เพราะอยากลองเพลย์ BDSM ภายใต้ ‘บทบาททาส’ ดูสักครั้ง ผมเลยตามหา Male Dom ที่ถูกใจในแอป Twitter แต่ทำไมคนที่ผมได้นัดเจอ ต้องเป็นแฟนเก่าผมด้วยยย!?!?!
รัก,ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,ญี่ปุ่น,จิตวิทยา,ธงเขียว,เซ็กส์,Yaoi,BDSM,คลั่งรัก,SM,NC,NSFW,porn without plot ,PWP,แฟนเก่า,เพื่อนสนิท,BL,นิยายวาย,20+,พล็อตสร้างกระแส,sex,sextoy,kink,fetish,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
22:00 น.
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ ในห้องทำงาน
โทชิโร่ โนอาห์ กำลังอ่านหนังสือเพิ่มความรู้ของต่างประเทศ เล่มหนาปึ้ก (จนบางคนเห็นแล้วน่าจะหลับก่อนอ่านจบ) เป็นกิจวัตรประจำวันที่ร่างสูงทำทุกวันหลังจากเคลียร์งานเสร็จแล้ว
อ่านหนังสือเสร็จ เจ้าตัวก็จะไปอาบน้ำ เตรียมตัวเข้านอน แต่วันนี้กลับไม่เหมือนทุกๆ วันที่ผ่านมา
แทนที่จะนอนเลยเหมือนทุกที โทชิโร่เลือกเดินไปที่ริมระเบียง ยืนชมความสวยงามของท้องฟ้าในคืนนี้
ดวงตาสีแดงราวกับอัญมณีสะท้อนภาพท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีดวงดาวส่องสว่างอยู่เต็มไปหมด ช่างดูสวยงามกว่าทุกครั้ง
ในหัวของร่างสูง กำลังคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นของวันนี้
.
.
.
“ว่าแต่ คุณ Sub ฝึกหัด มาเพลย์เนี่ย คนใกล้ตัวไม่หวงบ้างเหรอ?”
“คนใกล้ตัวอะไรของนาย?” ร่างโปร่งทำสีหน้างุนงงไปครู่หนึ่ง เมื่อจู่ๆ อีกฝ่ายก็ถามแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“อ้อ! ถ้าหมายถึงแฟนล่ะก็ ตั้งแต่ตอนนั้น...ฉันยังไม่มีหรอก”
“ห้ะ! จริงดิ?”
ในสายตาของโทชิโร่ มองว่าหนุ่มผมดำนั้นหน้าตาดีใช่ย่อย ถึงจะใส่แว่น ทำหน้านิ่งตลอดเวลาให้ลุคดูเย็นชาเข้าถึงยากก็เถอะ
ไม่น่าเชื่อว่าจะรอดผ่านสายตาใครไปได้
“อืม ฉันจะโกหกทำไมล่ะ?”
“ก็ไม่ได้ว่าโกหกซะหน่อย...”
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม พอได้รู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายก็ยังไม่มีใครเช่นเดียวกับตัวเอง ตัวมันลอยๆ ชอบกล
“ส่วนเรื่องรายละเอียดอื่น เช่น ชุดที่ใส่ การเตรียมตัวไรงี้ ฉันจะบอกอีกทีตอนใกล้ถึงวันนัดนะ แล้วถ้านายมีอะไรสงสัย หรือไม่เข้าใจตรงไหน ก็ถามได้ตลอดเลย”
โทชิโร่บอกแล้วเตรียมตัวเก็บกระเป๋ากลับบ้าน เพราะใกล้จะคุยทำข้อตกลงกันเสร็จแล้ว
“นายยังไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องพวกนี้ ให้ฉันคอยให้คำแนะนำน่าจะดีกว่า”
และพอเห็นเรนจิโร่ทำท่าจะพูด เขาก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายจะตอบว่ายังไง
“พอๆ! ฉันรู้ว่านายจะบอกฉันว่าแม่นทฤษฏีแล้ว แต่มันไม่เหมือนกับลงมือปฎิบัตินะ ยิ่งพวกเรามาสายนี้แล้วด้วย ความเสี่ยงความผิดพลาดก็ยิ่งสูงถ้าไม่ชำนาญ นายน่าจะรู้นี่? ”
ต้องดักไว้ก่อน ร่างสูงรู้ดีว่าหนุ่มผมดำรักศักดิ์ศรีแค่ไหน ถ้าไม่จนปัญญาจริงๆ ก็อย่าหวังเลยว่าเจ้าตัวจะพูดขอความช่วยเหลือจากใคร
“...ชิ!”
เรนจิโร่จิ๊ปากอย่างอารมณ์เสียที่เขารู้ทัน
“เข้าใจแล้ว...ถ้าอย่างนั้น ฉันก็มีเรื่องที่อยากจะขอจากโทชิซักหน่อย”
ร่างโปร่งสบตาเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังผิดจากก่อนหน้านี้ลิบลับ
“ว่ามาสิ”
“ข้อ 1 ไม่พูดคำที่หยาบคายเกินไปตอน Dirty talk ฉันยังรับคำระดับนั้นไม่ไหว ถ้าได้ยินน่าจะหมดอารมณ์ก่อน”
“แล้วนายรับได้สูงสุดแค่ไหนล่ะ?” คำหยาบมีหลายระดับ ถ้าไม่ระบุให้ชัดเจน อาจเกิดการเข้าใจผิดกันได้
“เดี๋ยวแชทไปบอกอีกที ฉันต้องไปนั่งรวบรวมก่อน”
“อ่าฮะ แล้วอีกข้อ?”
“...ช่วยทำให้ฉันร้องไห้ตอนเพลย์ที”
.
.
.
‘นอกจากจะมีรสนิยมแบบนี้แล้ว ยังเป็น M สุดโต่งอีก นายจะมีเรื่องอะไรให้ฉันประหลาดใจอีกกันนะ...เรน’ คิดไปก็ยิ้มไปด้วยความถูกใจ
ถึงแม้จะค่อยไม่แน่ใจ แต่คาดว่าความเป็นไปได้น่าจะเกือบ 80% ที่ร่างโปร่งจะเป็น M สุดขั้ว
ความจริงแล้ว โทชิโร่ไม่ได้บอกอีกเหตุผลหนึ่งให้หนุ่มผมดำรู้ ว่าทำไมตัวเองถึงไม่ค่อยได้เพลย์บ่อยนัก
นั่นก็เพราะ แทบไม่มีใครที่จะตอบสนองความ S ระดับ Max ของเขาให้รู้สึกเต็มอิ่มระหว่างเพลย์ได้เลยน่ะสิ
ในชีวิตจริง จะหาคนที่มีรสนิยม BDSM ให้ถูกใจเหมือนกันก็ว่ายากแล้ว แต่การจะหาคนที่ทั้งชอบ BDSM และเป็นมาโซโดยธรรมชาตินั้นยากยิ่งกว่า
ร่างสูงเองก็ยังไม่ปักใจเชื่อ 100% ในตัวเรนจิโร่นัก จนกว่าจะได้พิสูจน์ของจริงเสียก่อน
‘ตอนที่คบกันออกจะใสๆ ทำไมโตมาถึงได้กลายเป็นเด็กลามกแบบนี้ไปได้?’
เอาจริงๆ โทชิโร่ก็รู้เหตุผลอยู่หรอกว่าทำไม ก็อีกฝ่ายบอกมาเองว่าต้องศึกษานิยายหลายๆ แนว ไว้เป็น ref
แต่สัญชาตญาณในตัวเขาบอกว่า มันยังมีอะไรที่มากกว่านั้นแอบแฝงอยู่
เรนจิโร่เป็นคนตรงไปตรงมา แต่ถ้าเป็นเรื่อง ‘ส่วนตัวสุดๆ’ เค้นให้ตายยังไง เจ้าตัวก็ไม่มีทางปริปากหลุดความลับออกมา ราวกับว่าไม่ไว้ใจคนอื่นนอกจากตัวเอง
เพราะอย่างงั้นแหละ เขาจะทำให้อีกฝ่าย ‘เชื่อง’ ให้สมกับที่เป็นทาส และยอมเปิดเผยเปลือกในทั้งหมดที่ซ่อนอยู่ออกมาให้ได้
‘ดูท่าฉันคงจะต้องดัดความประพฤติทาสในการดูแลให้หนัก จนกว่านายจะกลับมาเป็นเด็กดีของฉันอีกครั้งซะแล้ว’
.
.
.
2 วันต่อมา
หลังจากการนัดเจอวันนั้น พอกลับมาถึงบ้าน ร่างโปร่งก็รีบปั่นงาน ร่างมังงะ แต่งนิยายสำรองไว้หลายๆ ตอน เพื่อเคลียร์ตารางตัวเองให้ว่างในวันที่นัดเพลย์กับคนผมทอง และแน่นอนว่าต้องไม่ส่งผลกระทบอะไรกับงานของตัวเองด้วย
จะให้ทิ้งการอัพนิยายไปนานๆ ไม่ได้ เดี๋ยวคนอ่านหายหมด
เคลียร์งานเสร็จแล้วส่วนหนึ่ง เรนจิโร่ก็แบ่งเวลามาสำรวจ หาลิมิตระดับความ Hardcore ของ Dirty talk ที่ตัวเองจะรับได้ จากนั้นก็ส่งไปให้อีกฝ่าย
(RenJ: เรื่อง Dirty talk ฉันลองคิดดูแล้ว จะตัดคำพวกนี้ออก -> คxย/เย็x/เงี่xน มันแรงไปสำหรับฉันน่ะนะ)
(RenJ: ส่วนพวกนี้พูดได้ -> ร่าน/กะหรี่/อีตัว/เอา/ดุ้น)
ไม่เพียงเฉพาะห้ามไม่ให้โทชิโร่พูด ตัวเขาเองก็จะไม่พูดเหมือนกัน
ไม่นานนัก อีกฝ่ายก็ตอบกลับมา
(WhiteCT: โอเค คำเบสิก)
‘ไม่ให้พูดคำลามกที่ตรงตัวเกินไป แต่ไม่ได้ห้ามให้ด่า ดูถูก ลดทอนคุณค่าของตัวเองสินะ…’
โทชิโร่คิดว่าอย่างนั้น
(WhiteCT: จะว่าไป ฉันขอถามนายอย่างหนึ่งได้มั้ย?)
ถึงแม้จะรู้ว่าถามไป อีกฝ่ายอาจจะบ่ายเบี่ยงไม่ตอบตรงๆ ก็ได้ ยังไงเขาก็ยังอยากรู้ที่มาที่ไปอยู่ดี
(WhiteCT: ทำไมนายถึงอยากร้องไห้ตอนเพลย์เหรอ?)
เห็นเรนจิโร่เงียบไปซักพัก เขาเลยรีบบอกเหตุผลก่อนที่อีกฝ่ายจะเข้าใจผิด
(WhiteCT: ฉันถามเพราะอยากเข้าใจในตัวนาย แล้วก็ความคิดของนายน่ะ ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไรนะ)
พอได้เห็นเจตนาของฝ่ายโน้น ร่างโปร่งนั่งนิ่งใช้ความคิดอยู่กับตัวเองพักใหญ่
ไม่ใช่อะไร เขาเองก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมบอกไปแบบนั้น
เขาแค่รู้สึกว่า...อยากปลดปล่อยความเป็นตัวเองแบบที่เวลาปกติไม่สามารถทำได้
อยากถูกครอบงำ...ถูกใช้ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองมีค่าเทียบเท่าเพียงแค่สิ่งของ
ถูกรังแกแล้วได้รับการปลอบประโลม ได้รับการดูแลประหนึ่งสัตว์เลี้ยงที่เจ้าของรักและเอ็นดู
ถูกบังคับให้อยู่ภายใต้อำนาจ ใต้เท้าของใครซักคน
ใครซักคนที่ว่านั่น จะต้องเป็นคนที่เขาเชื่ออย่างสนิทใจว่า สามารถฝากชีวิตไว้กับอีกฝ่ายได้
ใครที่ทำให้เขาไว้ใจจนยอมเปิดเผยตัวตนอีกด้านที่น่าอายของตัวเองออกมา
และใครซักคนที่ว่านั่น เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมต้องเป็นโทชิโร่
(RenJ: ไม่รู้สิ...อาจเป็นเพราะฉันอยากแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมาล่ะมั้ง อย่างน้อยแค่ตอนเพลย์ก็ยังดี)
ประโยคที่เรนจิโร่กล่าวออกมา เจ้าตัวน่าจะพูดออกมาจากความรู้สึกใจจริง
ดูเหมือนไม่มีอะไรแอบแฝง ตรงไปตรงมา แม้แต่เจ้าของประโยคก็คิดแบบนั้น แต่ไม่ใช่กับโทชิโร่
ร่างสูงจับได้ว่ามันมีความนัยซ่อนอยู่ ซึ่งทำให้เจ้าตัวมีความสุขสุดๆ เลยล่ะ
บอกแล้ว เขารู้ว่าเรนจิโร่เป็นคนตรงๆ ไม่ชอบพูดอ้อมค้อม แต่ถ้าเป็นเรื่อง ‘ส่วนตัวสุดๆ’ หนุ่มผมดำจะไม่มีทางปริปากหลุดความลับออกมา ราวกับว่า นอกจากตัวเองแล้วก็จะไม่เชื่อใจใครอีก
แต่ถ้าพูดในทางกลับกันแล้ว หากเจ้าตัวยอมเล่า ‘เรื่องส่วนตัวสุดๆ’ ออกมา หมายความว่า เรนจิโร่ไว้ใจในตัวผู้ฟังคนนั้นแล้วนั่นเอง
เรนไว้ใจในตัวเขา!
สำหรับเรน...เขายังไม่ใช่ ‘คนอื่น’ สินะ
(WhiteCT: อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้วล่ะ)
‘ขอบคุณที่บอกนะ...เรน’
————————————————————————
Talk ช่วงท้าย
อธิบายเผื่อใครยังไม่เข้าใจความคิดของ 2 คนนี้นะคะ
เรนจิโร่ หนุ่มผมดำร่างโปร่ง เป็นคนที่ชอบคิดอะไรซับซ้อน หากเป็นเรื่องของการวางแผนจะทำอะไรซักอย่าง จะชอบวิเคราะห์ ใช้ชีวิตโดยยึดหลักเหตุผลเป็นส่วนใหญ่ มีความเป็นตัวของตัวเองสูง
หลายคนเลยมองว่ามีความเป็นผู้ใหญ่ที่แอบหัวดื้อในบางครั้ง มนุษยสัมพันธ์อยู่ในระดับปกติ ค่อนไปทางลบเล็กน้อย เพราะเข้าหาใครไม่เป็น พอโตเป็นผู้ใหญ่ก็ดูเป็นมิตรขึ้นมาบ้าง
ส่วนเรื่องความรัก กลับไม่ค่อยรู้เท่าทันความรู้สึกของตัวเองซักเท่าไหร่ ก็คือไม่เก่งเรื่องของความรู้สึกนั่นแหละค่ะ
เลือกที่จะยอมคนที่คิดว่าเหนือกว่าตัวเองเท่านั้น
ส่วนโทชิโร่ คนผมทองร่างสูง ดูเป็นผู้ใหญ่เช่นเดียวกัน ค่อนข้างเจ้าเผด็จการ เพราะเชื่อมั่นในความคิดที่ยึดหลักเหตุผลของตัวเองว่าถูกต้องเสมอ แต่ไม่ถึงขั้นเอาแต่ใจ
มนุษยสัมพันธ์ดี เพื่อนเยอะ กลับกันก็คือ จะเอาแต่ใจและทำตัวเป็นเด็กในบางครั้งกับคนที่สนิทมากๆ ในขณะเดียวกันก็ตามใจอีกฝ่ายด้วย
สามารถรับรู้ความรู้สึกนึกคิดของอีกฝ่ายได้เพราะเป็นคนช่างสังเกต เอาใจใส่ (อันนี้นางเป็นกับทุกคน)
เลือกที่จะยอมคนที่รู้สึกสนิทด้วยเท่านั้น
ปล 1. ตอนนี้นี่ ทั้งเนื่อเรื่องและเปรยท้ายเรื่องยาวทั้งคู่เลยค่ะ เป็นเรื่องบังเอิญจริงจริ๊งงง
ปล 2. มันกำลังจะมาแล้วววว ฉาก NC ที่ทุกคนลอยคอ เอ๊ย! รอคอย (͡° ͜ʖ ͡°)
#หวนคืนความแซ่บ
