ชามักโดนบอสเด็กข้างบ้านด่าล้อตนด้วยคำหยาบคายเสมอ จนวันหนึ่งชาได้อีเมลที่มีคลิปวิดีโอสะกดจิตคนได้จริง ๆ "น้องบอสหยาบคายเกินไปแล้วนะ แบบนี้ต้องโดนสั่งสอน"
ชาย-ชาย,วาย,เมะสวย,เคะกล้าม,สะกดจิต,20+,PWP,NC+,NC,boylove ,bl,ชายรักชาย,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชามักโดนบอสเด็กข้างบ้านด่าล้อตนด้วยคำหยาบคายเสมอ จนวันหนึ่งชาได้อีเมลที่มีคลิปวิดีโอสะกดจิตคนได้จริง ๆ "น้องบอสหยาบคายเกินไปแล้วนะ แบบนี้ต้องโดนสั่งสอน"
ผู้แต่ง
ลูกไก่สามตัว
เรื่องย่อ
คำเตือนก่อนอ่าน เรื่องนี้มีการอธิบายฉากมีเพศสัมพันธ์ระหว่างชายและชาย มีคำพูดหยาบคาย มีฉากเพศสัมพันธ์โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้หรือไม่มีสติเต็มร้อย มีฉากการฝืนใจ มีฉากการมีเพศสัมพันธ์โดยไม่สมยอม และมีการข่มขู่ให้ทำตาม ไม่เหมาะกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า18ปี
(รูปจะมาตอนไรท์มีตังค์จ้างวาดนะ)
ชา (พระเอก)
รูปร่าง : ผิวขาวเหลือง เนียน ใส สูง 170 เซนติเมตร รุกออกสาว
นิสัย : ขยัน ร่าเริง สู้คน รักแม่ ชอบเข้าสังคม
สิ่งที่ชอบ : ตอนเด็กชอบสวมเสื้อผ้าผู้หญิง แต่โตมาแต่งตัวแฟชั่นเกาหลีผู้ชาย มีใส่กระโปรงบ้างบางที ชอบทุกอย่างที่น่ารัก ชอบของสวยงาม
สิ่งที่ไม่ชอบ : ไม่ชอบทำร้ายร่างกาย ไม่ชอบคนพูดเหยียดด่าว่าตัวเองเป็นกะเทย พูดจาไม่เพราะ พูดคำหยาบ นิสัยไม่ดี บอสเด็กเปรตข้างบ้าน
(รูปจะมาตอนไรท์มีตังค์จ้างวาดนะ)
บอส (นายเอก)
รูปร่าง : ผิวขาวสองสี รูปร่างกำยำหุ่นนักกีฬา สูง 180 เซนติเมตร รับหุ่นล่ำมีหน้าอกให้ขยำ
นิสัย : เป็นคนหัวรั้นไม่ค่อยฟังใคร หัวร้อน ขี้หงุดงิด ชอบพูดคำหยาบ
สิ่งที่ชอบ : เพลงร็อก กีฬาทุกชนิด สาวสวยตัวเล็กน่ารัก
สิ่งที่ไม่ชอบ : วิชาภาคบังคับ คณิต วิทย์ ผู้ชายที่ทำตัวไม่สมชาย ชาพี่ข้างบ้าน
เรื่องย่อ
ชาและบอสบ้านทั้งสองอยู่ติดกัน ทำให้ทั้งถูกเลี้ยงมาแบบพี่น้อง แม้ทั้งคู่จะไม่ค่อยถูกกันแต่แม่ของพวกเขาดันเป็นเพื่อนสนิท จึงอยากให้ทั้งคู่สนิทกันไว้
ชาและบอสห่างกันเพียงปีเดียว แต่บอสไม่เคยให้ความเคารพชาเลย หนำซ้ำยังชอบพูดจาหยาบคายไม่ให้เกียรติ เรียกชาว่า อีตุ๊ดหน้าแก่
พอชาเรียนมหาลัยอยู่ปีหนึ่ง ชาได้ขอแม่ไปพักหอใกล้มหาลัย อยู่มาวันหนึ่งชาได้รับอีเมลปริศนามีคลิปวิดีโอและเอกสารวิธีใช้คลิปและข้อควรระวัง
พอปิดเทอมชาได้รับคำไหว้วานจากแม่ของบอสให้ช่วยติวบอสให้หน่อย แม้ชาจะไม่ชอบบอสแต่แม่ของบอสนิสัยดีมากจึงปฏิเสธไม่ได้
"อีตุ๊ดแก่จะสอนก็รีบสอนสิ กูจะไปเตะบอลต่อ"
"บอสชักหยาบคายมากไปแล้วนะ งั้นพี่คงต้องสอนอะไรนอกบทเรียนแล้วสิ"
หลังจากนั้นชาก็สะกดจิตบอสเรื่อยมา จนพฤติกรรมของบอสค่อย ๆ เปลี่ยนไป จนบอสเริ่มรู้สึกสับสนตนเอง และเริ่มตงิดใจอะไรบางอย่าง จึงได้แอบตั้งกล้องจึงได้รู้ความจริง และได้พยายามหลบหน้าชาด้วยความหวาดกลัว
แต่ก็ถูกชาจับได้ และสะกดจิตถ่ายคลิปว่าที่ผ่านมาบอสสมยอมมาตลอด บอสจึงได้ทำตามคำสั่งชาทุกอย่าง จนอยู่มาวันหนึ่งบอสก็เริ่มมีความรู้สึกดีๆ ให้ชา
"พี่ชา ผมรักพี่นะทำไมเราไม่คบกันเลย ยังไงผมกับพี่ก็ทำอะไรเกินเลยมาหลายครั้งแล้ว"
"ฮาฮ่า สงสัยการสะกดจิตของพี่ น่าจะทำให้บอสสับสน บอสไม่ใช่เกย์สักหน่อย และพี่ก็ไม่ชอบเด็กเปรตอย่างบอสด้วย เราสองคนก็แค่เซ็กส์พาร์ทเนอร์ ถ้าบอสไปมีเซ็กส์กับผู้หญิงก็คงเลิกชอบให้พี่เอาตูดเราเองแหละ"
"บอสจะทำให้พี่ชารักเด็กเปรตอย่างบอสให้ได้คอยดู"
"นี่น้องบอสหลุดการสะกดจิตได้เองเหรอเนี่ย" ชารู้สึกตกใจมากทำตัวไม่ถูก ได้แต่ตัวแข็งทื่อทำสีหน้าตกใจ
บอสกำหมัดจะต่อยชาแต่ก็วางมือลงก่อน ชาได้แต่เกร็งหน้ารับ พอผ่านไปสักพักไม่ได้รู้สึกว่าโดนต่อยจึงได้ลืมตามอง
"น้องบอสทำไมไม่ต่อยพี่ล่ะ" ชาถามด้วยความสงสัย
"ผมก็แค่โมโหพี่มากจนไม่อยากต่อย พี่คงสนุกมากสินะ กับไอรูด้านล่างของผมเนี่ย" บอสรู้สึกโมโหและเสียใจมากแต่ก็ไม่อยากทำร้ายชา เพราะยังไงบอสก็ยังคงรักชาอยู่
"บอสพี่ขอโทษ พี่มันเลวจริง ๆ แหละ" ชาทำหน้าสลดรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"พี่ชาเลิกเล่นละครได้แล้ว ถ้าพี่รู้สึกผิดจริงควรหยุดตั้งแต่แรก แต่นี่พี่กลับสะกดจิตผมแล้วกระแทกรูก้นผมไม่บันยะบันยังและถ่ายคลิปเก็บไว้แบล็กเมล์ผมอีก"
"แต่ว่าถ้าบอสฟังพี่ดี ๆ พี่คงไม่ทำแบบนี้หรอก"
"แล้วพี่ล่ะเคยฟังผมไหม เคยใส่ใจความรู้สึกของผมจริง ๆ รึเปล่า ถ้าจะเล่นละครทำตัวเป็นพี่ชายแสนดีก็ทำให้ถึงที่สุดสิ"
บอสพูดพร้อมกับมีน้ำตาไหลออกมา บอสพยายามอดทนไม่แสดงความรู้สึกจริง ๆ ให้ชาเห็น แต่ตอนนี้คงเกินขีดจำกัดแล้ว
"พี่ขอโทษ บอสอย่าโกรธพี่เลยพี่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อตัวบอสนะ" ชาอยากเอามือลูบหัวบอสเพื่อปลอบ แต่ชาก็นึกได้ว่าบอสตอนนี้ไม่ได้ถูกสะกดจิตคงปัดมือตนทิ้งแน่
"ฮาฮ่า อย่ามาพูดให้ขำเลย เสร็จไปรอบเดียวหายพี่หายเหxี่ยนแล้วเหรอ พี่จะเอาไงกับผมต่อล่ะ จะสะกดจิตผมแบบเมื่อกี้รู้ทุกอย่างขยับตัวไม่ได้ หรือสะกดจิตแบบภาพตัดล่ะ หรือว่าจะเอาคลิปมาบังคับขู่ผมให้ตามใจพี่ พี่จะเอายังไงก็เลือกมาสักอย่างดิ ผมมันก็แค่น้องชายข้างบ้านที่โตมาด้วยกันแค่นั้นเอง"
บอสพูดประชดประชันหัวเราะอย่างคนเสียสติพร้อมกับมีน้ำตาไหลออกจากตา
"คือพี่ขอ..."
"พี่จะขอโทษผมอีกแล้วเหรอ จะขอโทษอีกกี่พันครั้งความรู้สึกของผมที่มีต่อพี่ก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว"
"ถึงน้องบอสจะโกรธ แต่ว่าพรุ่งนี้น้องบอสจะกลับไปเรียนพิเศษกับพี่ไหม" ชาทำหน้าสลดแววตาเศร้าสร้อยขอความเห็นใจจากบอส
"แล้วผมมีทางเลือกรึไง เดี๋ยวพี่ก็สะกดจิตอยู่ดี" บอสหยุดร้องไห้เอามือเช็ดน้ำตาตัวเอง ไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ชาเห็น
"พี่สัญญาพี่จะไม่ทำสะกดจิตบอสอีกแล้ว" ชาชูนิ้วก้อยยื่นหาบอส
"ใช่สิเพราะพี่อัดคลิปไว้แล้วนี่นา ถ้าผมเผลอเรียกพี่ว่าอีตุ๊ดหน้าแก่ คลิปของผมคงว่อนเน็ตแน่เลยสินะ" บอสทำน้ำเสียงประชดประชันชา
"ที่พี่อัดไว้เพราะพี่กลัวน้องบอสจะบอกน้าบัวกับแม่พี่ว่าพี่ข่มขืนเรา"
"ก็พี่ทำจริง ๆ นี่นา ถึงผมจะยินยอมแต่พี่ลืมอะไรไปรึเปล่าว่าผมอายุไม่ถึงยี่สิบ"
(เวรแล้วไงไอชา หน้ามืดตามัวจนลืมอายุน้องบอสไปเลย)
"อย่าบอกแม่พี่หรือน้าบัวเลยนะ เดี๋ยวพี่ลบคลิปทิ้งให้" ชาไม่รู้จะแก้ตัวยังไงจึงได้ยกมือไว้ร้องขอบอส
"ที่นี่ทำเป็นยกมือขอร้องผม พี่คิดจะปิดแม่ผมได้รึไง รอยเต็มตัวขนาดนี้"
"เดี๋ยวพี่ซื้อยามาทาให้เดี๋ยวก็หาย" ชายังทำสายตาอ้อนวอนบอส
"พี่นี่มันใครจะไปนึกว่าพี่เป็นคนแบบนี้ เสียแรง.."
"เสียแรงอะไร"
"ช่างมันเถอะ และก็อย่าคิดจะสะกดจิตผมอีก ไม่งั้นผมบอกแม่จริง ๆ ด้วย"
"งั้นแสดงว่าบอสจะไม่บอกพวกแม่ ๆ ใช่ไหม" ชาทำตาปริบ ๆ จ้องไปที่บอส จนบอสรู้เหมือนมีอะไรมากวนใจ
"อืม เพราะถ้าทุกคนรู้เขาคงเสียใจที่พี่ชาทำกับผมแบบนี้ ให้ผมเสียใจคนเดียวก็พอ"
"บอสต่อยพี่จนกว่าบอสจะหายโกรธก็ได้นะ พี่สัญญาจะนั่งนิ่งให้บอสต่อย"
"ผมไม่ใช่พวกชอบทำร้ายร่างกายสักหน่อย"
"แต่บอสเคยจะต่อยพี่นะแต่พี่หลบทัน"
"ผมแค่ขู่ จะให้พี่ทำให้พี่กลัวผมเฉย ๆ เหอะ ก็พี่มาบอกผมจู๋เล็ก นิสัยไม่ดี ชาตินี้ก็ไม่มีเมีย พี่ไม่สงสัยผมบ้างเลยเหรอทำไมผมต้องทำตัวแย่กับพี่แบบนี้"
ก็อก! ก็อก! เสียงเคาะประตู
"บอสเป็นยังไงบ้างลูกดีขึ้นรึยัง" แม่ของบอสเคาะประตูเรียกบอส
"พี่ชารีบไปซ่อนเร็วเดี๋ยวแม่เข้ามา" บอสกับชารู้สึกตกใจทำตัวไม่ถูก
"จะให้พี่ไปซ่อนไหน"
"ในตู้เสื้อผ้า เร็ว ๆ สิเดี๋ยวพี่ก็ติดคุกหรอก"
ชารีบหอบเสื้อผ้าตัวเองแล้วเข้าไปในตู้เสื้อผ้าของบอส ส่วนบอสก็รีบสวมเสื้อผ้าทันที
"บอสเงียบไปเลย ให้แม่เข้าไปดูอาการหน่อยนะ" แม่ของบอสเปิดประตูเข้ามาก็เห็นบอสนอนห่มผ้าห่มปิดมาถึงลำคอเหงื่อท่วมตัวอยู่บนเตียง
"เป็นยังไงบ้างให้แม่แตะหน้าผากหน่อยสิ ตัวก็ไม่ค่อยร้อนมาก แต่ว่าเหงื่อท่วมเต็มตัวเลย" แม่ของบอสแตะหน้าผากบอสเพื่อเช็กไข้ และทำสีหน้าเป็นห่วงบอส ใจจริงอยากจะพาบอสไปโรงพยาบาลด้วยซ้ำ แต่บอสขอไว้ว่าไม่อยากไป แม่ของบอสจึงต้องจำยอมทำตามความต้องการของบอส
"ผมดีขึ้นมากแล้วครับ นอนพักอีกสักหน่อยพรุ่งนี้ก็น่าจะปกติ"
"งั้นก็ดีแล้วลูก ล้างหน้าล้างตาแล้วลงไปกินข้าวกัน แม่ซื้อของโปรดเรามาเพรียบเลย"
"ขอบคุณครับแม่ ผมรักแม่จังเลยผมจะรีบหายป่วยนะครับ"
"เจ้าลูกหมาของแม่โตเป็นหนุ่มตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ว่าแต่พี่ชากลับไปแล้วเหรอ แม่นึกว่าจะยังอยู่ในห้องด้วยกันซะอีก รึว่าไปแอบตรงไหนเพราะกลัวแม่ดุ" แม่ของบอสกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง
"เอ๊ะ! แม่รู้ได้ไงว่าพี่ชามา" บอสทำสีหน้าตกใจเหมือนกระต่ายตื่นตูม
"ก็บันไดพาดอยู่หน้าต่างแบบนั้นแม่ไม่รู้ได้ไง อีกอย่างพี่ชาเขาเป็นห่วงเราขนาดนั้นยังไงก็ต้องดื้อไม่ฟังแม่อยู่แล้ว ยังใช้บันไดปืนเข้าทางหน้าต่าง ไม่เปลี่ยนเลยเนาะเหมือนตอนบอสเด็ก ๆ ที่ทะเลาะอะไรกันไม่รู้จนชาต้องปีนหน้าต่างมาหาบอส"
แอ๊ดด... เสียงเปิดตู้เสื้อผ้า
"สวัสดีครับน้าบัว น้าบัวรู้ทันผมตลอดเลยจนผมรู้สึกอายที่ยังทำตัวเหมือนตอนเด็ก ๆ " ชารีบแต่งตัวในตู้เสื้อผ้าแล้วรีบออกมาหาน้าบัว จนบอสเองก็ตกใจกลัวความจะแตก
"นั้นไงว่าแล้ว น้าแค่พูดแหย่เจ้าบอสเล่น ดันเป็นความจริงเหรอเนี่ย งั้นแม่ไม่กวนดีกว่า"
แม่ของบอสพอเห็นชาอยู่ในห้อง ก็รีบออกจากห้องของบอสโดยทันที เพราะแม่ของบอสเองก็รู้สึกได้เหมือนกันว่าบอสชอบชามากกว่าคำว่าพี่น้อง
ที่นิสัยบอสช่วงนี้เปลี่ยนไปมากคงเพราะบอสแค่เรียกร้องความสนใจจากชา แต่ชาก็แทบจะไม่กลับมาบ้าน หรือว่ามาพูดคุยกับบอสเลย เลยยิ่งทำให้บอสน้อยใจก้าวร้าวใส่ชามากยิ่งขึ้น
แม่ของบอสได้ข่าวว่าชาปิดเทอมจะมาอยู่ที่บ้านสักพัก จึงได้ขอร้องผ่านแม่ของชา ให้ชาช่วยมาสอนพิเศษให้บอสตัวต่อตัว เพื่อที่บอสจะได้ปรับความเข้าใจกับชา เลิกเรียกร้องความสนใจจากชาด้วยการทำตัวนิสัยไม่ดี ไม่ตั้งใจเรียน ยุ่งกับพวกคนไม่ดี
"พี่ชาออกมาทำไมเนี่ย เดี๋ยวแม่ก็จับได้หรอก อยากติดคุกนักรึไง" หลังแม่ของบอสออกจากห้องไป บอสก็โวยวายชายกใหญ่
"ยังไงน้าบัวก็รู้แล้วนี่นา งั้นเดี๋ยวพี่รีบไปซื้อยาให้ก่อนนะ ทำความสะอาดข้างล่างเองไปพลางก่อนนะ ถ้าทำไม่เป็นค้นหาในอินเทอร์เน็ตก็ได้ เดี๋ยวพี่มานะน้องบอส"
ชาโบกมือลารีบเดินไปยังทางหน้าต่าง คิดไว้ว่าจะลงบันไดทางหน้าต่างเหมือนตอนเข้ามา
"พี่ชาจะลงทางหน้าต่างทำไมเดี๋ยวก็ตกลงไปพิการคอหักหรอก ยังไงแม่ก็รู้อยู่แล้วออกทางประตูไปก็ได้"
"ขอบใจนะน้องบอสที่เตือนพี่" ชาหันมายิ้มให้บอส แล้วรีบเดินออกไปทางประตูทันที
"เฮ้อ พี่ชานะพี่ชา ผมจะเกลียดพี่ลงได้ยังไง"
บอสนั่งถอนหายใจแล้วลุกขึ้นออกจากผ้าห่มแล้วไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย พอมาอาบน้ำเสร็จบอสก็ไปที่ตู้เสื้อเลือกหยิบเสื้อผ้าตัวใหม่มาใส่
"เอ๊ะ! กางเกงในอันนี้ไม่คุ้นเลยแฮะ เดี๋ยวนะหรือว่าจะเป็นของพี่ชาทำตกไว้ตอนเข้ามาแอบในตู้เสื้อผ้า แล้วถ้ามันมาหล่นตรงนี้งั้นก็แปลว่าเมื่อกี้พี่ชาไม่ได้ใส่กางเกงตอนคุยกับแม่ ไอพี่ชา ไอโรคจิต ไอคนสาระเลว"
"ฮัดเช้ย! สงสัยน่าจะเห็นแล้วมั้ง ฮาฮ่ารีบไปใส่กางเกงในและไปซื้อยาให้น้องบอสดีกว่า"
ชาหลังจากออกมาบ้านบอสก็รีบกลับไปหยิบกางเกงในตัวใหม่มาใส่ทันที เพราะเมื่อครู่ตอนอยู่ในตู้เสื้อผ้าเขาหาไม่เจอเลยไม่ได้สวมออกมา
ชาพอซื้อยากับขนมเสร็จก็รีบไปบ้านบอสทันที
"สวัสดีครับน้าบัว น้องบอสลงมากินข้าวรึยังครับ"
"ยังเลยลูก น้าว่าจะขึ้นเอาไปให้ บอสบอกน้าว่ายังปวดเหมื่อยตามตัวอยู่เลยลงมาไม่ไหว"
" งั้นเดี๋ยวผมเอาไปให้เอง ซื้อขนมมาฝากน้องด้วยกินอะไรหวานจะได้อารมณ์ดีหายป่วยไว ๆ "ชาแอบซุกยามาในถุงขนมป้องกันไม่ให้น้าบัวจับได้
"งั้นก็ดีเลย ถ้าน้องกินเองไม่ไหวฝากป้อนด้วยนะ"
"ได้เลยครับน้าบัว"
บอสถือถาดอาหาร ถุงขนม ยา และน้ำดื่ม ขึ้นไปที่ห้องบอส
"น้องบอสเปิดประตูให้พี่หน่อย น้าบัวฝากพี่เอากับข้าวขึ้นมาให้" ชาที่มือไม่ว่างจึงตะโกนเรียกให้บอกเปิดประตูให้
สักพักบอสทำท่าทีลุกลี้ลุกลนวิ่งมาเปิดประตูให้ชาด้วยเสื้อผ้าตัวใหม่
"ตัวน้องบอสหอมจัง พึ่งอาบน้ำมาเหรอ" ชายื่นหน้าเข้าไปใกล้บอส
"พี่ชาวางกับข้าวลงตรงนี้ และก็กลับไปได้แล้ว" บอสกลัวว่าชาจะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงจึงถอยหลังหนี
"ใจร้ายจัง พี่ซื้อยากินกับยามาทาให้เราด้วยนะ จะได้หายไว ๆ และก็ขนมอร่อย ๆ ที่น้องบอสชอบมาด้วยนะ" ชาแทรกตัวบอสถือวิสาสะเข้ามาในห้อง
"พี่ชา ใครให้พี่เข้ามา" บอสแค่ตั้งใจออกมารับยากับถาดอาหาร ไม่ได้หวังอยากจะอยู่ในห้องสองต่อสองกับพี่ชา
"ไหนน้องบอสบอกน้าบัวว่าลุกไม่ไหว ก็ยังยืนได้อยู่นี่นา"
"พี่ชา พี่ไม่สังเกตเห็นเลยรึไง ว่ามีรอยหมากัดเต็มตัวผมแบบนี้จะให้ผมลงไปเจอแม่ได้ไง"
"พี่ขอโทษ มากินข้าวได้แล้วจะได้กินยา และก็เดี๋ยวพี่ทายาให้ จริงสิเมื่อกี้น้าบัวบอกว่า ถ้าบอสกินเองไม่ไหวให้พี่ช่วยป้อนน้องบอส มา ๆ อ้า อั้ม" ชาตักข้าวต้มยื่นจ่อปากบอส
"พี่ชา ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะกินเองได้"
บอสแย่งช้อนจากมือชามา ตักอาหารรับประทานเองจนหมด แล้วก็กินยาที่ชาซื้อมาให้ตามลงไป
"ไหนล่ะ ยาทาเดี๋ยวผมทาเองพี่ออกไปได้แล้ว" บอสรีบรับประทานอาหารอย่างรวดเร็วเพื่อที่ชาจะได้รีบออกจากห้องตนไว ๆ
"นี่ไงเดี๋ยวพี่ทาให้ ถอดเสื้อออกสิ" ชาชูยาในมือให้บอสดู
"พี่ชาผมพึ่งจะใส่เมื่อกี้เองนะ จะให้ผมถอดอีกแล้วเหรอ อีกอย่างต่อหน้าคนโรคจิตอย่างพี่ด้วย" บอสทำสีหน้าหวาดระแวง
"ไม่เป็นไรหรอก พี่เห็นมาทุกซอกทุกมุมของบอสแล้วนี่นา อีกอย่างพี่จะไม่ฝืนถ้าน้องบอสไม่อยากทำ พี่สัญญา"
บอสยอมถอดเสื้อออก ยอมนั่งนิ่งให้ชาทายาให้อย่างเบามือ ตามรอยช้ำ รอยกัดตามจุดต่าง ๆ ทุกจุด
"พี่มาตามรอยช้ำ รอยกัดของบนตัวหมดแล้ว เหลือแต่ข้างล่าง น้องบอสช่วยถอดกางเกงแล้วหันก้นมาทางพี่หน่อยสิ เดี๋ยวพี่ทายาให้"
"ตรงก้นไม่ต้องทำ เดี๋ยวผมทำเองพี่ชาพี่กลับบ้านพี่ไปได้แล้ว" บอสรีบขยับตัวหนีออกจากชา
"อืมงั้นก็ได้แต่บอสต้องสัญญาก่อนว่าพรุ่งนี้จะไปเรียนพิเศษกับพี่เหมือนเดิม พี่จะลบคลิปทิ้งทั้งหมดและก็จะไม่สะกดจิต หรือทำเกินเลยกับบอสอีกพี่สัญญา" ชาชูนิ้วก้อยให้บอส
"ก็ได้ ผมจะไปเรียนพิเศษกับพี่ต่อ ผมขอโทษด้วยที่ผมหยาบคายใส่พี่ ต่อจากนี้ผมจะไม่ทำอีกแล้ว"
บอสขอโทษชาอย่างเขินอายที่พูดไป บอสเขาไม่คิดว่าเรื่องจะเลยเถิดมาขนาดนี้ เขาเพียงต้องการอยากให้พี่ชาสนใจเขาบ้างก็แค่เท่านั้นเอง
"พี่ก็ขอโทษเหมือนกันที่ทำกับน้องบอสแบบนั้นลงไป หลังจากนี้พี่จะไม่อะไรที่เป็นการฝืนใจบอสอีกแล้ว ไม่ต้องให้อภัยพี่หรอก แต่ว่าตอนนี้เรามาคืนดีกันก่อนนะ"
บอสพยักหน้ายอมเกี่ยวก้อยสัญญากับชา ชายิ้มให้บอสส่วนบอสที่มองใบหน้าของชาตอนนี้ก็ยังรู้สึกเขินแกล้งทำหน้านิ่งทั้งที่ใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา