นนท์ ได้ก้มลงจูบนภาด้วยความรักทึ่ลึกซึ้ง ทั้งคู้ต่างรับรู้ถึงความรักที่มีไห้กันถึงแม้จะสัมผัสกันไม่ได้เหมื่อในฝันแต่ความรักที่ทั้งคู้มีไห้กันจะยังอยู่ในใจของนนท์
ระทึกขวัญ,ลึกลับ,ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,ดราม่า,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักข้ามภพ
ตอนที่4 ทำความรู้จักกันหน่อย
หลังจากเมื่อคืนที่ห้าหนุ่มได้ไปพิสูทน์นอนพักที่หอด้วยกันมา คนที่ได้เจอดีที่สุดกับเป็นนนท์ แต่นนท์ไม่ได้รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย แต่กลับคิดวนไปวนมาว่าเป็นจริงหรอที่เกิดขึ้นมันคืออะไร หากเป็นเรื่องจริง
เธอคนนั้นเป็นอะไรทำไมถึงได้เศร้านัก แล้วทำไมยังวนเวียนอยู่ที่นี่ แต่ในใจลึกๆของนนท์กับรู้สึกแปลกๆกับผีสาวตนนี้ เนื่องจากนนท์ไม่ค่อยมีเพื่อนและไม่เคยคบไคเป็นแฟนมาก่อน จึงทำไห้นนท์ลืมอ้อมกอดเมื่อคืนไม่ได้และยังรู้สึก สงสารผีสาวตนนั้นมากที่ต้องร้องไห้แบบนั้นทุกวันคืน
"ไอ้นนท์ ไอ้นนท์โว้ย. ..เหม่ออะไรของมึงเนี่ยกูเรียกตั้งนานละ "
"อ้อ..ป่าวๆคิดไรไปเลื่อยนะแล้วนี้อาจารย์สอนถึงไหนละ"
" กูจะถามมึงนี้ละเมื่อคืนกูดูบอลดึกง่วงมากเรียนไม่รู้เรื่องเลย มึงกลับมาถามกูอีกเนี่ยนะเป็นไรของมึงวะ"
ทิวเพื่อนในห้องเรียนของนนท์ตะกิดถามนนท์หลังจากเห็นนนท์นั่งเหม่อมาได้สักพักหลังจากเข้าห้องเรียนมา
การพบกันของนนท์กับผีสาวตนนั้นในคืนนั้นมันจะทำไห้ชีวิตนนท์เปรี่ยนไปตั้งแต่ นี้ไป
"เอาไงดีวะเนี่ยคืนนี้"
"กูไม่รู้วะแต่กูไม่ไปนะ"
"ไอ้บอลมึงจะทิ้งเพื่อนหรอ"
"ไม่ได้ทิ้งแค่เจอแล้วรู้แล้วแต่จะทำไงได้วะ"
"กูว่าคุยกับน้องมึงตรงๆเถอะย้ายก็ย้าย"
"มันไม่ยอมย้ายสิขนาดเจอกับตัวแบบนั้นยังไม่เชื่ออีก"
นนท์เห็นนะและเพื่อนนั่งคุยกันเลยเดินมาถาม
"คุยไรกันพี่"
"นนท์มึงจะว่าไงวะเรื่องห้อง"
นะถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
"ต้องทำไงพี่ ไม่เห็นมีไรผมแค่ฝันเองความฝันมันทำร้ายใครไม่ได้หรอก"
" มึงคิดงั้นหรอ แสดงว่ามึงจะอยู่ต่อ"
"ก็ใช่สิพี่ที่นี้ใกล้วิลัยที่สุดละประหยัดค้าเดินทางได้อีกตื่นสายก็ได้สบายจะตาย อะงั้นคืนนี้อีกคืนถ้าทุกเจอไรอีกผมจะยอมย้าย"
" พี่นนท์พูดจริงนะ"
พีคนน้องพูดขึ้นเพราะอยากย้ายหอเต็มที ห้าหนุ่มจึงกลับไปนอนที่หอนั้นอีกครั้งในคืนนี้ แต่ทว่า
คืนนี้นนท์ได้จุดธูปหนึ่งดอกไปปักไว้หลังห้อง
แล้วอธิฐานว่าหากผีผู้หญิงคนนั้นมีจริงหากต้องการไห้ช่วยไรให้มาหาเขาคนเดียว ไม่ไห้ไปหาหรือให้พี่น้องเพื่อนๆเขาเห็นใดๆๆทั้งสิ้น
หลังจากที่ทุกคนกินข้าวและทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ได้เข้านอน. ในคืนนั้นทุกคนนอนหลับปกติไม่มีใครฝันหรือเห็นอะไรที่ผิดปกติ มีเพียงนนท์เท่านั้นที่ได้ฝันเห็นเธอ
นนท์มองไปรอบๆมันไม่ใช่ในห้องนอนนี่
"ที่นี้มันที่ไหน. ทำไมมันมืดจังแล้วเอ๊ะ!..นั้นใคร
ขอโทษครับ ที่นี่ที่ไหน"
หญิงสาวคนนั้นเดินค่อยๆห่างออกไป ห่างออกไป นนท์วิ่งตามไปเลื่อยๆเพราะรอบตัวนนท์มืดมากไม่เห็น. แม้แต่ทางเดินไม่มีแสงไฟใดๆมีเพียงร่างผู้หญิงคนนึง ที่เห็นเพียงข้างหลังและค่อยๆเดินห่างออกไป
" เดี๋ยวๆๆรอผมด้วยครับ จะรีบไปไหนที่นี่ที่ไหน
บอกผมก่อน"
นนท์วิ่งตามเธอไปเลื่อยๆๆจนเขาเห็นแสงสว่าง
วาบเข้ามาในตา เขาหลับตากระทันหันโดยที่ยกมือมาปิดตาเพราะความแสบตา ทันทีที่นนท์ลืมตาขึ้นเขายืนอยู่ตรงหน้าผา พร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอคือคนที่เขาฝันว่านอนกอดเขาทั้งคืน
" คุณมาทำอะไรที่นี่รีบขยับเข้ามาเร็วตรงนั้นมันอันตรายนะ"
หญิงสาวหันมาหานนท์พร้อมกับร้องไห้
"คุณช่วยฉันด้วย ฉันเจ็บฉันไม่ได้อยากอยู่ที่นี่เลย
ทำไมเขาทำร้ายฉันได้ขนาดนี้ "
หญิงสาวร้องไห้ไปพูดไปด้วย แสดงออกถึงความคับแค้นใจอย่างมาก
" คุณเป็นใครครับ"
"ฉันชื่อนภา. ฉันอยู่ที่นี่มานานมากแล้วคุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม ฉันไม่ได้อยากอยู่ที่นี่เลย"
"แล้วผมจะช่วยคุณได้อย่างไร. คุณอยู่ที่ไหน"
ทันไดนั้นนนท์ก็สะดุ้งตื่นเพราะพี่ทั้งเขย่าทั้งเรียก
"พี่นนท์ พี่นนท์ ตื่นๆเป็นไรไปสายแล้วนะ"
นนท์ ตื่นขึ้นด้วยความมึนงง
"อะไรพี เรียกไรสะดังจะเขย่าไรนัก"
"ก็พี่นอนนิ่ง เรียกเท่าไรก็ไม่ตื่นจนผมต้องเขย่าเนี่ย"
"หรอพี่หลับขนาดนั้นเลยหรอ"
"ใช่สิวะไอ้นนท์มึงเป็นไรวะฝันเห็นไรอีกหรือป่าว
"ป่าว ผมคงเหนื่อยมากไปมั้งไม่ได้ฝันอะไร"
นนท์ตอบนะไปแบบนั้นเพราะไม่อยากไห้ทุกคนแตกตื่น อะไรไปมากกว่านี้ เลยโกหกว่าไม่ฝันอะไร
"เมื่อคืนทุกคนฝันหรือเห็นไรไหมวะ"
"ไม่นะ ไม่"
ทั้งสี่หนุ่มตอบนะ พร้อมกันว่าไม่ฝันหรือเห็นไรทั้งนั้น
วันนี้เป็นวันเสาร์ นนท์และเพื่อนจึงหยุดเรียน
นะบอลและฟิล ออกไปข้างนอกบอลกับฟิลก็จะกลับบ้านเลยหลังจากแยกกับนะ. มีเพียงนนท์และพีที่อยู่ห้องพัก พีเอาผ้าลงมาซักที่เครื่องซักผ้าหยอดเหรียญ ข้างล่างตึก ในขณะที่เขาเดินลงมาผ่านห้องต่างๆมีบางคนเดินสวนกับเขาพวกคนเหล่านั้นมองดูพีกันแปลกๆ พีก็รู้สึกว่าคนพวกนี้มองแปลกๆแล้วก็หันไปซุบซิบกันเหมือนเขาเป็นตัวประหลาด. แต่พีก็ไม่กล้าจะถามไคได้แต่มองสำรวจตัวเองว่าผิดปกติอะไรตรงไหนไหม ลืมลูดซิบหรือป่าว แต่เขาใส่กางเกงบอลลงมานี่นา
เขาเดินมานังที่ร้านข้าวแกง กะว่าจะกินข้าวแล้วรอผ้าซักเสร็จจึงจะซื้อข้าวขึ้นไปไห้นนท์
พีสั่งข้าวเสร็จกำลังจะนั่งกิน ก็มีเด็กเสริฟคนที่เคยไปส่งข้าวที่ห้อง เดินเข้ามาทักพี
"เอ้าพี่ ยังอยู่อีกหรอเก่งนะเนียอยู่ได้ถึงอาทิตย์ด้วย"
"เหมือความว่าไงวะน้อง"
"เอ้าพี่ไม่รู้หรอห้องข้างๆพี่ที่เขาปิดตายไว้นะ มันเคยมีคนตาย อย่างเฮี้ยนใครไปอยู่ข้างๆๆเจอดีทุกคนอยู่กันไม่ได้หรอก
"ห้ะ!...แล้วคนดูแลหอทำไมไม่บอกพวกพี่ตั้งแต่มาเช่าวะ"
"ใครจะบอกละเขากลัวไม่มีคนเช่าไง"
ทันทีที่พีได้ฟังเรื่อง เขาก็คิดว่าต้องรีบไปบอกนนท์กับนะให้ย้ายออกดีกว่า เมื่อกินข้าวเสร็จแล้วผ้าก็ซักเสร็จพอดีพีจึงรีบซื้อข้าวกลับขึ้นไปหานนท์
