"ถ้าแม่นได้ลูกชายสิมีผู้สืบทอดวิชา ถ้าแม่นได้ลูกสาวสิมีวิบากกรรมและต_ายก่อนวัยอันควรเด้อ"
พารานอมอล,ลึกลับ,ชาย-ชาย,เรื่องสั้น,ไทย,สยองขวัญ,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ ๒ นำทาง
หลังจากคืนนั้นทิวาและเพื่อนก็เริ่มออกตามหาหมอธรรมตามหมู่บ้านต่างๆเพื่อจะหาทางพิสูจน์ยายของทิวา แต่แล้วเมื่อไปพบปะพูดคุยทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ายายมีอาคมแกร่งกล้ายิ่งนักเมื่อผิดศีลหรือรักษาของไม่ได้จะกลายเป็นผีดุร้ายเฮี้ยนเมื่อถูกจับได้และมีคนรู้ตัวตนของเขา
ทิวาและพ้องเพื่อนที่ได้ยินอย่างนั้นก็ต่างถอดใจและถอยกลับมาตั้งหลักกันก่อนที่บ้านของพนา 2วันนี้มัวแต่ตามหาหมอธรรมจนลืมยายไปเลยและพรุ่งนี้พงษาต้องกลับไปสอนแล้ว วันนี้พนาเลยชวนเพื่อนมากินก๋วยเตี๋ยวร้านประจำของเขาระหว่างที่นั่งรอก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟอยู่นั้น
มีนักศึกษาสาวจากวิทยาลัยกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามานั่งโต๊ะข้างๆทุกคนก็ไม่เอะใจอะไรจนกระทั่งพงษาพูดเรื่องหมอธรรมขึ้นมา
“ทิวา แล้วนี้แกจะเอายังไงกับเรื่องตามหาหมอธรรมมาช่วยแกว่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ”
“แล้วพรุ่งนี้มึงจะกลับเข้าไปบ้านรึเปล่า”
“กลับดิว่ะ เดี๋ยวยายสงสัย”
“ไม่ต้องคิดมากๆ”พนาตบที่หัวไหล่ทิวาเบาๆก๋วยเตี๋ยวก็มาเสริฟ์พอดีต่างคนก็ต่างลงมือกินมีคุยกันบ้างเล็กน้อย
หญิงสาวในกลุ่มนักศึกษาได้ยินเรื่องราวเข้าก็สังเกตทิวาและมองทิวาเป็นระยะๆจนกระทั่งทิวาและเพื่อนกำลังจะเดินออกจากร้านไปหญิงสาวจึงกล่าวกับเพื่อน
“ เฮ้ย!!!พวกมึงเดี๋ยวกูมานะ”พูดจบก็รีบวิ่งตามกลุ่มทิวาออกไป
“เฮ้ยจะไปไหน!!! เฮ้ยฉกร!!!” ฉกรไม่ทันได้หันมาฟังเสียงเรียกของเพื่อนเขาเลยตัวของฉกรก็วิ่งมาถึงรถของทั้งสามหนุ่มก่อนจะพูดขึ้นอย่างหอบๆ
“เฮ้ยพี่!!!อย่าพึ่งไป”ก้มหน้าเรียกอย่างหอบแต่แล้วทิวาก็หยุดชงักกับเสียงเรียกก่อนจะหันมาตอบอย่างงงๆ
“มีอะไรหรือป่าวครับน้อง”ทิวาถามด้วยความตกใจ
“หนูได้ยินเรื่องที่พี่ตามหาหมอธรรมอ่ะ หนูเลยจะบอกว่าหนูรู้จักอยู่คนหนึ่งถ้าพี่สนใจจะให้เขาช่วยพี่มาหาหนูได้เลยนะ”ฉกรยืดตัวขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงอยากช่วยเหลือก่อนจะคว้านหาหยิบของมงคลในยามยื่นให้กับทิวา
“อันนี้เป็นตะกรุดปลุกเสกป้องกันภัยจากอันตรายทุกสิ่ง พี่พกมันไว้ ฉันว่าพี่ต้องได้ใช้มัน ถ้าพี่หาไม่ได้จริงๆพี่ไปหมู่บ้านเทียนสังข์นะ บ้านฉันอยู่ท้ายหมู่บ้านติดกับสำนักสงฆ์วัดป่า” ยัดสร้อยตะกรุดใส่มือและกุมมือของทิวาไว้
“ถ้าพี่รับไว้แบบนี้ แล้วน้องไม่ต้องใช้หรอครับ”ทิวาหันไปมองพนาและพงษาอย่ากังวลใจว่าจะรับไว้หรือไม่
“หนูมีของขลังเยอะค่ะ ไม่ต้องห่วง ว่าแต่ขอให้พี่อยู่ให้ถึงวันที่เดินทางมาบ้านหนูนะ”ยิ้มให้ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าร้าน
“ดะ เดี๋ยวสิหนู!!! หนูชื่ออะไรอ่ะ”ทิวาตะโกนตามหลังก่อนที่เจ้าของสร้อยตะกรุดจะหันมาตอบ
“ลัญฉกรค่ะ ลัญฉกร เวทวริทธ์” แล้วลัญฉกรก็วิ่งกลับเข้าไป พงษาจึงกล่าวขึ้นมา
“เอาเถอะน่า รับก็ไม่เสียหายอะไรดีซ่ะอีก มึงจะได้มีสิ่งป้องกันตัวพวกกูจะได้ไม่เป็นห่วง”
“ใช่ เอ่อว่าแต่เดี๋ยวนะหมู่บ้านเทียนสังข์ ใช่ที่มึงไปสอนรึป่าวไอ่พง”
พนากล่าวขึ้นพร้อมกับเบิกตากว้างหันไปมองพงอย่างตกใจ
“เอ่อว่ะ จริงด้วย ว่าแต่ทำไมกูไม่เคยเห็นน้องเขาหรือรู้จักหมอธรรมที่นั้นเลยว่ะ”พงเกาหัวอย่างงงๆ
“เอาน่าค่อยคิด ขึ้นรถเถอะเริ่มร้อนล่ะ”พนาก็รีบขึ้นรถสตาร์ทรถทันทีทิวาก็ยกตะกรุดพนมมือขึ้นเหนือหัวก่อนใส่คล้องคอไว้และขึ้นรถ
เมื่อฉกรกลับเข้ามาในร้านเพื่อนคนหนึ่งก็ถามขึ้นมาว่า
“มึงรู้จักเขาหรอว่ะถึงรีบวิ่งพรวดพราดออกไปหาอ้ายเขาแบบนั้น?”ทำหน้าสงสัย
“กูบ่รู้จักเพิ่ลดอกมึง แต่กูมีความรู้สึกว่าเพิ่ลต้องการความช่วยเหลือ กูเลยให้ของสิ่งหนึ่งเพิ่ลไป”
“ อีกแล้ว ให้แต่ของขลังผู้ชาย บ่เคยให้หมู่เลยมึงนิ กูสิฟ้องลุงมึงถ่าเบิ่งโลด”ทำท่ากอดอกงอน
“โอ๋ๆน๊าเดี๋ยวพาไปหาพ่อลุงให้ลงของให้เสน่ห์หาผู้ชายแล่นนำดากโลดเอาบ่” ทุกคนได้ยินเช่นก็พากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และพูดคุยกันต่อเล็กเพราะบางคนกินเสร็จแล้วบางคนยังกินบ่เสร็จ และทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน
ลัญฉกร เวทวริทร์ เป็นหลานหมอธรรมฌานลูกของพี่ชายที่ตอนนี้ทำงานที่กรมตำรวจหน่วยพิเศษนอกเครื่องแบบ ฉกรเป็นคนมีเซ้นส์มาตั้งแต่เด็กยิ่งอายุเยอะขึ้นเซ้นส์ของฉกรก็เริ่มชัดขึ้นจนกระทั่งที่ว่าเห็นอนาคต อดีตของคนผู้นั้นได้ แต่เซ้นส์จะแม่นยำและแรงที่สุดคือช่วง22ย่าง23ปีเหตุผลที่ฉกร มอบตะกรุดเส้นนั้นให้ทิวา ฉกรคงได้กลิ่นอะไรสักอย่างเธอจึงตัดสินใจมอบสร้อยตะกรุดเส้นที่ลุงหมอฌานมอบไว้ให้ตอนย้ายมาเรียนในเมืองและพักอยู่ที่บ้านตากับยายให้กับทิวาเพื่อปกป้องทิวาจากสิ่งที่มองไม่เห็น
…………………………………….
เมื่อทิวากลับบ้านมาหายายเขาก็พบว่ายายไม่อยู่บ้านและได้กลิ่นคาวเลือดจากในครัวเขาจึงเดินเขาไปดูมีเลือดนองเต็มไปหมดกลิ่นคาวฟุ้งไปทั่วจวนจะอ้วกเข้าจึงรีบไปหาน้ำมาล้างทำความสะอาดจนเสร็จและยายรณีก็กลับเข้ามาพอดิบพอดี
