื่อมันไม่ยอมถอยออกไปสักที
" โอ๊ะ! "
ผมเสียจังหวะลื่นเกือบล้ม เพราะเหยียบเลือดของไอ้นิลที่เปื้อนพื้นห้องจากการลากก่อนหน้านี้
จังหวะนั้นมันรีบวิ่งเข้ามาหาผมทันทีโดยไม่ทันตั้งตัว ผมเลยจ้วงมีดไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แต่มันก็เอี้ยวตัวหลบได้ทัน แล้วใช้มือทั้งสองข้างรวบแขนของผมไว้ แล้วเหวี่ยงผมลงเตียง ตอนนี้มีดไปอยู่ในมือของมันแล้ว ผมรีบพลิกตัวให้นอนหงาย และใช้ข้อศอกดันตัวถอยหลังเพื่อจะลงไปอีกฝั่งของเตียง แต่มันก็ใช้มือข้างที่ไม่ได้ถือมีด รีบคว้าเท้าผมไว้แล้วดึงกลับ มันปักมีดลงไปที่ตำแหน่งกลางลำตัวผม แต่ผมพลิกตัวหลบทันมีดจึงปักลงบนเตียงแล้วหลุดออกจากมือมัน จังหวะนี้ผมจึงรีบใช้เท้าถีบยอด อกมันจนเซถลาหลังไปเล็กน้อย มันรีบตั้งท่า แล้วก้มลงดึงลากผมจนหล่นจากเตียง ทำให้หลังผมกระแทกกับร่างไอ้นิลที่นอนอยู่ข้างๆ
"อึก!"
เสียงไอ้นิลกระอักเลือดเพราะตัวผมกระแทกใส่ตัวมันอย่างแรง ผมพลิกตัว ตะเกียกตะกายคว้าขาเตียงเอาไว้
" ไอ้นิลกูขอโทษ ฮื้อฮือๆ"
ผมนอนคว่ำเงยหน้ามองจ้องหน้ามันทั้งน้ำตา ตอนนี้ตามันเหลือกขึ้นไปแล้ว น้ำตาของมันไหลอาบหน้า ที่ท้องก็มีไส้ไหลออกมากองเต็มไปหมด ผมอดสงสารและเวทนามันไม่ได้และก็รู้สึกผิดที่ช่วยอะไรมันไม่ได้เลย ในขณะที่ชายสวมหน้ากากก็พยายามดึงขาผมให้มือหลุดออกจากขาเตียง ผมก็ใช้เท้าถีบไปมาสุดแรงเกิด
" โอ๊ย!..."
ผมร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อมันเอาเเขนล็อคเท้าผมไว้แล้วใช้มือบีบที่หัวแม่เท้าผมที่ห้อเลือดจากการที่โดนหินหล่นใส่ จนผมเผลอปล่อยมือออกจากขาเตียง มันก้มลงดึงขอบกางเกงผมแล้วยกผมขึ้น ด้วยมือทั้งสองข้าง เหวี่ยงทุ่มตัวผมลง หน้าผมกระแทกพื้นจนเจ็บและมึนไปหมด เลือดกำเดาไหลออกมาจากทั้งสองรูจมูก ความรู้สึกมึนงงและความรู้สึกเจ็บเปลี่ยนเป็นชา กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง ผมผงกหัวขึ้นจนเผลอกลืนเลือดที่ไหลลงคอก่อนสำลักออกทั้งทางปากและจมูกจนเลอะพื้นห้องเต็มไปหมด ผมมองใบหน้าของไอ้นิล มองดูว่ามันยังหายใจอยู่หรือเปล่า มือทั้งสองข้างของผมก็พยายามตะเกียกตะกาย ไปสัมผัสตัวมัน แต่ทันใดนั้นภาพที่ผมเห็นต่อหน้า คือมือที่สวมถุงมือสีดำของชายสวมหน้ากากคว้าผมของไอ้นิลดึงขึ้นเป็นกระจุก แล้วใช้มีดเฉือดเฉือนปาดคอมันจนเห็นหลอดลม เลือดไหลทะลักพรั่งพรูออกมาเป็นทาง แล้วมันก็ปล่อยมือ ให้หัวลงกระแทกพื้น แผลที่คออ้าออกจนเกือบขาด ใบหน้าไอ้นิลหันมาสบตาผมพอดี แววตาของมันไร้ซึ้งความเจ็บปวดแล้ว น้ำตาผมไหลปนเลือดอาบใบหน้า ความรู้สึกเจ็บแค้นเจ็บปวดและเสียใจถาโถมเข้ามารวมกัน ทันใดนั้นผมก็ถูกจับพลิกตัวให้นอนหงายแล้วถูกเท้าเหยียบตรงหน้าอกไว้ไม่ให้ผมลุกขึ้นได้
" เสือกเข้ามายุ่งเอง ก็ต้องตายแบบนี้แหละ!"
ประโยคนี้ที่ผมเคยได้ยินมาก่อนหน้านี่เอง
ชายสวมหน้ากาก ตะโกนใส่พร้อมเอามีดชี้มาที่ผม ผมพยายามเอามือยกเท้ามันขึ้นให้ออกจากอกผมแต่ก็ไม่ไหวเพราะมันกดเท้าลงให้น้ำหนักแรงขึ้นกว่าเดิมอีก
" ไอ้นั่นเป็นของหลักส่วนมึงก็เป็นของแถมตายซะ!"
" จึก!!"
เสียงดังก้องในกระโหลกผม มาพร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวดทรมานตรงกลางกระหม่อม รับรู้ถึงคมมีดที่เสียบทะลุเข้าไปในสมองผม สายตาเริ่มพร่ามัวและมืดดับไป.....
💀💀💀💀💀💀💀💀
