เฮนรี่ต้องเจอกับเพื่อนบ้านที่ลึกลับเขาจึงรวมกันกับ เพื่อนบ้านคนอื่นเพื่อนหาความจริงเกี่ยวกับเพื่อนบ้าน ครอบครัวแปลกประหลาดนี้
ระทึกขวัญ,ตลก,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,สยองขวัญ,ตลก,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในตอนสายวันนั้น เจสซี่กับชาลีก็กำลังทำสวนอยู่ที่หน้าบ้าน
"โอเคที่รัก ฉันกำลังจะเอาดอกบานชื่นมาปลูกรวมกับดอกไม้อื่นนะ...... "
"หาเรื่องให้ฉันหงุดหงิดจนได้สิน่า"
"ว่าไงนะคะ"
"ไอ้แก่นั้นไง สนามหญ้าของมันสวยสุดในแถบนี้ รู้มั้ยว่าทำไม เพราะมันฝึกให้หมามาอึใส่สนามหญ้าหน้าบ้านฉัน" ชาลีพูดพร้อมมองตาแก่แดเนียลที่กำลังตกแต่งสนามหญ้าอยู่
"เฮ้ เอ่อ... คุณนายเจสซี่ครับ เช้านี้ไม่อาบแดดหรอครับ" อดัมพูดแซวเจสซี่ที่แต่งตัวเซ็กซี่
"ไอ้เด็กข้างบ้านนี่มาจุ้นจ้านจังเลย" ชาลีพูด
--
ในขณะเดียวกัน เฮนรี่กับเดวิดก็มาที่โรงรถหน้าบ้าน
"แล้ว...นายจะทำอะไรก่อน"เดวิดถามเฮนรี่
"ไม่รู้สิ..แต่เฮ้ ฉันจะเอาเครื่องมือใหม่ให้ดู"
"ไม่เอาน่า"
"แต่..มันแจ๋วมากเลยนะ พ่อของแอนนี่ให้ฉันตอนคริสต์มาส ดูสิ" เฮนรี่พูดพร้อมยกกล้องสีแดงออกมาแล้วเปิดออกให้เดวิดดู
"แล้วมันเอาไว้สร้างอะไรหรอ"
"ก็คิดอยู่... อาจจะทำ.. เฮ้แล้วเบสบอลแข่งกี่โมงหรอ"
"ได้ยินว่าบ่ายโมงนะ แล้วนายจะไปซุปเปอร์มาร์เก็ตซื้ออะไรมาทำแซนด์วิชรึเปล่า" เดวิดพูดแล้วเหลียวมองที่บ้านของพวกโอเพ็กซ์
"ไม่ล่ะ ฉันว่าจะแวะไปซื้อปุ่มเปิดปิดโรงรถไฟฟ้ามาเปลี่ยนแทนตัวเก่า" เฮนรี่พูด
เดวิดก็เดิดไปย่ำๆมองๆที่ข้างบ้านของพวกโอเพ็กซ์ แล้วเขาก็เห็นคนแต่งตัวแปลกๆออกมาจากบ้าน
"เฮนรี่! เฮนรี่ มานี่เร็ว นายคิดว่านั่นใคร" เดวิดพูด
"เพื่อนบ้านฉันไง
และชาลีกับเจสซี่ก็เห็นชายที่ออกมาจากบ้านหลังนั้นเหมือนกัน
"เฮ้ พวกมนุษย์ถ้ำออกจากรูแล้วล่ะ"ชาลีพูด
เพื่อนบ้านคนอื่นๆก็ยืนมองชายคนนั้นอย่างสงสัยว่าเขากำลังจะทำอะไร
"ทำไมไม่เข้าไปทักทายหน่อยล่ะ" เดวิดบอกเฮนรี่
"เอ่อ...ใช่ ก็น่าลองดู"
"นี่เป็นเวลาที่เหมาะจะเข้าไปพูดคุยกับเขานะ จะได้เห็นหน้าเขาชัดๆไง ไปสิ"
"นายก็เข้าไปทักทายเขาได้นี่"
"ใช่ แต่นั่นเพื่อนบ้านนายนะ" เดวิดพูด
"ไม่ใช่ เขาก็เป็นเพื่อนบ้านนายเหมือนกันไม่ใช่หรอ"
"ใช่ แต่ฉันอยู่โน่น แต่เขาอยู่ฟากเดียวกันกับนายเขาเป็น...."
"ใช่ เราก็ล็อคเดียวกัน นายก็ควรจะไปด้วย"
"ไม่ ถึงเราจะอยู่ใกล้กันแต่นายอยู่ติดกับเขา ถ้าเขาคิดจะมายืมข้าวของ เขาคงเดินมาบ้านนาย"
"แต่..ดูเขาจะไม่ว่างแล้วล่ะ"
"เปล่าเลย เขาไม่ยุ่ง เขากำลังจะเข้าบ้าน ไปเร็ว! เขากำลังจะกลับเข้าไป ถ้านายเข้าไปทักทายนายก็อาจจะ..."
แล้วชายคนนั้นก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน
"เฮนรี่! นายทิ้งโอกาสไปได้ไง"
"เปล่าฉันไม่ได้ทิ้ง เขาเดินเข้าบ้านเอง"
"นายนี่ปอดแหกชะมัด"
"ฉันไม่ได้ปอดแหกเพราะเขาเดินเข้าบ้านแล้ว"
"รู้มั้ย นายแสดงความปอดแหกต่อหน้าลูกชายและทุกคน ลูกนายน่ะ"
เมื่อเฮนรี่ได้ยินอย่างนั้นเขาก็เลยลากตัวเดวิดเข้าไปที่บ้านของพวกโอเพ็กซ์
"ตามมา ถ้าคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่นัก..." เฮนรี่พูดพร้อมดึงตัวเดวิดไป
"เฮ้ๆๆๆ นายทำอะไรเนี่ยเฮนรี่"
"ก็เดินไปทักทายด้วยกันเลยไง"
"ไม่ๆๆ แค่ล้อเล่นน่า ทำไมต้องโมโหด้วย"
"ปอดแหกหรอ นายยอมขายขี้หน้างั้นหรอ เดินไปๆ...เข้าไปทักทายสิ หรือนายกลัว"เฮนรี่พูด
แล้วอดัมที่ยืนดูอยู่ก็ตะโกนมา
"ลุยเลยเฮนรี่!!"
"โอเค.. ทุกคนกำลังมองเราอยู่ งั้นก็ตกลง ฉันจะไปกับนาย" เดวิดพูด
แล้วทั้งสองคนก็ค่อยๆเดินไปที่หน้าบ้านของครอบครัวประหลาด ทุกคนในละแวกนั้นก็จ้องพวกเขาอย่างใจจดใจจ่อ
และเดวิดกับเฮนรี่ก็มาหยุดอยู่ที่หน้าประตู แล้วทันทันใดนั้นเดวิดก็เหยียบไปที่พื้นผุๆแล้วขาเขาก็ทะลุลงไปข้างนึง
"ให้ตายเถอะ!!!" เดวิดร้องเสียงดังลั่น
"นายโอเคมั้ย "เฮนรี่ถาม
"มันคงเป็นกับดักน่ะ แต่ฉันไม่จ่ายค่าซ่อมให้หรอกนะ"
"ไม่ต้องจ่ายหรอก แต่น่าจะฟ้องมากกว่า โอเค เอ่อ..คือ..เริ่มทักทายกันดีกว่า" เฮนรี่พูด
แล้วเฮนรี่ก็หยิบที่เคาะประตูแล้วเคาะหนึ่งทีไปที่ประตูบานใหญ่
ตึ้ง!
แล้วป้ายที่ปิดอยู่ที่ผนังสั่นจนแทบหลุด แล้วพวกเขาก็เคาะอย่างแรงไปอีกสองที
ตึ้ง!! ตึ้ง!!
เมื่อพวกเขาเคาะไปอย่างแรงป้ายป้ายนั้นก็หลุดลงมาแต่หลังป้ายนั้นดันเป็นรูของรังผึ้งนับพันตัวที่บินตามล่าพวกเขาสองคน
แล้วทั้งสองคนก็วิ่งจั้นออกมาพร้อมกับแหกปากโวยวาย จนทำเอาเพื่อนบ้านคนอื่นแตกตื่นไปหมด
ชาลีที่เห็นทั้งสองคนกำลังโดนฝูงผึ้งรุมต่อยอยู่เขาก็หยิบสายยางฉีดน้ำแล้วบอกให้พวกเขามาหาเขา
"ทางนี้!!วิ้งมาหาน้ำ เฮนรี่!! ทางนี้"
อ๊าาาาาาาาาา !!!!!"เสียงของทั้งสองที่ร้องอย่างทุรนทุราย
เมื่อทั้งสองคนวิ่งมาหาชาลีพวกเขาก็นอนกลิ้งอยู่ที่พื้นไปมา แล้วชาลีก็เอาน้ำจากสายยางมาฉีดใส่ตัวของทั้งสอง
"ไปหมดแล้ว ผึ้งไปหมดแล้ว" เฮนรี่พูด
อดัมที่ยืนขำอยู่ก็วิ่งมาหาทั้งสอง
"เฮ้ ผมไม่อยากจะเชื้อเลยว่าพวกคุณจะทำอย่างนั้น ไม่อยากจะเชื้อเลย โคตรเจ๋ง รู้มั้ยอาทิตย์ก่อนผมก็เจอแบบนี้ ผมก็ไปตรงนั้นนะแต่ไม่เจอผึ้งนะ" อดัมพูด
"ทางทฤษฎีเขาเรียกสิ่งที่เกิดแบบนี้ว่า.....มนต์ดำ" ชาลีบอก
และทั้งหมดก็จ้องไปที่บ้านหลังนั้นด้วยความสงสัย
แล้วที่บ้านหลังนั้นก็มีเงาคนมายืนดูพวกเขาอยู่จากในบ้านฉั้นสองเหมือนกัน
--
ตกค่ำวันเดียวกัน
"ที่รักเดี๋ยวแผลก็ไม่หายหรอก ถ้าคุณยังไม่หยุดแตะแผลแบบนี้" แอนนี่พูด
"ฟังนะ ต่อให้เราไปทะเลสาบ ผมก็คงโดนผึ้งต่อยหนักเป็นสองเท่า แล้วอย่าคิดว่าเรื่องที่คุณพูดเมื่อเช้าจะเป็นจริงได้"
เฮนรี่ได้ลุกขึ้น
"เฮนรี่นั่นคุณจะไปไหน"
"ผมจะไปไหนโดยที่คุณไม่ต้องถามได้มั้ย... ผมจะไปที่ญี่ปุ่น และไปรัสเซียดีมั้ย นั่นแหละที่ผมจะไป"
"พาหมาไปด้วยรึเปล่า" แอนนี่พุด
"จ้าๆ ผมจะพาไปด้วย"
แล้วเฮนรี่ก็พาเจ้าหมามาเดินเล่นข้างนอก แต่เจ้าหมาดันจะเดินไปที่บ้านของพวกโอเพ็กซ์
"เฮ้แม็กซ์ (แม็กซ์ชื่อเจ้าหมาพันธุ์โกลเด้น) เดี๋ยวก่อน ไปทางนี้ดีกว่า คืนนี้อย่าผ่านทางนั้นดีกว่า ทางนี้หญ้าสวยด้วย"
"หวัดดีเฮนรี่เป็นไงบ้างพวก" เดวิดที่นั้งอยู่หน้าบ้านของเดวิดกับอดัมก็ตะโกนมาเขา
"หวัดดีครับเฮนรี่" อดัมพูด
"ฉันขอไฟแช็กหน่อยสิ" เฮนรี่พูดพร้อมหยิบซิก้าขึ้นมาดูด
"เอ่อ..คืนนี้เป็นคืนแสนสุขเนอะว่ามั้ย" เดวิดพูด
"ใช่...กลางคืนฟ้าสีคราม ยามเช้าฟ้าสีคราม เพื่อนบ้านออกแสนสุข" อดัมพูด
"กลางคืนฟ้าสีครามหรอ" เฮนรี่
"ก็บางวันน่ะ ว่าแต่คุณเคยดูหนังเรื่อง เกี่ยวกับเวทมนตร์ดำรึเปล่า ผมเคยดูเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องเกี่ยวกับชายแก่ที่เป็นเจ้าของอพาร์ตเมนต์ที่สภาพเหมือนประตูนรก" อดัมพูดกับเฮนรี่
"ไม่ฉัน...ไม่เคยดูเรื่องนั้น"
"ผมกำลังคิดบางเรื่องอยู่ และรู้มั้ย อย่างที่รู้ว่าบ้านหลังสุดท้ายของพวกเขาเคยไหม้จนหมด อาจเป็นไปได้ว่ามีคนเปิดประตูทิ้งไว้...."
และเมื่อพวกเขากำลังคุยกันอยู่นั้นก็มีเสียงประหลาดดังขึ้น
ตึ้งงงงงง!!
"พวกเขาเอง พวกเขาทำเสียงดังอีกแล้ว รู้มั้ย.. เคยมีเรื่องแนวนี้เกิดขึ้นในคืนหนึ่ง" เดวิดพูด
"เกิดอะไรขึ้นครับเดวิด"อดัมพูด
"เรื่องมันนานมาแล้ว อดัม.. เมืองนี้เคยเป็นเมืองที่เล็กมากและปลอดภัยด้วย ผู้คนไม่จำเป็นต้องล็อคประตู ทุกคนในหมู่บ้านรู้จักกัน ตอนนั้นฉันอายุสักเก้าหรือสิบขวบ จำจุดที่ห้างตั้งอยู่ได้มั้ย"
"ครับ"
"ตรงนั้นเคยเป็นร้านยาขนาดใหญ่ แถมมีน้ำพุตั้งอยู่หน้าร้าน นายจำได้มั้ยเฮนรี่"
"ได้"
"และมีชายคนหนึ่งเขาเอ่อ.. เขาเอ่อ... อ้วนและใส่แว่น เขาชื่อ...อันดา อยู่ตรงถนนสายหนึ่ง มีเมียหนึ่งลูกสอง เขาออกจะบื้อๆหน่อยเพราะ...หมอนั้นสี่สิบ แต่ทำงานใส่หมวกกระดาษขายน้ำปั่นสตอเบอรี่ เพราะเขาไม่ได้เข้าคัดเลือกทหาร ยังไงก็ตาม ช่วงนั้นเป็นช่วงหน้าร้อน ฉันจำได้ว่าร้อนโคตรเลยล่ะ ร้อนแบบว่าตัวฉันจนเกือบจะสุก สรุปก็คือร้อนนั่นแหละ แล้วก็เริ่มมีกลิ่นเหม็นขึ้นแบบว่า..เหม็นแบบสุดๆ มันอาจจะทำให้นายตายไปเลยก็ได้ จนชาวบ้านรู้สึกได้ว่ามาจากบ้านของอันดา และไม่มีใครอยากพูดเรื่องนี้...จะให้ไปเคาะประตูบ้านพูดว่า 'หวัดดีบ้านคุณเหม็นจัง' ชาวบ้านก็เลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ และเสแสร้งว่าไม่เกิดอะไรขึ้น บางคนก็หาสมุนไพรมาดับกลิ่นในรถ ส่วนบางคนก็เอามาแขวนตรงระเบียง"
"ฮึๆๆๆ" เสียงอดัมขำ
"นายคิดว่ามันตลกงั้นหรอ"
"ไม่ครับ...แต่ที่จริงก็ใช่"
"งั้นหรอ รอให้ฉันเล่าเรื่องต่อไปก่อนสิ ..เจ้าหน้าที่ที่มาตรวจ พวกเขามาตรวจที่บ้านของอันดา พวกเขาบอกว่าบ่อเก็บของเสียมีปัญหา พวกเขาไปและบอกจะดูให้ แต่เขาบอกจะซ่อมเอง ทุกอย่างปกติใช่มั้ย"
"ครับ"
"ไม่ สองชั่วโมงต่อมา มีควันลอยออกมาทางหน้าต่างบ้านอันดา นักดับเพลิงมาแล้วบุกเข้าบ้าน รู้มั้ยพวกเขาเจออะไร"
"อะไรครับ" อดุมพูด
"ครอบครัวของอันดา..ตายแล้ว ถูกอันดาฆ่าหลายสัปดาห์ก่อนหน้าด้วยมีดเจาะน้ำแข็ง ใช่ เขาฆ่าคนในครอบครัว ด้วยมีดเจาะน้ำแข็ง แล้วใช่..แค่ซ่อนศพในชั้นใต้ดินที่เย็นคลุมด้วยผ้าแล้วกลับขึ้นไปทำน้ำปั่นให้คนทั่วเมืองกิน มีเรื่องเดียว...ที่อันดาคาดไม่ถึง คืออากาศร้อนในช่วงหน้าร้อน รู้มั้ยว่าทำไมคนในเมืองถึงได้กลิ่นเหม็นไปทั่ว อดัม"
"เพราะอะไรครับ"
"เพราะศพครอบครัวอันดาเน่าเปื่อยท่ามกลางความร้อนที่โคตรร้อน"
"ใช่ๆ ฉันจำได้แล้ว จำได้แล้ว เคยได้ยินเรื่องนี้ตอนฉันยังเด็ก พวกเขาทำลายน้ำพุ ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง" เฮนรี่พูด
"ใช่ เมืองนี้มีเรื่องลึกลับเต็มไปหมด บางครั้งอาจอยู่ใต้จมูกเรานี่เอง" เดวิดพูด
"พอพูดถึงเรื่องจมูกตั้งแต่ครอบครัวนี้ย้ายมาอยู่ในหมู่บ้าน ผมสังเกตดูว่า...ได้กลิ่นแปลกๆ กลิ่นคล้ายศพเลย"อดัมพูดแล้วชี้ไปทางบ้านหลังนั้น แล้วอัดมก็แกล้งตะโกนให้เฮนรี่ที่ตั้งใจฟังอยู่ตกใจ
อ้าาาาา!!!!!!
อ้าาาาาาา!!!
"5555555 กระโดดสูงเหมือนจิงโจ้เลยนะเฮ้ยนรี่555"เดวิดพูด
"55555ขอโทษ ครับเฮนรี่ แค่หยอกเล่นเอง"
"เฮ้ ไม่ต้องขอโทษหรอก"เดวิดพูด
"ฉันจะเข้าบ้านแล้ว" เฮนรี่พูดแล้วหันหลังเดินไป
"เฮ้..ไม่เอาน่า อย่าปอดแหกนักเลยเฮนรี่"
"ผมแค่ล้อเล่นเองเฮนรี่"
"ฉันไปทำอะไรที่มีสาระดีกว่า"
แล้วเฮนรี่ก็เข้าบ้านไป
