ความหลอนไม่มีที่สิ้นสุด และประสบการณ์หลอนโดยตรงจากคนเขียน ถ้าพร้อมแล้ว มาเริ่มกันเลย
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด - คืนที่ 6 ออฟฟิศ โดย Sayu @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
ระทึกขวัญ,ลึกลับ,เล่าประสบการณ์,ระทึกขวัญ,สยองขวัญ,หลอน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
ความหลอนไม่มีที่สิ้นสุด และประสบการณ์หลอนโดยตรงจากคนเขียน ถ้าพร้อมแล้ว มาเริ่มกันเลย
ผู้แต่ง
Sayu
เรื่องย่อ
สารบัญ
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 1 กลับบ้าน,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 2 ห้องดนตรี (ประสบการณ์จริง) เมื่อ 10 ปีที่แล้ว,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 3 บ้านร้าง,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 4 เส้นผม,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 5 พนักงานส่งพิชซ่่า,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 6 ออฟฟิศ,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 7 ป่า,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 8 ข้างบ้าน,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 9 ดวงไฟประหลาด,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 10 ลองของ (เรื่องจริงจากรุ่นพี่ท่านนึง),
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 11 ในบ้าน,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 12 สูญเสีย,
เรื่องเล่าสุด(หลอน)ประหลาด-คืนที่ 13 Darkweb
เนื้อหา
คืนที่ 6 ออฟฟิศ
มันเป็นคืนนึงที่ผมต้องทำโออยู่ที่บริษัทตอนดึก ต้องมานั่งเก็บงานที่ทำไม่เสร็จ ตอนแรกก็ยังมีคนอื่นบ้างคุยสนุกสนานเฮฮากับไปทำงานไปด้วย พอเริ่มดึกเข้าประมาณ 4 ทุ่มคนก็น้อยลงๆ เหลืออยู่ 3-4 คน ผมก็เริ่มรู้สึกเบื่อๆเลยหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเกม เวลาก็ร่วงเลยไปผมนั่งเล่นเกมจนเพลินไปเลยไม่ได้ดูเวลาว่ากี่โมงกี่ยามแล้ว ตอนแรกแค่กะจะเล่นแค่ตาสองตา ทำไปทำมาติดลมจนลืมว่าต้องทำงานด้วย ผมก็ลุกขึ้นมองไปรอบๆห้อง เหลือผมกับคนรู้จักแค่ 2 คน เขา็บอกผมว่าเขาจะกลับแล้วนะงานเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็ถามผมว่าจะปิดไฟมั้ย ผมเลยบอกเขาจะปิดเลยก็ได้ครับ ทั้งตึกทีนี้ไฟปิดซะหมดเลย ผมก็ไม่ได้สนใจนั่งทำงานต่อไปเรื่อยๆ
ช่วงประมาณ 5 ทุ่มทั้งตึกก็เงียบไปหมดทั้งห้องทำงานก็ไม่มีคนอื่นเลย งานก็ไม่คืบหน้าไปไหนจนผมหงุดหงิดมาก พูดบ่นอยู่คนเดียวว่างานอะไรวะแก้นิดหน่อยก็ได้แล้วแท้ๆเรื่องมากจริงๆ ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงเหมือนคนเปิดคอมพิวเตอร์ ผมเลยลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้ละมองไปทางที่คอมมันเปิดอยู่ ผมเลยตะโกนถามไป
"มีใครอยู่ไหมครับ"
แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับอะไรกลับมาทั้งนั้นผมเลยไม่สนใจละนั่งทำงานของผมต่อไปเรื่อยๆระหว่างที่ผมนั่งทำงานไปใจผมก็คิดว่าใครมันมาเปิดคอม หรือว่ามันจะติดเอง หัวผมก็เริ่มคิดไปต่างๆนาๆ ไม่นานก็มีเสียงเหมือนคนพิมพ์คีบอรด์ผมเลยลุกขึ้นยืนบนเอ้ากี้อีกรอบนึง แล้วถามเหมือนเดิมว่า
"มีคนอยู่ไหมครับ มีตอบหน่อยครับ"
แล้วจู่ๆคอมมันก็ดับไป ผมตกใจเลยรีบลงมานั่ง จากนั้นก็มีเสียงเหมือนคนเดินไปมาในห้อง ผมเลยปิดคอมแล้วนั่งขดตัวอยู่ที่พื้น เสียงเดินก็เงียบไป ผมเริ่มรู้สึกกลัว เลยค่อยๆคลานจากโต๊ะตัวเองไปข้างหลังบันไดหนีไฟ ผมก็ค่อยๆย่องๆคลานๆไป สายตาผมก็เหลือบไปเห็นเงาดำๆ รูปร่างใหญ่ อยู่ตรงกระถางต้นไม้ข้างๆประตู ผมเกลือนน้ำลายลงคอดัง "เอือก" ผมจำใจกลั้นใจเดิน แบบไม่หันไปมองแม้แต่นิดเดียว ผมก็ค่อยๆเปิดประตูแล้วเดินบันไดลงมา ผมเดินลงมาได้ 2 ชั้น ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเสียงฝีเท้าเหมือนคนกำลังวิ่งลงมา ตามสันชาตญาณผมก็ใส่เกียร์หมาวิ่งสุดชีวิตลงบันไดมา ออกมาข้างนอกตึกผมก็หันกลับไปมอง ก็ไม่พบอะไรจนผมต้องแจ้งตำรวจ กับ รปภ ให้ขึ้นไปตรวจสอบว่ามีคนบุกรุกหรืออะไรรึเปล่า พบพวกตำรวจขึ้นไปตรวจสอบ เขาเดินลงมาพร้อมกับบอกว่าไม่มีอะไรนี่ครับ ผมทำหน้าเหวอ มันจะไม่มีอะไรได้ยังไง หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ผมก็ไม่กล้าที่จะทำโอเลย พอรู้ว่าจะงานไม่เสร็จผมเลยขอให้คนอื่นมาทำแทนดีกว่า แต่มีอยู่สิ่งเดียวที่ผมสงสัย
เหตุการณ์คืนนั้นที่ผมพบมันคืออะไรกันแน่?