ไพรดงพิศวง ความหมาย: * ไพร : หมายถึง ป่า, ดง หรือพื้นที่ป่าทึบ * ดง : หมายถึง กลุ่มต้นไม้ที่ขึ้นหนาแน่น * พิศวง : หมายถึง น่าแปลกใจ, น่าสงสัย, หรือทำให้เกิดความสงสัย "ไพรดงพิศวง" จึงหมายถึง ป่าหรือดงที่เต็มไปด้วยความลึกลับ น่ากลัว หรือเหตุการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ อาจมีความเชื่อเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ หรือเรื่องราวเล่าขานที่น่าขนลุกเกี่ยวข้องกับสถานที่นั้นๆ 🙏กราบสวัสดีท่านผู้เดินทางทั้งหลาย เร็วๆนี้กระผมจะพาท่านเดินทางไปพบกับความ🙏ประหลาด🫨ความเร้นลับ ความเชื่อมโยงกับโลกต่างมิติ และเรื่องราวของพรานหนุ่มที่โดนกลุ่มล่าสมบัติว่าจ้างให้นำทางเข้าป่าลึกเพื่อตามหาว่านชนิดหนึ่ง สี่ว่านจตุรมิตร การเดินจะพบเจออะไรบ้างมาเดินทางไปพร้อมๆกัน
ผจญภัย,แฟนตาซี,แอคชั่น,ลึกลับ,ระทึกขวัญ,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไพรดงพิศวงไพรดงพิศวง ความหมาย: * ไพร : หมายถึง ป่า, ดง หรือพื้นที่ป่าทึบ * ดง : หมายถึง กลุ่มต้นไม้ที่ขึ้นหนาแน่น * พิศวง : หมายถึง น่าแปลกใจ, น่าสงสัย, หรือทำให้เกิดความสงสัย "ไพรดงพิศวง" จึงหมายถึง ป่าหรือดงที่เต็มไปด้วยความลึกลับ น่ากลัว หรือเหตุการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ อาจมีความเชื่อเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ หรือเรื่องราวเล่าขานที่น่าขนลุกเกี่ยวข้องกับสถานที่นั้นๆ 🙏กราบสวัสดีท่านผู้เดินทางทั้งหลาย เร็วๆนี้กระผมจะพาท่านเดินทางไปพบกับความ🙏ประหลาด🫨ความเร้นลับ ความเชื่อมโยงกับโลกต่างมิติ และเรื่องราวของพรานหนุ่มที่โดนกลุ่มล่าสมบัติว่าจ้างให้นำทางเข้าป่าลึกเพื่อตามหาว่านชนิดหนึ่ง สี่ว่านจตุรมิตร การเดินจะพบเจออะไรบ้างมาเดินทางไปพร้อมๆกัน
ไพรดงพิศวง ความหมาย:
"พะ...พรานหายไปไหนแล้วอ่ะ"
ทุกคนต่างตะลึงหลังเห็นแค่มีเพียงครึ่งคนครึ่งเสืออยู่ยืนตัวเดียว "ผมว่าพรานน่าจะใช้มนต์ล่องหนครัับนายใหญ่" ชางเวียงตอบในขณะที่ทุกคนกำลังจับจ้องการต้อสู้ไม่ละสายตา
" ฉึกกกกก"
เกิดเสียงร้องขึ้นเมื่อมีบางอย่างแทงเข้าที่ต้นขาของเสือสมิง มันหันซ้ายขวาพร้อมกับแหว่งแขนไปรอบตัวเพื่อหาร่างของคนทำ "แน่จริงเผยตัวสิว่ะ" มันร้องถามด้วยความโมโห
"ฉึกกกกก "
พรานฟันกริชลงอาคมไปที่แขนทั้งสองข้างของมัน ก่อนที่อาคมจะเข้าไปทำลายวิชาและร่างกายเดรัจฉานของมัน มันล้มคุกเข่าลงแขนสองข้างห้อยลงข้างลำตัวก่อนร่างของมันจะมีกลุ่มขวันสีดำลอยออกจากร่างของมัน
"อร๊ากกกกกกกกก มันแผดเสียงด้วยความเจ็บปวด ด้านหน้าปรากฎร่างของพรานกล้า มันเงยหน้ามองพร้อมกับสีหน้าที่กำลังอ่อนลง พรานเดินเข้ามาด้านหน้าพร้อมกับชี้ปลายกริชไปที่หน้าของมันก่อนจะมองร่างที่ส่งเสียงร้องโอดโอยอย่างน่าเวทนา
ก่อนที่พรานจะถามอะไรมันเอ่ยอย่างใจเย็น
"หึๆ ป่านนี้ไอพรานพวกนั้นคงได้ว่านไปแล้วกระมัง แต่มันคงหาไม่ครบทั้งหมดหรอก เพราะอีกอันมันอยู่ข้างหน้ากูนี้ "
เกิดความเงียบในพื้นที่ พรานเกิดความสงสัย มันหมายถึงสิ่งใด ขณะที่ร่างของเสือร้ายที่กำลังจะหมดลมหายใจ เหล่าคนด้านบนต่างพากันมารวมตัวข้างๆพราน ซึ่งพรานเห็นว่าเสือสมิงตัวนี้มันหมดฤทธิ์ไม่สามารถแม้จะลุกได้ จึงไม่ว่าอะไร เหล่ามนุษย์ต่างพากันมองดูร่างของเสือสมิงที่กำลังสลายอย่างช้าๆ
"พรานผมได้ยินที่มันพูด มันบอกว่าว่านอีกอันอยู่ข้างหน้ามััน หมายความว่าไงหรอครับ" ดิเรกถาม พรานกล้าเองก็สงสัยในคำของสมิงตัวนี้เหมือนกัน ตั้งแต่เรื่อง กษัตริย์สิงห์กล้า และเรื่องฝ่าบาทอะไรนั้น ในอดีตชาติเกิดอะไรขึ้น หรือดินแดนฝั่งมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับตน ทำไมจึงมีเรื่องราวที่เชื่อมโยงมาหาเพียงเขา คำถามยังคงอยู่ในความคิดของพรานต่อไป
ในขณะที่ร่างของมันกำลังจะสลายหายไปก่อนหมดสิ้น มันยิ้มอย่างพิกลพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"การเดินทางไปที่นั้นมีอุปสรรคมากมายหลายขณานับ จงระวังทุกสิ่งให้ดี ที่คอของท่านจงปกป้องให้ดี" .......
"และบางอย่าง".......
ยังไม่ทันที่มันจะพูดต่อ บังเกิดลมพายุพัดโหมกระหน่ำทั่วบริเวณและเงาดำปริศนาที่กำลังพุ่งมาทางฝั่งคนทั้งหก จนพรานกล้าต้องกางอาคมปกป้องทุกคน โล่อาคมสีทองปะทะกับกลุ่มควันปริศนามันไม่อาจทะลุผ่านมาได้ ก่อนที่มันพุ่งการโจมตีไปที่ร่างของสมิงตัวนั้นจนร่างของสมิงตัวนั้นเลือนลางหายไป
พร้อมกับกลุ่มเงาที่กำลังก่อตัวเป็นรูปร่างคล้ายหญิงในชุดเครื่ิองกษัตริย์ ใบหน้าเลื่อนลาง ทุกคนต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นก่อนที่เงากลุ่มนั้นจะเคลื่อนตัวพุ่งการโจมตีมาที่กลุ่มของพราน ก่อเกิดการปะทะกับโล่อาคมจนเสียงดังสนั่น พลันบังเกิดแสงสีทองจนกลุ่มเงาสลายหายไป
บัดนี้ท้องฟ้ามีแสงร่ำไรของตะวันใกล้ยามเช้าเต็มที หลังจากที่ทุกอย่างสงบพรานสั่งให้ทุกคนแยกย้ายกันเก็บของเตรียมตัวเดินทาง ส่วนตัวพรานหลีกตัวออกมาหลบหลังต้นไม้ก่อนจะฉีกเสื้อออกเปิดให้เห็นรอยแผลขนาดเล็กเป็นเส้นยาว รอยบาดแค่ผิวไม่ได้ลงถึงเนื้อ แต่กระนั้นก็เจ็บเอาการ
อีกด้านของภพหลังเห็นพรานหายไปหลังต้นไม้ใหญ่จึงเดินไปหาจันทร์แก้วก่อนจะหยิบกล่องยามาแล้วหายไปหลังต้นไม้ตรงที่พรานอยู่เช่นกััน
" ทายาดีกว่าครับ แผลจะได้ไม่ติดเชื้อ " คนพูดเปิดกล่องยาแล้วหยอดยาใส่สำลีก่อนจะดึงแขนพรานมาเช็ดทั่วบริเวณ โดยที่พรานเองก็ไม่ได้ว่าอะไร ภพทำแผลให้พรานเสร็จก่อนที่จะยกกล่องยาเดินออกไปพรานกล้าจึงขว้าแขนข้างหนึ่งของภพก่อนกล่าว "ขอบคุณครับ" พร้อมกับรอยยิ้มที่แสดงความจริงใจออกมา ภพยิ้มตอบ
"ขอบคุณอะไรล่ะพราน พวกเราต่างหากที่ต้องขอบคุณ สู้จนไม่ให้เราช่วยเลย"
ภพกล่าวต่อโดยที่สีหน้ามุ่งมั่นจับจ้องมาที่พราน
"เออ พรานก่อนที่เงาดำผู้หญิงจะหายไป พรานได้ยินเสียงอะไรบ้างไหม"
พราทำท่าคิด ก่อนจะส่ายหัวไปมา
"ไม่นิครับคุณได้ยินอะไรหรอ" พรานถามกลับพร้อมสายตาที่จ้องอย่างคนอยากรู้
"ครับ ก่อนที่เงาดำนั้นจะพุ่งใส่พวกเรา ผมได้ยินเสียงของผู้หญิงเหมือนโกรธกันมาแต่ชาติปางก่อน ประมาณว่า
อ้ายชนากร มึงแย่งท่านพี่ไปจากกู กูจะเอาทุกสิ่งทุกอย่างของกูคืน"