ฮาร์วีย์อุตส่าห์ยอมเสี่ยงตายเพื่อให้ได้มาทำงานที่เดียวกับชายที่ตนหลงรัก แต่แล้วจู่ ๆ เขากลับตื่นขึ้นในกองขยะ และพบว่าตนเองกลายเป็นตาแก่ไปเสียแล้ว...ร่างกายแบบนี้จะจีบผู้ติดได้ยังไงกัน! เอาวัยหนุ่มของฉันคืนมานะ!
แฟนตาซี,ผจญภัย,ไซไฟ,ชาย-ชาย,พล็อตสร้างกระแส,ผจญภัย,#BL,แฟนตาซี,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฮาร์วีย์อุตส่าห์ยอมเสี่ยงตายเพื่อให้ได้มาทำงานที่เดียวกับชายที่ตนหลงรัก แต่แล้วจู่ ๆ เขากลับตื่นขึ้นในกองขยะ และพบว่าตนเองกลายเป็นตาแก่ไปเสียแล้ว...ร่างกายแบบนี้จะจีบผู้ติดได้ยังไงกัน! เอาวัยหนุ่มของฉันคืนมานะ!
ผู้แต่ง
เห็ดสีน้ำเงิน
เรื่องย่อ
นี่ไม่ใช่การแนะนำเรื่องของนักเขียนหน้าเห็ดงี่เง่าที่ทำลายชีวิตผม แต่เป็นพื้นที่ในการเรียกร้องความเป็นธรรมของตัวละคร!
สวัสดีนะคนที่ผ่านมา ถึงผมจะไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่คุณต้องมีจิตใจดีกว่าคนที่เขียนเรื่องของผมขึ้นมาแน่
คืองี้ ผมชื่อฮาร์วีย์ ใช่ ผมเป็นนายเอกของนิยายห่วยแตกเรื่องนี้ ผมอัดอั้นมานาน ไหน ๆ คุณก็ผ่านมาแล้ว ช่วยฟังผมบ่นหน่อยแล้วกัน คุณจะได้เห็นว่านักเขียนคนนี้กลั่นแกล้งผมขนาดไหน
แรกเริ่มเดิมที ผมเป็นแค่เด็กหนุ่มวัยรุ่นที่มีความฝันอยากแต่งงานกับผู้ชายดี ๆ สักคน แต่เจ้านักเขียนนั่นก็ทำให้ชีวิตของผมย่อยยับด้วยมือทั้งสองข้างและคอมพิวเตอร์โง่ ๆ ของเขา ตั้งแต่การเขียนให้ผมมีชีวิตอนาถา พ่อแม่ตายตอนเจ็ดขวบ ถูกปูไล่หวดเพราะไม่ยอมเรียนเรื่องยา พอหนีออกจากบ้านมาหาผู้ ก็ถูกสาปให้กลายเป็นคนแก่!
มันเกินไปมั้ย!
ผมพยายามแทบตายเพื่อที่จะได้อยู่กับชายที่ผมแอบชอบมาตั้ง 10 ปี แล้วดูสิ ความหล่อที่ผมสั่งสมมาทั้งชีวิตหายวับไปกับตา เหลือแต่ผิวเหี่ยว ๆ หนังย่น ๆ และเสียงแหบ ๆ ไม่มีส่วนไหนที่สามารถใช้เป็นอาวุธตกผู้ได้เลย!
ไม่เพียงเท่านั้น ผมยังต้องออกเดินทางด้วยสภาพอิดโรยไปหาเรื่องเสี่ยงตายต่าง ๆ นานาเพื่อทวงเอาอายุขัยและวัยหนุ่มแสนรุ่งเรืองของผมคืนมา
ใช้งานตัวละครหนักชะมัด! เงินเดือนผมก็ไม่ได้นะเนี่ย!
อะไรนะ? ...มีอีกไหมเหรอ?
โอ้! นี่ยังไม่ถึงครึ่งกับสิ่งที่เจ้านักเขียนคนนี้ทำกับผม ถ้าทุกคนอ่านต่อไปก็จะได้รู้เองว่าเจ้าเห็ดสีน้ำเงินคนนี้มันร้ายกาจขนาดไหน
โปรดเอาใจช่วยผมให้รอดพ้นจากโชคชะตาที่แสนเลวร้ายครั้งนี้ด้วย
**นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง เนื้อหา ตัวละคร สถานที่ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นเรื่องสมมติเท่านั้น**
***คำเตือน : เนื้อหาในนิยายมีการใช้ความรุนแรง ฉากฆ่าฟันนองเลือด กรุณาใช้วิจารณญาณอย่างมากในการอ่าน ห้ามลอกเลียนแบบเด็ดขาดเลยนะฮะ***
"วีรบุรุษเอ๋ย วีรบุรุษ...ทำไมคนอย่างคุณถึงได้มาคลุกคลีตีโมงอยู่กับคนแก่ใกล้ตายอย่างนี้นะ"
แคนทัสไม่ตอบคำถาม
ไอเดนภายใต้รูปร่างหน้าตาของแคนทัสเดินวนไปรอบ ๆ มือหมุนควงมีดสั้นอย่างชำนาญ นัยน์ตาไม่เป็นมิตรพยายามเสาะหาจุดอ่อนของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแนวหน้าของรูฟาเซนต์
มุมปากของฆาตกรยกยิ้ม "ไม่ใช่ว่าตอนนี้ คุณควรจะไปทำงานให้ท่านเจ้าเมืองหรอกหรือ?"
คำพูดรู้ลึก รู้จริงของไอเดนทำให้หัวคิ้วของแคนทัสขมวดมุ่น เขาเพียงตั้งข้อสงสัยในใจแต่ไม่แสดงสีหน้าหรือความกังวลใด ๆ ออกมาเพราะกลัวว่าจะยิ่งเป็นการให้ข้อมูลอีกฝ่าย
"..."
เมื่อเห็นว่าแคนทัสไม่เล่นด้วย ไอเดนจึงเบนสายตามาเย้าแหย่ผมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แทน
"เจอกันอีกแล้วนะ"
ผมพยายามดึงผ้าคลุมขึ้นปิดบังใบหน้า แต่เหมือนมันจะไม่ช่วยอะไร
ไอเดนก้าวเข้ามาใกล้ "ไม่มีประโยชน์ ฉันยังได้กลิ่นขยะจากตัวนายอยู่เลย" นัยน์ตาดุร้ายเขม่นมองผม ราวกับจะถามว่า
...ทำไมแกถึงไม่ถูกเผาไปพร้อมกับภูเขากองขยะเน่าเหม็นในตอนนั้น...
"ต้องการอะไรไอเดน...ปลอมเป็นฉันทำไม" แคนทัสเอ่ยถามในที่สุด
ฆาตกรกระตุกยิ้ม "ก็ไม่มีอะไรมากหรอกพี่ชาย ทุกคนในเมืองมีใครบ้างไม่อยากเป็นเหมือนคุณ คุณทั้งได้รับคำสรรเสริญ ชื่นชม เทิดทูนจากทุกคนในฐานะวีรบุรุษ เด็กน้อยตาดำ ๆ คนนี้แค่อยากเป็นเหมือนคุณบ้างไม่ได้เลยหรือ..."
"..."
"ส่วนเรื่องที่ว่า ผมต้องการอะไร" ไอเดนหันมาถลึงตาใส่ผม พูดเสียงเย็นยะเยือก "อย่างที่รู้...ผมไม่อยากต่อสู้กับคุณ ขอแค่คุณส่งไอ้แก่คนนั้นมา ผมก็จะยอมถอยแต่โดยดี"
"จะเอาตัวเขาไปทำอะไร"
"นั่นไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องรู้..." น้ำเสียงขี้เล่นแปรเปลี่ยนเป็นขู่คำราม "ส่งมันมา!"
ฆาตกรหนุ่มถีบเท้ากับพื้น สร้างแรงส่งให้ร่างกายพุ่งเข้าใส่เป้าหมาย แทงคมมีดไปเบื้องหน้า
เสี้ยววินาทีก่อนที่ใบมีดแหลมคมจะเชือดหลอดลมของผม แคนทัสคว้าข้อมือของไอเดน บิดมันดังกร๊อบ!
ใบหน้าไอเดนเกร็งกระตุกด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่แคนทัสจะใช้มืออีกข้างปลดอาวุธไอเดน แล้วเหวี่ยงอีกฝ่ายไปชนกำแพง
ตูม!
ทุกท่วงท่าของแคนทัสพลิ้วไหวราวกับสายลม แต่กลับดุดันและสร้างความเสียหายให้คู่ต่อสู้อย่างมหาศาล
ไอเดนสำลัก กำแพงที่เขาถูกเหวี่ยงชนแตกเป็นเสี่ยง ก่อให้เกิดฝุ่นควันโขมง ทั้งที่ร่างกายได้รับบาดเจ็บ แต่ชายคนนั้นกลับยังสามารถยิ้มอย่างมีความสุข
"ฮ่า...สมแล้วที่เป็นวีรบุรุษ ผมเอาชนะคุณไม่ได้จริง ๆ" ฆาตกรยกแขนเสื้อเช็ดเลือดที่มุมปาก "ถ้าแค่ผมคนเดียวน่ะนะ..."
สวบ! สวบ!
ทันใดนั้น ด้านหลังพวกผมก็ปรากฏเงามืดขนาดใหญ่ ชายร่างยักษ์สองคนกระโจนออกมาพร้อมกับเสื้อคลุมสีดำ เป้าหมายคือจับตัวผม
แคนทัสไหวตัวทัน เขาดึงผมเหวี่ยงหลบไปข้าง ๆ ถึงผมจะกระแทกกับถังขยะ แต่ก็ยังดีกว่าถูกกะซวกตับไตไส้พุง
แคร่ง!
เสียงมีดสั้นกระทบกับเกาะบนไหล่ของชายตัวโต
แคนทัสตวัดใบมีดเพียงครั้งเดียวก็สามารถทำให้ผ้าคลุมสีดำที่ชายตัวโตคนนั้นสวมขาดสะบั้น เผยให้เห็นใบหน้าที่ซ่อนอยู่ และเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่ดูคุ้นตา
"นาย..."
ผมจำผู้ชายคนนั้นได้ เขาคือหนึ่งในผู้ติดตามของไอเดน ชายตัวโตที่ถูกผมสาดน้ำกรดชนิดรุนแรงใส่เมื่อคราวก่อน เขายังคงแต่งกายด้วยเสื้อผ้าของเหล่านักเดินทางเหมือนเดิม
บัดนี้ใบหน้าซีกหนึ่งของเขากลายเป็นแผลพุพอง เนื้อหนังเปื่อยยุ่ยและกลายเป็นสีแดง นัยน์ตากลวงลึกจ้องมองผมด้วยความเคียดแค้น แทบอดไม่ไหวที่จะฉีกผมออกเป็นชิ้น ๆ
"ย๊ากกกกก!" ชายคนนั้นคำรามขณะพุ่งเข้ามาหาผม ในขณะที่คู่หูตัวโตอีกคนพยายามล็อกตัวแคนทัสเอาไว้
ผมกุลีกุจอลุกขึ้น ไม่มีทางที่ผมจะต่อกรกับชายบ้าที่เต็มไปด้วยความแค้นคนนั้นได้ ขนาดเวลาปกติผมยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย
ขวับ! ตูม!
ผมหมุนตัวหลบขณะที่ชายคนนั้นทุบกำปั้นลงบนพื้นจนคอนกรีตหนาแตกร้าว
...หมอนี่เป็นกอริลลาหรือไง...
ผมวิ่งหนี
ชายคนนั้นวิ่งตาม
ทว่าก่อนที่มือใหญ่จะคว้าคอเสื้อของผมได้ จู่ ๆ ชายคนนั้นก็หยุดชะงัก บนแผ่นหลังของเขาถูกเกี่ยวด้วยสายสลิงซึ่งทอดยาวมาจากมือของแคนทัส
ผู้บัญชาการหนุ่มออกแรงกระชากเพียงครั้งเดียว ชายคลั่งก็ลอยถลากลับไปด้านหลัง
ชายอีกคนที่กำลังต่อสู้กับแคนทัสขู่คำราม เขาเหวี่ยงกำปั้นหมายจะทุบแคนทัสให้จมดิน
แต่แคนทัสนั้นว่องไวอย่างน่าเหลือเชื่อ เขาหลบหลีกการจับกุมของคู่ต่อสู้ได้อย่างสบาย ทั้งยังเกี่ยวสลิงไว้ที่เสื้อของชายอีกคน จากนั้นก็ใช้สายสลิงควบคุมชายตัวโตสองคนเหวี่ยงไปรอบ ๆ และปิดท้ายด้วยการเหวี่ยงทั้งสองให้ชนกันเอง
"อั้ก!"
"อ๊ากกกก!"
พลั่ก!
ผลที่ได้คือชายทั้งสองนอนจุกอยู่บนพื้น ไม่อาจขยับไปไหนได้
แคนทัสยืดตัวขึ้น หันมองไปยังไอเดนที่เป็นเหยื่อรายต่อไป
ฆาตกรหนุ่มกัดริมฝีปากด้วยความโกรธ แต่แล้ววินาทีต่อมากลับยิ้มร่า ตบมือให้แคนทัส
"เก่ง...คุณนี่ช่างแข็งแกร่งสมคำร่ำลือ"
ไอเดนเดินเข้าไปดึงคอเสื้อผู้ติดตามทั้งสองให้ยืนขึ้น หยิบเข็มฉีดยาบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ และฉีดให้ผู้ติดตามทั้งสอง
ชายที่มีใบหน้าอิดโรยค่อย ๆ กลับมามีแรงเกรี้ยวกราดอีกครั้ง ราวกับการต่อสู้ดุเดือดเมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้น
ไอเดนก้าวมาข้างหน้า สร้อยที่คอของเขาเรืองแสง แล้วกระบองเหล็กคานาโบก็ปรากฏขึ้นอยู่ในมือของเขา
ฆาตกรหนุ่มแสยะยิ้มโรคจิต
"เอาล่ะท่านวีรบุรุษ ได้เวลาเอาจริงกันแล้ว..."