ฮาร์วีย์อุตส่าห์ยอมเสี่ยงตายเพื่อให้ได้มาทำงานที่เดียวกับชายที่ตนหลงรัก แต่แล้วจู่ ๆ เขากลับตื่นขึ้นในกองขยะ และพบว่าตนเองกลายเป็นตาแก่ไปเสียแล้ว...ร่างกายแบบนี้จะจีบผู้ติดได้ยังไงกัน! เอาวัยหนุ่มของฉันคืนมานะ!
แฟนตาซี,ผจญภัย,ไซไฟ,ชาย-ชาย,พล็อตสร้างกระแส,ผจญภัย,#BL,แฟนตาซี,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฮาร์วีย์อุตส่าห์ยอมเสี่ยงตายเพื่อให้ได้มาทำงานที่เดียวกับชายที่ตนหลงรัก แต่แล้วจู่ ๆ เขากลับตื่นขึ้นในกองขยะ และพบว่าตนเองกลายเป็นตาแก่ไปเสียแล้ว...ร่างกายแบบนี้จะจีบผู้ติดได้ยังไงกัน! เอาวัยหนุ่มของฉันคืนมานะ!
ผู้แต่ง
เห็ดสีน้ำเงิน
เรื่องย่อ
นี่ไม่ใช่การแนะนำเรื่องของนักเขียนหน้าเห็ดงี่เง่าที่ทำลายชีวิตผม แต่เป็นพื้นที่ในการเรียกร้องความเป็นธรรมของตัวละคร!
สวัสดีนะคนที่ผ่านมา ถึงผมจะไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่คุณต้องมีจิตใจดีกว่าคนที่เขียนเรื่องของผมขึ้นมาแน่
คืองี้ ผมชื่อฮาร์วีย์ ใช่ ผมเป็นนายเอกของนิยายห่วยแตกเรื่องนี้ ผมอัดอั้นมานาน ไหน ๆ คุณก็ผ่านมาแล้ว ช่วยฟังผมบ่นหน่อยแล้วกัน คุณจะได้เห็นว่านักเขียนคนนี้กลั่นแกล้งผมขนาดไหน
แรกเริ่มเดิมที ผมเป็นแค่เด็กหนุ่มวัยรุ่นที่มีความฝันอยากแต่งงานกับผู้ชายดี ๆ สักคน แต่เจ้านักเขียนนั่นก็ทำให้ชีวิตของผมย่อยยับด้วยมือทั้งสองข้างและคอมพิวเตอร์โง่ ๆ ของเขา ตั้งแต่การเขียนให้ผมมีชีวิตอนาถา พ่อแม่ตายตอนเจ็ดขวบ ถูกปูไล่หวดเพราะไม่ยอมเรียนเรื่องยา พอหนีออกจากบ้านมาหาผู้ ก็ถูกสาปให้กลายเป็นคนแก่!
มันเกินไปมั้ย!
ผมพยายามแทบตายเพื่อที่จะได้อยู่กับชายที่ผมแอบชอบมาตั้ง 10 ปี แล้วดูสิ ความหล่อที่ผมสั่งสมมาทั้งชีวิตหายวับไปกับตา เหลือแต่ผิวเหี่ยว ๆ หนังย่น ๆ และเสียงแหบ ๆ ไม่มีส่วนไหนที่สามารถใช้เป็นอาวุธตกผู้ได้เลย!
ไม่เพียงเท่านั้น ผมยังต้องออกเดินทางด้วยสภาพอิดโรยไปหาเรื่องเสี่ยงตายต่าง ๆ นานาเพื่อทวงเอาอายุขัยและวัยหนุ่มแสนรุ่งเรืองของผมคืนมา
ใช้งานตัวละครหนักชะมัด! เงินเดือนผมก็ไม่ได้นะเนี่ย!
อะไรนะ? ...มีอีกไหมเหรอ?
โอ้! นี่ยังไม่ถึงครึ่งกับสิ่งที่เจ้านักเขียนคนนี้ทำกับผม ถ้าทุกคนอ่านต่อไปก็จะได้รู้เองว่าเจ้าเห็ดสีน้ำเงินคนนี้มันร้ายกาจขนาดไหน
โปรดเอาใจช่วยผมให้รอดพ้นจากโชคชะตาที่แสนเลวร้ายครั้งนี้ด้วย
**นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง เนื้อหา ตัวละคร สถานที่ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นเรื่องสมมติเท่านั้น**
***คำเตือน : เนื้อหาในนิยายมีการใช้ความรุนแรง ฉากฆ่าฟันนองเลือด กรุณาใช้วิจารณญาณอย่างมากในการอ่าน ห้ามลอกเลียนแบบเด็ดขาดเลยนะฮะ***
การต่อสู้ระหว่างสองผู้บัญชาการระดับสูงเปิดฉากขึ้นอีกครั้ง
การเข้าปะทะกันของซาคารัสและแคนทัสสร้างความเสียหายให้พื้นที่โดยรอบอย่างมหาศาล สองคนนั้นเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ทั้งโจมตีและตั้งรับ
ถึงซาคารัสไม่มีอาวุธติดตัว แต่แค่กำปั้นเพียงข้างเดียวของเขาก็สามารถทำให้แคนทัสถอยร่นมาด้านหลังได้
"เป็นอะไรไปล่ะ อยากสู้กับฉันนักไม่ใช่หรือไง" ซาคารัสคำราม ทั้งยังพูดจาดูถูกดูแคลนแคนทัสอย่างต่อเนื่อง หมายจะยั่วยุทำให้แคนทัสเสียสมาธิ
โชคร้ายที่วิธีการยั่วโมโหทั่วไปนั้นใช้ไม่ได้ผลกับแคนทัส
เคร้ง! พลั่ก!
ทั้งซาคารัสและแคนทัสต่างก็แลกการโจมตีกันอย่างไม่หยุดหย่อน แคนทัสหมุนตัวฟาดกระบองหนามใส่ซาคารัส แต่ชายแก่สามารถตั้งรับได้ ทั้งยังสวนหมัดทรงพลังกลับไป ซึ่งแคนทัสเองก็สามารถดีดตัวถอยออกมาทัน
การต่อสู้ที่แสนดุเดือดของทั้งสองแทบจะทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน แม้แต่สมาชิกกองกำลังพิเศษของซาคารัสยังไม่มีใครกล้าเข้าใกล้รัศมีการต่อสู้ของสองคนนั้น
ผมถอยมาหลบด้านหลังเพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถเข้าปะทะกับซาคารัสโดยตรง หากทะเล่อทะล่าเข้าไป รู้ตัวอีกทีผมอาจจะเหลือแค่นิ้วก้อยก็ได้
ระหว่างนั้น ผมพยายามหาวิธีช่วยเหลือมิเชลออกจากวงล้อมของฟิลลิป
ผมค้นหาของในแบ็กสเปซของฟาวล์
หวังว่าในนั้นจะพอมีสิ่งประดิษฐ์สักอย่างที่พอจะช่วยพลิกสถานการณ์ได้
"ขอของดี ๆ หน่อยเถอะฟาวล์" ผมภาวนา คว้าหยิบของที่อยู่ใกล้ที่สุดออกมา แต่กลับพบว่ามันคือมาร์โมริสจำลองขนาดเล็ก หรือพูดให้เข้าใจง่าย ๆ ก็คือรถของเล่นนั่นเอง...
ผมร้องอย่างสิ้นหวัง "ฟาวล์!!"
["มาร์โมริสเตรียมพร้อมเดินทางไปยังสถานีปลายทาง กรุณาตั้งทิศทางของเป้าหมาย..."]
สิ้นเสียงประกาศของมาร์โมริสของเล่น เหนือโดมแก้วใสขนาดเล็กปรากฏหน้าจอเป็นเหมือนเข็มทิศนำทางซึ่งกำลังรอการตั้งค่าจากผู้ใช้งาน
แม้ผมไม่คิดว่าสิ่งที่อยู่ในมือเป็นของที่สามารถใช้ในการต่อสู้ แต่ผมเชื่อว่าฟาวล์คงไม่สร้างของเล่นกิ๊กก๊อกไร้ประโยชน์ขึ้นมาเฉย ๆ
ผมตั้งทิศทางของเข็มทิศชี้ไปยังตำแหน่งของฟิลลิป จากนั้นก็ปล่อยมาร์โมริสจิ๋วลงพื้น
["เริ่มออกเดินทาง"]
แล้วเจ้าลูกแก้วมาร์โมริสก็หมุนกลิ้งไปบนพื้น ตามเส้นทางที่ถูกตั้งค่าเอาไว้
ข้อดีของมัน คือมันทั้งเล็กและเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น มันสามารถแทรกตัวผ่านเหล่ากองกำลังพิเศษมากมายจนเข้าไปถึงตัวฟิลลิปได้ในที่สุด
มันชนเข้ากับรองเท้าของฟิลลิป แล้วมีเสียงออกมาว่า
["ถึงที่หมาย ขอให้มีความสุข"]
จากนั้นเจ้ามาร์โมริสจิ๋วก็ระเบิดตัวเองดัง ตูม!!!
ถึงเจ้าของเล่นชิ้นนั้นจะมีขนาดเล็กกว่าฝ่ามือ แต่แรงระเบิดของมันรุนแรงอย่างน่าเหลือเชื่อ
ผมยืนอ้าปากค้างตอนที่วงล้อมของฟิลลิปแตกกระเจิง
...ฟาวล์ นายแม่งโคตรเจ๋ง!!...
ผลของการระเบิดในครั้งนั้นทำให้มิเชลหลุดจากการจับกุม เขากลับมาตั้งหลักได้อีกครั้ง แล้วจับคอเสื้อของสมาชิกกองกำลังพิเศษเหวี่ยงลอยไปในอากาศทีละคนสองคน จนในที่สุดก็เหลือแค่ฟิลลิปเพียงคนเดียว
"แก!" ฟิลลิปคำรามใส่มิเชล
จนถึงตอนนี้เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่ทำให้เกิดระเบิดคือผม แต่กลับคิดว่าเป็นลูกไม้บางอย่างของมิเชล
ชายทั้งสองคนถีบเท้าพุ่งตัวเข้าหากัน และปะทะกันอย่างดุเดือด
ฟิลลิปตวัดดาบออกไป มิเชลหมุนตัวหลบ เขาเข้าประชิดตัวฟิลลิป มือที่สวมเกราะเหล็กเอาไว้กำด้ามดาบแน่น ก่อนจะแทงเข่าใส่ท้องของฟิลลิปเต็มแรง ทำเอารองผู้บัญชาการของซาคารัสกระอักเลือด
"อั้ก!"
ผมอยากเข้าไปช่วยมิเชล แต่พวกสมาชิกกองกำลังพิเศษเห็นผมแล้ว พวกเขาเปลี่ยนเป้าหมาย หันมาตามล่าผมแทน
...โอ้ เยี่ยมจริง ๆ ...
ผมวิ่งหลบคนเหล่านั้น โดยลืมไปเลยว่ากระดูกกระเดี้ยวของคนแก่ไม่ค่อยดี ผมกระโดดและกลิ้งตัวหลบได้อย่างคล่องแคล่ว รู้สึกมีแรงมากกว่าแต่ก่อนมากโข
"จับมันไว้!"
สมาชิกกองกำลังพิเศษชี้มาทางผมซึ่งกำลังวิ่งหลบเข้าไปในเต็นท์ที่พักของซาคารัส
ตอนนี้แคนทัสกับซาคารัสกำลังซัดกันอยู่ข้างเศษซากยานพาหนะ มิเชลและฟิลลิปก็กำลังเกลือกกลิ้งกันอยู่หน้าลานกว้าง
ผมล่อพวกกองกำลังพิเศษมาทางเต็นท์ เพื่อเคลียร์พื้นที่การต่อสู้ และเปิดช่องทางการหนี
"หยุดนะ!" หนึ่งในกองกำลังพิเศษตะโกนไล่หลัง
...เรื่องอะไรจะหยุด!...
ผมวิ่งทะลุไปยังส่วนที่อยู่ด้านในสุดของเต็นท์ ซึ่งในนั้นเป็นพื้นที่เก็บสินค้าสำคัญบางอย่าง แม้ไม่ได้เปิดดูแต่ผมก็พอจะเดาได้ เนื่องจากผมได้กลิ่นดินปืนมาจากกล่องที่วางซ้อนกัน
ตอนนั้นผมนึกวิธีดี ๆ ที่จะทำให้พวกเราหนีออกไปจากด่านตรวจนรกและวงล้อมกองกำลังพิเศษเหล่านี้ได้...
ผมมุดหนีออกจากเต็นท์ แล้ววิ่งวนกลับมาด้านหน้า
ในตอนนั้น ผมพบว่าแคนทัสกำลังเสียเปรียบ เขาถูกซาคารัสกดเอาไว้กับพื้น ทั้งยังถูกอีกฝ่ายบีบคอ จับกระแทกกับพื้น จนคอนกรีตแตกกระจาย
ความโกรธทำให้ผมหันปลายร่มไปทางซาคารัส ผมพยายามจะยิงกระสุนระเบิดใส่เขา ช่างน่าเสียดายที่ผมไม่เหลือกระสุนระเบิดอีกแล้ว
ผมฉวยหยิบเอาปืนลูกโม่ซึ่งเป็นสมบัติชิ้นสำคัญของฟาวล์ขึ้นมา ทว่าครั้งนี้ผมหันปากกระบอกปืนไปทางเต็นท์ซึ่งเต็มไปด้วยดินปืน
"ซาคารัส!" ผมตะโกนเรียกเพื่อดึงความสนใจของซาคารัส
ผู้บัญชาการสูงสุดเงยหน้าขึ้น นัยน์ตาลุกวาวคู่นั้นเชือดเฉือนยิ่งกว่าคมมีด แต่เมื่อเขาเห็นว่าผมกำลังเล็งปืนไปที่เต็นท์ เขาก็แสดงอาการแตกตื่นออกมาอย่างเห็นได้ชัด
...นั่นแหละปฏิกิริยาที่ผมอยากเห็น...
"หยุดเขาซะ!" ซาคารัสออกคำสั่งกับลูกน้อง ทั้งยังพยายามพุ่งเข้ามาประชิดตัวผม แต่เขาก็ถูกแคนทัสล็อกตัวเอาไว้
ก่อนที่สมาชิกกองกำลังพิเศษจะได้เข้าใกล้ ผมก็เหนี่ยวไกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ปัง!
กระสุนจากปืนลูกโม่พุ่งทะยานด้วยความเร็ว ผ่านกองกำลังพิเศษนับสิบคน เข้าไปในเต็นท์ที่พัก และเจาะเข้าไปในกล่องที่อัดแน่นไปด้วยดินปืน
สิ่งนั้นก่อให้เกิดแรงระเบิดที่รุนแรง
ตูม!!
กองกำลังพิเศษลอยละลิ่วในอากาศ แม้แต่ผมเองก็ยังโดนไปด้วย ทว่าสิ่งนั้นดึงดูดความสนใจของซาคารัสและฟิลลิป ทำให้ทั้งสองเสียสมาธิ ซึ่งนั่นเปิดโอกาสให้แคนทัสและมิเชลได้โจมตีสวนกลับอย่างรุนแรง
ซาคารัสถูกฟาดเข้าที่บาดแผลอย่างแรง ก่อนจะถูกแคนทัสถีบจนตัวลอยไปติดกำแพง ฟิลลิปเองก็โดนมิเชลคว้าบิดข้อมือ แล้วเหวี่ยงลอยไปชนกับซาคารัสอีกที
ผม มิเชล และแคนทัสอาศัยจังหวะนี้วิ่งหลบหนีออกจากด่านตรวจให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
"จับพวกมันให้หมด!" ซาคารัสตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
ผมเข้าใจที่เขาจะรู้สึกโกรธ มันช่วยไม่ได้...เพราะนี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาแพ้ให้กับลูกไม้ตื้น ๆ ของผม