เฮนรี่ต้องเจอกับเพื่อนบ้านที่ลึกลับเขาจึงรวมกันกับ เพื่อนบ้านคนอื่นเพื่อนหาความจริงเกี่ยวกับเพื่อนบ้าน ครอบครัวแปลกประหลาดนี้
ระทึกขวัญ,ตลก,ลึกลับ,สืบสวนสอบสวน,สยองขวัญ,ตลก,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เฮนรี่ได้เข้ามาในบ้านเอาที่ประคบมาประคบที่หน้าผากตัวเอง พร้อมกับคนอื่นๆที่มารวมตัวกันที่บ้านของเฮนรี่
แอนนี่ก็เอ่ยขึ้นมา
"ฉันว่าถึงเวลาที่เราต้องเลิกทำตัวเป็นเด็กๆกันได้แล้ว ใช่มั้ยชาลี"
"ใช่แอนนี่"ชาลีตอบ
"ก่อนที่จะมีใครตกจากหลังคาหรือเผาตัวเอง ฉันคิดว่าเราควรไปที่บ้านนั่นแล้วเคาะประตูเพื่อทักทายและพูดคุยอย่างเป็นมิตร ทำความรู้จักกับคนพวกนี้ ซึ่งเราน่าจะทำเมื่อ หนึ่ง เดือนก่อน" แอนนี่พูด
"นั่นเป็นความคิดที่ดีนะคะ เดี๋ยวฉันจะทำบราวนี่ให้" เจสซี่พูด
"เป็นความคิดที่ดีและขณะที่คุณยุ่งผมจะ....." เดวิดพูด
"คุณไม่ได้รับเชิญนะเดวิด" แอนนี่พูด
--
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาทุกคนก็ได้ไปที่หน้าบ้านของพวกโอเพ็กพร้อมบราวนี่ถาดใหญ่ที่เจสซี่พึ่งทำเสร็จ ยกเว้นเดวิด
"พรุ่งนี้ค่อยมาไม่ได้หรอแอนนี่" เฮนรี่พูด ขณะกำลังเดิน
"ทำใจให้สบายนะ"แอนนี่ตอบ
"เราอาจได้พูดคุยอย่างเป็นกันเองในใน ห้า นาทีอย่างเป็นมิตร มากกว่าพวกผู้ชายที่สอดแนมมาเป็นเดือนก็ได้"เจสซี่พูด
ทุกคนเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูบ้านพวกโอเพ็ก
แอนนี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่
"โอเค ทุกคนทำตัวให้เป็นปกตินะ"แอนนี่พูด
แอนนี่ได้จับที่เคาะตูแล้วเคาะประตูสามที ก๊อก... ก๊อก.... ก๊อก ...จนเสียงดังก้องทั่วบ้าน
ทันใดนั้นมีเด็กหนุ่มโผล่หน้าออกมาดูผ่านกระจกตรงประตู
"นั่นใครน่ะ" เด็กหนุ่มพูด
"ไง ฉันแอนนี่ ฉันอยู่ข้างบ้านนี้เอง"
ชาลีที่ขยับตัวเข้าไปใกล้ๆแต่พื้นที่เป็นไม้ผุๆก็ดันพังขาเขาจึงทะลุลงไปข้างใต้ทั้งสองข้าง เขาได้ล้มลงแล้วบราวนี่ที่มือเขาก็หล่นบนลงพื้น
"ให้ตายสิ!!!บราวนี่หล่นพื้นหมดเลย" ชาลีพูด
เด็กหนุ่มคนนั้นเปิดประตูออกมา ยืนมองพวกเขาและตัวของเขาก็มีกลิ่นแรงมากและมีแมลงวันบินตอนตัวเขาเต็มไปหมด
"หวัดดี เอ่อ... ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านเรานะคะ เราคือเพื่อนบ้านของคุณค่ะ" แอนนี่พูดพร้อมจับมือกับเด็กหนุ่มและเขย่ามือของเขา
แล้วแอนนี่กับเจสซี่ก็รีบเดินเข้าไปในบ้านของพวกเขา เด็กหนุ่มก็ได้แต่ยืนมองอย่างมึนงง
"นี่บราวนี่พ่อหนุ่มสำหรับของหวาน" ชาลีพูดแล้วยื่นบราวนี่ที่เปื้อนดินให้กับเด็กหนุ่มและเขาก็รีบเดินเข้าไปในบ้านทันที
ก็เหลือแต่ เฮนรี่ ที่ยืนอยู่หน้าบ้าน เฮนรี่ก็ไม่กล้าพูดอะไรเขาก็มองหน้าเด็กหนุ่มแล้วก็รีบเดินเข้าไปในบ้านทันที
ทั้งหมดเข้าไปในบ้าน ในบ้านเต็มไปด้วยของเก่าและหยากไย่แมงมุม ฝุ่นที่กระจายเต็มทั่วบ้าน และในบ้านบรรยากาศมืดๆเทาๆไม่ค่อยเห็นแสงจากข้างนอก มีแค่มีแค่แสงไฟจากหลอดไฟเก่าๆ ที่ติดๆดับๆ
"ไม่อยากเชื่อว่า พวกคุณอยู่ที่นี่ทั้งเดือนโดยที่เรา....ไม่มาทักทายเลย"แอนนี่พูดด้วยสีหน้าฝืนๆ
"ผมก็เป็นเพื่อนบ้านของคุณนะ ผมเฮนรี่และนั่นแอนนี่ภรรยาของผม และนี่ก็คือเจสซี่และนั่นคือ...." เฮนรี่พูดด้วยเสียงสั่นเครือ
"ผมชาลีครับ แล้วเธอล่ะชื่ออะไรพ่อหนุ่ม" ชาลีพูดพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเด็กหนุ่มนั่น
"เจฟ" เจฟพูดด้วยหน้านิ่งๆแล้วถอยหลังไปนิดนึง
"เจฟเหรอ เป็นชื่อที่ไพเราะมากๆเลย เจฟ โอเพ็ก ฮ่าๆๆ "ชาลีพูดพร้อมขยับตามเข้าใกล้เด็กหนุ่ม
เจฟเดินถอยหลังจนไปชนกับชั้นวางของจนของตกลงมา
---
"มีเป็นห้องครัวเหรอคะ" เจสซี่พูด
เจสซี่ได้เปิดประตูออกมา ทันใดนั้นเธอก็ตกใจที่เปิดไปเจอชายแก่ยืนอยู่ต่อหน้า
"ให้ตายสิฉันตกใจหมดเลย" เจสซี่พูดพร้อมเอามือกุมอก
"นั่นลุงของผมครับลุงเบ็น"เจฟพูด
"สวัสดีค่ะ"เจสซี่พูดด้วยเสียงสั่คลอ
ชายแก่ผมหงอกคนนั้นได้เดินออกมาแล้วไปหยุดอยู่ที่หน้าของเฮนรี่
"นายคือคนที่อยู่ข้างบ้านสินะ" เบ็นพูด
เฮนรี่ไม่ได้ตอบอะไรไปได้แต่ยืนนิ่ง แล้วแอนนี่ก็พูดแทรกขึ้นมา
"เอ่อ.....ทำไมเราไม่ชงกาแฟกันเจสซี่"
"ผมจัดการเอง" เจฟพูด
"คุณจะว่าอะไรมั้ย ถ้าเรามานั่งคุยกันฉันท์เพื่อนเก่า ว่าไงครับ เบ็น" ชาลีพูด
---
ตัดมาที่หลังบ้านของเฮนรี่ ไมเคิล ได้วิ่งมาจากบ้านมาบอกเดวิดกับอดัมที่กำลังพยายามแอบปีนข้ามรั้วบ้านไป
"เดวิดครับ พวกเขาอยู่ในบ้านนั้น กำลังยืนอยู่ทั่วบ้านเลย"
"โอ้เยี่ยมเลย.....เอาล่ะไม่ต้องห่วงหรอกนะทุกคนฉันทำได้ ขอบคุณที่ช่วย" เดวิดพูดขณะที่กำลังเอาบรรไดข้ามรั้ว
"แต่คุณก็ระวังตัวหน่อยละกัน ผมว่ากำแพงไม้นี่น่าจะไม่แข็งแรงเท่าไหร่" อดัมพูด
"โอเค" เดวิดพูด
ขณะที่เดวิดปีนข้ามไปกำแพงไม้ก็เริ่มสั่นเหมือนจะพังลงมา
"เฮ้ เดวิดระวัง!!!!!" อดัมพูด
ยังไม่สิ้นเสียงของอดัม เดวิดก็ตกลงมาจากกำแพงไม้ไปอีกฝั่งดัง ตึ๊ก!!!
"อ๊าาาาาาา!!!" เสียงเดวิด
"คุณโอเคมั้ย" อดัมพูด
"ใช่ ฉันไม่เป็นไร ส่งเครื่องมือมาได้เลย" เดวิดพูดพร้อมปัดดินที่ตัวออก
แล้วอดัมก็ได้โยนพลั่วขุดดินข้ามมาให้เดวิด
--
ส่วนในบ้านทุกคนก็ได้นั่งอยู่ที่ห้องโถงกลางบ้าน แต่ยังไม่มีใครเอ่ยปากพูดคุยกัน ทุกคนเอาแน่นั่งเงียบมองหน้ากันไปมา ลุงเบ็นชายแก่ก็เอาแต่จ้องมองมาที่เฮนรี่ ส่วนเฮนรี่ก็ได้แต่พยามหลับสายตาของเบ็น
นั่งงกันอยู่พักใหญ่เฮนรี่ได้พูดขึ้นมาว่า
"อากาศชื้นเนอะวันนี้"
แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรตอบโต้ได้แต่นั่งจ้องกันอยู่อย่างนั้น จนเจฟได้ยกขนมและกาแฟที่เขาทำมาให้ทุกคนทาน
"ขนมหน่อยมั้ยครับ" เจฟพูดแล้วยื่นขนมไปให้แอนนี่กับเจสซี่
แอนนี่ฝืนหยิบไปหนึ่งชิ้น ซึ่งขนมก็หน้าตาดูไม่น่ากินเลย
ส่วนเจสซี่เธอได้ส่ายหัวพร้อมพูดว่า
"เอ่อ..พอดีฉันกำลังลดหุ่นอยู่น่ะ"
"ขนมหน่อยมั้ยครับ" เจฟพูดแล้วหันไปทางเฮนรี่
เฮนรี่หันหน้าไปมองที่แอนนี่ แล้วแอนนี่ก็พยักหน้าให้เฮนรี่หยิบขนมไป เฮนรี่ก็หยิบขนมแล้วในเอามันเข้าปากด้วยความกดดันที่ทุกคนกำลังจ่องมองเขาอยู่โดยเฉพาะลุงเย็นที่นั่งจ้องเขาอย่างใจจดใจจ่อ เฮนรี่กัดไปหนึ่งคำ ซึ่งรสชาติก็ไม่ดีเหมือนหน้าตาเขาก็ได้แต่ฝืนยิ้มแสยะหลังจากกินมันเข้าไป
แล้วแอนนี่ก็พูดขึ้นมาว่าแอนนี่ได้พูด
"เอ่อ..งั้นเอ่อ อยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้างคะ"
แต่ก็ไม่มีใครตอบอะไร ชาลีได้พูดแทรกขึ้นมาว่า
"พวกคุณอยู่ในบ้านนานๆ ได้ไง อยู่บ้านคงสบายละสิ กำแพงอย่างดี พื้นปูนก็อย่างดี ฮ่าๆๆ คุณคงทำอะไรบ้างอย่างในบ้านหลังนี้ใช่มั้ย"
เฮนรี่ได้แกล้งไอออกมาเพื่อส่งซิกให้ชาลีนั้นหยุดพูด เขาไอไปเรื่อยและเขาได้เอาเศษกระดาษมาปิดที่ปากและคายขนมนั้นทิ้ง
"ขอโทษที ผมแค่แพ้ฝุ่นน่ะ" เฮนรี่พูด
แล้วชาลีก็พูดขึ้นมาอีกว่า
"แล้ว มีแค่นายกับลุงหรอที่อยู่ในบ้านนี้" ชาลีถามเจฟ
"เปล่าครับ" เจฟตอบ
"ไม่เอ่อ.. เราเป็นครอบครัวเล็กๆ มีผม....หลานชาย และน้องชายผม เขาเป็นหมอ" ลุงเบ็นพูด
"ดีจังเลยนะที่เรามีเพื่อนบ้านเป็นหมอ" เจสซี่พูด
"ใช่ๆ ดีจังเลยที่คุณที่คุณ อยู่ในบ้านที่คงสภาพดั้งเดิมได้ ฉันไม่เคยมาที่ตอนเจ้าของคนเก่าอยู่" แอนนี่พูดแล้วลุกขึ้นเดินไปดูรอบๆบ้าน
"จะว่าไป พวกเขาโชคร้ายจริงๆนะครับ" ลุงเบ็นพูด
"แต่..คุณรู้มั้ย ผมไม่เคยเห็นรถคุณจอดหน้าบ้านเลยเบ็น" ชาลีพูด
"ผมก็ไม่เข้าใจ รถก็ต้องจอดข้างนอกทั้งวันงั้นหรอ
"คือว่าแต่ท่อเอ่อ...เอ่อ..ท่อระบายน้ำคุณตันมั้ยครับ คือตอนฝนตกน่ะ เพราะว่าห้องใต้ดินของเราน้ำท่วมตลอดเลย" เฮนรี่พยายามเปลี่ยนเรื่องคุย
"ฮึ. ห้องใต้ดินหรอ เฮนรี่เสนอความคิดได้ดี ผมว่าเราน่าจะไปดูที่ห้องใต้ดินกันนะ บางทีอาจเป็นน้องชายคุณที่อยู่ข้างล่างและเคาะเพดานเมื่อสองนาทีก่อน" ชาลีพูด
"ใครจะไปรู้" ลุงเบ็นตอบ
"น้องชายคุณเป็นหมออะไรหรอเบ็น" ชาลีถาม
"ทำไมไม่ลองถามเองล่ะ" ลุงเห็นตอบ แล้วชี้ไปทางประตูห้องใต้ดิน
แล้วน้องชายของลุงเบ็นก็เดินออกมาอย่างช้าๆออกมาจากความมืด สายตาทุกคนได้จดจ้องเขา
"อ้าว...นี่เรามีแขกหรอเนี่ย สวัสดีทุกคน ผมอาเธอร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" อาเธอร์พูดแล้วเข้าไปจับแล้วเขย่ามือของเฮนรี่
"หวัดดีผม เฮนรี่ ครับ"
"โอ้..ขอโทษทีที่ใส่ถุงมือ" ถุงมือสีขาวของอาเธอร์เต็มไปด้วยของเหลวสีแดง
เฮนรี่ยกมือขึ้นมาดูด้วยสีหน้าตกตะลึง แต่เฮนรี่ก็ยังไม่แน่ใจว่ามันคืออะไรกันแน่
--
ทางด้านของเดวิดที่อยู่ข้างนอกบ้านพวกโอเพ็กเขาขุดข้างกำแพงบ้านพวกโอเพ็ก จนถึงค่ำ จนไปเจอช่องหน้าต่างห้องใต้ดินที่มีแสงสีเหลืองลอดออกมา พอสักพักที่เขากำลังมองไปที่หน้าต่างเขาก็เห็นเงาบางอย่างที่ผ่านหน้าต่างไปมา แล้วมีเสียงลางของอะไรบ้างอย่างอยู่ในนั้นด้วย
--
ส่วนในบ้านชาลีก็กำลังเดินสำรวจห้องโถง หยิบของขึ้นมาดูทั้ง กล่องต่างๆ ภาพวาดเก่าๆ ซึ่งทุกอย่างเต็มไปด้วยฝุ่น
และคนอื่นก็อยู่ที่โต๊ะกำลังจิบน้ำชากันอยู่แล้วชาลีก็เดินเข้าไปที่โตะ พอเข้าไปก็เจอทุกคนกำลังจิบชาพูดคุยะกันอยู่
"ผมคิดว่าเทียนสร้างความโรแมนติกสำหรับผู้หญิง" อาเธอร์พูด
"ฮ่าๆ สวยจริงๆค่ะ"แอนนี่พูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ คุณเฮนรี่เรื่องสีผมเพิ่ง...จะวาดรูปเสร็จน่ะครับ มันช่วยทำให้ผมผ่อนคลาย" อาเธอร์พูดไป เฮนรี่ก็เอาผ้าเช็ดสีที่มือไป
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่ชาลีก็กำลังดูรูปวาดที่วางอยู่เต็มบ้าน และสำรวจบ้านไปเรื่อย
--
[ที่โต๊ะจิบน้ำชา]
"ออกจะเสียมารยาทไปหน่อยนะครับ ที่ไม่ได้ไปแนะนำตัวกับเพื่อนบ้านเร็วกว่านี้ เผอิญว่างานของผมต้องเน้นความสันโดษ ก็เลยทำให้ผมย้ายอยู่เรื่อย รู้มั้ยครับ หลายปีมานี่...เราย้ายมากี่ครั้ง....." อาเธอร์บอก
"โอ้...การย้ายบ้านบ่อย คงทำให้คุณลำบากนะเจฟ" เจสซี่หันไปคุยกับเจฟ
"จริงครับ และพรุ่งนี้พวกเราจะต้องไปที่บ้านหลังใหม่ เพื่อคุยกันเรื่องย้ายอีกครั้ง" อาเธอร์พูด
"โธ่ เราเพิ่งจะได้รู้จักกันเอง น่าเสียดายจังเลย จริงมั้ยเฮนรี่" แอนนี่พูด
"ชะ..ใช้ น่าเสียได้มาก"เฮนรี่พูด
ชาลีที่อยู่อีกฝากของห้องก็พูดขึ้นมา
"ห๊ะ..ใครพูดนะ" ชาลีพูด
"คือผมพึ่งสังเกตุว่าเจฟดูมีความสุขที่ได้เจอเพื่อนบ้านใหม่อย่างพวกคุณและมาเยือนเราที่นี่" อาเธอร์พูด
"แต่ที่จริงเรามาไม่ครอบ ตาแก่ข้างบ้าน แดเนียล เราไม่รู้เขาไปไหน" ชาลีพูด
พอชาลีพูดอย่างนั้น เฮนรี่ถึงขั้นทำแก้วน้ำชาหลุดมือจนน้ำชาหกเต็มตัวเขา
"โอ๊ย! ไม่ๆๆๆๆ!!!!!!! ผมขอโทษ ขอโทษครับ" เฮนรี่ร้องออกมาด้วยความร้อน
ทางชาลีก็ยังพูดปั่นประสาทต่อไป
"เป็นเรื่องน่าเศร้ามากเลยสำหรับตาเฒ่าของเรา เพราะเราพึ่งสังเกตุเห็นเมื่อวันก่อนว่าตาเฒ่า แดเนียลหายตัวไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้เลย หายไป ไม่มีใครเจอเขาอีกเลย ไร้ร่องรอย ไม่มีเลย ใช่มั้ยเฮนรี่ เมื่อวานใช่มั้ย มี่จริงเรากำลังพูดถึงช่วงบ่ายของเมื่อวาน" ชาลีพูด
"ใช่ ผมเห็นเต็มตา" เบ็นพูด แล้วก็เงียบไป
"ฟังนะ ทำไมเราไม่เลิกทำตัวเสแสร้งทำตัวสุภาพแล้วหันมาถามว่า พวกคุณว่าทำเสียงดังบ้าอะไรทุกคืน" ชาลีพูด
"เอ่อ...ฉันว่า เราควรกลับกันได้แล้ว" แอนนี่พูด
"คุณทำอะไรข้างล่างหรออาเธอร์!!!" ชาลีตะคอกใส่หน้าอาเธอร์
"ชีลี!!! กลับเถอะ" แอนนี่พูด
"เฮ้ เฮนรี่ เถอะน่าบอกไปสิมาว่านายเห็น บอกไป" ชาลีบอก
เฮนรี่ลุกขึ้นมาแล้วพูดว่า
"ผมขอตัวเข้าห้องน้ำหน่อยครับ" เฮนรี่พูดแล้ววิ่งไปหาห้องน้ำทันที
"เฮนรี่ จำวันคืนวันก่อนได้มั้ย นายบอกว่าพวกเขากำลังขุดดิน..."ชาลีพูด
ทันใดที่เฮนรี่วิ่งไปทางประตูห้องใต้ดินและกำลังจะเปิดประตู อาเธอร์ก็ตะโกนไปว่า "อย่าเปิดประตู"
แต่ก็ได้ทันเฮนรี่ได้เปิดประตูแล้ว พอเฮนรี่เปิดประตู เขาก็ร้องลั่นบ้าน
"อ๊าาาาา!!!!!"
เพราะได้มีหมาพิทบูลวิ่งออกมาอย่างเกรี้ยวกลาด มันวิ่งชนข้าวของตกแตกกระจาย
"นี่คุณเลี้ยงมันไว้ในห้องใต้ดินหรอเนี่ย" ชาลีพูด
พิทบูลตัวนั้นได้กระโดดออกหน้าต่างไป จนไปเจอกับเดวิดที่กำลังแอบดูห้องใต้ดินพอเดวิดเห็นเจ้าหมาเขาก็วิ่งหนีและพยายามปีนรั้วหนี ทุกคนในบ้านออกมาก็เจอแต่เจ้าหมาได้วิ่งไปเห่าใครบางคนอยู่
"นั่นขโมยหรอคะ" เจสซี่ถาม
"ไม่ นั้น เดวิดต่างหาก" แอนนี่พูด
"เพื่อนบ้านอีกคนหรอ" ลุงเย็นพูด
--
เดวิดขึ้นไปยืนอยู่บนรั้วกำแพงและพยายามไล่เจ้าหมา
"ไปให้พ้นนะไอ้หมาบ้า" เดวิดพูด
พูดไม่ทันขาดคำเดวิดก็พลัดตกลงมาจากกำแพง
--
คือผมต้องขอโทษแทนเข้าแบ็คด้วยนะครับ ขนาดตัวของมันใหญ่จนทำให้ผมกลัวเลย" อาเธอร์พูด
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พวกเรารบกวนคุณมากพอแล้ว ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" แอนนี่พูด
"ไว้เจอกันคราวหน้าครับ" เฮนรี่พูดพร้อมยื่นมือไปจับมือของอาเธอร์
แล้วทุกคนก็พากันกลับบ้าน แต่ทุกคนก็พากันไปรวมตัวกันที่บ้านของเฮนรี่ รวมถึงเดวิดด้วย
[ที่บ้านเฮนรี่]
"โอเคๆ ฉันยอมรับว่าพวกเขาค่อนข้างแปลก".แอนนี่พูด
"ค่อนข้างแปลกนั่นเหรอ จะบ้าตาย ไม่เอาน่าฉันว่าพวกเขานั่นแหละฆ่า แดเนียล แล้วฝังไว้ พวกนี้โรคจิตเห็นๆ " ชาลีพูด
"แล้วเฮนรี่ คุณคิดว่ายังไง" เจสซี่พูด
"ใช่ นายดูเงียบๆไปนะ เฮนรี่ ช่วยออกความคิดเห็นหน่อยได้มั้ย" ชาลีพูด
"คือ ฉันว่า พวกเขาบริสุทธิ์นะ" เฮนรี่พูด
"ห๊ะ นี่นายคิดอย่างงั้นจริงหรอ" ชาลีพูด
"ใช่ ฉันว่าแอนนี่กับเจสซี่พูดถูก" เฮนรี่พูด
"เยี่ยมเลย เฮนรี่ นายแค่เปิดประตูแล้วดึงเพื่อช่วยพวกเราให้รอดชีวิต ลองคิดดูสิ นายเป็นคนแรก..ที่คิดเรื่องทั้งหมดนี้เองนะ" เดวิดพูด
"โว้วๆ...เดี๋ยวนะ ใครเป็นคนคิด ตาอ้วน..ฉันคิดว่าคุณต่างหาก" แอนนี่พูด
"เอ่อ..ที่รักผมขอคุยกันสักแป๊ปนะ ผมคิดว่าเราต้องขอเข้าถ้ำ เพื่อคุยแบบลูกผู้ชาย" เฮนรี่พูด
"ก็ได้" แอนนี่พูดแล้วก็เดินจากไปกับเจสซี่
ในห้องก็เหลือกันอยู่สามคน
"ตกลงเอ่อ..จะเอายังไงเฮนรี่ นายปอดแหกจนไม่เข้าข้างเราแล้วใช่มั้ย"เดวิดพูด
"ใช่ นายนี่มันไอ้หน้าตัวเมียจริงๆ" ชาลีพูด
แล้วเฮนรี่ก็หยิบวิกของ แดเนียล ออกมาจากกระเป๋ากางเกง
" นั่นมันวิกของ แดเนียลนิ นายแอบเอามาต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่" ชาลีพูด
"นายเก็บเอาไว้ในกระเป๋ากางเกงทั้งวันเลยหรอ" เดวิดพูด
"คือ หลังจากที่เจอเจ้าหมาของ แดเนียลในบ้าน ฉันก็ใส่วิกกลับไปที่ช่องจดหมายพร้อมกับจดหมาย" เฮนรี่พูด
"แล้วคราวนี้นายได้มาจากที่ไหน" เดวิดถาม
เฮนรี่ก็พยักหน้าไปที่ทางบ้านพวกโอเพ็ก
"บ้านพวกโอเพ็กหรอ"เดวิดพูด
"ก็หลังจากหมาออกมาจากห้องใต้ดิน ฉันก็เจอวิกวางอยู่ระหว่างกองหนังสือเก่า และมีที่อยู่จ่าหน้าซองถึงแดเนียล" เฮนรี่พูด
"ถ้างั้น...หมายความว่า..." เดวิดพูด
"พวกโอเพ็กกลับเข้าไปในบ้านของตาเฒ่าแดเนียลและเอาวิกมา....แล้วเราจะทำยังไงกันดี" ชาลีพูด
"แล้วเราจะเอายังไงกันดี" เดวิดพูด
"ได้ยินที่พวกเขาบอกว่าพรุ่งนี้ข้างนอกได้มั้ย" เฮนรี่พูด
"ได้" ชาลีพูด
"ทันทีที่รถออกไปตอนเช้า ฉันจะข้ามประตูรั้ว และจะไม่กลับบ้านจนกว่าจะพบศพ ไม่มีทางที่ใครหน้าไหนจะทำร้ายเพื่อนบ้านเราแล้วเผ่นไปได้" เฮนรี่พูด และทั้งชาลีและเดวิด ก็ตบไหล่เขาและจะร่วมมือด้วย
