ความหลอนไม่มีที่สิ้นสุด และประสบการณ์หลอนโดยตรงจากคนเขียน ถ้าพร้อมแล้ว มาเริ่มกันเลย
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด - คืนที่ 2 ห้องดนตรี (ประสบการณ์จริง) เมื่อ 10 ปีที่แล้ว โดย Sayu @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
ระทึกขวัญ,ลึกลับ,เล่าประสบการณ์,ระทึกขวัญ,สยองขวัญ,หลอน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
ความหลอนไม่มีที่สิ้นสุด และประสบการณ์หลอนโดยตรงจากคนเขียน ถ้าพร้อมแล้ว มาเริ่มกันเลย
ผู้แต่ง
Sayu
เรื่องย่อ
สารบัญ
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 1 กลับบ้าน,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 2 ห้องดนตรี (ประสบการณ์จริง) เมื่อ 10 ปีที่แล้ว,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 3 บ้านร้าง,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 4 เส้นผม,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 5 พนักงานส่งพิชซ่่า,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 6 ออฟฟิศ,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 7 ป่า,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 8 ข้างบ้าน,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 9 ดวงไฟประหลาด,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 10 ลองของ (เรื่องจริงจากรุ่นพี่ท่านนึง),
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 11 ในบ้าน,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 12 สูญเสีย,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 13 Darkweb
เนื้อหา
คืนที่ 2 ห้องดนตรี (ประสบการณ์จริง) เมื่อ 10 ปีที่แล้ว
คำเตือน
(อาจมีคำหยาบคายภาษาไม่เหมาะสม ขออภัยด้วยครับ)
เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนั้นผมและเพื่อนๆเตะบอลกันตามปกติ จนเย็นประมาณ 6 โมงกว่าๆได้ โรงเรียนผมก็ดังพอตัวในจังหวัดนนทบุรี พวกผมกับเพื่อนๆเตะบอลกันตามปกติ สนุกเฮฮากันไป จนเกือบๆทุ่มนึงทั้งโรงเรียนไม่เหลือนักเรียน ม. อื่นๆเลยนอกจากพวกผม พวกผมกำลังจะเตรียมตัวที่จะกลับบ้านกัน รู้สึกได้ยินเสียงดนตรีจากชั้น 3 ของอาคารเรียน เพื่อนผมเลยลั่นวาจาออกไป "ใครแม่งมาเล่นเหี้ยไรเวลานี้วะ" เพื่อนในกลุ่มผมคนนึงเลยนึกอะไรพิเรนๆได้ มันแนะนำให้ขึ้นไปดูกันเลย ผมก็เริ่มจะสนใจเหมือนกันว่า ใครมาเล่นดนตรีไทยเวลานี้ พวกผมเลยเดินไปที่อาคารเรียน ประมาณ 3-4 คนได้ไม่มากนัก ระหว่างที่กำลังขึ้นไปบนอาคาร จากเสียงของ ฆ้องมโหรี เป็นเสียงระนาด ดังขึ้นมา ในใจผมก็รู้สึกไม่ดี เพื่อนในกลุ่มคนนึงจึงชวนกลับดีกว่ามั้ย แต่ก็ไม่มีใครฟัง ในหัวคงคิดกันอย่างเดียว อยากรู้ว่าใครมาเล่นอะไรเวลานี้ พวกผมขึ้นมาถึงชั้น 3 ห้องดนตรีอยู่ทางซ้ายสุดของบันไดอีกฝั่ง ผมกับเพื่อนจึงค่อยๆเดินกันไป เพื่อนคนนึงก็พูดขึ้นมาว่า "กูเริ่มขนลุกละว่ะ" เสียงซออู้ก็ดังขึ้นพร้อมกับฉิ่ง พอจะถึงห้องดนตรีเสียงจู่ๆก็เงียบสนิท พวกผมก็หันมามองหน้ากัน "ไปพร้อมกันนะเว้ย" จากนั้นค่อยๆชะโงกหน้าเข้าไปมอง กลับไม่พบอะไรเลยไม่มีคนอยู่เลยซักคน จากนั้นเพื่อนผมก็วิ่งกันลงบันไดพร้อมกับตะโกนว่า "ผีหลอกไอเหี้ยผีหลอก" ผมกำลังจะหันหลังวิ่งบ้าง หางตาผมเหลือบไปเห็นชุดไทยกำลังลอยเหมือนกับกำลังร่ายรำอยู่ ผมก็ใส่เกียร์หมาวิ่งลงบันไดอย่างไว แยกย้ายกลับบ้านอย่างไม่ได้นัดหมาย
วันถัดมาพวกผมก็ไม่กล้าเตะบอลกันยันดึกอีกเลย ถึงชั่วโมงดนตรีพวกผมก็กราบไว้ขอขมาตลอด เวลาเรียนชั่วโมงนี้