"ในยุคที่การสื่อสารผ่านอีเมลเพิ่งเริ่มต้นขึ้น สองคนที่ไม่รู้จักกันกลับพบความผูกพันผ่านข้อความที่แลกเปลี่ยนกันโดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือคู่แข่งธุรกิจ ความรักและความลับจะถูกเปิดเผยในที่สุดหรือไม่?"
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,เรื่องสั้น,โรแมนติก,รัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในวันที่เทคโนโลยีและการสื่อสารเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน "มุกดาว" หญิงสาวเจ้าของร้านหนังสือเล็กๆ ชื่อ "บ้านหนังสือแสนรัก" ที่ตั้งอยู่ในย่านที่เงียบสงบ มุกดาวเป็นคนรักหนังสืออย่างสุดหัวใจ เธอรักการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายในร้านหนังสือของเธอ และหลงใหลในความอบอุ่นของหน้ากระดาษและตัวอักษร แต่ท่ามกลางความสุขเล็กๆ ของเธอ ธุรกิจร้านหนังสือกลับต้องเผชิญกับความท้าทายจากโลกที่เปลี่ยนแปลงไป
วันหนึ่ง มุกดาวได้รับข้อความจากผู้ใช้นามแฝง "พีคภูผา" ผ่านเว็บไซต์หาคู่ที่เธอสมัครเล่นๆ ข้อความนั้นเรียบง่ายแต่ชวนให้เธอรู้สึกอบอุ่น ความสนใจในหนังสือและการอ่านของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนพบเจอคนที่เข้าใจเธออย่างลึกซึ้ง ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันผ่านอีเมลบ่อยขึ้น แลกเปลี่ยนความคิดและความรู้สึกกันอย่างเปิดเผย โดยไม่เคยรู้ตัวตนที่แท้จริงของอีกฝ่าย
ในขณะเดียวกัน "โภคิน" นักธุรกิจหนุ่มที่เป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าใหญ่ที่มีแผนจะเปิดร้านหนังสือขนาดใหญ่ในย่านที่ร้านของมุกดาวตั้งอยู่ เขาเป็นคนที่มุ่งมั่นและมีเป้าหมายในชีวิตชัดเจน แต่ลึกๆ แล้ว เขากลับรู้สึกเหงาและต้องการใครสักคนที่เข้าใจเขา และนั่นทำให้เขาหันมาใช้ชีวิตออนไลน์ และได้รู้จักกับ "ดาวจรัสแสง" ผู้หญิงที่เขาสนใจมากที่สุดในโลกเสมือน
แต่ในโลกแห่งความจริง มุกดาวและโภคินไม่ถูกกันนัก โภคินพยายามเข้าเจรจากับมุกดาวเพื่อขอซื้อที่ดินและกิจการของเธอไปเพื่อสร้างห้างสรรพสินค้าของเขา แต่เธอปฏิเสธอย่างแข็งขัน เพราะร้านหนังสือเป็นชีวิตของเธอ เธอไม่ต้องการให้มันถูกแทนที่ด้วยสิ่งใด โภคินผิดหวังและเริ่มไม่ชอบขี้หน้าเธอ ทั้งที่ยังไม่รู้ว่ามุกดาวคือ "ดาวจรัสแสง" ที่เขาพูดคุยผ่านอีเมล
มุกดาวเองก็ไม่ชอบโภคินเช่นกัน เธอคิดว่าเขาเป็นคนเย็นชาและเห็นแก่ตัว การต่อสู้ระหว่างร้านหนังสือเล็กๆ กับธุรกิจใหญ่โตจึงเริ่มต้นขึ้น ในเวลาเดียวกัน มุกดาวก็เริ่มรู้สึกผูกพันกับ "พีคภูผา" คนที่เธอไม่เคยพบหน้า แต่รู้สึกเหมือนเข้าใจกันมากขึ้นทุกวัน เช่นเดียวกับโภคินที่เริ่มรู้สึกหลงรัก "ดาวจรัสแสง" แต่ละวันเขารอคอยการตอบกลับจากเธออย่างใจจดใจจ่อ
วันหนึ่ง "พีคภูผา" และ "ดาวจรัสแสง" ตัดสินใจนัดพบกันที่สวนสาธารณะ ทั้งสองรู้สึกตื่นเต้นและกังวลใจในเวลาเดียวกัน มุกดาวนั่งรอด้วยหัวใจที่เต้นแรง เธอไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อน ขณะที่โภคินเดินเข้ามาใกล้เขาก็เห็นมุกดาวนั่งอยู่บนม้านั่ง เมื่อสบตากัน ทั้งคู่ก็เข้าใจในทันทีว่า คนที่พวกเขาพูดคุยด้วยมาตลอดไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นศัตรูทางธุรกิจที่พวกเขาไม่ชอบขี้หน้ากัน
โภคินตกตะลึงและพูดไม่ออก มุกดาวเองก็เช่นกัน ทั้งสองนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่โภคินจะพูดขึ้นมา "ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ฉันพูดคุยทางอีเมลมาตลอดจะเป็นเธอ มุกดาว"
มุกดาวยิ้มอ่อนๆ และตอบกลับ "ฉันก็ไม่เคยคิดเลยว่า 'พีคภูผา' จะเป็นโภคิน คนที่ฉันไม่ชอบขี้หน้า แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอเป็นคนที่จริงใจและมีความรักในสิ่งที่เธอทำเหมือนกับฉัน"
โภคินจับมือของมุกดาวเบาๆ "ฉันไม่อยากให้เราเป็นแค่คนที่รู้จักกันผ่านอีเมลอีกต่อไป ฉันอยากให้เราได้เริ่มต้นใหม่ด้วยกัน ได้แบ่งปันความฝันและความรักในหนังสือกับเธอ"
มุกดาวนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้ม "ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน โภคิน ฉันดีใจที่ได้รู้จักเธอ และฉันก็อยากให้เราได้เดินไปข้างหน้าด้วยกัน"
หลังจากการสารภาพใจ ทั้งสองคนเริ่มรู้สึกถึงความรักที่ก่อตัวขึ้นในใจ โภคินค่อยๆ โน้มตัวเข้ามาใกล้เธอ และเมื่อใบหน้าของพวกเขาใกล้กันมากขึ้น เขาก็จูบเธออย่างนุ่มนวล
จูบนั้นเป็นการยืนยันถึงความรักที่แท้จริงระหว่างพวกเขา ความรู้สึกที่เคยซ่อนอยู่ภายในจิตใจของทั้งสองคนได้ถูกเปิดเผยออกมาในที่สุด ความอบอุ่นและความรักที่พวกเขามีต่อกันทำให้ทุกอย่างรอบตัวเงียบงัน เหลือเพียงแต่ความรู้สึกที่บริสุทธิ์และงดงามที่พวกเขาแบ่งปันกัน
หลังจากจูบสิ้นสุดลง มุกดาวและโภคินเดินจับมือกันไปยังสะพานเล็กๆ ที่ข้ามลำธารในสวน เสียงน้ำไหลเบาๆ และเสียงนกร้องทำให้บรรยากาศโรแมนติกมากยิ่งขึ้น โภคินหยุดเดินและหันมามองมุกดาวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก
"มุกดาว... ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันไม่ต้องการอะไรอีก นอกจากได้อยู่กับเธอ ได้แบ่งปันชีวิตและความฝันกับเธอ"
มุกดาวน้ำตาคลอด้วยความซาบซึ้ง เธอรู้สึกถึงความสุขที่ไม่เคยมีมาก่อน "ฉันก็เหมือนกัน โภคิน ฉันรอวันนี้มาตลอด ฉันดีใจที่ได้พบเธอ และฉันก็อยากให้เรามีอนาคตร่วมกัน"
โภคินยิ้มและล้วงกระเป๋าหยิบแหวนวงเล็กออกมา เขากุมมือมุกดาวและคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ "มุกดาว เธอจะทำให้ฉันเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกด้วยการแต่งงานกับฉันได้ไหม?"
มุกดาวตกใจแต่ก็เต็มไปด้วยความสุข เธอพยักหน้าและตอบกลับด้วยเสียงที่สั่นเทา "ฉันยินดี... ฉันรักเธอ โภคิน"
โภคินลุกขึ้นและสวมแหวนให้มุกดาว ก่อนที่ทั้งสองจะจูบกันอีกครั้ง คราวนี้เป็นจูบที่ยืนยันถึงการเริ่มต้นใหม่ที่เต็มไปด้วยความหวังและความรัก
ทั้งสองคนเดินออกจากสวนไปด้วยกัน ขณะที่แสงแดดสุดท้ายของวันนั้นสาดส่องท้องฟ้าเป็นสีทอง พวกเขารู้ว่าพวกเขาจะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งด้วยกัน และความรักที่พวกเขามีให้กันจะเป็นแรงผลักดันที่ทำให้พวกเขาก้าวไปข้างหน้า
เมื่อกลับถึงร้าน "บ้านหนังสือแสนรัก" มุกดาวและโภคินตัดสินใจที่จะทำงานร่วมกัน พวกเขาเปลี่ยนร้านหนังสือเล็กๆ นี้ให้กลายเป็นสถานที่ที่ไม่เพียงแต่ขายหนังสือ แต่ยังเป็นสถานที่ที่ผู้คนสามารถมาร่วมแบ่งปันเรื่องราว ความรัก และแรงบันดาลใจ
เรื่องราวของพวกเขาจบลงด้วยการที่ทั้งสองคนเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน และร้าน "บ้านหนังสือแสนรัก" ก็กลายเป็นสัญลักษณ์ของความรัก ความฝัน และความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งยั่งยืนตลอดไป
**จบ**
