นนท์ ได้ก้มลงจูบนภาด้วยความรักทึ่ลึกซึ้ง ทั้งคู้ต่างรับรู้ถึงความรักที่มีไห้กันถึงแม้จะสัมผัสกันไม่ได้เหมื่อในฝันแต่ความรักที่ทั้งคู้มีไห้กันจะยังอยู่ในใจของนนท์
ระทึกขวัญ,ลึกลับ,ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักข้างภพ
ตอนที่3. ต้องพิสูจน์
นนท์และเพื่อนเมื่อเลิกเรียนแล้วจึงกลับมาหอพัก
แล้วทุกคนได้สั่งข้าวขึ้นมากินร้านที่สั่งข้าวอยู่
ใต้ตึกนี้เอง เวลาหกโมงตรงมีเสียเคาะประตูดังขึ้น
เมื่อนนท์เดินไปเปิด เป็นเด็กเสริฟร้านข้าวที่เขาโทรไปสั่งเมื่อสักครู่
"พี่ๆรีบเอาไปผมรีบไปค่าข้าวลงไปจ่ายกับเจ้เองนะ เร็วพี่"
เด็กเสริฟคนนั้นทำท่าทางลุกรี้ลุกลน รีบยื่นข้าวไห้นนท์ แล้วรีบวิ่งลงไปบรรไดไปอย่างรวดเร็ว.
"มีไรวะนนท์"
"ป่าวพี่ เด็กมาส่งข้าวนะ ข้าวมาแล้วมากินข้าวกัน"
ทุกคนเริ่มกินข้าวด้วยกัน หลังจากกินข้าวเสร็จทุกก็นั่งอ่านหนังสือกันบ้าง เล่นเกมกันบ้าง มีนนท์กับนะและบอลที่นั่งอ่านหนังสือกัน ส่วนฟิลกับพีเล่นเกมกันอยู่ที่พื้น จนถึงเวลาสามทุ้มกว่านนท์ก็เริ่มลุกไปอาบน้ำ และทุกคนก็เริ่มทยอยกันไปอาบน้ำทีละคน จนครบ
"เอาทีนี้ไคจะนอนริมวะ"
"ผมน้องเล็กสุดขอนอนกลาง"
"งั้นมึงไอ้นะมึงเป็นพี่นอนริมเลย"
" เอาแล้วเกี่ยวไรกับกู"
"ก็มึงต้องนอนริม"
บอล พีและฟิลรีบกระโดดเข้าในกลาง ห้าหนุ่มนอนเลียงกันมีนนท์และฟิลนอนข้างล่างที่นอนเพราะที่นอน6ฟุ๊ตนอนได้เพียงสามคน
มีนะนอนริมตามมาด้วยพีและบอล
"พวกมึงว่าวันนี้เราจะเจอไรไหมวะ"
"คนอยู่ตั้งเยอะน่า จะกลัวไร "
"ถ้าไม่กลัวมึงกระโดดเข้ากลางทำไมวะไอ้บอล"
"เออน่า นอนๆเถอะเดี๋ยวดึกกว่านี้เผื่อไม่ได้นอนกัน"
"มึงก็พูดเป็นลางอีกละกูยิ่งรู้สึกเย็นๆอยู่"
แล้วห้าหนุ่มก็นอนหลับไปจนถึงตีสาม
จู่ๆนนท์ก็รู้สึกแปลกๆ. เหมือนจะตื่นไม่ตื่นอึดอัดขึ้นมาแล้วนนท์ก็มองไปที่ทุกคนนอน แต่ทุกคนก็หลับแล้วนนท์ก็เห็น ผู้หญิงคนนึงเดินออกมาจากห้องน้ำ. เดินมาหยุดที่ตรงที่นนท์นอน และหันมามองนนท์ ด้วยความที่นนท์ไม่เคยกลัวไม่เคยเชื่อเรื่องผี
นนท์จึงอยากจะลุกขึ้นไปถามว่าเป็นใครมาทำอะไรที่นี่แต่ลุกไม่ขึ้น. ผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างหน้าตาที่สวยมากเลยทีเดียวใส่ชุดสีขาว. เป็นชุดแซกยาวถึงเข่าผมยาวถึงกลางหลังแต่ในสายตาดูเศร้ามาก
เมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินมาหยุดจุดที่นนท์นอนอยู่ ก็หันมามองที่นนท์ นนท์เองก็มองมาที่ผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน. แต่เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นนนท์มองมา. ก็ยิ่งทำหน้าเศร้าและมีน้ำตาไหลออกมา ในความรู้สึกของนนท์ รู้ว่าเธอไม่ใช่คนแน่ๆแต่เนื่องจากที่เธอไม่ได้มาแบบน่ากลัวเหมือนในหนังผีทั่วไป แต่กลับมาแบบคนปกติ แต่จะมีทีท่าเศร้าและเหนื่อยล้ามากกว่าคนปกติเท่านั้นเอง. นนท์เองก็รับรู้ได้ว่าเธอเศร้าและเหนื่อยล้ามาก
"ทำไมเธอถึงดูเศร้ามากขนาดนี้ เหนื่อยมากหรอ"
เมื่อนนท์นึกคำพูดนี้ในใจเพราะไม่สามารถขยับตัวหรือจะพูดออกเสียงได้ ทำได้แค่เพียงนึก
"เหนื่อยมากก็มาพักก่อนสิ มานอนนี่มา"
"ไม่รู้ผมคิดไรอยู่ถึงเรียกผีมานอนด้วย. แต่ความรู้สึกบอกว่าเธอน่าสงสารมากและเธอไม่ได้คิดจะทำร้ายใครผมเองก็เป็นลูกคนเดียวเพิ่งจะได้มาเรียนต่อที่กรุงเทพถึงได้มาอยู่กับพี่นะกับเจ้าพี ตอนที่อยู่บ้านสวนผมเองก็อยู่คนเดียวมาตลอด
จึงเข้าใจว่าการต้องอ้างว้าง. อยู่คนเดียวมันรู้สึกอย่างไร. ยิ่งถ้ามีเรื่องทุกใจแล้วคงจะรู้สึกแย่มาก"
เมื่อนนท์นึกคำพูดเรียกเธอไปนอนพักก่อน,
ผู้หญิงคนนั้นก่ค่อยๆๆเดินไปนั่งข้างนนท์และเอนตัวลงนอนหนุนแขนของนนท์ เธอนอนตะแคงและมืออีกข้างก็กอดที่ตัวของนนท์ นนท์รู้สึกเหมือมีคนนอนหนุนแขนและกอดเขาไว้ แต่ขยับตัวไม่ได้แต่ที่นนท์รู้สึกได้คือเหมือนมีน้ำตาของหญิงสาวเปียกที่อกของเขา. และนนท์ก็หลับไปแบบไม่รู้ตัวอีกครั้ง.
"พี่นนท์ตื่นได้แล้วเดี๋ยวสาย"
เสียงพีปลุกนนท์ไห้ลุกขึ้น. เพราะทุกคนอาบน้ำเสร็จหมดแล้ว วันนี้เป็นวันศุกร์ทั้งห้าหนุ่มต้องไปเรียนอีกวันจึงจะได้หยุดพัก.
"ห๊ะ เช้าแล้วหรอ"
"ใช้สิพี่ นี้ทุกคนอาบน้ำเสร็จกันแล้วนะปกติพี่ตื่นเช้ากว่าทุกคนนี้วันนี้ทำไมตื่นสายจัง"
" เมื่อคืนคงนอนกอดผีทั้งคืนมั้ง"
ห๊ะ!.....
ทั้งสี่หนุ่มอุทานขึ้นพร้อมกัน.
"สรุปว่ากูไม่ได้ฝันใช่ไหมที่เห็นผู้หญิงชุดขาวเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อคืน"
บอลเห็นผู้หญิงเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อคืน
แต่เห็นแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น. จึงไม่คิดไรคิดว่าตัวเองฝันไป. แต่พอถามจากนนท์แล้วก็คิดว่าเป็นคนเดียวกัน.
"ขนลุกวะ"
"จะลุกทำไมเขาไม่ได้ทำไรสักหน่อย. "
"ไม่ใช่มึงนี จะได้นอนกอดกับผีทั้งคืน"
"เขาคงชอบกูมั้งถึงมานอนกับกู"
เมื่อนนท์พูดประโยคนี้จบ ทันใดนั้นนนท์ก็ได้ยินเสียง. "แหวะ". ฮึ...เสียงใคร
มันเป็นเสียงผูหญิงที่พูดใส่หูนนท์ ในอารมณ์หมั่นใส้จนต้องแหวะใส่ในความหลงตัวเองของนนท์
" ทุกคนไม่ได้ยินหรอ. "
" ได้ยินไรวะยิ่งพูดยิ่งสยองวะรีบไปอาบน้ำจะได้ไปกัน"
