เจ้านายดี ๆ ก็เหมือนรักแท้ หลายคนเชื่อว่ามี แต่น้อยคนนักที่จะได้เจอ…..ซึ่งเจ้านายของฉันไม่ใช่คนดีแต่เป็นพวกยันเดเระ!
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ไทย,ดุ,ใจร้าย,ซึน,เย็นชา,ฮ็อตเนิร์ด,หนุ่มแว่น,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เจ้านายจอมโหด กำลังโกรธอะไรฉันอยู่นะ!
EP 1
จุดเริ่มต้น
..................
“อึก!（＞﹏＜）” น้ำขิงได้แต่หลับตานิ่ง นั่งกำสองมือที่ประกบกันเอาไว้แน่น ในขณะที่กำลังถูกเจ้านายหนุ่มไซร้ซอกคอของเธอ ตอนนี้เธอนั่งนิ่งอยู่บนโต๊ะทำงานของเจ้านายหนุ่มราวกับรูปปั้นหิน
จุ้บ...
จุ้บ...
แผล็บ
“อึก! คะ คุณขุนพลคะ” น้ำขิงสะดุ้งเมื่อจู่ๆ ก็สัมผัสได้ถึงความสากจากลิ้นร้อนของชายหนุ่ม ตอนนี้เขากำลังลากไล้มันไปทั่วบริเวณลำคอของเธอ จนมันรู้สึกจักจี้ไปหมด ไหนจะไรหนวดคมของเขา ยามที่ถูไถใบหน้าไปมา ก็พานทำให้รู้สึกคันๆ
จุ้บ!
สงสัยนอกจากจุมพิตและโลมเลียจะยังไม่เพียงพอสำหรับชายหนุ่ม เพราะตอนนี้เขากำลังดูดเม้มเพื่อสร้างรอยคิสมาร์กสีแดงบนต้นคอของหญิงสาว
“อื้อ! เจ็บนะคะ” น้ำขิงโวยวาย ใบหน้าหวานแลดูเหยเกเพราะไม่เคยถูกทำอะไรแบบนี้มาก่อน จึงพยายามจะใช้มือดันคนตรงหน้าออก แต่ทว่า กลับถูกคนตรงหน้าฉกฉวยริมฝีปากไปอีกครั้ง
จุ้บ! จ้วบ....
“อื้อ!” ร่างบางส่งเสียงครวญครางออกมา เมื่อคนตรงหน้าทั้งดูดเม้มทั้งขบกัดริมฝีปากของเธอเพื่อให้เธอเปิดปากยอมรับลิ้นร้อนของเขาที่พยายามจะเข้าไปควานหาความหวานด้านใน
จุ้บ ๆ จ้วบ ๆ
ใช้เวลาไม่นานร่างสูงก็ทำให้น้ำขิงยอมเปิดริมฝีปากจนได้ รสจูบอันร้อนแรงทำเอาคนด้อยประสบการณ์ถึงกับร่างกายอ่อนยวบ สติที่มีก็พร่าเลือนไปหมดราวกับได้ดื่มของมึนเมาเข้าไป
‘ทะ ทำไมถึงจูบเก่งขนาดนี้กันนะ’
‘ต้องมีแฟนมาหลายคนแล้วแน่ ๆ เลย’ น้ำขิงได้แต่พึมพำในใจด้วยสติอันน้อยนิดที่มี และเพราะถูกชักจูงด้วยรสจูบ เธอจึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยสักนิดว่าใครบางคนกำลังปลดกระดุมเสื้อของเธออยู่ในตอนนี้ ซึ่งมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่คนตรงหน้าผละจูบออกไปแล้ว และเขากำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาวาววับ
แปร๊ด!
“อ๊ะ!”
น้ำขิงอุทานด้วยความตกใจ เมื่อมองสำรวจร่างตัวเองเพราะเห็นเขาเอาแต่มองเธอนิ่ง เมื่อเห็นว่าตอนนี้เสื้อของเธอได้ถูกปลดกระดุมออกจนหมด เผยให้เห็นบราเซียสีดำไร้ลวดลาย ที่กำลังกอบกุมเนินนุ่มนิ่มขนาดพอดีเอาไว้ เพียงเท่านั้นใบหน้าสวยก็ร้อนฉ่าขึ้นมา เธอรีบใช้มือกอบกุมชายเสื้อมาปิดเอาไว้อย่างรีบร้อน แต่ทว่า มีหรือที่คนแกะออกไปจะยอมให้เธอปิดบังสิ่งน่ามองตรงหน้าได้
หมับ!
มือเล็กทั้งสองข้างของน้ำขิงถูกขุนพลจับรวบเอาไว้เหนือศีรษะ ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกดันให้นอนราบลงไปบนโต๊ะทำงาน ตามด้วยร่างสูงที่คลานมาคร่อมทับให้เธออยู่ใต้อาณัติของเขา ดวงตาคมกวาดมองใบหน้าสวยที่ชวนให้หลงใหลในยามนี้ที่แดงซ่านลามไปถึงใบหู ก่อนที่สายตาของเขาจะเลื่อนลงไปมองยังเนินนุ่มนิ่มด้วยสายตาแวววับอย่างไม่ปิดบัง
‘ใช่หรือเปล่า นี่ใช่เจ้านายสี่ตาจอมโหดจริงๆ หรือเปล่า (T^T) ’ น้ำขิงครวญครางในใจ เพราะตอนนี้เจ้านายที่เธอคิดว่ารู้จักมาตลอดห้าปี เหมือนกลายร่างเป็นคนที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน คนที่คิดว่าเนิร์ด และไร้สีสัน แต่ทว่าในยามที่ปลดเปลื้องทุกพันธนาการออก กลับดูฮ็อตได้ขนาดนี้ ยิ่งรอยสักที่หน้าท้องของเขา มันยิ่งทำให้รู้สึกวูบวาบขึ้นมาแปลก ๆ
‘ทำไมคนที่มักจะมองกันด้วยสายตาเย็นชาเหมือนโกรธกันตลอดเวลา และก็พูดจาแดกดันทุกครั้งที่ขอลากลับก่อนเวลางานเพราะมีนัดทำธุระ ถึงกลับมองฉันด้วยสายตาวาววับ ราวกับสัตว์ที่กำลังจะตะครุบเหยื่อด้วยนะ’
ฟึบ
“อึก...อื้อ!” ร่างบางที่ถูกมือหนาจับตรึงข้อมือไว้กับโต๊ะส่งเสียงอื้ออึงออกมาเบาๆ เมื่อมือหนาค่อย ๆ บีบเคล้นหน้าอกของเธอ
‘จะ จับแล้ว มะ มือเรียวสวยที่มีเส้นเลือดนูนขึ้นมาที่ฉันชอบ กะ กำลังบีบหนองโพของฉันอยู่ในตอนนี้ อ๊ากกกก! น้ำขิงอยากจะเป็นลม’
‘ใจหนึ่งก็ไม่อยากเสียตัว แต่อีกใจก็อยากลอง แต่ก็กลัวว่าพรุ่งนี้จะมองหน้ากันยังไง แล้วจะทำงานต่อได้ยังไง แต่รอยสักสุดเท่ตรงหน้าท้องนั่นก็ดูน่าลูบเอามากๆ’
‘โซฮ็อตมากแม่.....นี่แหละที่เขาเรียกว่าฮ็อตเนิร์ดของแทร่ (T0T) ’า
น้ำขิงตอนนี้ราวกับคนเป็นไบโพล่า ความคิดในหัวของเธอตีกันจนยุ่งเพราะไม่รู้จะโฟกัสอะไรก่อนดี ก่อนที่สติที่กำลังกระเจิดกระเจิงจะถูกเรียกกลับมาเมื่อบราเซียของเธอถูกถลกดันไว้ขึ้นเหนืออก เหลือไว้เพียงซาลาเปาขาว ๆ เปลือยเปล่าสองลูก ที่กำลังชูชันเรียกสายตาให้คนมอง ซึ่งสภาพจิตใจของหญิงสาวที่รักนวลสงวนตัวถึงขนาดไปตรวจสุขภาพประจำปีก็ยังขอรีเควสให้หมอผู้หญิงเป็นคนทำให้นั้น ตอนนี้เรียกว่าอับอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีเลยทีเดียว
แผล็บ!
ทันทีที่ลิ้นร้อนได้จรดลงบนยอดอก ร่างบางก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ก่อนที่มือทั้งสองข้างที่ก่อนหน้านี้ถูกจับล็อกเอาไว้ จะถูกปล่อยให้เป็นอิสระในเวลาต่อมา เพราะร่างสูงต้องการใช้มือของเขาในการกอบกุมบีบขยำเนินเนื้อนิ่มแทนในขณะที่ดูดเม้มมันไปด้วย
จุ้บๆ จ้วบ
“อึก! อื้อ” น้ำขิงรู้สึกทรมาน และไม่รู้ว่าจะหาอะไรมาช่วยระบายความทรมานที่มีอยู่ในตอนนี้ดี จึงคว้าสิ่งที่อยู่ใกล้มือที่สุด นั่นก็คือผมสีดำขลับของชายหนุ่มนั่นเอง
จุ้บๆๆ จ้วบๆ
“อึกๆ อื้ออ จักจี้ อื้อ!” น้ำขิงครวญคราง มือบางก็จิกขยุ้มผมของเจ้านายหนุ่มอย่างไม่เกรงใจ
‘นะ นุ่มลื่นมือดีจัง’
ในขณะที่น้ำขิงยังคงเพลิดเพลินกับการสัมผัสเส้นผมของเจ้านายหนุ่ม จู่ ๆ ขาเรียวทั้งสองข้างของเธอก็ถูกจับตั้งชันขึ้น โดยมีร่างสูงแทรกตัวไปกั้นกลางเอาไว้
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว เมื่อร่างสูงผละออกไปจากเนินอกของเธอเพื่อปลดซิปกางเกงตัวเอง และทันทีที่กางเกงสแล็คสีดำราคาแพงถูกถลกลง อะไรบางอย่างก็ชูชันขึ้นมาแทน ซึ่งภาพตรงหน้าทำเอาน้ำขิงตาโตด้วยความตกใจ
ฟึบ
‘อภิ มหึมา มหา อนาคอนดา!’
‘ลาออก’
‘พรุ่งนี้น้ำขิงจะลาออก แงงงงงง’
‘ถ้าโดนเจ้านั่นเข้าไป นะ น้ำขิงต้องตายแน่ ๆ’
เมื่อน้ำขิงได้เห็นสุดยอดความเป็นชายของคนตรงหน้าเต็มตา สัญชาตญาณก็บอกกับเธอว่าต้องหนี หญิงสาวจึงตัดสินใจแล้วว่าต่อให้ต้องลาออกจากงานเธอก็จะทำ เพราะเธอไม่อยากถูกเจ้าอนาคอนด้าตรงหน้าฉกตาย
พรึ่บ!
ร่างบางพยายามจะพลิกตัวหนี แต่ทว่าร่างสูงดันไวกว่า เขาจับกดเธอเอาไว้กับโต๊ะอีกครั้ง จนเธอไม่สามารถขยับไปไหนได้
“ไหนบอกจะไม่ป๊อด?” เสียงทุ้มเอ่ย ก่อนจะยกยิ้มร้ายที่มุมปากราวกับกำลังดูถูกคนใต้ร่าง
“กะ ก็ (￢﹏ ￢メ) ” น้ำขิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะเหลือบมองเจ้าอนาคอนด้าที่กำลังทิ่มท้องของเธออยู่ในตอนนี้ เมื่อร่างสูงเห็นท่าทางของน้ำขิง จึงเข้าใจได้ทันที ว่าอะไรที่ทำให้จู่ๆ หญิงสาวก็ตื่นกลัวขึ้นมา
“หึ”
“กลัวงั้นหรอ?”
“อื้อๆ (◕_◕❀) ” น้ำขิงพยักหน้าหงึกหงัก เพราะคิดว่าคนตรงหน้าจะเมตตายอมปล่อยเธอไป
แต่ทว่า.....
ฟึบ
จู่ ๆ การมองเห็นของเธอก็ดับลงเพราะฝ่ามือใหญ่ ร่างสูงเอามือปิดตาของเธอเอาไว้ ทำให้การมองเห็นถูกตัดขาด
“ที่นี้ ก็ไม่ต้องกลัวแล้วใช่มั้ย”
‘ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย…เฮ้ย! ไม่ใช่สิ นี่มันคนละประเด็นแล้วนะ (T^T) ’
หลังจากที่น้ำขิงถูกปิดตา เธอก็ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ร่างสูงกำลังทำอะไรอยู่ นั่นยิ่งทำให้ประหม่าขึ้นไปอีก จนกระทั่งแพนตี้ตัวบางที่สวมถูกถอดออกไป และ อะไรบางอย่างกำลังพยายามดุนดันอยู่กลางกายของเธอ
“อึก!” น้ำขิงรับรู้แล้วว่าอะไรกำลังพยายามแทรกกายเข้ามาในตัวเธอ พลันเกิดรู้สึกเกร็งขึ้นจนเผลอกัดริมฝีปากตัวเองจนแน่น
“อย่าเกร็ง เดี๋ยวเจ็บ”
นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่น้ำขิงจำได้ หลังจากนั้นเธอก็ได้ยินแค่เสียงครางราวกับสัตว์ร้าย และเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดของโต๊ะทำงานเท่านั้น
..................................
เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์
= กำลังใจ(◕‿< ❀ )
