เพราะอยากลองเพลย์ BDSM ภายใต้ ‘บทบาททาส’ ดูสักครั้ง ผมเลยตามหา Male Dom ที่ถูกใจในแอป Twitter แต่ทำไมคนที่ผมได้นัดเจอ ต้องเป็นแฟนเก่าผมด้วยยย!?!?!
รัก,ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,ญี่ปุ่น,จิตวิทยา,ธงเขียว,เซ็กส์,Yaoi,BDSM,คลั่งรัก,SM,NC,NSFW,porn without plot ,PWP,แฟนเก่า,เพื่อนสนิท,BL,นิยายวาย,20+,พล็อตสร้างกระแส,sex,sextoy,kink,fetish,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
<เพราะอยากลองเพลย์ BDSM ภายใต้ ‘บทบาททาส’ ดูสักครั้ง ผมเลยตามหา Male Dom ที่ถูกใจในแอป Twitter แต่ทำไมคนที่ผมได้นัดเจอ ต้องเป็นแฟนเก่าผมด้วยยย!?!?!
🙏🏻 กราบสวัสดีนักอ่านทุกท่านที่ (อาจจะหลง) เข้ามาอ่านนิยายของเราด้วยนะคะ 🙏🏻
゚・:・,。★ (^-^) ♪ありがと♪ (^-^) /★,。・:・゚
🇯🇵 เรื่องนี้ ‘อิงความเป็นญี่ปุ่น’ สูงมาก (เวลาเขียนชื่อ จึงเรียงนามสกุลไว้ข้างหน้า ชื่ออยู่ข้างหลังนะคะ) 🇯🇵
🫶🏻 เล่าเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละครแบบ ‘BDSM ที่เพลย์อย่างปลอดภัย’ และ ‘ถูกวิธี’ 🫶🏻
💚 So, the content of this story is ‘A Healthy Relationship’. 💚
⚠️ ทุกตอนจะมีแท็ก Tag Warning เป็นการสปอยล์เนื้อหาในตอนนั้นๆ ⚠️
📖 เพื่อประกอบการตัดสินใจในการเลือกอ่าน และป้องกันผู้อ่านที่อาจเกิด Trigger จากความเซนซิทีฟของเนื้อหา 📖
💯 เหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติ มิได้พาดพิงถึงบุคคลในชีวิตจริงแต่อย่างใด 💯
ได้โปรดรับชมอย่างมีมารยาท | คอมเมนต์ด้วยความสุภาพ | ไม่หยาบคายกับคนเขียน
คำเตือน : เรื่องนี้มีความสัมพันธ์แบบชายรักชาย รับไม่ได้ ให้กดปิดไปได้เลยค่ะ !!!
*** นิยายเรื่องนี้ เราเคยเอาลงใน ReadAwrite และ Tunwalai มาแล้ว ใครเคยซื้อเรื่องนี้ไปแล้วใน 2 แอปดังกล่าว ไม่จำเป็นต้องซื้อซ้ำนะคะ เนื้อหาเหมือนกันหมด ราคาแต่ละตอนระหว่าง Plotteller กับ ReadAwrite (และธัญวลัย) ก็เท่ากันหมด เราแค่มาขยายตลาดในแพลตฟอร์มอื่นๆ นอกจาก ReadAwrite กับ Tunwalai เฉยๆ ค่ะ >3<
Tag Warning: Ahegao | Dirty talk | Erotic Spanking | Harassment (Stalker) | Hardcore | Molestation | Pseudo | Role play (Teacher & Student, Blackmailing situation) | Waterspot
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นจากความ Consent ของทั้งสองฝ่าย มีการตกลงกันล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว
อ่านคำเตือนให้ครบนะแกรรร ชั้นเตือนแล้ววว เพื่อป้องกัน Trigger ของคุณผู้อ่านที่น่ารัก
🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽
ท่ามกลางบรรยากาศในห้องอันเงียบกริบ ได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศ ช่วยให้เรนจิโร่จดจ่อสมาธิกับการคัดจดหมายจนแทบจะลืมไปแล้วว่ามีอีกคนอยู่ในห้องด้วย
ถึงตอนแรกจะยังมีความรู้สึกหวั่นๆ อยู่บ้างว่าจะโดนคนผมทองก่อกวนมั้ย ทว่าเวลาก็ผ่านไปนานพอสมควร เห็นอีกฝ่ายเพียงแค่เล่นโทรศัพท์ ไม่ก็เอาเอกสารอะไรซักอย่างของตัวเองมาอ่านระหว่างรอเขาเพื่อฆ่าเวลา เรนจิโร่ก็เลยคร้านจะใส่ใจกับเรื่องหยุมหยิม และหันไปโฟกัสกับการคัดจดหมายสำนึกผิดแทน
‘เฮ้อ! ฉบับที่ 20 เกือบครึ่งทางแล้ว’
ร่างโปร่งคิดในใจ พลางสะบัดข้อมือเพื่อบรรเทาอาการปวดเมื่อยจากการเขียนหนังสือติดกันเป็นเวลานาน ก็จะไม่ให้เมื่อยได้ยังไง ในเมื่อจดหมายฉบับนึงต้องเขียนให้มีข้อความยาวเท่ากับครึ่งหน้า A4 แถมคนผมทองยังบังคับไม่ให้เขาลักไก่ด้วยการเขียนตัวอักษรใหญ่ๆ เพื่อให้กินพื้นที่หน้ากระดาษได้ครบครึ่ง A4 เร็วๆ อีกด้วย
ช่วงที่เริ่มคัดฉบับแรกๆ เขายังเขียนไม่คล่องเพราะห่างหายจากการจับปากกาเขียนตัวอักษรเป็นเวลานาน ส่วนตอนที่แต่งนิยาย ก็พิมพ์ในเครื่องคอมซะส่วนใหญ่เลยแทบไม่ได้ใช้ปากกาอย่างที่เห็น ทว่าพอคัดไปได้ซักพัก ก็เริ่มเขียนได้เร็วและมั่นคงขึ้น จนถึงตอนนี้ ก็กำลังจะไปฉบับที่ 23 แล้ว
โดยไม่ทันตั้งตัว โทชิโร่ที่ไม่รู้ว่ามายืนอยู่ข้างๆ เขาตั้งแต่ตอนไหน ก็ได้เริ่มกระทำการอุกอาจเสียแล้ว
ฟู่ววว~
“เหวอ!!!”
ร่างสูงทำทีไปเข้าห้องน้ำแล้วกลับเข้ามาในห้องโดยใช้ประตูด้านหลัง แถมลงฝีเท้าขณะเดินให้เบากว่าปกติ ทำให้ผู้เป็นนักเรียนที่กำลังนั่งคัดจดหมายอยู่หน้าห้องไม่ทันได้สังเกต เรนจิโร่โดนคนผมทองเป่าลมหายใจข้างใบหูยามทีเผลอ เจ้าตัวอุทานออกมาด้วยความตกใจ พลางเขยิบตัวหนี แต่ด้วยความที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ทำให้หนุ่มผมดำเสียสมดุลขณะที่เขยิบเก้าอี้จนเกือบหงายหลัง โชคดีที่รั้งตัวไว้ทัน ไม่อย่างนั้นคงหัวฟาดพื้นไปแล้ว
“เซนเซย์ทำอะไรน่ะครับ!?” คนเสียเปรียบโวยวายออกมาทันที
“หึๆ แค่หยอกเล่นนิดหน่อยเอง ตกใจแรงจังนะ เรนจิโร่คุง” โทชิโร่หัวเราะอย่างนึกเอ็นดูก่อนที่จะตอบไปตามนั้น พลางคิดในใจว่า..
‘เห็นนายทำหน้าเครียดตลอดเวลา ฉันก็เลยอยากเห็นสีหน้าแบบอื่นของนายบ้างไง'
“ล้อเล่นแบบนี้ผมไม่ตลกด้วยนะครับเซนเซย์" แต่ดูท่าหนุ่มผมดำจะไม่สนุกด้วย จึงเริ่มบ่นและร่ายความยาวต่อด้วยความไม่พอใจ
“วันหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ ถ้าเกิดผมหงายหลังหัวฟาดพื้นไปจะทำยังไง—”
“เอาน่าๆ ฉันไม่แกล้งแล้ว เธอคัดจดหมายต่อเถอะ”
คนผมทองรีบพูดตัดบทแล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะอาจารย์ก่อนที่อีกฝ่ายจะบ่นไปมากกว่านี้ ในขณะเดียวกัน เรนจิโร่ก็ส่ายหัวไปมา พยายามลืมเรื่องที่ทำให้ตัวเองหัวฟัดหัวเหวี่ยงเมื่อครู่ แล้วกลับมาคัดจดหมายต่อ
‘คัดตั้งนานกว่าจะจบฉบับที่ 25 ว่าแต่ตอนนี้กี่โมงแล้วนะ?’
เมื่อคัดมาได้ครึ่งทาง ร่างโปร่งก็รู้สึกว่ามือล้าจนแทบขยับต่อไม่ไหว ยื่นข้อมือของตัวเองมาดูนาฬิกาถึงพบว่า เขาใช้เวลาคัดจดหมายไปทั้งหมด 1 ชม. หมายความว่า เขายังต้องเขียนจดหมายฉบับที่เหลือต่อไปแบบไม่หยุดพักอีก 1 ชม. เลยอย่างนั้นเหรอ? บ้าแล้ว...