ไพรดงพิศวง - ตอนที่ 7 การเผชิญหน้าเสือสมิง โดย makitomak @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

 ไพรดงพิศวง ความหมาย: * ไพร : หมายถึง ป่า, ดง หรือพื้นที่ป่าทึบ  * ดง : หมายถึง กลุ่มต้นไม้ที่ขึ้นหนาแน่น * พิศวง : หมายถึง น่าแปลกใจ, น่าสงสัย, หรือทำให้เกิดความสงสัย "ไพรดงพิศวง" จึงหมายถึง ป่าหรือดงที่เต็มไปด้วยความลึกลับ น่ากลัว หรือเหตุการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ อาจมีความเชื่อเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ หรือเรื่องราวเล่าขานที่น่าขนลุกเกี่ยวข้องกับสถานที่นั้นๆ 🙏กราบสวัสดีท่านผู้เดินทางทั้งหลาย เร็วๆนี้กระผมจะพาท่านเดินทางไปพบกับความ🙏ประหลาด🫨ความเร้นลับ ความเชื่อมโยงกับโลกต่างมิติ และเรื่องราวของพรานหนุ่มที่โดนกลุ่มล่าสมบัติว่าจ้างให้นำทางเข้าป่าลึกเพื่อตามหาว่านชนิดหนึ่ง สี่ว่านจตุรมิตร การเดินจะพบเจออะไรบ้างมาเดินทางไปพร้อมๆกัน

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

 ไพรดงพิศวง ความหมาย:

ในยามที่ทุกคนหลับใหลอยู่ในภวังจิตนั้น หารู้ได้ไม่ว่าภัยอันตรายกำลังมาขึ้นเยือนถึงที่

" ไอชางวีไอชางเวียงข้ามาตามพวกเอ็งกลับบ้าน"

สิ้นเสียงของชายรูปร่างคล้ายพรานสิงห์นั้น จึงทำให้คนทั้งหกผวาตื่นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย นั้นทำให้อาวุธของแต่ละคนอยู่ในท่าพร้อมยิง

"นะ..นั้นใช่ลุงพรานสิงห์ไหม" ชางวีถามเมื่อชะโงกหน้าลงไปดูหลังพบว่าชายด้านล่างเหมือนพรานสิงห์ชะเหลือเกิน ชายแปลกหน้าแหงนหน้าขึึ้นมองด้านบนมันยิ้มมุมปาก

"เออสิว่ะ ไม่ต้องไปตามหาข้าแล้วข้าออกมาตั้งนานเลยรู้ว่าเอ็งสองคนมาตามหาข้า ลงมาสิว่ะจะได้กลับบ้านกัน"

สองพี่น้องได้ยินเช่นนั้นต่างพากันดีใจที่พรานสิงห์ยังไม่ตายและกลับออกมาได้ปลอดภัย หารู้เลยไม่ว่าพรานกล้าเองกำลังท่องสวดบริกรรมคาถาก่อนจะเป่าใส่ปืนด้ามยาวของเเขาเอง

"พรานจะทำอะไร"

ดิเรกถามพร้อมคิ้วขมวดก่อนที่สายตาของชางเวียงจะจ้องตาโตมาที่พรานกล้าเช่นกัน

"ลืมไปแล้วหรือไงว่าป่าแถบนี้มีแค่เราเท่านั้น"

สิ้นคำของพรานกล้าปลายกระบอกปืนด้ามยาวเล็งลงไปด้านล่างพร้อมกับเสียง กัมปนาท

 💥💥  ปัง ปัง  💥💥

มันดังสนั่นไปทั่วบริเวณจนคนที่อยู่ใกล้ต้องเอามือปิดหูพร้อมกัน เสียงคำรามกีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นหลังจากที่พรานกล้ายิงลง ทุกคนต่างพากันใจเต้นระรัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในหัวเต็มไปด้วยทำถามมากมายว่าเกิดอะไรขึ้น

"พรานเมื่อกี้มันคืออะไรไม่ใช่คนแน่นะ " ภพถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนกปนความตื่นเต้น เพราะถ้าสิ่งที่พรานกล้ายิงลงไปเมื่อกี้มันคือคนจริงๆละ ก่อนที่ทุกคนจะตื่นงงไปมากกว่านี้ พรานจึงรีบตอบพร้อมกับใส่กระสุนปืนอย่างรีบร้อน

           "มันคือ สมิง "

นั้นทำให้ทุกคนขนลุกตั้งชันหัวใจเต้นรัวหนักกว่าเดิม ชางเวียงเองพึ่งจะนึกคิดได้ว่าถ้าพรานกล้าไม่ยิงปืนลงไป ตนกลับน้องคงจะพากันลงไปตามคำบอกของไอสมิงตัวนั้นแล้ว พรานกล่าวต่อ

"ผมคิดว่ายิงมันโดนแค่เฉียวๆขามัน มันกลับมาอีกแน่ทุกคนเตรียมปืนครับ" สามพี่น้องต่างพากันเล็งปลายปืนไปยังด้านล่าง บัดนี้ทั่วรอบบริเวณใต้ต้นไม้ใหญ่ที่เหล่าเดินทางต่างเฝ้าสังเกตุการณ์อยู่นั้น

เกิดเสียงคำรามรอบด้าน ทั้งหน้าและหลัง เสียงขู่ เสียงกรีดร้องแหลมคมบาดจิตใจจนผู้ที่ได้ยินต้องเกืดอาการเย็นสันหลัง ความกลัวเกิดขึ้นในจิตใจ รอบด้านมีเสือลำตัวขนาดใหญ่ตัวดำทมิฬหลายตัว พวกมันส่งเสียงคำรามขู่  ก่อนที่เงาของชายแปลกหน้าจะปรากฎท่ามกลางฝูงสัตว์ร้ายเดรัจฉานพวกนั้น

" ฮึ พวกมึงกล้าย่างกรายเข้ามาในเขตกู อย่าหวังที่พวกมึงจะรอด "

มันพูดพร้อมรอยยิ้มแสยะแยกเขี้ยว ทันใดนั้นต้นไม้้เกิดการสั่นสะเทือน จนเหล่าคนด้านบนแตกตื่นต่างพากันหาที่ขว้าจับที่มั่น

"พรานกล้าพวกมันกำลังพังต้นไม้ที่เราอยู่ถ้าเป็นยังนี้อยู่ไม่นานห้างพังแน่ "

ดิเรกชะเง้อมองลงไปก็พบว่าพวกมันวิ่งชน ใช้อุ้งขาทุบมาที่ต้นไม้จนต้นไม้เริ่มผุผัง โดยที่ชายแปลกหน้ายังคงจ้องมองมาข้างบนพร้อมกับรอยยิ้มแสยะน่าขนลุก

"ชางเวียงเอากระสุนปืนลงอาคมให้ทุกคน" เสียงของพรานกล้าเรียกสติของชายหนุ่มผิวเข้มที่กำลังตื่นกลัวกับสิ่งที่เห็นด้านล่างนั้นทำไมมันกลายร่างเป็นพรานสิงห์ได้ มันกินพรานสิงห์ไปแล้วรึ ในหัวของชางเวียงมันไปไกล

หลังจากได้รับคำสั่งจึงรีบเปิดกระเป๋าเป้ของพรานกล้าจึงหยิบกล่องกระสุนสี่เหลี่ยมสีน้ำตาลแจกจ่ายให้ทั้งสามนายอย่างเร่งด่วน

ก่อนที่แต่ละคนจะรีบใส่กระสุน พร้อมกันตั้งท่ายิง ทุกคนเล็งไปที่ชายแปลกหน้าด้านล่างพร้อมกัน ก่อนจะยิงกระสุนที่ลงอาคมพร้อมกัน เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบริเวณอีกรอบ

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง 💥🔫🔫🔫

กระสุนพุ่งลงมาที่ร่างของไอเจ้าสมิงร้ายร่างมนุษย์มันร้องด้วยความเจ็บปวด เกิดเสียงหวยโหนกีดร้อง ร่างดำของพวกที่กำลังพังต้นไม้โดนดึงกลับเข้ามาในไอตัวร่างมนุษย์

อาวุธชนิดใดก็ไม่อาจฆ่ามันได้ ลงเว้นอาคมของหลวงตา ถึงอานุภาพจะไม่ได้แรงแต่ทำให้มันหมดเรี่ยวรงและพลังทดถอยได้

"ทุกคนหยุดก่อนครับ " พรานยกมือแสดงท่าทีให้หยุดยิง ก่อนที่เสียงปืนจะเงียบสงัดลง

พร้อมเสียงประหลาดด้้านล่างมีบางสิ่งกำลังเกิดขึ้นร่างของสมิงในคราบของพรานสิงห์กำลังรวมกับเงาดำรวมกันจนร่างกายของมันเกิดการเปลี่ยนแปลง ร่างกายขยายใหญ่ขึ้น แขนเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แน่่นขึ้นมีขนปกคลุม นิ้วเล็บสีดำยาวแหลม พร้อมกับมีหางของเสือโผล่ที่ด้านหลัง มันโก่งตัวคำราม นัยน์ตาแดงกร่ำ แยกเขี้ยวอันแหลมคม จ้องมองขึ้นมายังเหล่าคนทั้งหกที่ต่างตะลึงกับสิ่งที่เห็นมันทั้งน่าเกียจน่ากลัวไปพร้อมๆกัน มันส่งเสียงคำรามสนั่นป่าจนเกิดลมกรรโชกขนาดกลางจนทำให้คนทั้งหกตั้งหาที่จับมั่นกันตก เสียงของมันกึกก้องไปทั่วบริเวณ ก่อนที่มันจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

" จะไม่ลงมาทักทายกันหน่อยหรือวะ ไอพรานยอดกล้า ฮึๆ หรือมึงลืมชื่อมึงไปแล้ววะ

เอ้ะ หรือว่ามึงจะให้กูเรียกชื่อเก่ามึงดีห้ะ

      กษัตริย์ผู้ปกครองแห่งเมือง

     " ฤธาจักรดิ์ทราวดี "

    นามขานที่ชาวเมืองเรียกว่ามึงว่า

     " กษัตริย์สิงห์กล้า "

 [ แสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ]