รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,รักโรแมนติก,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก,นิยายชายหญิง,ดราม่า,ผันพลอย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บ้านหลังน้อย ๆ ของกานตาในเช้าวันอาทิตย์ มักมีเสียงดังมาจากโทรทัศน์เป็นประจำเด็กชายตัวน้อยไม่ได้รับอนุญาตให้ดูกาตูน นอกจากวันเสาร์-อาทิตย์เท่านั้น และเด็กชายจะต้องจัดการงานของตัวเองให้เรียบร้อยซะก่อนถึงจะดูได้
ปกติกานตาก็มักจะใช้เวลาช่วงนี้กับลูกชายเสมอ เพราะที่ผ่านมากานตาทำงานแทบทุกวันจนแทบไม่มีเวลาให้ดนัยกานต์เลย
ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วสำหรับงานใหม่และบริษัทใหม่ ถึงแม้ว่ากานตาจะเริ่มชินกับการทำงานแล้วก็ตาม แต่พอมาได้เจอเข้ากับธันวาเมื่อไม่กี่วันก่อนแทบจะทำลายทุกสิ่งอย่างลงไปทันที
“แม่เป็นไรเหรอครับ? ทำไมถึงไม่ตอบคำถามของน้องเติร์ดล่ะครับ” ดนัยกานต์ยืนอยู่ตรงหน้าผู้เป็นแม่
“เปล่าครับ แม่ไม่ได้เป็นอะไรครับ ขอโทษนะครับที่ทำให้น้องเติร์ดเป็นห่วง เมื่อกี้น้องเติร์ดถามอะไรนะครับแม่ไม่ได้ยิน”
“น้องเติร์ดถามว่าทำไมไลล่าถึงชอบวิ่งไปมาล่ะครับ ไม่เหนื่อยบ้างเลยหรือยังไง? น้องเติร์ดเองยังเหนื่อยเลย” เด็กชายเอ่ยถามถึงตัวละครในกาตูนพร้อมกับชี้นิ้วตรงไปยังโทรทัศน์ที่กำลังฉายภาพอยู่
“แม่ก็ไม่รู้สิครับ บางทีไลล่าอาจจะชอบวิ่งมาก ๆ เลยก็ได้นะครับ เลยวิ่งได้ไม่รู้จักเหนื่อยล่ะมั้งครับ”
“น้องเติร์ดเริ่มหิวหรือยังครับ? แม่ว่าจะไปทำขนมปังปิ้งมากินด้วยกัน”
“น้องเติร์ดขอแยมส้มนะครับ”
“โอเคครับ รอหน่อยนะครับเดี๋ยวแม่มา” เด็กชายยิ้มรับให้กับผู้เป็นแม่ที่เดินหายไปในครัว ก่อนจะหันกลับไปสนใจกาตูนในโทรทัศน์ต่อ
กานตาวางขนมปังวางนาบกับหน้ากระทะ ความร้อนจากกระทะกำลังทำให้ขนมปังเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอ่อน ๆ ชวนให้กานตานึกถึงตอนที่เธอทำอาหารเช้าให้ธันวาในหลาย ๆ เช้าที่เคยใช้เวลาอยู่ด้วยกันในหอพักเล็ก ๆ ของเธอ
กานตาไม่รู้ว่าหลังจากนี้ธันวาจะทำตัวเป็นมืออาชีพไม่พูดถึงเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องในอดีตของกันและกันหรือเปล่า เท่าที่กานตารู้จักชายหนุ่มมาเขาเองก็ไม่เคยพูดหรือถามถึงเรื่องในอดีตมากนัก หวังว่าความสัมพันธ์หลังจากนี้จะมีแค่เรื่องงานเท่านั้น
กานตามาทำงานแต่เช้าเหมือนปกติทุกวัน จัดการเอกสารจากแผนกต่าง ๆ ที่ต้องส่งให้ธันวาพิจารณาอนุมัติให้เรียบร้อยก่อนที่ชายหนุ่มจะเข้าบริษัท หลังจากจัดเอกสารเรียบร้อยแล้วกานตาถึงได้เริ่มทำงานของเธอต่อระหว่างนั้นธันวาก็เดินเข้ามาพอดี ชายหนุ่มหันมองหญิงสาวที่ยังคงนั่งทำงานโดยที่ไม่หันมาทักทายหรือสนใจเขาเลยสักนิด
“ไม่คิดจะพูดทักทายคนให้เงินเดือนเธอหน่อยหรือยังไง?” คำพูดกระแนะกระแหนของธันวา
“สวัสดีค่ะ ท่านประธาน” กานตาหันไปทักทายธันวาตามมารยาทก่อนจะกลับมาสนใจงานของเธอต่อ ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนมองท่าทีของเธออย่างหงุดหงิดใจเดินเข้าห้องทำงานของตัวเอง
บนโต๊ะทำงานของเขามีเอกสารมากมายหลายฉบับวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ชายหนุ่มเลือกหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านฉบับหนึ่งเปิดอ่านรายละเอียดต่าง ๆ บนเอกสารทุกฉบับมีกระดาษโน้ตติดเน้นส่วนสำคัญที่เขาควรจะอ่านเอาไว้ทำให้งานของเขาง่ายขึ้นเยอะ ตอนที่มีวารินเป็นเลขาเธอก็ทำงานได้ดีไม่ต่างกัน แต่สำหรับกานตาเธอมีความใส่ใจเพิ่มเข้ามาอีกส่วน
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
“เชิญ!” หลังสิ้นคำอนุญาตของชายหนุ่ม ร่างบางของกานตาเดินเข้ามาพร้อมกับแท็บเล็ตคู่ใจ หยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม แจกแจงรายละเอียดงานและนัดหมายต่างในวันนี้ให้ชายหนุ่มฟังและรับรู้
“อืม...นัดของคุณเอลิชารบกวนยกเลิกให้ด้วย ขอบคุณ”
“รับทราบค่ะท่านประธาน” กานตาตอบรับคำสั่งของธันวาก่อนจะจดบันทึกลงในแท็บเล็ตของเธอ
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” กานตาเดินออกไปจากห้องทำงานของธันวาทันที
“ทำเป็นไม่สนใจฉันไปเถอะ คอยดูกานตาฉันจะทำให้เธอมานอนครางอยู่ใต้ร่างของฉันให้ได้”
การทำงานดำเนินมาจนถึงช่วงบ่ายของวัน ตลอดช่วงบ่ายมีการประชุมที่แสนยาวนานกว่าจะจบการประชุมได้ก็กินเวลาไป 3-4ชั่วโมงเข้าไปแล้ว กานตาเดินตามธันวากลับมายังห้องทำงานของเขา
“คุณกานตารบกวนช่วยทำสรุปการประชุมเมื่อกี้ด้วยนะครับ” ธันวาหันกลับมาสั่งงานกานตา
“แต่อีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาเลิกงานแล้ว วันนี้ฉันคงทำให้ไม่เสร็จหรอกค่ะ”
“นั่นมันไม่ใช่ปัญหาของผม ถ้ามันเสร็จไม่ทันเวลาเลิกงานก็ถือซะว่าคุณทำโอทีต่อละกัน หรือจะเอางานกลับไปทำต่อที่บ้านก็ได้ผมไม่ว่าหรอก แค่งานเสร็จและวางบนโต๊ะของผมในเช้าวันพรุ่งนี้ก็พอ”
“เข้าใจนะคุณกานตา ผมไม่อยากพูดซ้ำ” พูดจบธันวาก็เดินกลับเข้าห้องทำงานของเขาทันที ทิ้งกานตาเอาไว้กับคำสั่งที่เธอไม่สามารถทำให้เสร็จได้ในเวลางาน
กานตานั่งประจำที่จัดระเบียบข้อมูลรายละเอียดต่าง ๆ ในการประชุมเมื่อครู่ แต่เพราะการประชุมที่ยาวนานข้อมูลเนื้อหาในการประชุมก็เยอะตามไปด้วย กว่ากานตาจะจัดระเบียบข้อมูลเสร็จก็เลยเวลาเลิกไปแล้วกว่าครึ่งชั่วโมง กานตารีบเก็บของทุกสิ่งอย่างลงกระเป๋าเดินตรงไปยังที่ตั้งของลิฟต์
กานตารีบขับรถตรงไปยังโรงเรียนของดนัยกานต์ทันที ภายในใจกลัวว่าลูกชายตัวน้อยจะคิดมากเรื่องที่เธอไปรับเขาช้ากว่าปกติ เรียวขาก้าวยาว ๆ เดินตรงไปยังห้องพักครู ครูประจำชั้นของดนัยกานต์กำลังล็อกประตูห้องพักครูโดยมีเด็กชายยืนอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับสะพายกระเป๋าเป้ของเขาเอาไว้
“น้องเติร์ด!!!” กานตาส่งเสียงเรียกให้เด็กชายรับรู้ว่าเธอมาถึงแล้ว
“แม่!!!” เด็กชายรีบวิ่งเข้าหากานตาทันทีที่เห็นผู้เป็นแม่
“ขอโทษนะคะที่มารับน้องเติร์ด พอดีงานติดพันจนปลีกตัวออกมาไม่ได้เลยนะคะ ขอโทษจริง ๆ นะคะ” กานตาเอ่ยปากขอโทษครูประจำชั้น
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันคิดไว้แล้วล่ะค่ะ ว่าคุณแม่คงยังติดงานอยู่กะว่าจะพาน้องเติร์ดไปนั่งรอด้วยกันที่โต๊ะใกล้ประตูทางเข้า แต่พอดีคุณแม่มาถึงซะก่อน”
“ขอโทษจริง ๆ นะคะ คราวหลังฉันจะโทรบอกนะคะถ้าเกิดต้องมารับน้องเติร์ดช้ากว่าปกติ”
“ได้ค่ะ ยังไงก็ขอตัวก่อนนะคะ”
“บายบายครับครูมินท์”
“ลาก่อนค่ะ” สองแม่ลูกเอ่ยร่ำลาคุณครูก่อนที่เธอจะเดินไปยังรถยนต์ของเธอ
“มาเถอะค่ะน้องเติร์ด เดี๋ยวลุงยามจะล็อกประตูซะก่อนจนเราออกจากโรงเรียนไม่ได้” มือบางกุมมือเล็ก ๆ ของลูกชายเดินไปตามทางเดินของโรงเรียนกลับไปยังรถยนต์
“ถ้าได้อยู่ในโรงเรียนตอนกลางคืนจะมีอะไรสนุก ๆ ให้ทำไหมครับ? น้องเติร์ดอยากรู้จัง”
“ไม่มีหรอกครับ ตอนกลางคืนไม่มีทั้งคุณครูและเพื่อน ๆ ของน้องเติร์ดหรอกนะครับ แบบนั้นน้องเติร์ดคงเหงาน่าดู แม่เองก็ไม่อยากอยู่ในโรงเรียนตอนกลางคืนด้วยนะครับน่ากลัวจะตายไป”
“ทำไมถึงน่ากลัวล่ะครับ?” เด็กชายถามอย่างสงสัยในสิ่งที่ผู้เป็นแม่กำลังจะสื่อถึง
“อืม...แม่ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงแต่ว่าโรงเรียนตอนกลางคืนมันน่ากลัว ไม่ได้น่าอยู่เหมือนตอนกลางวันหรอกนะครับน้องเติร์ด” กานตาจัดแจงที่นั่งให้กับลูกชายตัวน้อยตรวจเช็กความปลอดภัยให้กับเรียบร้อยก่อนออกรถ
สองแม่ลูกกลับมาถึงบ้านก็เลยเวลาอาหารของบ้านมาพอสมควรแล้ว กานตาเลือกทำกับข้าวง่าย ๆ ที่ใช้เวลาไม่นานนักเพื่อประหยัดเวลา ดนัยกานต์เสนอตัวที่จะช่วยกานตาทำอาหารเย็น หญิงสาวยื่นส้อมให้กับเด็กชายเพื่อตีไข่ขาวกับไข่แดงให้เขากัน
อาหารมื้อเย็นของบ้านแก้วมาลาที่ถึงจะช้าไปหน่อยแต่ก็ยังอบอวลไปด้วยความสุขและอบอุ่นใจ หลังจบอาหารเย็น สองแม่ลูกก็ใช้เวลาช่วงไพรม์ไทม์ด้วยกันจนถึงเวลาเข้านอนของดนัยกานต์
หลังลูกชายตัวน้อยหลับไปแล้วกานตาก็เริ่มต้นทำงานที่ยังคั่งค้างต่อให้เสร็จ แต่กว่างานของเธอจะเสร็จก็เลยเข้าสู่วันใหม่ไปแล้ว ร่างกายต้องการการพักผ่อนอย่างมาก แต่พลังงานของเธอก็อยู่ในโหมดประหยัดพลังงานไปแล้ว ร่างบางล้มตัวลงนอนตรงโซฟากลางห้องและผล่อยหลับไปในที่สุด
