ครอบครัว,จีน,ครอบครัว,นิยายจีนโบราณ,หนิงหนิงจิ๋วจี๊ด,พล็อตสร้างกระแส,เกิดใหม่ ,นิยายรักจีนโบราณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
กว่าจะได้ฤกษ์ผลิตสบู่ออกขายม่านหนิงฮวาก็ใช้เวลาลองผิดลองถูกมาเกือบหนึ่งปีและในวันที่มีอายุเก้าขวบปีเต็มนางก็ให้ของขวัญตัวเองด้วยการนำสบู่ที่ไปจดทะเบียนการค้าอย่างถูกต้องกับทางการไปตั้งแผงขายที่ตลาดในตำบลโดยความตั้งใจแรกของเด็กหญิงนั้นคืออยากให้ชาวบ้านร้านตลาดสามารถเข้าถึงสบู่ได้เนื่องจากในยุคนี้สบู่ที่ใช้ทำความสะอาดยังถือว่าเป็นสินค้าสิ้นเปลืองที่ไม่มีใครนิยมใช้กัน
วันนี้สองคนพี่น้องตื่นมาช่วยกันทำกับข้าวและทำภารกิจประจำวันในสวนตั้งแต่เช้าตรู่จากนั้นก็แบกตะกร้าใส่สบู่ที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืนขึ้นหลังแล้วก็เดินไปที่บ้านท่านปู่ผู้นำหมู่บ้านเพื่อรอขึ้นเกวียนที่จะออกเดินทางในรอบแรกของวัน
เมื่อมาถึงตลาดสิ่งแรกที่ม่านหนิงฮวาทำคือเดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่ของทางการเพื่อถามหาแผงขายของส่วนกลางที่ยังว่างอยู่รอสักครู่เจ้าหน้าที่ที่มีหน้าที่ดูแลจัดการความเรียบร้อยภายในตลาดก็พาสองพี่น้องเดินไปดูพื้นที่ว่างเมื่อพวกนางตัดสินใจเลือกทำเลขายของได้แล้วก็เพียงแค่จ่ายค่าเช่ารายวันจากนั้นเจ้าหน้าที่ก็จะเดินกลับไปเอาป้ายไม้อนุญาตให้ตั้งแผงค้าขายของทางการและโต๊ะหนึ่งตัวมาวางประจำที่ให้
“หากเจ้าขายของหมดแล้วก็แค่เอาป้ายไม้ไปคืนแล้วจะมีคนมาเก็บโต๊ะเองสามารถขายได้ถึงเย็นเลยนะไม่ต้องเร่งรีบอะไร ว่าแต่เจ้าสองคนพี่น้องขายอะไรกันหรือ” เจ้าหน้าที่ผู้นี้เห็นสองพี่น้องเข้าออกร้านค้าข้าวมานานปีแม้จะไม่เคยพูดคุยกันมาก่อนแต่ก็ยังรู้จักว่าทั้งสองคนนั้นเป็นบุตรสาวจากสกุลม่าน
“ข้ากับน้องสาวนำสบู่ที่ทำเองมาขายเจ้าค่ะท่านน้าเป็นสบู่สมุนไพรสูตรต่างๆ ขายราคาไม่แพงเพียงก้อนละเจ็ดอีแปะ แต่วันนี้พิเศษเปิดร้านวันแรกสบู่ธรรมดาข้าขายสามก้อนยี่สิบอีแปะเท่านั้นเองกับอีกส่วนที่เป็นสบู่พร้อมใยขัดตัวราคาเพียงก้อนละสิบสองอีแปะซื้อวันนี้สามชิ้นสามสิบห้าอีแปะเท่านั้นเจ้าค่ะ” ในเมื่อมีคนสนใจม่านหนิงฮวาก็นำเสนอสินค้าด้วยความมั่นอกมั่นใจในคุณภาพสินค้าของตนเองอีกทั้งยังหยิบสบู่ที่ห่อกระดาษแยกเป็นสีๆ ติดชื่อสูตรและเขียนสรรพคุณคร่าวๆ เอาไว้เพื่อความเข้าใจของคนใช้แม้สีกระดาษห่อของแต่ละสูตรจะต่างกันก็ตาม
ในช่วงแรกม่านหนิงฮวาตั้งใจทำสบู่ออกมาทั้งหมดสามสูตรโดยสูตรแรกเป็นสูตรขมิ้นช่วยบำรุงผิวลดอาการอักเสบของสิวและผิวหนังได้ดี สูตรที่สองเป็นสูตรมะขามและน้ำผึ้งช่วยลดความมันที่ผิวหนังและลดความหมองคล้ำและสูตรที่สามคือสูตรว่านหางจระเข้ผสมน้ำมะนาวช่วยทำให้ผิวนุ่มชุ่มชื้นไม่แห้งกร้านและที่พิเศษคือมีการนำสบู่แต่ละสูตรมาเทใส่ใยบวบที่ตัดเป็นชิ้นขนาดพอดีมือจับอีกทั้งยังมีเชือกร้อยให้แขวนได้เมื่อน้ำสบู่ที่เทลงบนใยบวบแข็งตัวก็จะได้สบู่พร้อมใยขัดอยู่ในชิ้นเดียวกันใช้งานได้ง่ายมาก
“สบู่ของแม่หนูแปลกตายิ่งนักทั้งยังมีกลิ่นหอมข้าขอจองแบบที่มีใยขัดตัวทั้งสามสูตรสองชุดแต่ขอทำงานจนเสร็จหน้าที่ก่อนจะรีบเอาเงินมาจ่ายให้นะ” เพราะว่าออกมาทำงานในตลาดจึงไม่พกเงินมาเพื่อความคล่องตัวหลังจากเสร็จงานดูแลให้ชาวบ้านจองแผงค้าขายในช่วงเช้าแล้วก็จะมาสามารถกลับไปเอาเงินที่เก็บไว้มาจ่ายค่าสินค้าให้แม่หนูได้
“ยินดีเจ้าค่ะ ท่านน้าไปทำงานตามสบายเลยนะเจ้าคะในฐานะที่ท่านเป็นลูกค้าคนแรกข้าจะแถมสบู่ก้อนเล็กสูตรน้ำนมข้าวไปให้ลองใช้ด้วยจะใช้ล้างหน้าหรือถูตัวก็ได้ทั้งนั้น สูตรนี้ยังไม่มีขายนะเจ้าคะเพราะว่าข้ายังผลิตไม่ทัน” ม่านหนิงฮวายิ้มรับคำสั่งจองพร้อมกับหยิบสบู่ตามจำนวนที่ท่านน้าท่านนี้สั่งใส่ถุงกระดาษแยกไว้โดยไม่ลืมที่จะหยิบสบู่ก้อนสีนวลๆ มาแถมให้อีกหนึ่งก้อน
“เอ่อ ข้ารบกวนเจ้าแยกออกเป็นสองห่อได้หรือไม่ข้าจะนำไปฝากมารดาแล้วก็คู่หมั้นของข้าน่ะแม่หนู”
“ได้เลยเจ้าค่ะท่านน้า ถ้าท่านแม่และคู่หมั้นของท่านลองใช้สบู่แล้วพึงพอใจหรือไม่ข้าขอรบกวนท่านน้ามาบอกกล่าวกันบ้างนะเจ้าคะ” ตลอดการแนะนำสินค้านั้นม่านหนิงฮวาพูดจาเสียงดังฟังชัดและใบหน้าที่ขาวผ่องของเด็กหญิงก็ประดับด้วยรอยยิ้มอยู่เสมอทำให้ชาวบ้านที่เดินจับจ่ายซื้อของโดยเฉพาะสุภาพสตรีให้ความสนใจมามุงดูอยู่พอสมควร
“เสี่ยวเหอเจ้าช่วยเอากระดานดำออกมาวางที่หน้าร้านให้พี่สักหน่อยอย่าลืมตรวจสอบข้อความให้ดีว่ามีอะไรลบเลือนไปหรือไม่ หากมีเจ้าก็เขียนเพิ่มให้เรียบร้อยนะ” กระดานดำอันใหญ่ที่เคยใช้คัดอักษรอยู่ทุกวันในคราวนี้ม่านหนิงฮวาบอกให้น้องสาวเขียนข้อความประชาสัมพันธ์สบู่ที่นำมาขายวันนี้เอาไว้เพื่อให้ลูกค้าที่เดินผ่านไปผ่านมาได้อ่านกัน
“ได้เลยเจ้าค่ะพี่ใหญ่” กระดานดำที่เขียนข้อความมาไม่มีส่วนไหนที่เลอะเลือนเสียหายม่านหนิงเหอจึงตั้งอิงมันไว้กับขาโต๊ะจากนั้นก็กลับมายืนข้างๆ พี่สาวอีกครั้งหนึ่ง
“แม่หนูสบู่นี่ไม่มีให้ทดลองใช้เลยหรือแล้วข้าจะรู้ได้เช่นไรล่ะว่ามันจะดีอย่างที่เจ้าว่าถ้าหากซื้อไปแล้วใช้ไม่ดีจะไม่เสียเงินเปล่าหรอกหรือ” มีผู้คนสนใจเดินมาสอบถามและซื้อสบู่ติดไม้ติดมือไปคนละก้อนสองก้อนจนมีสตรีท่านหนึ่งแต่งกายสวยงามและสวมเครื่องประดับมีราคามาถามถึงการทดลองใช้สบู่ม่านหนิงฮวาจึงฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองลืมสิ่งที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งไปเสียแล้ว
“รบกวนท่านน้ารอสักครู่นะเจ้าคะเดี๋ยวข้าจะรีบเตรียมตัวอย่างให้ทดลองเดี๋ยวนี้ เสี่ยวเหอเจ้าฟังพี่ใหญ่นะไปที่ร้านของท่านปู่หลงจู๊ขอยืมถังน้ำมาสองใบ ใบหนึ่งใส่น้ำมาให้เจ้าพอถือได้บอกท่านปู่ไปว่าเรามาตั้งแผงขายสบู่กำลังจะให้ลูกค้าได้ทดลองใช้กัน” ม่านหนิงเหอพยักหน้าหลังจากฟังสิ่งที่พี่สาวพูดจบจากนั้นเด็กหญิงคนน้องก็ออกเดินด้วยความเร่งรีบมุ่งหน้าไปยังร้านค้าข้าวที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากพื้นที่ค้าขายส่วนกลาง
เวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งเค่อม่านหนิงเหอก็กลับมาที่แผงขายสบู่พร้อมกับท่านปู่หลงจู๊เฉาตงที่ให้คนงานหิวถังน้ำมาให้ถึงสองถังเต็มๆ พร้อมด้วยถังเปล่าอีกสองใบเพื่อมาใช้ใส่น้ำที่ใช้แล้ว
“คารวะท่านปู่ตงเจ้าค่ะข้ารบกวนให้เสี่ยวเหอไปยืมถังน้ำไม่คิดว่าท่านปู่จะมาเองขอข้าจัดการให้ลูกค้าทดลองใช้สบู่ก่อนนะเจ้าคะแล้วจะมาคุยด้วย วันนี้ข้ามีสบู่เตรียมไว้ให้ท่านปู่ด้วยเจ้าค่ะ” ม่านหนิงฮวาทักทายผู้อาวุโสด้วยท่าทางที่นอบน้อมก่อนจะหันมาจัดการกับลูกค้าที่ตั้งแถวรออยู่สองสามคน
“ท่านน้าเจ้าคะสบู่ของข้าในตอนนี้มีทั้งหมดสามสูตรล้วนทำมาจากสมุนไพรที่ไม่เป็นอันตรายทั้งสิ้น สูตรแรกเป็นขมิ้นช่วยบำรุงผิวลดอาการอักเสบของสิวและผิวหนังได้ดี สูตรที่สองเป็นมะขามและน้ำผึ้งช่วยลดความมันที่ผิวหนังและลดความหมองคล้ำและสูตรที่สามคือว่านหางจระเข้ผสมน้ำมะนาวช่วยทำให้ผิวนุ่มชุ่มชื้นไม่แห้งกร้าน
นอกจากนั้นสบู่ก็ยังมีสองรูปแบบโดยแบบที่หนึ่งนั้นเหมาะที่จะใช้ล้างหน้าหรือฟอกผิวกายก็ได้ส่วนแบบที่สองนั้นจะมีใยบวบขัดตัวสามารถใช้กับผิวกายได้ดีอีกทั้งยังช่วยขัดขี้ไคลทำให้ผิวนุ่มเนียนน่าสัมผัสเจ้าค่ะ ข้ารบกวนขอยืมมือท่านน้าสักครู่นะเจ้าคะ”
ม่านหนิงฮวาจับมือลูกค้าท่านนั้นมาตรงถังเปล่าก่อนจะตักน้ำราดไปที่บริเวณหลังมือนางเล็กน้อยต่อมาก็นำสบู่สูตรขมิ้นสีเหลืองอ่อนๆ ที่แกะออกจากห่อกระดาษใหม่ๆ ออกมาใช้มือที่เปียกของตัวเองถูวนไปวนมาจนเกิดฟองเล็กน้อยจากนั้นก็นำฟองสบู่นั้นไปฟอกมือของลูกค้าถูไปมาสักครู่แล้วจึงล้างออกด้วยน้ำสะอาด
“รู้สึกเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะท่านน้า” เด็กหญิงเงยหน้ายิ้มหวานเฝ้ารอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อเพราะนางหวังว่าความพึงพอใจของลูกค้าที่ได้ทำการทดลองใช้สบู่นั้นมันจะทำให้ตนเองได้ลูกค้าเพิ่มขึ้นอีกอย่างแน่นอน
“น่าอัศจรรย์นักเมื่อครู่มีของข้าเหนียวไปด้วยเหงื่อและฝุ่นจากการเลือกซื้อของในตลาดมาเป็นเวลานานแต่หลังจากที่ใช้สบู่ข้ฃองเจ้าแล้วรู้สึกได้เลยถึงความสะอาดอีกทั้งสบู่นี้ก็ยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ใช้แล้วไม่มีอาการแสบคันเลยสักนิด” หลังจากที่เช็ดมือจนแห้งสนิทดีแล้วคุณหนูใหญ่เหวินเจียลี่แห่งร้านค้าไม้ใหญ่ประจำตำบลที่แต่งงานออกไปแล้วกลับมาเยี่ยมบิดามารดาที่ตำบลบ้านเกิดพอดีคลี่ยิ้มด้วยความพึงพอใจอีกทั้งยังยกมือทั้งสองข้างของนางออกมาให้ม่านหนิงฮวาได้ดูเปรียบเทียบกัน
และยิ่งนางพูดว่าใช้สบู่นี้แล้วไม่มีอาการแสบคันผู้คนก็ยิ่งสนใจกันมากเนื่องจากสบู่ที่เคยใช้กันโดยทั่วไปนั้นบางชนิดก่อให้เกิดความระคายเคืองไปถึงขั้นแสบคันที่ผิวหนังผู้คนจึงไม่ค่อยนิยมใช้สบู่กันเท่าไรนัก
“ข้ายินดีที่ท่านน้าชอบเจ้าค่ะ สบู่ของข้าล้วนทำมาจากสมุนไพรและวัตถุดิบจากธรรมชาติทั้งสิ้นและตัวข้านี่แหละที่เป็นผู้ทดลองใช้เองนานเป็นปีจึงได้กล้านำมาวางขายในวันนี้เจ้าค่ะ” ที่พูดมานั้นไม่มีอะไรเกินจริงสักนิดเพราะถึงแม้ม่านหนิงฮวาจะรู้จักวิธีการทำสบู่อย่างง่ายแต่ก็ไม่สามารถจำสัดส่วนที่แม่นยำได้นางจึงต้องทดลองทำตั้งแต่ขั้นตอนแรกและใช้เวลาปรับปรุงสูตรสบู่มาเรื่อยๆ ในเวลาที่ว่างจากการทำงานอื่นจนกระทั่งได้สบู่ที่มีความแข็งกำลังดีไม่เหลวอ่อนพร้อมจะละลายหายไปกับน้ำดังเช่นสบู่ที่มีขายอยู่ในท้องตลาดทุกวันนี้
“ถ้าเช่นนั้นข้าขอซื้อสบู่ของเจ้าทั้งแบบธรรมดาและแบบที่มีใยขัดคละสูตรกันอย่างละสามสิบก้อน เจ้ามีสินค้าพอหรือไม่แม่หนู” เหวินเจียลี่สั่งสินค้าอย่างไม่ลังเลเนื่องจากนางมั่นใจว่าสบู่ร้านนี้เป็นของดีอย่างแน่นอน
“มีพอเจ้าค่ะท่านน้ารอสักครู่นะเจ้าคะข้าจะรีบจัดสินค้าให้เลย และข้าจะแถมสบู่สูตรน้ำนมข้าวไปให้ท่านได้ทดลองใช้ด้วยเจ้าค่ะสบู่สูตรนี้ครั้งหน้าข้าจึงจะเอามาขายเพราะว่ายังผลิตไม่ทันในครั้งนี้”
หลังจากมีลูกค้ามาขอทดลองใช้สบู่รายแรกผ่านไปก็มีคนมาขอทดลองกันอยู่เรื่อยๆ สองพี่น้องจึงแบ่งหน้าที่กันโดยม่านหนิงฮวาจะขายสบู่ให้ลูกค้าส่วนม่านหนิงเหอจะเป็นผู้ช่วยดูแลการทดลองใช้สบู่ที่แม้นางจะไม่ช่างพูดเช่นพี่สาวแต่เพราะความเป็นเด็กที่มีกิริยามารยาทเรียบร้อยจึงทำให้ใครต่อใครเอ็นดูได้ไม่ยากนัก
ไม่น่าเชื่อว่าสบู่จำนวนเกือบสองร้อยก้อนที่นำมาในวันนี้จะขายหมดเกลี้ยงไม่เหลือกลับบ้านเลยสักก้อนภายในเวลาแค่หนึ่งชั่วยามกว่าๆ เท่านั้น ซึ่งหลังจากขายของเสร็จท่านปู่เฉาตงก็ส่งคนงานมาช่วยสองพี่น้องเก็บข้าวของอีกทั้งยังเชิญทั้งคู่ไปนั่งพักกินขนมที่ร้านค้าข้าวให้หายเหนื่อยก่อนจากนั้นท่านปู่หลงจู๊ใจดีจะเป็นคนส่งพวกนางกลับบ้านเองจะได้ไม่ต้องรอเกวียนของท่านปู่ผู้นำหมู่บ้านที่จะกลับเข้าหมู่บ้านอีกครั้งในช่วงกลางยามอู่
