ดราม่า,รัก,แฟนตาซี,ข้ามเวลา,แฟนตาซี,รักวัยรุ่น,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องนี้ผมจะเกือบลืมไปแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่ลืม...นั่นก็คือ "เธอ"
-------------------------------------------------------
5 ปีที่แล้ว
"เฮ้ย...เอโตะ"
"อะไรของนาย ? "
"พักนี้มาโรงเรียนสายจังนะ"
ช่วงนี้ผมรู้สึกแปลกๆเวลานอนหลับ ยิ่งเวลาผมฝันมันเหมือนจริงมากๆ ผมมักชอบฝันไปที่แปลกๆที่ผมไม่เคยได้ไป มันรู้สึกปล่อยวาง หลายคนชอบคิดเสมอว่างไม่มีที่ไหนสุขใจที่บ้าน ผมก็คิดเช่นนั้น
"เย็นนี้ไปร้านเกมเซ็นเตอร์ซะหน่อยมะ"
"สงสัยจะไม่ได้ยามาดะ"
"ช่วงนี้นายดูเหนื่อยๆนะ"
"ไม่หรอกสดชื่นจะตาย"
มันก็เหมือนทุกวันผมต้องมาปฏิเสธเพื่อนคนเดียวของผม ก็มันมีการบ้านต้องทำนี่นา ไม่รีบทำล่ะก็ผมจะอดดู anime ที่จะฉายตอนหัวค่ำ หลายคนชอบบอกว่า อายุ 15 แล้ว ยังมานั่งดูอะไรพวกนี้อีก บ้างพวกก็มองเป็น โอตาคุ น่ารังเกียจมั่งล่ะ แต่ผมรู้สึกเฉยๆกับเรื่องพวกนี้
กริ๊ง~ กริ๊ง~ กริ๊ง~📞
เอโตะ "ว่าไงยามาดะ"
ยามาดะ "พรุ่งนี้แกจะมาเช้ารึเปล่าเนี่ย"
เอโตะ "ไม่รู้สิ ฉันไม่แน่ใจ"
ยามาดะ "ทุกทีเลย"
เอโตะ "ฉันขอทำการบ้านก่อนละกัน"
ยามาดะ "นี่ไม่อยากคุยรึเปล่าเนี่ย"
เอโตะ "เปล่าฉันกำลังรีบ"
ยามาดะ "ถ้างั้นเจอกันพรุ่งนี้"
เอโตะ "เจอกัน"
ตอนแรกผมก็คิดว่าจะมีธุระอะไรที่ไหนได้ไม่มีอะไรเลย จากนั้นผมก็นั่งดู anime จนจบ
เอโตะ "อาบน้ำนอนดีกว่าวุ้ย"
เวลาที่ผมหลับมักจะฝันอะไรที่แปลกเสมอคราวนี้ก็เช่นกัน
"นี่นาย ตื่นสิ"
เอโตะ "หือ...ที่นี่ที่ไหนเนี่ย"
"ที่โรงเรียนไงเล่า"
เอโตะ "โรงเรียน ?"
ผมตื่นมาที่ไหนก็ไม่รู้ มองไปรอบๆก็มีแต่ทุ่งหญ้าโล่งๆ ไปหมด มีเพียงโรงเรียนอะไรก็ไม่รู้ตั้งอยู่ แล้วมีเด็กผู้หญิงคนนึงยื่นมือมาทางผม พร้อมรอยยิ้มอันสดใส ที่ใครเห็นก็ต้องใจละลาย
"ฉันชื่อ มิกิ นะ"
เอโตะ "ห้ะ...ฉันอยู่ที่ไหนกันแน่"
มิกิ "เด็กใหม่เหรอ...ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย"
เอโตะ "บ้าเหรอ...ฉันไม่รู้จักที่นี่ด้วยซ้ำ"
กริ๊งงงงงงงงงง~ 🔔
มิกิ "ออดโรงเรียนดังแล้ว...รีบไปกันดีกว่า"
เอโตะ "ดะ...เดี๋ยวก่อน"
เธอจับมือผมพร้อมกับวิ่งเข้าโรงเรียน พริบตาแรกที่ผมเห็น มันสวยมากๆ มีเด็กนักเรียนเต็มไปหมด รอบโรงเรียนเต็มไปด้วยทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล ลมพัดโชย ผมรู้สึกได้ถึงความเย็นนี้ ใจผมยังคิดอยู่ว่านี้คือฝันจริงๆหรือเปล่า
บ่ายวันนั้นเป็นช่วงเวลาพัก เธอมิกิก็ชวนผมไปเดินดูรอบๆโรงเรียน
เอโตะ "ฉันสงสัยอะไรอย่างนึง"
มิกิ "นายสงสัยอะไรเหรอ"
เอโตะ "ที่นี่ไม่มีบ้านคนเหรอ ทำไมมีแต่ทุ่งหญ้าโล่งๆเลย"
เธอเงียบไปพักนึงแล้วยิ้มที่มุมปากพร้อมกับพูดว่า
"พรุ่งนี้นายก็จะเห็นเอง" 😊
คำพูดพร้อมกับลมที่พัดมาทำให้เธอต้องเสยผมข้างๆขึ้น เธอสวยมากๆจนกระทั่ง
กริ๊งงงงง~ กริ๊งงงง~ กริ๊งงงง~🕰
เอโตะ "หือ...แย่แล้ว 8 โมงแล้วเหรอเนี่ย"
สายตามระเบียบ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าคืนนี้ผมจะฝันเรื่องเดิมหรือเปล่า
22:00 🕰
"นี่นาย มาตอนตรงนี้อีกแล้วเหรอเนี่ย"
เอโตะ "เฮือก...ตื่นแล้ว...ฉันตื่นแล้ว"
มิกิ "ไปเดินดูรอบๆแถวนี้กันมั้ย"
เอโตะ "ห๋า...มันมีแต่ทุ่งยะ...."
มันแปลกมากทุ่งหญ้ามันหายไป กลายเป็นงานฤดูร้อนไปแล้ว
มิกิ "พร้อมรึยัง
