“ เรื่องระหว่างเรา นายช่วยเก็บไว้เป็นความลับได้ไหม? ” นายภูเขากล่าวด้วยสีหน้าและแววตาอ้อนวอนสุดชีวิตของเขา แต่เรื่องลับๆแบบนี้มีเหรอที่นายณราช์จะเก็บได้ ไม่มีทางงงงงงง !!!!
เรื่องราวชวนปวดหัวต่อจากนี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว มาปวดหัวกับความรักแบบลับๆไปด้วยกันเถอะ
ผมเก็บความรัก(ลับ)ไม่เก่ง! - บทที่ 3 งานที่ไม่ได้เลือก โดย ไป๋ฟางฮวา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
รัก,ชาย-ชาย,ไทย,ลึกลับ,สะท้อนปัญหาสังคม,วาย,นิยาย18+,นิยายรัก,ชายรักชาย,ชาย-ชาย,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ผมเก็บความรัก(ลับ)ไม่เก่ง!
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
“ เรื่องระหว่างเรา นายช่วยเก็บไว้เป็นความลับได้ไหม? ” นายภูเขากล่าวด้วยสีหน้าและแววตาอ้อนวอนสุดชีวิตของเขา แต่เรื่องลับๆแบบนี้มีเหรอที่นายณราช์จะเก็บได้ ไม่มีทางงงงงงง !!!!
เรื่องราวชวนปวดหัวต่อจากนี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว มาปวดหัวกับความรักแบบลับๆไปด้วยกันเถอะ
ผู้แต่ง
ไป๋ฟางฮวา
เรื่องย่อ
เมื่อเรื่องของภูเขา ผู้ชายที่อยากได้อะไรก็ต้องได้อย่างใจ ต้องมาเจอกับณราช์ที่ทั้งชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยมีอะไรได้อย่างใจหวัง สองเคมีต้องมาเจอกันในเหตุการณืแบบนั้น อะไรกันว่ะเนี้ยยย!! ไม่ใช่เรื่องจริง!! ถ้ามีคนรู้ความลับนี้ของเราแล้ว ต่อไปจะเป็นยังไง ไม่ได้นะ ห้ามบอกใครเด็ดขาด มาลุ้นไปด้วยกันนะ
สารบัญ
เนื้อหา
บทที่ 3 งานที่ไม่ได้เลือก
— ปัจจุบันของณราช์ —
ณ ลานจอดรถแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพฯ
ปี๊ดๆๆ ปี๊ดๆๆ เสียงเป่านกหวีดของนายณราช์ ที่กำลังทำท่าทางโบกรถเข้าจอดได้อย่างคล่องแคล่ว
“โอเคครับ” เสียงณราช์บอกคนที่ขับรถมาจอดในลานจอดรถ พร้อมเขียนใบค่าจอดรถเหน็บเอาไว้ที่ปัดน้ำฝนรถให้ แล้วเดินกลับไปนั่งที่นั่งประจำตรงลานจอดรถ เพื่อนร่วมงานของเขาก็มาผลัดเปลี่ยนเวร
“ เห้อออ!! เหนื่อยโว้ยยย เดือนนี้กูอยู่กะกลางคืนมาอาทิตย์กว่าแล้วเนี่ย พรุ่งนี้มึงมากะกลางคืนแทนกูหน่อยสิ กูไม่ไหวแล้วว่ะ ” เสียงไอ้เท็นเพื่อนของณราช์พูดด้วยเสียงข้อร้อง ท่าท่างง่วงนอนและหน้าตาอิดโรย
ณราช์ตอบ “ เออ ได้ ”
ไอ้เท็นรีบยิ้มแล้ววิ่งเข้ามาจะกอด แต่ถูกณราช์พลักออกไปก่อน พร้อมกับมองด้วยตาขวาง สายตาอันแสนดุดันของณราช์
“ ขอบคุณก็พอ ไม่ต้องเข้าใกล้กู กูไม่ชอบ” ณราช์พูดเสร็จก็รีบเดินหนีออกมา
“ โอเคเพื่อนนน แต้งกิ้วมากมึงงงงง ” ไอ้เท็นตะโกนเสียงดังลั่น เพื่อให้ณราช์ที่กำลังเดินออกมาได้ยิน
ณ ห้องเช่าของณราช์
ห้องที่ณราช์เช่าอยู่นั้นอยู่แถวตึกเก่าๆหลังมหาลัยแห่งหนึ่ง ตึกนี้สร้างมาได้ห้าสิบปีแล้ว ห้องค่อนข้างเล็กและเก่ามาก บางวันน้ำไหลบ้างไม่ไหลบ้าง ไฟติดบ้างดับบ้าง แต่ณราช์ก็อยู่ที่นี่มาตลอดตั้งแต่เสียพ่อและแม่ไป และหนี้สินของพ่อแม่ถึงจะยึดทุกอย่างที่ครอบครัวเคยมี ไม่ว่าจะเป็นบ้าน รถ ที่ดิน ก็ยังไม่พอ ทุกวันนี้ณราช์ก็ยังต้องหาเงินเพื่อไปชดใช้หนี้เหล่านั้นด้วย
ก๊อกๆๆ แอ๊ดดดดดดด…
“ สวัสดีไอ้หนุ่มหล่อ ป้าลืมบอกว่าค่าเช่าห้องเดือนนี้ เอ็งจะจ่ายป้าได้พรุ่งนี้ไหม เอ็งค้างค่าเช่ามาสองเดือนแล้วนะ ถ้าขืนยังเป็นแบบนี้ ป้าคงให้เอ็งอยู่ต่อไม่ได้หรอก ต่อให้สงสารเอ็งแค่ไหน แต่ป้าต้องใช้เงินเหมือนกันนะ เอ็งบอกมาเลย จะหามาจ่ายได้หรือไม่ได้ ” ป้าแตเจ้าของห้องเช่าถามณราช์ พูดไม่เว้นช่องไฟให้ณราช์ได้แก้ตัว
“ พรุ่งนี้ครับ พรุ่งนี้ ผมจะจ่ายให้ รวมทั้งส่วนที่ค้างไว้ด้วยครับ ” ณราช์ตอบเสร็จก็ปิดประตูห้องหนีทันที
โอ้ยยยย พูดอะไรออกไปเนี่ยณราช์ เราจะไปมีเงินที่ไหนให้ป้า ค่าเช่าสองเดือนรวมๆก็เกือบหกพัน ไหนจะหนี้สินอีกเกือบห้าแสน ลำพังแค่เงินกินข้าวยังจะไม่มีเลย เห้อออ ช่างมันก่อนเว้ย ปวดหัวๆๆๆ นอนก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยหาวิธีเอาว่ะ
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ เป็นนักเขียนมือใหม่ค่ะ
ยินดีรับคำแนะนำ-ติชม ของทุกคนเพื่อนำไปพัฒนาผลงานนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ 🙏🏻😊