เพราะอยากลองเพลย์ BDSM ภายใต้ ‘บทบาททาส’ ดูสักครั้ง ผมเลยตามหา Male Dom ที่ถูกใจในแอป Twitter แต่ทำไมคนที่ผมได้นัดเจอ ต้องเป็นแฟนเก่าผมด้วยยย!?!?!
รัก,ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,ญี่ปุ่น,จิตวิทยา,ธงเขียว,เซ็กส์,Yaoi,BDSM,คลั่งรัก,SM,NC,NSFW,porn without plot ,PWP,แฟนเก่า,เพื่อนสนิท,BL,นิยายวาย,20+,พล็อตสร้างกระแส,sex,sextoy,kink,fetish,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพราะอยากลองเพลย์ BDSM ภายใต้ ‘บทบาททาส’ ดูสักครั้ง ผมเลยตามหา Male Dom ที่ถูกใจในแอป Twitter แต่ทำไมคนที่ผมได้นัดเจอ ต้องเป็นแฟนเก่าผมด้วยยย!?!?!
ผู้แต่ง
Hell2Heaven
เรื่องย่อ
🙏🏻 กราบสวัสดีนักอ่านทุกท่านที่ (อาจจะหลง) เข้ามาอ่านนิยายของเราด้วยนะคะ 🙏🏻
ﾟ･:･,｡★ (^-^) ♪ありがと♪ (^-^) /★,｡･:･ﾟ
🇯🇵 เรื่องนี้ ‘อิงความเป็นญี่ปุ่น’ สูงมาก (เวลาเขียนชื่อ จึงเรียงนามสกุลไว้ข้างหน้า ชื่ออยู่ข้างหลังนะคะ) 🇯🇵
🫶🏻 เล่าเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละครแบบ ‘BDSM ที่เพลย์อย่างปลอดภัย’ และ ‘ถูกวิธี’ 🫶🏻
💚 So, the content of this story is ‘A Healthy Relationship’. 💚
⚠️ ทุกตอนจะมีแท็ก Tag Warning เป็นการสปอยล์เนื้อหาในตอนนั้นๆ ⚠️
📖 เพื่อประกอบการตัดสินใจในการเลือกอ่าน และป้องกันผู้อ่านที่อาจเกิด Trigger จากความเซนซิทีฟของเนื้อหา 📖
💯 เหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติ มิได้พาดพิงถึงบุคคลในชีวิตจริงแต่อย่างใด 💯
ได้โปรดรับชมอย่างมีมารยาท | คอมเมนต์ด้วยความสุภาพ | ไม่หยาบคายกับคนเขียน
คำเตือน : เรื่องนี้มีความสัมพันธ์แบบชายรักชาย รับไม่ได้ ให้กดปิดไปได้เลยค่ะ !!!
*** นิยายเรื่องนี้ เราเคยเอาลงใน ReadAwrite และ Tunwalai มาแล้ว ใครเคยซื้อเรื่องนี้ไปแล้วใน 2 แอปดังกล่าว ไม่จำเป็นต้องซื้อซ้ำนะคะ เนื้อหาเหมือนกันหมด ราคาแต่ละตอนระหว่าง Plotteller กับ ReadAwrite (และธัญวลัย) ก็เท่ากันหมด เราแค่มาขยายตลาดในแพลตฟอร์มอื่นๆ นอกจาก ReadAwrite กับ Tunwalai เฉยๆ ค่ะ >3<
SPOIL Ch. 18
🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽
“เนื่องจากในอีก 2 เดือนข้างหน้า ทางโรงเรียนจะมีการจัดงาน Bunkasai ประจำปีต้อนรับฤดูใบไม้ร่วง”
“นักเรียนคนไหนสนใจจะเข้าร่วมเพื่อเป็นเฮดในการจัดบูธ สามารถมาลงชื่อได้ที่ห้องประชุมกลางภายในสัปดาห์นี้ก่อน 4 โมงเย็นนะครับ”
เสียงประกาศของประธานนักเรียนดังขึ้นในขณะที่นักเรียนคนอื่นๆ ยืนเข้าแถวอยู่หน้าเสาธง เพื่อแจ้งเกี่ยวกับกำหนดการของงานเทศกาลวัฒนธรรมประจำปี หรือที่เรียกกันว่า Bunkasai (文化祭) ถือว่าเป็นอีเวนท์ของโรงเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาจากประเทศญี่ปุ่นโดยเฉพาะ ซึ่งมักจะจัดกันในช่วงเดือนตุลาคมหรือพฤศจิกายน เป็นเวลาทั้งหมด 3 วัน
จุดประสงค์ของงานนี้คือ แนะนำโรงเรียนของตนให้ผู้ปกครองที่เข้ามาเยี่ยมชมได้เอาไปพิจารณา และพาบุตรหลานของตัวเองมาศึกษาต่อที่โรงเรียนแห่งนี้ เท่ากับว่า เป็นการเปิดโอกาสให้คนนอกสามารถเข้ามาดูบรรยากาศของงานเทศกาลภายในโรงเรียนได้เช่นกัน ดังนั้น นักเรียนแต่ละห้อง แต่ละชั้นปี แต่ละชมรม จึงต้องมารวมกลุ่มกันเพื่อวางแผนว่าจะเปิดบูธแบบไหน หรือจัดกิจกรรมอะไรในวันงานบ้าง
ส่วนใหญ่ที่มักจะนิยมจัดกัน ก็คือ การทำร้านอาหาร คาเฟ่เครื่องดื่มและของหวาน เปิดบูทขายของทั่วไป หรือถ้าเล่นใหญ่หน่อย ก็จะเปลี่ยนห้องเรียนให้กลายเป็นบ้านผีสิง ไม่ก็เปิดการแสดงแยกของแต่ละชมรมไปเลย โดยที่นักเรียนจะได้ลองวางแผนเรื่องการบริหารคน เปิดหน้าร้าน ฝึกงานบริการ และทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ในขณะที่มีคุณครูคอยดูแลอยู่แบบห่างๆ ไปด้วย
“และเมื่อมาถึงฤกษ์งามยามดี ในนามของประธานนักเรียน ขอทำการเปิดประตูโรงเรียนเพื่อต้อนรับแขกผู้มีเกียรติทุกท่านเข้าสู่งานเทศกาลวัฒนธรรมประจำปีนี้ด้วยครับ”
“ขอให้เพลิดเพลินกับการเยี่ยมชมบรรยากาศอันแสนอบอุ่นภายในโรงเรียน และสนุกไปกับกิจกรรมที่พวกเราจัดขึ้นมาได้เต็มที่เลยนะครับ”
เมื่อกำหนดการของวันที่จัดงานจริงได้มาถึง และประตูรั้วเหล็กขนาดใหญ่ของโรงเรียนถูกเปิดออก ก็มีบุคคลภายนอกมากมายหลั่งไหลเข้ามาตามคำเชื้อเชิญ บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยความสนุกสนานและครื้นเครงจากการทำกิจกรรมร่วมกัน มีเสียงจ๊อกแจ๊กจอแจจากการแลกเปลี่ยนบทสนทนาต่างๆ ระหว่างเหล่านักเรียนกับผู้คนที่เข้ามาเยี่ยมชมโรงเรียนแห่งนี้ ดังไปทั่วทุกสารทิศ
สำหรับร่างโปร่งที่ได้รับหน้าที่คอยช่วยเหลือกิจจิปาถะอยู่เบื้องหลัง เพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่สันทัดงานบริการหน้าร้านที่ต้องคอยต้อนรับลูกค้าแปลกหน้าสักเท่าไหร่ ตามประสาคนเก็บตัวและมีโลกส่วนตัวสูงที่เพื่อนๆ ทุกคนในห้องต่างก็รู้ดี ทำให้ตนมีเวลาว่างมากพอที่จะไปเที่ยวชมงานได้ประมาณ 2-3 ชม./วัน โดยยึดจากตารางเวลาสำหรับผลัดเปลี่ยนเวรกับเพื่อนคนอื่นที่ทำหน้าที่เดียวกัน
ส่วนชมรมศิลปะของเจ้าตัว มีแค่กิจกรรมวาดรูปโชว์ผู้ที่เข้ามาเยี่ยมชมเท่านั้น รับหน้าที่โดยผู้ที่ได้รับการโหวตจากทุกคนในชมรมว่าฝีมือเทพที่สุดสามอันดับแรก (ผลโหวตของเขาอยู่อันดับสี่) ที่เหลืออยู่ก็มีแค่การตกแต่งห้องให้เข้ากับบรรยากาศและนำผลงานจากทุกคนในชมรมมาตั้งแสดงเฉยๆ จึงไม่จำเป็นต้องมีคนอยู่เฝ้าที่บูทเยอะก็ได้
‘ต้องกลับห้องตอนบ่าย 2 โมงสินะ…’
นับตั้งแต่เริ่มเข้ารับการศึกษาในโรงเรียนแห่งนี้ จนถึงมัธยมปลายปีหนึ่ง (เทียบเท่ากับม.4 ของไทย) ทั้งโทชิโร่และเรนจิโร่ต่างก็ยังไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เนื่องจากไม่ได้เรียนอยู่ห้องเดียวกัน และด้วยมนุษยสัมพันธ์ที่อยู่ในระดับต่ำจนเกือบจะเข้าขั้นติดลบ ใบหน้านิ่งๆ ไม่แสดงอารมณ์ บวกกับนิสัยรักสันโดษ ทำให้ดูเป็นคนเงียบๆ เข้าถึงยาก หนุ่มผมดำจึงแทบจะไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จักกับเพื่อนต่างห้องเลย
ตรงกันข้ามกับคนผมทองอย่างสิ้นเชิงที่ไม่ว่าใครๆ ต่างก็อยากจะทำความรู้จักด้วย เพราะบุคลิกที่ดูเป็นมิตร ยิ้มง่าย ทำให้คนอื่นไม่รู้สึกเกร็งหรืออึดอัดเวลาเข้าหา ที่สำคัญคือเพียบพร้อมไปด้วยความสามารถ การเรียนดี กีฬาเด่น หุ่นสูงเพรียวรับกับกล้ามเนื้อที่สมส่วน ใบหน้าหล่อเหลาคมคายชวนให้คนมองใจละลาย ทั้งหมดรวมกันเป็นเสน่ห์ที่ดึงดูดสายตาของคนรอบข้างให้จับจ้องมาที่ตนได้เป็นอย่างดี
อันเนื่องมาจากนิสัยของคนสองคนที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว ทำให้เป็นเรื่องยากมากที่เหตุการณ์ในชีวิตประจำวันจะชักจูงทั้งสองให้สามารถโคจรมาเจอกันได้ แต่เหมือนกับโชคชะตานำพา ดวงดาราลิขิตไว้ ให้จักรวาลเหวี่ยงร่างสูงมาพบพานกับหนุ่มผมดำเป็นครั้งแรก ในวันที่จัดงานเทศกาลวัฒนธรรมประจำปีของโรงเรียน ซึ่งเป็นตอนที่พวกเขาเรียนอยู่ม.ปลายปี 1 นั่นเอง