เฮนรี่ต้องเจอกับเพื่อนบ้านที่ลึกลับเขาจึงรวมกันกับ เพื่อนบ้านคนอื่นเพื่อนหาความจริงเกี่ยวกับเพื่อนบ้าน ครอบครัวแปลกประหลาดนี้
ระทึกขวัญ,ตลก,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,สยองขวัญ,ตลก,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เฮนรี่ ชายวัยกลางคน เข้าอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง กับภรรยาและลูกชายอีกหนึ่งคน ครอบครัวของเฮนรี่ก็ได้ใช้ชีวิตในช่วงหน้าร้อนอย่างมีความสุขจนกระทั่ง มีเพื่อนครอบครัวใหม่ย้ายมาเมื่อเดือนก่อน ตั้งแต่ครอบครัวนี้ย้ายมาเฮนรี่ก็ได้ยินเสียงปลาดๆในตอนดึกจนทำให้เขาสดุ้งตื่นขึ้นอยู่บ่อยครั้งแต่เฮนรี่ก็ไม่ได้ใส่ใจจนเขาทนไม่ไหว แล้วในกลางดึกคืนหนึ่งเฮนรี่ได้ตื่นขึ้นมาจากเสียงที่ดังเสียดหูที่มาจากข้างบ้าน
เขาได้ออกมาจากบ้านแล้วมายืนมองที่หน้าบ้านของเพื่อนบ้านที่ดูแปลกประหลาด ซึ่งบ้านของเพื่อนบ้านนี้ดูเหมือนบ้านร้างมากว่าบ้านที่จะมีคนอยู่ เพราะมีเถาวัลย์พันเต็มตัวบ้านหญ้าขึ้นเต็มหน้าบ้าน เฮนรี่ที่กำลังจะเดินเข้าไปใกล้ๆ บ้านของเพื่อนบ้าน แต่ทันใดนั้นเมื่อเขาก้าวขาเข้าไป ลมก็พัดมาอย่างแรงจนกิ่งไม้สั่นไหวใบไม้ปลิวว่อน
แต่เมื่อเขาก้าวขาถอยออกมาลมก็เงียบลงอย่างน่าประหลาดใจ เขาที่เห็นอย่างนั้นก็เลยรีบเดินเข้าบ้านไป พร้อมความสงสัยที่แล่นเข้ามามากมายในหัว
ตื่นเช้าวันต่อมา เฮนรี่เดินออกมาจิบกาแฟที่นอกบ้าน ขณะที่เขายืนจิบกาแฟอยู่นั้น ตาแก่แดเนียลก็อุ้มเจ้าหมามาหน้าบ้านแล้วปล่อยมันวิ่งไปทั่ว จนมันได้วิ่งไปที่หน้าบ้านของเพื่อนบ้านคนหนึ่งมันทำการวางระเบิดก้อนโตไว้ที่สนามหญ้าหน้าบ้านแล้วก็วิ่งกลับบ้านไป
แล้วอดัม หนุ่มวัยรุ่นเพื่อนบ้านอีกคนของเฮนรี่ เขากำลังจะทาสีรั้วบ้าน เขาก็เห็น ชาลีกับเจสซี่ภรรยาสุดสวย เพื่อนบ้านอีกคนที่ออกมารับจดหมายหน้าบ้าน
"อรุณสวัสดิ์ครับชาลีเจสซี่" อดัมพูด
"หวัดดีอดัม"เจสซี่ตอบ
แล้วเมื่อชาลีกับเจสซี่ก็กำลังเดินไปเอาจดหมาย ชาลีก็เหยียบเข้ากับระเบิดก้อนโตนั้น
"อะไรวะเนี่ย!"ชาลีพูด
ชาลีที่เหยียบกับระเบิดก็กระโดดขาเดียวไปที่หน้าบ้านของลุงแดเนียล เพราะเขารู้ว่าระเบิดกองนี้เป็นของใครเพราะมีคนเดียวในละแวกนี้ที่มีหมา
เฮนรี่ที่กำลังนั้งดูเหตุการณ์อยู่ในบ้านก็ส่ายหัวเมื่อเห็นเหตุการณ์เดิมทุกเช้า จนแอนนี่ภรรยาของเฮนรี่เข้ามาทัก
"คุณกำลังทำอะไรอยู่" แอนนี่ถาม
"หมาของแดเนียลไปอึตรงสนามหญ้าของชาลีอีกแล้ว" เฮนรี่พูดพร้อมอมยิ้ม
--
"ฉันรู้ว่าแกอยู่ข้างในตาเฒ่า!!" ชาลีตะโกนอยู่หน้าบ้านของแดเนียล
"ที่รักเกรงใจเพื่อนบ้านบ้างสิ" เจสซี่พยายามห้าม
"ฟังให้ดีนะ ไอ้สวะตัวแสบเห่าได้ของแก ไปอึใส่สนามหญ้าหน้าบ้านฉันอีกแล้ว ..ถ้าฉันเจออีกละก็ แค่ครั้งเดียว ฉันจะจับมันมาเย็บก้นให้มิด"
ชาลีตะโกนเสียงดังแต่ก็ไม่มีใครออกมา มีแต่เจ้าหมาที่เห่าพวกเขาอยู่ข้างในบ้าน เมื่อชาลีเห็นอย่างนั้นก็โกรธสุดขีด
"ให้ตายเถอะ!! ฉันจะฆ่าเดี๋ยวนี้แหละ"
"ไม่ๆๆ ที่รักๆ ไปเถอะ กลับบ้าน"เจสซี่ก็รีบพาตัวเขากลับบ้านไป
และเจ้าหมาตัวนั้นก็เห่าอยู่อย่างนั้น
--
เฮนรี่เบื่อกับเพื่อนบ้านจนมีความคิดที่จะย้ายบ้านออกจากหมู่บ้านนี้
"ที่รักจ๊ะ ผมว่าเราน่าจะย้ายบ้านนะ ไหนจะพ่อค้าปืนอีกฝั่ง แล้วก็คนบ้าท้ายซอย พวกเขาเอาแต่ทะเลาะกัน ทีนี้ก็เพื่อนข้างบ้านเขาชื่ออะไรนะโอเพ็กส์รึเปล่า หรือ โอเน็ก"
"ไม่รู้สิ" แอนนี้ตอบ
"พวกเขามาอยู่หลายเดือนแล้วไม่เห็นทำอะไรกับสนามหญ้าเลย ผมอยากรู้จังว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นในนั้น"
"นึกแล้วต้องเป็นแบบนี้สักวัน"
"อะไรหรอ"
"เปล่าค่ะ"
"อะไรแอนนี่ คุณรู้ว่าอะไรจะต้องเกิดขึ้น"
"คุณเริ่มทำไปแล้ว คุณดูสิเอาแต่นั่งไม่ทำอะไรทั้งอาทิตย์ นั่งเบื่อ ใจลอย ขืนกลับไปทำงานก็มีแต่แย่กว่าเดิม"
"เปล่าซะหน่อย"
"ที่รักฉันขอให้คุณช่วยขนของขึ้นรถแล้วรีบไปพักผ่อนที่ละเลสาบเถอะ คุณน่าจะเห็นตัวเองเอาแต่นั้งมองหมาอึใส่สนามหญ้าบ้านคนอื่น"
"คุณบอกว่าจะไปพักที่ทะเลสาบหรอ ผมต้องขับรถห้าชั่วโมงไปตามถนนที่แออัดในช่วงวันหยุดเพื่อไปนอนในบ้านอับชื้นและนั้งดูเพื่อนบ้านเมาปลิ้นเนี่ยนะ"
"แต่ฉันว่าคุณต้องไป"
"ที่รัก ก็แค่นั้นไม่ใช่การพักผ่อนเลยนะ
นี่แหละคือการพักผ่อน นั่งอยู่เฉยๆ สันหลังยาว นี่แหละที่ผมอยากทำ ผมแค่อยาก....อยู่เฉยๆ นั่งสบายๆ ดูแข่งเบสบอลและ...ดื่มเบียร์แบบไม่คิดสักร้อยขวด...นอกบ้าน ผมจะซ่อมเครื่องย่างบาร์บีคิวตรงสวนหลังบ้านให้คุณด้วยนะ นี่แหละที่ผมต้องการ แอนนี่ผมอยากทำ...แบบนี้ และคอยดูนะภายในสัปดาห์นี้ผมจะเป็นคนใหม่เลยล่ะ"
"โอเค ก็วันหยุดของคุณนี่" แอนนี้ตอบ
--
เดวิดเพื่อนบ้านอีกคนของเฮนรี่ เขากำลังถือปืนเล็งมาที่อีกาตัวหนึ่งเขายิงปืนไปหนึ่งนัด
ปั้งงง!!
แต่ไม่โดน
"เดวิดยิงปืนนิ" เฮนรี่พูด
เมื่อเฮนรี่ได้ยินเสียงปีนเขาก็รีบออกไปหาเดวิดทันที
"เดวิด!!"
"ว่าไงเฮนรี่ พวกนายกินข้าวอยู่หรอ"
เมื่อเฮนรี่เห็นว่าไม่มีอะไรเขาจึงชวนเดวิดมากินข้าวด้วยกัน
--
"รู้มั้ยว่าโรสรู้สึกยังไงกับบ้านนกของเธอ ทันใดนั้นพวกอีกาก็เริ่มโผล่มาให้เห็น เธออยากให้ฉันช่วยไล่อีกาไป แถมอีกาตัวใหญ่ไปสำหรับบ้านนกด้วย" เดวิดพูดพร้อมข้าวเต็มปาก (โรสคือภรรยาของเดวิด)
"ฉันไม่เคยเห็นอีกาแถวนี้สักตัว" แอนนี่พูด
"ตัวใหญ่โคตรฉันถึงต้องใช้ปืนไล่สองสามนัด"
"แล้วทำไมนายไม่ไปบ้านแม่เธอพร้อมเธอล่ะ" เฮนรี่ถาม
"เฮ้ ฉันกำลังกินอยู่นะ ลองคิดถึงสภาพฉันกับพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันเป็นอาทิตย์สิ ฉันยอมตายดีกว่า แต่ก็ดีไม่น้อย ที่เป็นชายโสดอาทิตย์นึง .....แล้วทำไมนายไม่ไปทำงานล่ะเฮนรี่"
"ลาพักร้อนอาทิตย์นึงน่ะ"
"อาทิตย์นึงหรอ สุดยอดไปเลย พวกนายจะไปพักที่ทะเลสาบใช่มั้ย"
"แค่สวนหลังบ้านน่ะ"
"สวนหลังบ้านหรอ"
"ใช่ฉันอยากพักผ่อนอยู่บ้านเฉยๆ น่ะ"
"พักผ่อนหรอ...ฮ่าๆ ขอให้โชคดีกับเพื่อนบ้านเพี้ยนๆข้างบ้านแล้วกัน"
"คุณเคยเจอพวกโอเพ็กส์หรือเปล่า" แอนนี่ถามเดวิด
"ไม่ ไม่เคยเจอเลย ไม่เคยมีใครเคยเจอเลย แต่เอ่อ..ฉันคุยกับคนที่ขายบ้านให้พวกเขา ดูเหมือนบ้านหลังสุดท้ายที่เขาอยู่ เคยถูกไหม้เป็นตอตะโก"
"จริงหรอ" เฮนรี่ถาม
"ใช่ ลึกลับ เหมือนนรก"
"เพื่อนบ้านจากนรก"เฮนรี่ตอบ
"อาจจะใช่ จะอะไรก็ช่าง ฉันก็ยังดีใจที่ฉันไม่ได้อยู่ข้างบ้านพวกเขา ก็แหม.. ยอมรับมาเถอะน่า ว่านายก็คิดว่าพวกโอเพ็กส์น่ะแปลก ฉันจับตามองพวกเขาตั้งแต่ย้ายเข้ามา ไม่มีใครเข้าไป ไม่มีใครออกมา ไม่มีใครมาเยี่ยม ไม่มีคนมาส่งของ นายคิดว่าพวกเขาจะกินอะไรกันล่ะ"
"บางทีพวกเขาอาจจะชอบเก็บตัวก็ได้เดวิด"เฮนรี่ตอบ
"ไม่หรอก"
"จำพวกเมเปิลที่อยู่ข้างบ้านได้มั้ย นายเคยพูดกับพวกเขากี่คำกันล่ะ"
"ฉันสองคำเอง...ไม่ร่ำลาสักคำตอนย้าย"
"โถ่ ..ไม่เอาน่าเดวิด "
"ฉันขอล่ะ อย่าเอาสองบ้านไปเปรียบเทียบกันเลย หมายถึง... ดูสิ ถึงพวกเขาจะไม่ค่อยพูดกับเพื่อนบ้าน พวกเมเปิลก็ยังปกติก็ว่า ยังออกมาหน้าบ้านแถมตัดหญ้าด้วย เกรี้ยงเกลาซะไม่มี แต่โอเพ็กซ์ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่า...พวกเขาอยู่กันกี่คน" (เดวิดพูด)
"มีอยู่สามคนครับ พวกเขาจะออกมาตอนกลางคืน อดัมบอกว่า พวกเขาออกหากินตอนกลางคืน อาทิตย์ก่อนผมดูกล้องส่องทางไกลบนหลังคา ก็เห็นพวกเขาอยู่หลังบ้าน" ไมเคิล ลูกชายของ เฮนรี่พูดแทรกขึ้นมา
"พวกเขาทำอะไรอยู่จ๊ะ"แอนนี่ถาม
"ขุดดินครับ"
"พวกเขาขุดหลุมศพหรอ"เดวิดถามแล้วจ้องหน้าไมเคิล พร้อมเคี้ยวอาหารเต็มปาก
"อาจจะใช่" ไมเคิลตอบ
"เอาล่ะ เลิกพูดเรื่องนี้กันได้แล้ว พ่ออยากให้ลูกเลิกสอดแนมพวกโอเพ็กส์ กับอดัม แล้วเดวิดฉันอยากให้นายเลิกล้างสมองเขาด้วยทฤษฎีบ้าบอ" เฮนรี่พูดแล้วก็เดินจากไป
"นายจะไปไหน" เดวิดถาม
"ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าต้อนรับพักร้อนไงล่ะ"
