“คุณสุนัขตำรวจตรงนั้น แน่จริงก็จับเราให้ได้สิเมี๊ยวว~”ลาซูท้าทายสุนัขตำรวจหนุ่มด้านล่าง “อย่าให้ข้าจับตัวเจ้าได้ เจ้าแมวขโมยตัวแสบ”เชสขู่เสียงเหี้ยม
ตลก,ชาย-ชาย,ไทย,เรื่องสั้น,สืบสวนสอบสวน,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สวัสดีเหมียวว~ เราชื่อลาซูนะ เป็นแมวพันธุ์วิเชียรมาศหน้าไหม้ที่สุดแสนจะน่ารักและขนสวยที่สุด สิ่งที่ชอบคือเครื่องประดับวิบวับ ยิ่งอันใหญ่ยิ่งชอบมากๆ เลย เราอยากหามาให้ทาสเยอะๆ ทาสจะได้ซื้อปลาส้มและหวีขนให้เราบ่อยๆ
พวกเราทั้งสองมีกิจกรรมสนุกๆ ที่ทำร่วมกันบ่อยมาก ยิ่งตอนกลางคืนซึ่งเป็นเวลาที่มนุษย์ส่วนใหญ่หลับไหล ยามนั้นแหละที่เป็นเวลาของพวกเรา
"เบาๆ นะลาซู เป่าหมายของพวกเราในครั้งนี้คือเครื่องเพรชที่มีราคามหาศาลมาก หากได้มันมาต้องไถ่ตัวทุกคนหมดแน่"ทาสเอ่ยกระซิบเสียงเบาในความมืด ในน้ำเสียงมีทั้งความดีใจและความหวัง
"เมี้ยว~"(รู้แล้วน่า ทาสเถอะอย่าพลาดแล้วกัน เราไม่ช่วยนะ)เพราะตั้งแต่มีนายตำรวจยศใหญ่มาประจำการที่เมืองนี้ พวกเราทั้งคู่ก็ทำอะไรยากขึ้น และนั้นรวมถึงเราที่เป็นแมวด้วย แต่ก่อนออกไปเดินเล่นทั่วเมืองยังสามารถทำได้ แต่ตอนนี้กับมีสุนัขตำรวจตัวหนึ่ง ชอบมาวิ่งไล่จับเราตลอดเลย ถึงจะหนีได้แบบหวุดหวิดแต่ก็เล่นเอาหอบเหมือนกันนะ
"เจอแล้ว"ทาสยิ้มด้วยความดีใจ ใบหน้าสวยหวานขะมักเขม้นแฮกรหัสตู้กระจกใสที่ล็อกไว้อย่างแน่นหนา"ช่วยดูต้นทางให้หน่อยนะลาซู"
"เมี้ยว~"(หน้าที่เราอยู่แล้ว)นัยน์ตาแมวสีพลอยไพลินที่มองเห็นได้ดีในความมืดมองสอดส่องไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง จมูกเล็กๆ ขยับฟุดฟิดเพื่อดมกลิ่นว่ามีสิ่งมีชีวิตแปลกๆ เข้ามาใกล้หรือไม่
โดยที่ทั้งสองไม่รู้ตัวเลยว่ามีชายหนุ่มร่างหนาและสุนัขป่าที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดีซุ้มดูอยู่ไม่ไกล
"ครั้งนี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องจับตัวให้ได้ เข้าใจไหมเชส"นายตำรวจหนุ่มเอ่ยกับสุนัขคู่หูของตัวเอง
"กรรซ์"เชสคำรามเสียงเบาตอบกลับ นัยน์ตาดุคมสีเหล็กกล้าของหมาป่าวัยหนุ่มจับจ้องไปที่เจ้าแมวน้อยตัวแสบอย่างไม่วางตา ตั้งแต่ทำงานมา ไม่เคยมีโจรหรือภารกิจไหนที่ข้าผู้นี้ทำไม่สำเร็จ จะมีก็แต่เจ้าแมวหน้าดื้อกับเจ้าของที่เป็นมนุษย์เท่านั้น ที่พวกเขาไม่เคยตามจับตัวได้เลยสักครั้ง
"แง๊ว!"(รีบๆ สิทาส เรารู้สึกเหมือนมีใครไม่รู้จ้องมองอยู่ น่าขนลุกมากเลย)ลาซูร้องออกมาเสียงเบาเมื่อรู้สึกไม่ปลอดภัย เพื่อเตือนทาสที่กำลังตั้งใจเอาของแวววาวในกล่องใส
"แปบหนึ่งนะลาซู อะ ได้มาแล้ว"ทาสยิ้มด้วยความดีใจ ก่อนจะรีบหยิบเครื่องประดับสีสวยขึ้นมาไว้ในมือ
"เหมียว"(รีบไปกันเร็วทาส)เราวิ่งไปงับขากังเกงของทาสแล้วออกแรงดึง
"อย่าขยับ ที่นี้โดนลอมไว้หมดแล้วยอมจำนนแต่โดยดีซะ"นายตำรวจหนุ่มร่างใหญ่ก้าวเดินออกมาจากความมืดพร้อมสุนัขคู่หู นัยน์ตาคมของทั้งคู่จับจ้องไปที่โจรอย่างเฝ้าระวัง
"คุณตำรวจสุดหล่อผมคิดถึงคุณจังเลย เล่นวิ่งไล่จับกันแต่ละครั้งผมสนุกทุกครั้งเลยนะรู้ไหมครับ"ทาสเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่ทุกไม่ร้อน พร้อมทั้งมือซ้ายที่แอบเอื้อไปหยิบบางสิ่งในกระเป๋าด้านหลัง
เราที่เห็นแบบนั้นก็รีบดูลาดเลาเพื่อเตรียมพาทาสหลบหนีทันที
"อย่างมาเล่นลิ้น ยอมมอบตัวซะ โทษหนักจะได้เบาลง อย่างหาว่าฉันไม่เตือนเธอ"ฝ่ามือหนาเอื้อมไปหยิบกระบอกปีนที่อยู่ข้างเอว
"หึ ใครจะยอมให้โดนจับง่ายๆ กันล่ะครับ"ริมฝีปากจิ้มลิ้มยิ้มบาง ก่อนจะปาของบางสิ่งลงพื้นจนเกินเป็นควันหนาในพริบตา
"เหมียว!"(ตามมา)เราเริ่มของตัววิ่งเพื่อนำทางให้ทาส โดยพยายามหาเส้นทางที่มีมนุษย์ในเครื่องแบบและสุนัขตำรวจน้อยที่สุด
"ตามไป!"ชายหนุ่มร่างหนาเอ่ยกับคู่หู ก่อนที่ทั้งคู่จะออกตัววิ่งตามเจ้าโจรตัวแสบไปทันที
เชสสามารถนำทางได้อย่างคล่องแคล้ว เท้าแข็งแรงทั้งสี่เพิ่มความเร็วขึ้นเริ่มๆ จนเกือบจะถึงตัวเป้าหมาย
"ฟ่ออ!!"(อย่างตามมานะ)เราหันหลังไปแยกเขี้ยวขู่ อีกนิดเดียวก็จะถึงอุโมงค์ใต้ดินที่กำลังมีรถไฟวิ่งเข้าอุโมงค์ พวกเรายังมีทางหนีได้ ต้องเพิ่มความเร็วขึ้นอีก ทว่าพอถึงที่หมาย
"อะ!! ไม่นะสร้อย!!"ดวงตาสวยเบิกตากว้าง เมื่อเผลอปล่อยมือจนทำเครื่องประดับที่ขโมยมาตกตอนกระโดดขึ้นหลังรถไฟ
"แง๊วว!!"(บ้าจริง!)เรากระโดดลงจากรถไฟ แล้วรีบวิ่งไปคาบเครื่องประดับเส้นนั้น ดวงตาแมวสีพลอยไพลินมองเห็นสุนัขป่าโจทก์เก่าและมนุษย์ชายตัวใหญ่วิ่งเข้ามาใกล้เรื่อยๆ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่ย่อท้อ รีบหันหลังวิ่งตามรถไฟไปสุดฝีเท้า
"ลาซูกระโดด!!"ร่างสูงโปร่งร้องเสียงดัง พร้อมอ้าแขนรอรับแมวตัวน้อยที่พวกเขาทั้งคู่ร่วมสุขร่วมสุขด้วยกันมา
(ไม่ไหว)จมูกเล็กเริ่มหายใจหอบเพราะวิ่งเป็นเวลานาน ตามหลังเองก็มีสุนัขตัวใหญ่ไล่ตามมาติดๆ เมื่อเห็นว่ายังไงก็ดูไม่น่ากระโดดขึ้นรถไฟได้ เราจึงใช้แรงทั้งหมดที่มีเหวี่ยงสร้อยวิบวับในปากขึ้นไปหาทาสที่อยู่บนหลังรถไฟ และเมื่อเห็นว่าทาสได้รับมันไปแล้วฝีเท้าแมวจึงเริ่มช้าลง
"ลาซู!!!"ร่างสูงโปร่งมองแมวของตัวเองด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ ก่อนที่พวกเราจะลับตากันเมื่อรถไฟวิ่งเข้าอุโมงค์ไป
"เมี๊ยวว"(ต้องช่วยพี่น้องของตัวเองออกมาให้ได้นะทาส)พร้อมสติที่ดับไปเมื่อฝืนร่างกายเป็นเวลานาน
"กรรซ์"เชสขู่คำรามออกมาเมื่อครั้งนี้ตนก็ตามจับโจรไม่ได้อีกครั้ง นัยน์ตาคมดั่งนักล่าเหลือบมองไปที่ร่างเล็กของเจ้าแมวตัวแสบที่นอนหมดสติอยู่กลางรางรถไฟ จมูกยาวของสุนัขป่าเขี่ยร่างเล็กจ้อยนุ่นนิ่มเบาๆ "กรร"(ในที่สุดข้าก็จับตัวเจ้าได้ เจ้าแมวขโมยตัวแสบ) เชสอ้าปากกว้างจนเห็นเคี้ยวคมหลายซี่ ก่อนจะกัดเบาๆ ไปที่หลังคอของเจ้าแมวหน้าดื้อแล้วยกขึ้นมา
"เฮ่อ! เฮ่อ! ตามไม่ทันอีกแล้ว"ร่างหนาที่พึ่งวิ่งมาถึง ยืนหอบพร้อมมองเข้าไปในอุโมงค์รถไฟด้วยสายตานิ่งๆ ก่อนจะหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมาสั่งการลูกน้อง"โจรหนีไปทางรถไฟสาย 5 มุ่งไปทางเมือง x จัดเตรียมกำลังพลตามจับให้ได้"
"ครับ!!!"ลูกน้องในวิทยุขานรับเสียงดัง
"แมวของโจรเมื่อครู่? นายจะเอาไปด้วยหรือเชส"นายตำรวจร่างหนาไม่คิดสนใจแมว แต่เมื่อเห็นคู่หูคาบไว้ในปากจึงเอ่ยถามออกไปอย่างนั้น
"กรรซ์"(ใช่)หมาป่าหนุ่มคาบแมวดื้อตัวน้อยไว้ในปากไม่ปล่อย เท้าแกร่งทั้งสี่เดินนำออกไปเมื่อได้ยินเสียงรถตำรวจวิ่งเข้ามาใกล้ๆ
"ถ้าจะเอาไปด้วยนายต้องดูแลเองนะเชส ที่ศูนย์บัญชาการตำรวจไม่มีที่สำหรับแมว ถ้าเอาไปที่นั้นก็ไม่รู้ว่าหมาตำรวจตัวอื่นจะทำร้ายมันหรือเปล่า"ชายร่างหนาเอ่ยกับคู่หู แม้พวกเขาทั้งคู่จะไม่สามารถสื่อสารภาษาเดียวกันได้ แต่เพราะทำงานร่วมกันมานานดังนี้มีหรือที่จะไม่เข้าใจภาษากาย
"…"เชสเหลือบตามองอย่างไม่สนใจ ก่อนจะกระโดดขึ้นรถตำรวจแล้ววางเจ้าแมวตัวน้อยที่คาบไว้ในปากบนเบาะนอนของตัวเอง ซึ่งเจ้าตัวแทบไม่ได้ใช้เลย ลิ้นสากเริ่มเลียขนแมวดื้อทั่วทั้งตัวก่อนจะกลับไปนั่งจ้องอยู่อย่างนี้(เพลียจากการวิ่งจนสลบ สักพักใหญ่ๆ คงตื่น)
"น่าแปลกใจจังครับผู้บัญชาการ เชสเป็นหมาป่าที่หวงของและถิ่นมาก ทำไมครั้งนี้ถึงยอมให้แมวตัวนั้นนอนเบอะนอนของตัวเองได้ล่ะครับ"นายตำรวจที่ขับรถมารับเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
"ฉันจะไปรู้ไหม รีบออกรถได้แล้ว"เสียงทุ้มเอ่ยสั่งเสียงเข้ม ดวงตาดุคมเหลือบมองคู่หูของตัวเองและแมวของโจรผู้นั้นด้วยสายตาที่ไม่สื่อความหมายใดๆ
"เมี๊ยวว~"(ที่ไหน?)ดวงตาแมวสีพลอยไพลินค่อยๆ ลืมขึ้นช้าๆ ก่อนจะพยายามหันมองรอบๆ ทว่ายังไม่ทันได้สำรวจก็ต้องตกใจสะดุ้งจนขนฟูเมื่อมีเสียงดุของสุนัขป่าดังขึ้นใกล้ๆ ใบหูเล็ก
"...กรร"(ตื่นแล้ว?)เชสมองเจ้าแมวตัวแสบที่นอนขดตัวซุกตัวเองอยู่ด้วยสายตานิ่งเงียบ อีกฝ่ายหลังไปเกือบหนึ่งวันเต็มๆ ตั้งแต่ที่ถูกจับตัวมา จนตนร้อนใจนึกว่าร่างกายเล็กๆ และบอกบางนี้จะสูญสลายไปเสียแล้ว ยังไม่ทันได้ลงโทษเลย
"ง่าววว!"(ไม่นะ อย่างเข้ามาใกล้เรานะ)เราแยกเขี้ยวขู่สุนัขตำรวจตัวใหญ่หน้าดุ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่เกรงกลัวเลยสักนิด แถมยังใช้เท้าหน้าข้างหนึ่งทับลงมาที่ตัวเราอีก!"แง๊วว!!"(ปล่อยเรานะ!! เจ้าหมาป่าใจร้าย!!!)
"กรร"(ข้าชื่อเชส เรียกให้ถูกเจ้าแมวดื้อ)เชสเอ่ยพร้อมมองร่างเล็กจ้อยที่แยกเขี้ยวเล็กขู่ฟ่อใต้ร่าง
"แง๊ว!!"(เราไม่ใช้แมวดื้อนะ เราชื่อลาซู!)เราพยายามดิ้นและใช้เล็บเล็กๆ ข่วนเพื่อให้หลุดจากการโดนจับตัวแต่ทว่าก็ไม่สะทกสะท้านหมาป่าตรงหน้าเลย"เง่าาา!"(ปล่อยเรานะ!!)
"...กรร"(หิวไหม?)เชสถามเพราะคิดว่าเจ้าแมวดื้อต้องหิวมากแน่ หลังจากที่ไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน
"เมี้ยวว"(หิว เราหิวมากๆ เลย หิวจนเราจะไม่มีแรงแล้ว)เราหิวจริงๆ นะ พอพูดถึงอาหารก็ทำให้เราท้องร้องขึ้นมาเลย
"กรร"(กินสิ)เชสดันชามใส่อาหารซึ่งด้านในเต็มไปด้วยเนื้อวัวสดๆ ไปทางเจ้าแมวดื้อ
"แง๊ว!!"(ไม่เอา เราไม่ชอบ เราอยากกินปลาสีส้ม)เราสะบัดหน้าหนีทันที หางเรียวขยับตีพื้นไม่พอใจเมื่ออีกฝ่ายดัดอาหารกลิ่นคาวมากๆ มาใกล้"เมี้ยว"(ถ้ากินล่ะก็ ขนของเราต้องเปื้อนจนมีกลิ่นเหม็นแน่"
"กรรซ์"(อยู่ในอาณาเขตของข้า เจ้ายังจะกล้าเลือกกินอีก)เชสขู่ก่อนจะก้มลงกินอาหารในชาม ดวงตาหมาป่ามองแมวดื้อเป็นระยะ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อกินหมด"กรร"(รออยู่นี่ แล้วอย่าให้รู้ว่าแอบหนีไปไหน)
เชสเอ่ยจบก็เดินออกจากห้องส่วนตัวของตัวเอง แต่ก่อนจะเดินจากไปหาอาหารมาให้เจ้าแมวเรื่องมาก หมาป่าหนุ่มก็ไม่คิดประมาท เจ้าตัวใช้จมูกกดปุ่มล็อคทางเข้าออกอย่างแน่นหนา เพราะแถวนี้มีสุนัขตำรวจอยู่เยอะมาก หากเจ้าแมวดื้อแอบหนีออกมาได้มีเจ็บตัวแน่ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเชสจึงเริ่มเดินไปทางห้องครัว
"เมี้ยว"(ไปแล้วหรอ?)เราเอียงคอก่อนจะยิ้มกระหยิ่มในใจ ต้องรีบหาทางหนีออกไปจากห้องที่คาดว่าคงเป็นห้องของสุนัขตำรวจตัวเมื่อครู่ให้ได้"เมี้ยว"(ห้องใหญ่จังเลย อย่างให้ทาสทำให้บ้าง คอนโดแมวที่มีอยู่ไม่ใหญ่เท่านี้อะ)
ป่านนี้ทาสคงช่วยพี่น้องของตัวเองออกมาได้แล้วมั้ง
ทางฝั่งของร่างสูงโปร่งหลักจากที่หลบหนีจากตำรวจจนได้สำเร็จ"ลาซูรอก่อนนะ ถ้าช่วยทุกคนได้แล้วจะรีบไปช่วยทันที อย่างพึ่งเป็นอะไรไปนะ"ร่างบางอ่อนล้าประคองตัวเองกับกำแพงเดินตามทางไปในตอกเล็กๆ ทว่าเมื่อใกล้ถึงที่หมายตนกับได้ยินเรื่องที่ไม่อยากเชื่อที่สุดในชีวิต
"ลูกพี่ เอาไงดีกับศพของเด็กพวกดีครับ นี้ถ้าเจ้านั้นกับเจ้าแมวตัวนั้นมันกลับมาแล้วรู้ว่าเด็กพวกนี้ตาย มันจะยังทำงานให้เราอยู่หรอลูกพี่"
"แกโง่หรือไงวะ ก็อย่าบอกมันสิ หลอกใช้มันไปเรื่อยๆ ในเมื่อมันอยากช่วยน้องๆ ของมันมากนัก มันไม่กล้าปฏิเสธพวกเราหรอก"
"ความคิดดีวะลูกดี ว่าแต่เจ้าเด็กพวกนี้น่าหงุดหงิดชิบหาย พวกเราแค่ขู่เล่นๆ ว่าจะสนุกกันร่างกายพี่ชายของพวกมันพวกมันก็พากันเริ่มต่อต้านทั้งๆ ที่ยอมทนมาเป็นปีแท้ๆ หาเรื่องใส่ตัวเองชัดๆ"
ร่างสูงโปร่งที่ได้ยินแบบนี้ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วใช้หลังพิงกำแพง มือเรียวข้างหนึ่งยดขึ้นมาปิดปากกั้นเสียงสะอื้อทว่าก็ไม่สามารถกลั้นสายน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มได้ ความพยายามของเขาและลาซู ถูกพังทลายลงเพราะความชั่วช้าของมาเฟียกลุ่มนี้"ลาซู ฉันช่วยทุกคนไว้ไม่ได้ ฮึก …ทั้งๆ ที่ ฮึก นายยอมเสี่ยงตั้งขนาดนั้น"
ทางฝั่งของเจ้าแมวดื้อที่กำลังหงุดหงิดเพราะหาทางหนีไม่ได้ ใบหูเล็กกระดิกเมื่อได้ยินเสียงบุคคลอื่นเดินเข้ามาในห้อง
"กรร"(กินซะ)เชสวางเนื้อปลาสีส้มชิ้นใหญ่ไว้ในชามอาหาร ก่อนจะใช้จมูกดัดไปทางแมวดื้อเลือกกิน
"เมี้ยว!"(ฮึม จะยอมกินก็ได้)เพราะหิวบวกกับเจอของโปรด เราจึงยอมเดินเข้าไปกินเนื้อปลารสชาติโปรดอย่างไม่ลังเล"เหมียว~"(อร่อยมากเลย~)
เชสมองแมวดื้อที่กำลังกินอาหารอย่างพอใจ พอกินจนอิ่มเจ้าตัวแสบก็หันไปกินน้ำ จากนั้นก็เดินไปนั่งเลียอุ้มเท้าตัวเองบนเบอะนอนโดยไม่เกรงใจเจ้าของห้องเลยสักนิด
"งาวว~"(ง่วงจัง)เราอ้าปากหาวกว้างจนเห็นเขี้ยวซี่เล็กๆ พอกินอิ่มแล้วมันง่วงจริงๆ เลย นอนเพิ่มแรงก่อนดีกว่าจะได้มีแรงหนีหมาป่าหนาดุที่นั่งจ้องเราอยู่ตรงนั้น ร่างเล็กเดินหมุนตัวไปมาบกเบอะนุ่มก่อนจะทิ้งตัวนอนลงแล้วเริ่มหลับไปในที่สุด
"…"เชสเดินเข้าไปใกล้ๆ แมวหน้าดื้อ ก่อนจะทิ้งร่างลงนอนแนบชิดกัน จมูกยาวของหมาป่าหนุ่มวางไว้เหนือหัวเล็กๆ ของเจ้าแมวตัวแสบ ขาหน้าข้างหนึ่งพาดไปที่ร่างของอีกฝ่ายเอาไว้เบาๆ ก่อนจะหลับตาลงแล้วหลับตามไปติดๆ
แกร่ก เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมร่างหนาที่เดิมเข้ามา เชสลืมตาขึ้นมองเล็กน้อง ก่อนจะเลิกสนใจเมื่อคนที่เข้ามาเป็นคู่หูของตัวเอง
"กรรซ์"เชสขู่ใส่ชายร่างหนาเสียงเบาเมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะอุ้มเจ้าแมวตัวแสบของตน
"ขอยืนเจ้าเหมียวนี่ก่อนนะเชส"นายตำรวจยศใหญ่ไม่กลัวเสียงขู่ของคู่หู ก่อนจะทำการอุ้มเจ้าแมวพันธุ์ไทยที่กำลังนอนหลับอุตุไว้ในอ้อนแขน"เจ้าของแมวตัวนี้มารับแล้ว ถ้าฉันจับเขาได้ แมวตัวนี้นายจะเก็บไว้ก็ตามใจ"
เชสลุกขึ้นยืน นัยน์ตาคมสีเหล็กจับจ้องไปที่ร่างของเจ้าแมวดื้อที่ขนาดถูกอุ้มอยู่ยังไม่รู้สึกตัว ก่อนจะก้าวเดินตามหลังชายร่างหนาไปติดๆ
"ลาซู!!"
"เมี้ยววว~"(เสียงของทาส)เราลืมตาขึ้มมาเพื่อมองหาคนที่เรียกเรา ก่อนจะพบเข้ากับร่างสูงโปร่งที่คุ้นเคย"เมี้ยว! แง่วว!!"(ทาส!! อะ!! ปล่อยเรานะเจ้ามนุษย์ตัวยักษ์! งับๆ!)
"นายตกลงแล้วว่าจะมอบตัว"นายตำรวจหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม นัยน์ตาคมก้มมองแมวหน้าไหม้ที่กำลังใช้ทั้งเล็บทั้งฟันประทุร้ายตนอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ได้ แต่คุณต้องปล่อยตัวลาซู"ดวงตางดงามจ้องมองไปที่เพื่อนเพียงตัวเดียวของตนอย่างอาลัยอาวรณ์ ตอนนี้เขาไม่เหลือใครแล้ว มีแค่ลาซูเท่านั้นที่เป็นครอบครัวตัวสุดท้าย เขาอยากจะปกป้องให้ได้
"ตกลง"นายทหารหนุ่มร่างหนารับข้อเสนอ
ร่างกายสูงโปร่งกระโดดลงมาจากที่หลบซ่อนตัว"ปล่อยลาซูซะ ผมยอมมอบตัวแล้ว"
"แง่วว!!"(ไม่นะทาส อย่าทำแบบนี้!!)เราดิ้นจนหลุดออกจากท่อนแขนหนาได้สำเร็จ พอเท้าแมวเยียบพื้นดินเราก็เตรียมที่จะหันไปทำร้ายมนุษย์ตัวใหญ่ แต่หมาป่าหน้าดุที่นั่งรออยู่กับมางับหลังคอเราเอาไว้ซะงั้น"ง่าวว!!"(ปล่อยนะเจ้าหมาบ้า!!)
ชายร่างหนาไม่รอให้คนร่างโปร่งได้ตั้งตัวทัน ก็รีบจัดการรวบตัวแล้วล็อคกุญแจมือใส่ข้อมือบางทันที
"ไหนบอกว่าจะปล่อยตัวลาซูไง!! คนโกหก! หลอกลวง!!"
"ฉันปล่อย แต่คู่หูของฉันไม่ เลิกขัดขืนซะก่อนที่จะเจ็บตัว"จากนั้นทั้งคู่ก็ถูกพาตัวเข้าไปในศูนย์บัญชาการตำรวจ เชสพาแมวดื้อที่ยังขู่ฟ่อและดิ้นสุดแรงไปที่ห้องเดิมที่พวกเขาออกมา ส่วนชายร่างหนานั้นเขาพาโจรที่เข้ามามอบตัวไปที่ห้องสอบสวน
"กรร"(เป็นอะไร?)เชสมองแมวดื้อที่หันหน้ามุดมุมกำแพงไม่พูดไม่จาตั้งแต่เข้ามาในห้อง
"เมี้ยว"(จะไปหาทาส)เราอยากไปอยู่กับทาส เรารู้สึกว่าทาสเศร้าแปลกๆ
"กรร"(ไม่ได้ เขาถูกสอบสวนอยู่)เชสเอ่ยพร้อมเดินเข้าไปใกล้ๆ อีกฝ่าย
"แง่วว!"(งั้นก็ไม่ต้องมาคุยกับเรา! เราไม่อยากคุยด้วย!)ใบหน้าน่ารักหันหนี แล้วซุกกำแพงลึกขึ้นไปอีก
"…"
ผลการสอบสวนเป็นไปได้ด้วยดี ทาสเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นและเหตุผลที่ขโมยของวิบวับมากมายให้นายตำรวจร่างใหญ่คนนั้นฟังอยากละเอียด จนได้ผลสรุปออกมาว่าทาสต้องโดนจำคุกเป็นเวลา 10 ปี แต่หากว่ายอมช่วยให้ข้อมูลและรายละเอียดของกลุ่มมาเฟียกลุ่มนั้น ทาสก็จะทุกลดจำนวนจำคุกลง
เราเองก็สามารถไปหาทาสและไปเล่นกับทาสได้บ่อยๆ แถมยังมีปลาส้มกินทุกวัน อยู่ในคุกก็ไม่แย่เท่าไหร่ ว่าไหม"เหมียวว"
จบบริบูรณ์
