รัก,ชาย-หญิง,ไทย,นิยายรัก,นิยายรัก ,นิยายรักชายหญิง,ผันพลอย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เสียงดังเอี๊อดอ๊าดจากเตียงดังขึ้นตามจังหวะการขยับเคลื่อนของคนสองคนบนเตียง ริมฝีปากดูดดึงกันและกันราวกับมีขั้วแม่เหล็กแรงสูงดูดดึงคนทั้งสองเข้าหากันและกัน เนื้อเนียนนุ่มถูกบีบขย้ำไปตามอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ มือหนาเริ่มขยับย้ายไปยังส่วนเว้าโค้งของหญิงสาว ทุกสัดส่วนของหญิงสาวตอบรับสัมผัสจากชายหนุ่มได้อย่างดี
รังสิมันต์ปลดกระดุมถอดเสื้อเชิ้ตราคาแพงออกก่อนจะโยนมันทิ้ง แผงอกขยับเคลื่อนไปตามจังหวะหายใจที่กำลังหืดหอบ พัชรียาขยับตัวลุกขึ้นนั่งไล่สายตามองเรือนร่างของชายหนุ่มที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามที่ผ่านการดูแลมากอย่างดี มือบางยกขึ้นพยายามเอื้อมจับแต่เหมือนส่วนลึกภายในใจบอกห้ามราวกับว่าถ้าเกิดจับสัมผัสร่างกายของชายหนุ่มขึ้นมามันก็ไม่ต่างอะไรกับการเปิดกล่องแพนโดรา
“ไม่อยากจับหน่อยหรือยังไง?” รังสิมันต์เอ่ยถามหลังจากที่ท่าทางของพัชรียาดูแปลกไป ร่างบางเงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะกลับไปมองกล้ามหน้าท้องของชายหนุ่มอีกครั้ง
หญิงสาวยังคงนั่งมองกล้ามหน้าท้องของชายหนุ่มนิ่ง ๆ ความรู้สึกหลายอย่างกำลังปะทะกันอยู่ภายในหัวสมอง ใบหน้าเห่อร้อนด้วยอารมณ์ภายใน
หลังจากนั่งมองกล้ามหน้าท้องของชายหนุ่มอยู่นาน ชายหนุ่มก็เป็นฝ่ายดึงมือบางของหญิงสาวเข้ามาแตะสัมผัสหน้าอกของตัวเองแล้วค่อย ๆ ลูบลงไปจนถึงจุดเหนือส่วนสำคัญที่กำลังนูนเต่งออกมาจนมองเห็นเป็นรูปทรงชัดเจน ส่วนสำคัญดึงดูดสายตาจนหญิงสาวนึกสงสัยว่าอะไรถูกซ่อนเก็บเอาไว้ภายใน
“ถอดกางเกงให้ฉันหน่อยสิ” รังสิมันต์เอ่ยขอให้เธอช่วยปลดเปลื้องอาภรณ์ที่ยังเหลืออยู่
“อะไรนะ?” คำพูดของชายหนุ่มทำเอาใบหน้าหวานขึ้นสีอย่างเขินอายยิ่งกว่าเก่า หญิงสาวที่ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยใช้เวลาในยามราตรีร่วมกับใคร อยู่ ๆ จะให้มาทำหน้าหนาปลดเปลื้องอาภรณ์ของชายหนุ่ม
“จะบ้าหรือไง ฉะ…ฉันจะไปกล้าทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง”
“อะไรกันเบลล์ ก่อนหน้านี้ฉันถามเธอแล้วนะว่าเธอแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าจะทำเรื่องแบบนี้กับฉันหรือเปล่า”
“เห็นหรือเปล่าว่าลูกชายฉันกำลังต้องการสัมผัสจากเธอ”
“ฉันมั่นใจว่ามือนุ่ม ๆ ของเธอจะต้องชอบมันจนอยากจะจับอยากจะบีบมันจนฉันไม่ต้องเอ่ยปากขอ” รอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ที่มักจะโปรยไปทั่วจนสาว ๆ หลายต่อหลายคนเดินเข้าหาเขาด้วยจุดประสงค์ที่ไม่ต่างกัน คือความต้องการที่จะสานความสัมพันธ์ในฐานะคนรัก
แต่กับผู้ชายอย่างรังสิมันต์ที่ชื่นชอบการเชยชมเรือนร่างผู้หญิงเป็นที่สุดยิ่งมีผู้หญิงหลายต่อหลายคนเข้าหาชายหนุ่มก็ยิ่งชอบใจ รังสิมันต์ปฏิเสธการสานความสัมพันธ์ระยะยาวและแทนที่ด้วยการเสนอความสัมพันธ์แบบชั่วคืน
“รู้สึกได้ใช่ไหมว่าตอนนี้มันกำลังตื่นเต้นแค่ไหน?” มือบางถูกวางลงบนจุดสำคัญของชายหนุ่ม
“ลองเอามันออกมาหน่อยสิเบลล์” มือบางออกแรงลูบไปตามเนื้อผ้าของกางเกง ท่อนเนื้อส่วนนั้นพองโปร่งนูนตามขนาดของมันอย่างเต็มที่
มือบางปลดตะขอที่คอย ๆ เหนี่ยวรั้งปิดกั้นส่วนสำคัญเอาไว้อย่างดีกางเกงสแล็ครวมไปจนถึงอันเดอร์แวร์ถูกถอดสลัดออกจากเรียวขาแกร่ง ร่างกายเปล่าเปลือยของชายหนุ่มช่างดูงดงามไม่ต่างอะไรจากรูปปั้นเดวิดแต่สิ่งที่ต่างออกไปคือจุดกึ่งกลางชายอันน่าภูมิใจของรังสิมันต์ ส่วนปลายสุดชี้โด่อย่างสวยงาม
“มันสวยใช่ไหมล่ะเบลล์”
“มานี่สิ” ชายหนุ่มดึงรั้งร่างบางขึ้นตักที่เปล่าเปลือยของตัวเอง
หญิงสาวรู้สึกร้อนวูบวาบเมื่อสัมผัสโดนอะไรหลาย ๆ อย่างของชายหนุ่ม มือบางแตะสัมผัสแผงอกหนา ส่วนสำคัญของชายหนุ่มถูกสอดอยู่ระหว่างกลางความเป็นหญิงยิ่งตอนนี้หญิงสาวสวมกางเกงเทรนนิ่งรัดรูปด้วยแล้วจุดสัมผัสในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการถูกสัมผัสผ่านเนื้อหนังโดยตรง
“สนใจมันขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ? เธอควรมองหน้าของฉันไม่ใช่หรือยังไง?” ปลายนิ้วยาวช้อนปลายคางของหญิงสาวให้เงยขึ้น
ชายหนุ่มส่งจูบรสหวานไปพร้อมกับสัมผัสเรือนร่างของหญิงสาว เสื้อยืดตัวหนาถูกถอดออกไปพร้อมกับฮีทเทค ร่างบางเหลือเพียงบราเซียร์ที่ปกปิดส่วนสำคัญเอาไว้ เนื้อนุ่มถูกดูดขบเม้มอย่างเอาแต่ใจรอยแดงถูกทิ้งเอาไว้เป็นหลักฐานของเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นในคืนนี้
“จะ…อืม…เจมส์…ฉันจะเจ็บ บะ…เบา…เบา…เบาหน่อย” เสียงครางหวาน ๆ ของพัชรียาเคลียคลออยู่ข้างใบหูของรังสิมันต์
ร่างบางถูกวางลงกับเตียงนอนหนานุ่มของรังสิมันต์ มือหนาจัดการกับเสื้อผ้าส่วนของเธอที่ปิดกั้นสัมผัสระหว่างคนสองคน มือบางพยายามใช้ฝ่ามือเล็กของตัวเองปกปิดส่วนสำคัญที่ปิดยังไงก็ไม่มิดของตัวเองเอาไว้ เรียวขาถูกอ้าออกกว้างเพื่อที่ชายหนุ่มจะแทรกตัวเข้าไปได้
“อ่ะ!!!” เสียงหวานร้องครางออกมา เมื่อจุดกึ่งกลางของชายหนุ่มสัมผัสโดนส่วนสำคัญของเธอ ส่วนปลายขยับถูกไถไปมาอย่างเอาแต่ใจ หญิงสาวรู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติที่กำลังเกิดขึ้นกับร่างกายของตัวเอง
“เบลล์เอามือออกหน่อยสิ เธอเห็นทุกส่วนของฉันหมดแล้วแต่ตอนนี้เธอกลับไม่ยอมให้ฉันเห็นทุกสิ่งอย่างของเธอ” รังสิมันต์พยายามดึงมือบางออกจากเนื้อนิ่มหยุ่น
เนื้อหน้าอกของพัชรียาเป็นทรงกลมได้รูป เม็ดทับทิมสีน้ำตาลอ่อนกำลังแข็งขึ้นเป็นไต ปลายลิ้นหนาไล่เลียไปทั่วฐานกว้างดูดดึงเม็ดทับทิมก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนลงไปเรื่อย ๆ จนถึงส่วนสำคัญ ปลายลิ้นหนาโลมเลียส่วนสำคัญที่นอกจากจะช่วยปลุกอารมณ์ของหญิงสาวแล้วยังช่วยให้ร่างกายของพัชรียาเตรียมพร้อมรับกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้
“อ่ะ!! อืม…จะ เจมส์ อ่ะ!! เดี๋ยว!…หยุดก่อน เจมส์!” เสียงครางหวานของพัชรียายิ่งทำให้รังสิมันต์ขยับจังหวะลิ้นเร็วยิ่งขึ้น
ความรู้สึกกำลังพุ่งจนถึงขีดสุดก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบพร้อมกับชายหนุ่มที่ขยับออกห่างจากส่วนสำคัญ ริมฝีปากเปรอะเปื้อนไปด้วยรอยน้ำรักที่ออกมาจากส่วนสำคัญของตัวเธอเอง ใบหน้าหวานขึ้นสีอย่างเขินอาย
“เบลล์ มองฉันสิ” สายตาเงยมองใบหน้าของรังสิมันต์ สายตาของชายหนุ่มบ่งบอกถึงความต้องการที่อยู่ภายใน
“ฉันจะใส่เข้าไปแล้วนะเบลล์ พร้อมแล้วใช่ไหมเบลล์?” ร่างบางพยักหน้ารับ โอบรั้งชายหนุ่มเข้าหาตัวพยายามซ่อนใบหน้าก่ำแดงเข้ากับซอกคอของรังสิมันต์
ท่อนเอ็นเนื้อบวมเบ่งที่แทบจะระเบิดอยู่รอมร่อ ส่วนปลายสุดกำลังพยายามแทรกสอดเข้าไปภายในส่วนสำคัญอย่างแผ่วเบา ภายในกายสาวที่ไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน มันแน่นซะจนแทบจะแทรกเข้าไปภายในไม่ได้ เสียงครางหวานและความเจ็บปวดถูกส่งต่อให้ชายหนุ่มผ่านปลายเล็บที่จิกลงกับกล้ามเนื้อปีกหลัง
“อ่ะ!!! อืม อ่ะ!” เสียงหายใจออกดังเฮือกใหญ่ของพัชรียาที่พยายามผ่อนปรนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นภายใน
รังสิมันต์เริ่มขยับตัวทันทีเมื่อร่างกายพัชรียาเริ่มคุ้นเคยกับท่อนเอ็นของตัวเอง จังหวะรักเริ่มต้นด้วยความช้าเหมาะสำหรับหญิงสาวที่เพิ่งเคยเจอสัมผัสแบบนี้เป็นครั้งแรก จังหวะรักเริ่มเร็วถี่ขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงในจังหวะที่รังสิมันต์ชอบ หญิงสาวพยายามกักกลั้นเสียงครางหวานเอาไว้เข้ากับไหล่หนาของชายหนุ่ม
“เบลล์ ฉันจะ…ไม่ไหวแล้ว ฉันใกล้…จะแตกแล้ว”
ชายหนุ่มขยับจังหวะรักให้เร็วยิ่งขึ้นกว่าเก่าเน้นย้ำทุกจังหวะที่สอดลึกเข้าไปจนถึงส่วนลึกสุดภายในส่วนสำคัญของกายเนื้อสาวจังหวะรักเน้นย้ำแรงขึ้นเรื่อย ๆ รังสิมันต์ส่งหญิงสาวถึงจุดสูงสุดไปก่อนและอีกไม่กี่นาทีต่อมาชายหนุ่มก็ถึงจุดสูงสุดตามหญิงสาวไปตาม ๆ กัน ร่างหนาทิ้งตัวลงพักเหนื่อยจากบทรักเมื่อครู่อยู่พักใหญ่
“เจมส์…เจมส์” เสียงหวานเอ่ยเรียกชายหนุ่มเสียงแผ่วเบา
“ว่าไงเบลล์ เรียกฉันทำไม? อยากให้ฉันกอดเธออีกรอบงั้นเหรอ?” ชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วกรอบหน้าของพัชรียา
“ฉัน…ชอบ…นายนะ” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะประมวลผลกับประโยคอันแผ่วเบาที่หญิงสาวเอ่ยออกมา
พัชรียาดึงรั้งรังสิมันต์เข้าหาก่อนจะจูบริมฝีปากหนาอย่างแผ่วเบา สัมผัสเบาบางแต่กลับเย้ายวนอารมณ์จนสิ่งที่เข้านอนไปแล้ว กลับมาเด้งตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ชายหนุ่มจูบตอบหญิงสาวด้วยความแผ่วเบาแต่ลึกล้ำยิ่งกว่ารสจูบที่หญิงสาวมอบให้โอบกอดร่างบางด้วยความอบอุ่น
พัชรียาผล็อยหลับไปแล้วจากความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดทั้งวันรวมถึงบทรักที่รังสิมันต์มอบให้ ใจจริงรังสิมันต์อยากจะเพิ่มบทรักอีกสักบทแต่พอมาเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าของหญิงสาวแล้วชายหนุ่มคงทำได้แค่ตัดใจ
รังสิมันต์จัดการเช็ดเนื้อตัวที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำรักจากทั้งของเขาและของเธอ ถึงจะไม่ได้สะอาดอะไรมากมายแต่อย่างน้อยพัชรียาจะได้หลับสบายไม่เหนียวเนื้อตัวระหว่างกำลังนอนหลับ หลังจัดการอะไรต่อมิอะไรเรียบร้อย ชายหนุ่มขยับขึ้นเตียงนอนโอบกอดร่างบางเอาไว้ก่อนที่ชายหนุ่มจะเข้าสู่ห้วงนิทราตามหญิงสาวไป
แสงยามเช้าที่สอดผ่านผ้าม่านผืนหนา คนสองนอนกกกอดส่งผ่านความอบอุ่นให้กันและกัน ผ้าห่มส่วนหนึ่งถูกพัชรียากอดไว้แทนหมอนข้างโดยที่มีรังสิมันต์กอดสวมหลังไว้อีกที แสงแดดยามเช้าสอดส่องผ่านกระทบเข้ากับเปลือกตาบางที่ยังคงปิดสนิท
ร่างบางพยายามพลิกตัวหันหลังกลับเข้าซุกหน้าเข้ากับอกหนาของรังสิมันต์ สัมผัสหนาแน่นที่รู้สึกได้ผิดแปลกไป พัชรียาพยายามลืมตาขึ้นมองภาพโดยรอบสิ่งแรกที่เข้าปะทะสายตาคือเนื้อหน้าอกของผู้ชายที่ไม่ควรจะมานอนอยู่บนเตียงเดียวกับเธอ พัชรียาพยายามลุกขึ้นออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม
สายตาเบิกกว้างมองชายที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับเธอ ชายหนุ่มที่เกาะติดอยู่ภายในหัวใจของเธอมายาวนาน ถึงแม้ว่าอยากจะดีใจที่กลับมาพบเจอกันอีกครั้งแต่สถานการณ์ที่กลับมาพบเจอกันมันกลับกลายเป็นสถานการณ์แบบนี้ สถานการณ์ที่ไม่ต้องคิดอะไรให้มากก็สามารถเข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอและเขาเมื่อคืนนี้
“เบลล์~ เธอกำลังจะไปหนาย?”
พัชรียาลุกขึ้นออกจากเตียงนอนสวมเสื้อผ้าที่ถูกถอดโยนทิ้งไปทั่วทั้งห้องก่อนจะออกจากแพนท์เฮ้าส์สุดหรูกลางเขตแมนแฮตตัน หญิงสาวใช้เวลาราว ๆ หนึ่งชั่วโมงเศษในการเดินทางกลับอะพาร์ตเมนต์ของตัวเอง
พัชรียามองเรือนร่างที่เต็มไปด้วยร่องรอยช้ำรักที่ชายหนุ่มฝากทิ้งเอาไว้ หญิงสาวพยายามนึกคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดเมื่อคืน แม้ว่าจะพอคาดคะเนว่าเกิดอะไรแต่หญิงสาวกลับไม่มีความทรงจำกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเลยแม้แต่น้อย ความทรงจำสุดท้ายก็เลือนรางจนแทบจำไม่ได้
“มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ฉันกับเจมส์…”
