ธันวาผู้เป็นประธานนักเรียน ที่เพียบพร้อมไปด้วยทุกอย่างกลับต้องเจอเรื่องวุ่นวุ่น เมื่อเจอนักบาสที่ชื่อว่าปฐพีชีวิตที่เรียบง่ายของเค้าก็เปลี่ยนไปพร้อมกับความรักที่ต้องเก็บซ่อนไว้
ใต้เงาเกียรติยศ - บทที่ 2 ความสับสนที่แฝงด้วยรอยยิ้ม โดย กะทิ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
ชาย-ชาย,รัก,กีฬา,ไทย,ดราม่า,#BL,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ใต้เงาเกียรติยศ
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
ธันวาผู้เป็นประธานนักเรียน ที่เพียบพร้อมไปด้วยทุกอย่างกลับต้องเจอเรื่องวุ่นวุ่น เมื่อเจอนักบาสที่ชื่อว่าปฐพีชีวิตที่เรียบง่ายของเค้าก็เปลี่ยนไปพร้อมกับความรักที่ต้องเก็บซ่อนไว้
ผู้แต่ง
กะทิ
เรื่องย่อ
เหตุการณ์ก็เกิดขึ้น ณ สนามบาสของโรงเรียน ธันวาเดินทางมาที่สนามบาสเก็ตบอลเพื่อมาตรวจสอบความเรียบร้อยของอุปกรณ์กีฬา แต่ก็มีลูกบาสปริศนาเข้ามาปะทะกับร่างกายทำให้เสื้อผ้าของธันวานั้นสกปรกและเกิดการบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยแล้วทันใดนั้น ปริศนาพูดมาว่าเป็น“เจ็บตรงไหนไหมครับขอโทษครับ“ ธันวาเป็นคนที่ง่ายง่ายและไม่คิดอะไรมากจึงกล่าวกลับไปว่า ” ไม่เป็นไรครับผมแค่เข้ามาตรวจความเรียบร้อยของอุปกรณ์กีฬาในสนามสนามบาสเท่านั้น “ ทันใดนั้นผู้ชายที่สูง 182 ได้เอ่ยขึ้นมาว่า“ผมชื่อปฐพีครับยินดีที่ได้รู้จักครับคุณชื่ออะไร“ ถ้าคุณไม่รังเกียจผมผมขอนำชุดนักเรียนของคุณไปซักได้ไหมครับเพื่อเป็นการขอโทษ” ธันวาได้กล่าวกลับไปว่า “ ไม่เป็นอะไรครับเดี๋ยวผมซักเองก็ได้” เหตุการณ์นี้ทั้งจากและมีความประทับใจแต่ธันวาก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงจึงต้องยอมให้ปฐพีนำเสื้อผ้าของตนไปซักให้จากนั้นก็กลายเป็นจุดเริ่มต้นของการทำความรู้จัก และยังมีบทสนทนา ต่อว่าผมขอเบอร์ติดต่อหน่อยได้ไหมครับเพราะผมซักเสร็จเมื่อไหร่ผมจะเอาไปคืน กลับไปว่านายไม่รู้จริงๆหรอว่าเราอยู่ห้องเดียวกัน จากนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ทั้งสองคนได้พบเจอกันบ่อยครั้งขึ้นเพราะสองคนได้ติดต่อกันไม่ว่าจะคุยกันเรื่องการเรียน เรื่องส่วนตัว ปรับทุกข์ซึ่งกันและกัน จนความรู้สึกของธันวาเริ่มสงสัยว่าธันวาเริ่มคิดว่าตนและปฐพีเป็นเป็นอะไรกันแล้วเหตุการณ์ก็ดำเนินต่อไปเรื่อยเรื่อย
สารบัญ
เนื้อหา
บทที่ 2 ความสับสนที่แฝงด้วยรอยยิ้ม
แสงอาทิตย์อ่อนๆ ส่องผ่านหน้าต่างกระจกเข้ามาในคาเฟ่เล็กๆ บรรยากาศอบอุ่น ธันวาและปฐพีเลือกมุมสงบใกล้หน้าต่าง พวกเขานั่งจิบเครื่องดื่มพลางคุยกันเรื่องทั่วไป
“นายจำตอนที่เราไปแข่งบาสครั้งแรกได้ไหม” ปฐพีเอ่ยขึ้นขณะมองออกไปนอกหน้าต่าง
“จำได้สิ นายชู้ตพลาดแล้วทำหน้าเหมือนเด็กน้อยเลย” ธันวาหัวเราะเบาๆ
ปฐพีทำหน้ายู่ “อย่ามาล้อนะ”
“ล้อเล่นน่า” ธันวายิ้มกว้าง “แต่ตอนนั้นแหละ ฉันรู้สึกว่านายเป็นคนน่าสนใจมาก”
คำพูดของธันวาทำให้ปฐพีใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าแดงเรื่อ “นายก็เหมือนกัน” เขาตอบไปเบาๆ
ความเงียบปกคลุมอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่ธันวาจะเอ่ยขึ้นอีก “แล้ว... นายคิดยังไงกับเราสองคนนะ?”
คำถามของธันวาทำให้ปฐพีถึงกับสะดุ้ง เขาหลบสายตาของธันวาไปมองแก้วกาแฟ “ก็... เราก็เป็นเพื่อนที่ดีกันนี่นา”
“แค่เพื่อนเหรอ?” ธันวาถามเสียงแผ่ว
ปฐพีไม่ตอบอะไร แต่ในใจกลับรู้สึกสับสน เขาเองก็ไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน
“หรือว่า... นายมองฉันแค่เพื่อน?” ธันวาก้มหน้าลง
“เปล่า... ไม่ใช่แบบนั้น” ปฐพีรีบปฏิเสธ “ฉันแค่... ไม่รู้จะพูดอะไร”
“งั้น... งั้นก็ไม่เป็นไร” ธันวายิ้มแห้งๆ “ฉันแค่สงสัย”
บรรยากาศในร้านดูจะตึงเครียดขึ้นมาเล็กน้อย ทั้งคู่เงียบกันไปพักใหญ่ ก่อนที่ปฐพีจะตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างออกมา
“ธันวา... ฉัน... ฉันก็ชอบนายนะ”
คำสารภาพของปฐพีทำให้ธันวายิ้มกว้างขึ้นมาทันที “จริงๆ นะ?”
“อืม” ปฐพีพยักหน้า
ทั้งคู่สบตากัน รอยยิ้มของพวกเขาค่อยๆ กว้างขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นเสียงหัวเราะเบาๆ